Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Negocjacje amerykańsko-irańskie w kwestii nuklearnej. Analiza na podstawie modelu negocjacji nastawionych na współpracę "wygrana-wygrana"

100%

Fiedler R.

Stosunki Międzynarodowe

|

2016

|

52

|

nr 3

117-132

Negocjacje integracyjne typu "wygrana-wygrana" mogą być zastosowane w negocjacjach politycznych, gospodarczych, handlowych, międzynarodowych, zbiorowych i w przypadku wielu innych rodzajów negocjacji. Najpoważniejszymi przeszkodami do kierowania się zasadami opracowanymi w modelu harwardzkim są emocje, zawężone spojrzenie, niedostateczna orientacja w przedmiocie rozmów, pośpiech wynikający z presji czasu, niechęć i uprzedzenie, działania odwetowe, obawa przed reakcją przeciwnika. Celem artykułu jest ukazanie negocjacji z Iranem w ujęciu modelu negocjacji typu "wygrana-wygrana". Wskazano na przeszkody, które musiały pokonać zarówno Stany Zjednoczone Ameryki, jak i Islamska Republika Iranu, by doszło do porozumienia nuklearnego. Zwrócono uwagę na ograniczenia wynikające z przyjętej formuły porozumienia, które jedynie częściowo spełnia postulat negocjacji typu "wygrana-wygrana".(abstrakt oryginalny)

2

Uwarunkowania procesu jądrowego rozbrojenia Ukrainy

84%

Szerepka L.

Sprawy Międzynarodowe

|

2022

|

75

|

nr 2

181-202

Rosyjska agresja na Ukrainę sprowokowała dyskusję o założeniach polityki bezpieczeństwa realizowanych przez Kijów w pierwszych latach niepodległości. Pojawiły się liczne głosy, nawet dość wpływowych osób, że największym błędem, jaki wówczas popełniono, była rezygnacja z odziedziczonego po ZSRR arsenału broni jądrowej i podpisanie NPT w charakterze państwa nienuklearnego. Artykuł przypomina okoliczności, w jakich Ukraina weszła w posiadanie broni masowego rażenia, i kolejne etapy, które doprowadziły do jej rozbrojenia. Autor stawia tezę, że w ówczesnych uwarunkowaniach geopolitycznych zachowanie przez Ukrainę statusu państwa jądrowego było nierealne. Upieranie się przy tym mogło doprowadzić do pełnej izolacji państwa na arenie międzynarodowej, a nawet siłowej interwencji mocarstw. Inną kwestią pozostaje krytyczna ocena warunków, jakie udało się Ukrainie wynegocjować w zamian za przystąpienie do NPT. (abstrakt oryginalny)

3

Postęp programu nuklearnego Iranu w ocenach Stanów Zjednoczonych, Izraela i Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej

84%

Piotrowski M. A.

Sprawy Międzynarodowe

|

2012

|

nr 4

31-72

Irańskie ambicje dotyczące podwójnego zastosowania technologii nuklearnej sięgają jeszcze okresu sprzed rewolucji islamskiej w roku 1979. Około 1985 r. część z kluczowych decydentów teokratycznego reżimu przeforsowała decyzję o wznowieniu prac nad cywilnymi i wojskowymi programami nuklearnymi. W latach 1987-2002 władze Iranu systematycznie oraz w głębokiej tajemnicy pracowały nad pozyskaniem odpowiedniej wiedzy, kadr naukowych i infrastruktury dla opanowania pełnego cyklu nuklearnego. Wbrew obawom Zachodu w latach dziewięćdziesiątych głównym źródłem tej wiedzy stała się AQK Network, a nie kraje poradzieckie i Chiny. Z końcem lat dziewięćdziesiątych wywiady USA i Izraela weszły w posiadanie informacji o tajnych elementach wojskowego programu nuklearnego, w tym o pracach nad wzbogacaniem uranu, testach elementów niezbędnych do produkcji głowicy nuklearnej oraz studiach nad adaptacją do niej pocisku Szahab 3. Ujawnione w 2002 r. przez Narodową Radę Oporu Iranu tajne instalacje w ośrodkach w Natanzie i Araku pokazały dobitnie, iż Iran przez niemal dwie dekady nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań wynikających z NPT. Rozpoczęte wówczas dochodzenie MAEA trwa równo dekadę i nadal jest dalekie od rozstrzygnięcia wszystkich wątpliwości wokół irańskich projektów nuklearnych. Agencja stała się jednak bardzo ważnym miejscem wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz jej inspektorami, a także odbiorcą cennych informacji pochodzących ze źródeł wywiadu Niemiec i USA, zwłaszcza "laptopa śmierci" z 2004 r. oraz współpracowników zwerbowanych w Iranie w latach 2006-2007. W odpowiedzi na zmianę reżimu w Iraku władze Iranu jesienią 2003 r. zdecydowały się zawiesić tajne prace nad głowicą nuklearną. Spodziewając się kontroli MAEA i ONZ, zaczęły także zacierać ślady w służących takim pracom ośrodkach w Parczinie i Lawisanie. Iran nie zdecydował się jednak na pełną współpracę z MAEA i wstrzymanie prac nad wzbogacaniem uranu. Dopiero w 2011 r. Agencji udało się skompletować dokładnie zweryfikowane informacje na temat wojskowych aspektów nuklearnych jego prac. Rozpoznanie przez USA programu wojskowego Iranu pozwoliło w 2007 r. na rewizję wcześniejszych ocen wywiadowczych na ten temat. Stany Zjednoczone z wysoką pewnością stwierdziły zawieszenie prac Iranu nad głowicą bojową, ale dopuszczają opcję przywrócenia takich prac w przyszłości. Porównanie ocen wywiadowczych USA i Izraela po 2007 r. pokazuje na ich dużą zbieżność w aspektach technicznych oraz znaczne rozbieżności w ocenach intencji i procesów decyzyjnych w Iranie. Obecnie Iran zgromadził nisko wzbogacony uran wystarczający dla relatywnie szybkiej konstrukcji 6-7 głowic nuklearnych. Jego możliwości czynią go więc "państwem progowym". Trudności w ocenie potencjalnego zagrożenia ze strony Iranu oraz interpretacji posiadanej wiedzy i jej praktycznych implikacji skutkują przy tym odmiennymi wyborami USA oraz Izraela dalszej strategii zatrzymania irańskiego programu nuklearnego. (fragment tekstu)

4

Unia Europejska wobec problemu proliferacji broni masowego rażenia. Wpływ kryzysu dotyczącego irańskiego programu atomowego na kształtowanie się oraz implementację strategii UE

84%

Siudak R.

Przegląd Europejski

|

2017

|

nr 1

70-87

Proliferacja broni masowego rażenia (BMR) zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego, będących tematem najszerszych dyskusji w erze pozimnowojennej. W niniejszym artykule przeanalizowano współpracę zmierzającą do ograniczenia tego fenomenu podjętą w ramach Unii Europejskiej oraz wpływ kryzysu dotyczącego irańskiego programu atomowego na kształt oraz implementację strategii UE w odniesieniu do BMR. Opierając się na kwerendzie dokumentów UE oraz Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, kluczową rolę w kształtowaniu debaty na temat nieproliferacji, odbywającej się na forum Wspólnoty, przyznano dwóm procesom. Pierwszym z nich, wewnętrznym, były negocjacje prowadzące do uchwalenia w 2003 r. europejskiej strategii przeciw proliferacji broni masowego rażenia. Zwrócono przy tym uwagę na promowanie określonych idei i interesów przez wybranych aktorów narodowych oraz przedstawicieli instytucji unijnych. Drugim z procesów, zewnętrznym, była ewolucja roli UE w zabiegach politycznych dotyczących irańskiego programu atomowego. Wspomniany kryzys dyplomatyczny stanowił, do tej pory, największe wyzwanie dla unijnej polityki nieproliferacji. Pozwolił on jednocześnie na udane zaaplikowanie multilateralnych mechanizmów współpracy zawartych we wspomnianej strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu BMR.(abstrakt oryginalny)

5

Indie - "wschodzące" mocarstwo XXI wieku

84%

Zajączkowski J.

Stosunki Międzynarodowe

|

2008

|

38

|

nr 3/4

107-124

Indie - największe państwo w Azji Południowej, o bogatej tradycji i kulturze, demokratycznym systemie politycznym, zróżnicowane pod względem etnicznym, społecznym i religijnym - są ważnym uczestnikiem stosunków międzynarodowych. Wyznaczniki geograficzne, gospodarcze, militarne pozwalają nazwać je mocarstwem regionalnym. Odgrywają one dominującą rolę w Azji Południowej oraz w regionie Oceanu Indyjskiego. Nowa sytuacja geopolityczna po zakończeniu "zimnej wojny" oraz aspiracje mocarstwowe determinują aktywność Indii w świecie. Wzrost ich pozycji będzie miał znaczenie dla bezpieczeństwa regionalnego i międzynarodowego, dla kształtującego się porządku międzynarodowego. (fragment tekstu)

6

Północnokoreański program nuklearny a regionalny system bezpieczeństwa

84%

Bobowski S.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2009

|

nr 67 Integracja Azji Wschodniej : mit czy rzeczywistość?

223-231

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRL-D) pozostaje jednym z potencjalnych punktów zapalnych w regionie Azji i Pacyfiku. Autarkiczna polityka "samowystarczalności" w sferze zarówno politycznej, jak i gospodarczej, zaadaptowana w latach 50. poprzedniego wieku w dobie wojny koreańskiej, ugruntowała międzynarodową izolację kraju. Zakończenie zimnej wojny, kres świata dwubiegunowego, rozpad ZSRR, reformy rynkowe Państwa Środka zaowocowały zmianą strategii reżimu północnokoreańskiego. Jedno z najbardziej zmilitaryzowanych państw świata, dysponujące ponadmilionową armią, skoncentrowało energię i środki nie na ratowaniu upadającej gospodarki, przeciwdziałaniu szerzącej się nędzy czy wdrażaniu reform ustrojowych, lecz na dalszej rozbudowie potencjału zbrojnego. Ponadpięćdziesięcioletnia już historia północnokoreańskiego programu nuklearnego nie dostarczyła jak dotąd klarownych odpowiedzi co do rzeczywistych intencji Phenianu. (fragment tekstu)

7

Brinkmanship in the Persian Gulf. What Drove American and Iranian Policy in the Summer of 2019?

67%

Chatterjee K.

Stosunki Międzynarodowe

|

2019

|

55

|

nr 2

25-42

This essay purports to look at the anatomy of the almost-crisis in the Persian Gulf in the summer of 2019. It aims at identifying the role played by domestic and external factors behind the policies espoused by the two principal actors in the drama - USA and Iran. It assesses the strategic dynamics of the Persian Gulf region at present and situates US decision to pull out of the deal in 2018 which triggered the crisis. The essay then goes on to situate the brinkmanship on either side, factoring in domestic and foreign policy considerations of the principal players. The essay veers towards policy alternatives present before the principal players and their attendant problems within the matrices of the structural dynamics of the region as well as those of domestic policy.(original abstract)

8

Uwarunkowania i postawa Chin wobec programu nuklearnego Korei Północnej po zimnej wojnie

67%

Jureńczyk Ł.

Stosunki Międzynarodowe

|

2017

|

53

|

nr 4

69-85

Celem artykułu jest analiza oraz ocena uwarunkowań i postawy Chin wobec programu nuklearnego Korei Północnej po zimnej wojnie. Kwestie te rozpatrywane są w płaszczyźnie polityczno-ideologicznej, polityczno-wojskowej i strategicznej oraz gospodarczej. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że po zimnej wojnie Chiny, jako protektor i patron Korei Północnej, ułatwiły jej rozwój programu nuklearnego. Wspieranie sąsiada wynikało głównie z wartości strategicznej Korei Północnej dla Chin jako państwa buforowego. Czynnik ideologiczny miał z kolei niewielkie znaczenie i wykorzystywany był instrumentalnie. Nuklearne ambicje Pjongjangu z czasem zaczęły szkodzić interesom Państwa Środka. W związku z tym w ostatnich latach Chiny nakładały na Koreę Północną coraz bardziej dotkliwe sankcje gospodarcze. Mimo dużego znaczenia Chin dla Korei Północnej, Pekin jak dotąd nie był w stanie skutecznie wpłynąć na Pjongjang w kwestii zahamowania jego programu nuklearnego. Pytanie o kierunek i zasięg dalszych zmian polityki Chin wobec Korei Północnej pozostaje otwarte.(abstrakt oryginalny)

9

Media Representations of Nuclear Threats during the Russian Invasion of Ukraine

67%

Horyzonty Polityki

|

2024

|

15

|

nr 51 Mediation and Mediatisation of the Contemporary Warfare

61-80

Research objective: This article continues the scholarly tradition of uncovering the rhetorical practices that influence audiences' perceptions, beliefs, and behaviours towards nuclear actors and issues and examines how the Romanian mass media reports on nuclear threats against the backdrop of the Russian invasion of Ukraine. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: This article conducts a detailed examination of how media coverage of nuclear-related topics influences public perceptions, generating a feeling of urgency and potentially leading to mass panic and hysteria. The study employed a quantitative methodology, conducting content analysis on a selection of 190 online news articles from the primary Romanian press agencies (Mediafax and Agerpress) published between February 24, 2022, and February 24, 2023. Employing an inductive approach, our analysis was guided by frames identified during the examination of the sample material. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Nuclear threats and other related issues were frequently reported in the media in the post-World War 2 period. Given the history of media coverage of this topic, it is perhaps not surprising that a return to reporting nuclear threats has dominated the media discourse since the beginning of the Russian invasion of Ukraine in February 2022. RESEARCH RESULTS: The results of our study reveal two main frames used to report issues related to nuclear threats during the war in Ukraine: a historical reference frame and a forward-looking frame. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: This study introduces a fresh research direction for potential investigations into the origins and progression of nuclear threats as a unique area of focus in the analysis of Eastern European media reporting during times of conflict. (original abstract)

10

Priorytety i kierunki polityki energetycznej i gospodarczej Iranu po umowie jądrowej z 2015 roku

67%

Czulda R.

Stosunki Międzynarodowe

|

2017

|

53

|

nr 2

93-117

Podpisanie w 2015 r. porozumienia JCPOA dotyczącego irańskiego programu jądrowego, czego efektem było zniesienie wielu sankcji na Iran, jest traktowane przez Teheran jako klucz do implementacji długofalowej strategii rozwoju kraju. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i analiza obecnych priorytetów i kierunków Iranu w zakresie gospodarki, w tym jej najważniejszego komponentu, jakim jest sektor energetyczny. Punkt wyjścia stanowi pytanie badawcze o wpływ i znaczenie sankcji na gospodarkę Iranu, a także ich zniesienia na możliwość rozwoju oraz priorytety strategiczne Iranu. Artykuł zajmuje się również analizą obiektywnych czynników (na które Iran nie ma wpływu), które mogą uniemożliwić lub spowolnić implementację tejże strategii. (abstrakt oryginalny)