Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Pojęcie cenotwórczości na gruncie dyrektyw 2003/6/WE i 2003/124/WE oraz Rozporządzenia MAR

100%

Łatała-Kremer A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2018

|

nr 6

17-24

Przedmiotem niniejszego artykułu jest pojęcie cenotwórczości informacji poufnej jako jeden z elementów definiujących informację poufną (wewnętrzną) zarówno na gruncie dyrektyw 2003/6/WE i 2003/124/WE, jak też rozporządzenia MAR. Sposób wykładni przesłanki cenotwórczości informacji poufnej ma znaczący wpływ na zakres obowiązków informacyjnych emitentów. Prawidłowe wypełnianie obowiązków informacyjnych przez uczestników rynku publicznego jest warunkiem jego przejrzystości i zwiększania zaufania inwestorów, a tym samym jego rozwoju. Autorka wysunęła dwie hipotezy, zgodnie z pierwszą z nich informacja jest cenotwórcza, jeżeli posiada potencjalnie istotny wpływ na cenę instrumentów finansowych po jej ewentualnym upublicznieniu i mogłaby zostać wykorzystana przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez racjonalnie działającego inwestora. Druga hipoteza zakłada natomiast, że informacja jest cenotwórcza, jeżeli mogłaby zostać wykorzystana przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez racjonalnie działającego inwestora. Po dokonaniu wykładni językowej, systemowej i celowościowej, autorka opowiada się za prawdziwością pierwszej z hipotez.(abstrakt oryginalny)

2

RODO - unijne rozporządzenie wyzwaniem dla przedsiębiorców

100%

Smolarska M.

Systems Supporting Production Engineering

|

2019

|

8(1) Górnictwo - perspektywy i zagrożenia

51-62

W artykule przedstawiono najważniejsze zadania administratora, które powinny być realizowane aby sprostać wymaganiom RODO. Przedstawiono także wskazówki jakie należy uwzględnić w wdrażaniu wytycznych unijnego rozporządzenia. Zwrócono uwagę na problem transgranicznego przekazywania danych do państw trzecich i wyzwania jakie stoją przed administratorem w tym zakresie. (abstrakt oryginalny)

3

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 października 2000 r. (OSA 3-4/00) : glosa

75%

Czerwiński W.

Samorząd Terytorialny

|

2001

|

nr 5

58-60

Autor odniósł się do obowiązku publikowania uchwał jednostek samorządu terytorialnego w wojewódzkim dzienniku urzędowym przez wojewodę.

4

Naruszanie obowiązku informacyjnego przez emitentów papierów wartościowych w świetle sankcji KNF

75%

Comporek M.

Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów / Szkoła Główna Handlowa

|

2017

|

z. 157

181-201

Jedną z kompetencji przysługujących Komisji Nadzoru Finansowego jest troska o przejrzystość w zakresie zarządzania spółkami, których akcje są przedmiotem obrotu na Głównym Rynku GPW w Warszawie. Wyraża się ona m.in. poprzez wykonywanie analiz bieżących i okresowych raportów spółek publicznych, działających na rynku regulowanym, a w przypadku wykrycia nieprawidłowości - poprzez przeprowadzanie kontroli i postępowania wyjaśniającego (z ewentualnym uwzględnieniem dalszego postępowania administracyjnego) oraz nakładanie na emitentów papierów wartościowych oraz osoby pełniące w nich funkcje zarządcze stosownych kar za naruszenie prawa. Zasadniczym celem artykułu jest ilościowa i wartościowa analiza sankcji cywilnoprawnych nakładanych przez KNF na emitentów papierów wartościowych oraz podmioty z nimi powiązane w związku z niewypełnianiem lub nierzetelnym wypełnianiem obowiązku informacyjnego na podstawie przepisów prawa. Badania empiryczne zostały zrealizowane na podstawie danych widniejących na witrynie internetowej PAP i przekazywanych do publicznej wiadomości za pośrednictwem Elektronicznego Systemu Przekazywania Informacji (ESPI).(abstrakt oryginalny)

5

Obowiązek informacyjny administratora danych osobowych

75%

Stępień A.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2016

|

t. 17, z. 5, cz. 1 Współczesne aspekty bezpieczeństwa

101-113

Ustawa o ochronie danych osobowych w niezwykle szeroki sposób uregulowała ciążący na administratorze danych obowiązek informacyjny. Jak wynika z przepisów prawa, jest on realizowany zarówno z inicjatywy samego administratora, jak i osoby, której dane dotyczą. Pełna i rzetelna wiedza co do procesów odnoszących się do danych osobowych jest nie tylko priorytetowe na gruncie polskiej ustawy, ale także zgodne z dyrektywą 95/46, rezolucją 108 czy wytycznymi grupy roboczej 29. Możliwość weryfikowania prawdziwości i aktualności danych nas dotyczących wydaje się dla wielu z nas oczywiste. Niemniej jednak musimy mieć świadomość, iż wiele jeszcze osób nie zdaje sobie sprawy z przysługujących jej praw. Co za tym idzie, nie korzysta z prawa złożenia wniosku, by dowiedzieć się, czy jego dane znajdują się w danym zbiorze. Z tego punktu widzenia należy podkreślić wagę odpowiedzialności, jaka ciąży na administratorach. Każdy przedsiębiorca przetwarzający dane osobowe powinien mieć świadomość, jakie konsekwencję mogą go spotkać w przypadku niewypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków. (fragment tekstu)

6

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2022 r., sygn. akt III OSK 4468/21 (dot. udzielenia informacji publicznej przez fundację)

75%

Szustakiewicz P.

Ius Novum

|

2024

|

18

|

nr 1

161-170

W wyroku z dnia 21 października 2022 r., sygn. akt III OSK 4468/21, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że fundacja jest zobowiązana do udostępnienia informacji publicznej, ponieważ z art. 1 ustawy o fundacjach, według którego powinna realizować zgodne z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej cele społecznie lub gospodarczo użyteczne. Są to cele, do których realizacji została powołana również administracja publiczna, a więc, w istocie, podstawowe cele państwa. W takiej sytuacji sąd uznał, że obowiązek informacyjny fundacji niebędących fundacjami prawa publicznego dotyczy w istocie każdego obszaru ich działalności, co należy uznać za prawidłowe, ponieważ Ustrojodawca w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP bardzo szeroko określił zakres podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej - tak aby każdy obszar działalności państwa był jawny. (abstrakt oryginalny)

7

Obowiązki informacyjne kredytodawcy i pośrednika kredytowego w zakresie reklamy kredytu konsumenckiego

75%

Susło J.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2018

|

nr 11

26-30

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie obowiązków informacyjnych kredytodawcy i pośrednika kredytowego, jakie nakłada na nich ustawa o kredycie konsumenckim (dalej: u.o.k.k.) w zakresie reklamy kredytu. Zasady informacyjne mają zagwarantować tzw. przeciętnemu konsumentowi podjęcie świadomej decyzji o zaciągnięciu kredytu przy pełnej znajomości faktów (m.in. o stopie oprocentowania kredytu wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu, całkowitej kwocie kredytu, rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania). Obowiązki nałożone na kredytodawców zmierzają zatem do nadania reklamie postaci bardziej przyjaznej dla konsumenta tj. nasycenia jej w sposób czytelny i widoczny przydatnymi informacjami, które konsumenci powinni otrzymywać, by móc porównywać aktualnie oferty kredytowe dostępne na rynku finansowym i wybrać tę najlepszą w danej sytuacji i określonym czasie. Analizie opracowania poddane zostanie znaczenie jednoznacznego, zrozumiałego i widocznego kosztu kredytu konsumenckiego, a w tym elementów oferty reklamowej. Jest to o tyle istotne, że ustawodawca różnicuje informacje udzielane konsumentowi na te standardowe i nadprogramowe. W myśl art. 7 ust. 2 u.o.k.k., podanie tych drugich aktualizuje się w stosownych przypadkach, co jest zwrotem niedookreślonym, budzącym liczne wątpliwości interpretacyjne. Znamienne już również to, że u.o.k.k. nie definiuje pojęcia reklama, stąd, nie bez przyczyny ustawodawca wymaga podania konsumentowi informacji o kredycie na podstawie reprezentatywnego przykładu. Na zakończenie, omówiona zostanie odpowiedzialność cywilnoprawna i kama kredytodawcy i pośrednika kredytowego.(abstrakt oryginalny)

8

Obowiązki informacyjne w zakresie produktów ubezpieczeniowych z funduszem kapitałowym (PRIIP) - ocena regulacji i jej skutków

75%

Ochwat M.

Bezpieczny Bank

|

2019

|

nr 1 (74)

115-138

Artykuł podejmuje niezwykle istotną dla ochrony konsumentów na rynku usług finansowych problematykę obowiązków informacyjnych w zakresie produktów ubezpieczeniowych z funduszem kapitałowym. Informacje dostarczane konsumentom ujęte są aktualnie w formie wystandaryzowanych i ujednoliconych dla całego obszaru Unii Europejskiej dokumentów zawierających kluczowe informacje. Podstawowym celem opracowania jest kompleksowa analiza ekonomiczno-prawna obowiązków informacyjnych w zakresie produktów PRIIP z uwzględnieniem regulacyjnych standardów technicznych oraz ocena ich funkcjonowania.(abstrakt oryginalny)

9

Obowiązek informowania pracowników o ryzyku zawodowym

75%

Salwa Z.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2002

|

nr 4

28-30

Jedną z podstawowych zasad prawa pracy określających treść stosunku pracy jest spoczywający na pracodawcy obowiązek zapewnienia zatrudnianym pracownikom bezpiecznych dla zdrowia i życia warunków pracy (art. 15 k.p.). Obowiązek ten, obejmujący różne aspekty powinności pracodawców w tym zakresie, jest rozwijany i konkretyzowany zarówno przez przepisy kodeksu pracy, jak i inne przepisy prawa pracy regulujące wymogi, jakim powinny odpowiadać z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy oferowane przez pracodawców warunki pracy. Jednym z istotnych elementów tego obowiązku jest zapobieganie w różnych formach wynikającym ze środowiska pracy zagrożeniom zdrowia i życia pracowników. Zapobieganie tym zagrożeniom powinno mieć miejsce zarówno przy nawiązywaniu stosunku pracy, jak i w czasie jego trwania. W obu tych sytuacjach pracodawca obowiązany jest bowiem informować pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą oraz o zasadach ochrony przed występującymi zagrożeniami (art. 104 1 S I pkt 8 i art. 226 k.p.). (fragment tekstu)

10

Rola rad nadzorczych i komitetów audytu w kontekście obowiązków informacyjnych jednostek zainteresowania publicznego

75%

Kurek R.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

nr 531 Bankowość i rynki finansowe

280-288

W spółkach kapitałowych (ksh) obowiązek nadzorowania i monitorowania procesu sporządzania i badania sprawozdań finansowych realizowany jest przez rady nadzorcze. W przypadku gdy spółka ma status jednostki zainteresowania publicznego (JZP), tworzone jest dodatkowe ciało, jakim jest komitet audytu. Porównanie kompetencji obu organów pozwala na stwierdzenie, że ich zadania i obowiązki się powielają. Jednak zgodnie z polskim prawem jedynie rada nadzorcza jako całość ma wyłączne, ustawowe kompetencje decyzyjne. Komitet nie może zatem zastępować rady, zaś jego funkcja ogranicza się do działalności doradczej i wspierającej działalność rady. Jednak dzięki niezależności i określeniu kwalifikacji członków komitetu, przewidywanym karom administracyjnym oraz enumeratywnie wymienionym kompetencjom i obowiązkom możliwy jest pełniejszy nadzór nad adekwatnością i skutecznością wszelkich systemów spółki w kontekście prawidłowości i rzetelności generowanych informacji, a tym samym wspomaganie bezpiecznego funkcjonowania JZP.(abstrakt oryginalny)

11

Identyfikacja i zarządzanie informacją poufną w transakcjach M&A

63%

Szeplik M.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2023

|

nr 1

52-58

Artykuł opisuje przebieg standardowej transakcji M&A i przedstawia jej wybrane aspekty, które stanowią podstawę do właściwego określenia momentu identyfikacji informacji poufnej w rozumieniu MAR. Rozważania przedstawione w artykule służą ustaleniu, jakie obowiązki informacyjne ma emitent w związku z identyfikacją informacji poufnej podczas przeprowadzania transakcji lub będąc przedmiotem transakcji M&A oraz jak zarządzić informacją poufną bez szkody dla toczącego się procesu.(abstrakt oryginalny)

12

Obowiązki informacyjne konsumentów wobec kredytodawców jako przejaw odpowiedzialnego udzielania kredytów

63%

Paleczna M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2019

|

nr 1

8-12

W artykule przedstawione zostały istota i zakres obowiązków informacyjnych przekazywanych przez konsumentów wobec kredytodawców. W opracowaniu przyjęto definicje˛ kredytodawcy w ujęciu trzech ustaw: ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, ustawy z dnia 23 października 2014 r. o odwróconym kredycie hipotecznym oraz ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym i nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami. Obowiązek informacyjny jest jednym z mechanizmów ochrony konsumenta na rynku usług finansowych, w tym także kredytowych. Dyrektywa 2008/48/WE, dyrektywa 2014/17/UE oraz ustawa o kredycie konsumenckim zobowiązały konsumentów do przekazania informacji kredytodawcy w celu przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej, nie wskazując jednak katalogu tych informacji. Ze względu na specyfikę umowy kredytowej konsument powinien przekazywać wszystkie informacje dotyczące jego bieżącej i przyszłej sytuacji finansowej. Poprzez prawidłowe, rzetelne i kompleksowe przekazanie informacji konsument może uchronić się przed nadmiernym zadłużeniem i popadnięciem w tzw. ,,spirale˛ zadłużenia''. W artykule poruszono również kwestie˛ niewypełnienia obowiązku informacyjnego przez konsumenta. Wypełnienie obowiązku informacyjnego przez kredytodawcę i konsumenta jestem jednym z przejawów realizacji idei odpowiedzialnego kredytowania.(abstrakt oryginalny)

13

Obowiązek informowania pracowników o warunkach zatrudnienia w świetle nowej unijnej dyrektywy 2019/1152

63%

Nowak M.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2021

|

nr 6

27-40

Artykuł dotyczy obowiązku informowania pracownika o warunkach zatrudnienia wynikającego z nowej dyrektywy unijnej w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w UE. Autorka wskazuje na cel wydania nowej dyrektywy, ale przede wszystkim koncentruje uwagę na zmianach, jakie zostały w niej wprowadzone w porównaniu z rozwiązaniami przyjętymi w omawianym zakresie w obowiązującej jeszcze dyrektywie 91/53/EWG, biorąc pod uwagę zakres podmiotowy, przedmiotowy oraz sposób realizacji tytułowego obowiązku. W artykule podjęto również próbę wstępnej, ogólnej oceny przepisów prawa polskiego z tej perspektywy. (abstrakt oryginalny)

14

Granice ochrony konsumenta w umowach zawieranych na odległość - wybrane zagadnienia

63%

Stefanicki R.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2009

|

nr 4

125-142

Z umowami zawieranymi przez konsumenta z przedsiębiorcą za pomocą technik porozumiewania się na odległość wiąże się z jednej strony ogromna szansa dla rozwoju rynku detalicznego w transgranicznym wymiarze, z drugiej zaś - większe niebezpieczeństwo podejmowania decyzji przez słabszą stronę przy niewystarczającej wiedzy o stosunkach rynkowych i walorach przedstawionej w ten sposób oferty. Ażeby zabezpieczyć interesy konsumenta przed niekorzystnymi dla niego skutkami decyzji rynkowej, której w innych warunkach by nie podjął, w dyrektywie 97/7 zawarto pewne mechanizmy służące rzeczywistemu wyrównaniu pozycji stron takiej umowy. Realizacji tego celu ma sprzyjać zwłaszcza rozbudowany obowiązek informacyjny, ciążący na profesjonaliście już na etapie poprzedzającym zawarcie kontraktu, oraz prawo do odstąpienia od umowy w ustawowym terminie bez negatywnych dla uprawnionego skutków. Zestaw informacji, do których uprawniony jest konsument, musi mieć formę transparentną, aby mógł on wykorzystać je zgodnie z przeznaczeniem. Zagwarantowaniu ochrony kupującego służy wymóg pisemnego potwierdzenia dostarczanych mu informacji. Główny akcent położony został na informacje odnoszące się do prawa odstąpienia od umowy, a także warunków obsługi posprzedażnej i gwarancji. (fragment artykułu)

15

Wyniki badań genetycznych a obowiązek informacyjny w umowie ubezpieczenia na życie

63%

Walczak P.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2022

|

nr 3

77-93

Możliwość wykorzystywania w działalności ubezpieczeniowej wyników badań genetycznych potencjalnych czy rzeczywiście ubezpieczonych rodzi pytanie o granice obowiązku ich ujawniania ubezpieczycielowi. W polskim porządku prawnym granice w znacznej mierze wytyczone są przez ubezpieczyciela, który może zapytywać o wyniki badań przeprowadzonych przed zawarciem umowy ubezpieczenia, jednak nie są one objęte obowiązkiem notyfikacji ryzyka po zawarciu umowy. Ponadto, ubezpieczyciel nie może żądać przeprowadzenia badań przez potencjalnego i rzeczywiście ubezpieczonego. W polskim porządku prawnym jednak nie dokonano rozróżnienia na testy diagnozujące i prognozujące, co skutkuje nieuzasadnionym, w porównaniu do zagranicznych porządków prawnych, dostępem do danych osobowych potencjalnego ubezpieczonego. Co więcej, od wejścia w życie RODO napięcie między przepisami Kodeksu cywilnego, przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych czy wreszcie publicznoprawnymi przepisami związanymi z działalnością ubezpieczeniową wydaje się jeszcze większe niż dotychczas. Dwie równoległe procedury prowadzące do zawarcia umowy ubezpieczenia - prywatnoprawna i związana z wyrażeniem zgody na przetwarzanie danych osobowych - wzajemnie na siebie oddziałują i rodzą wiele pytań o konsekwencje różnic i napięć między nimi. Widać to szczególnie w przypadku rozbieżności między zakresem zgody na przetwarzanie danych a zakresem informacji przekazanych przez potencjalnego ubezpieczonego na etapie przedkontraktowym. Poniższy tekst przynosi próbę odpowiedzi na niektóre z zarysowanych wyżej wyzwań. Stanowi również apel o uchwalenie ustawy dotyczącej badań genetycznych, tak by postępująca komercjalizacja danych osobowych pozyskiwanych z badań genetycznych pozostała pod kontrolą polskiego ustawodawcy.(abstrakt oryginalny)

16

Specyfika sprawozdawczości spółek giełdowych na przykładzie spółek sektora energetycznego

63%

Piotrowska A.

Gospodarka w Praktyce i Teorii

|

2017

|

nr 4(49)

69-82

Artykuł poświęcony jest sprawozdawczości spółek giełdowych. W wyniku zmian wprowadzanych w przepisach jednostki zainteresowania publicznego coraz częściej są zobowiązane ujawniać informacje dotyczące ochrony środowiska naturalnego, spraw społecznych i pracowniczych. Celem pracy jest wykazanie, że zagadnienia istotne dla oceny kondycji finansowej jednostki i perspektyw jej dalszego rozwoju są poruszane nie tylko w granicach sprawozdania finansowego, lecz również poza nim. Analizie poddano raporty roczne największych spółek działających w polskim sektorze energetycznym. W opracowaniu wykorzystano analizę obowiązujących przepisów rachunkowości i metodę analizy przypadków.(abstrakt oryginalny)

17

Obowiązki ubezpieczycieli przy zawieraniu umów na cudzy rachunek

63%

Fras M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2016

|

nr 3

27-39

Artykuł zawiera analizę zagadnień prawnych związanych z obowiązkami informacyjnymi ubezpieczycieli w ubezpieczeniach na cudzy rachunek i ubezpieczeniach grupowych. Nowe spojrzenie na te kwestie jest konieczne w związku z wejściem w życie ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Obowiązek informacyjny w fazie poprzedzającej przystąpienie do ubezpieczenia na cudzy rachunek jest przedmiotem szczegółowej regulacji ustawy. (abstrakt oryginalny)

18

Treść umowy o usługi turystyczne w kontekście zmian przepisów dotyczących imprez turystycznych

63%

Kosińska-Madera A.

Ius Novum

|

2018

|

12

|

nr 1

20-45

Umowa o usługi turystyczne jest jedną z najbardziej powszechnych umów zawieranych na rynku usług turystycznych, która w zasadzie kompleksowo reguluje stosunek łączący uczestnika imprezy turystycznej (konsumenta, podróżnego) i podmiot profesjonalny, za jaki co do zasady i dla pewnego uproszczenia należy uznać organizatora turystyki. Właściwe stymulowanie wzajemnych relacji pomiędzy podmiotem profesjonalnym, a nieprofesjonalnym (konsumentem) należy zatem do zadań priorytetowych polityki turystycznej, która w celu ich realizacji wykorzystuje szeroki katalog instrumentów, w tym prawnych. Problemy w prawidłowym funkcjonowaniu umowy powodują różnego rodzaju dysfunkcje, które ze względu na powszechność umowy, rodzą daleko posunięte negatywne skutki. Należy przy tym pamiętać, iż treść umowy o usługi turystyczne stanowi jeden z ważniejszych elementów konstytuujących jakość funkcjonowania umowy na rynku usług turystycznych. Niniejsze opracowanie konkretyzuje zatem problematykę informacji umownych (informacji zawartych w umowie), gdyż zasadne jest wskazanie, iż podmioty profesjonalne "komunikują się" z konsumentami również za pomocą treści umowy, w której zawarte są podstawowe informacje dotyczące świadczonych usług turystycznych, a zatem konsumenci powinni szczególną uwagę poświęcić analizie owej treści. Oczywiste jest, iż brak równorzędności pomiędzy podmiotami profesjonalnymi, a konsumentami, na jakimkolwiek rynku usług, jest przejawem jego wadliwości, a przeto powoduje daleko idące zaburzenia konkurencji - przy czym, bardzo często wady te uzależnione są od wewnętrznych cech danego rynku. Stąd, w pierwszej kolejności w niniejszych rozważaniach zostaną wskazane najważniejsze cechy rynku turystycznego (kreowane przez specyfikę produktów turystycznych), dopiero następnie szczegółowo zostaną omówione kwestie związane z obowiązkiem informacyjnym podmiotów profesjonalnych, ze szczególnym uwzględnieniem treści komentowanej umowy. Rozważania główne zostaną podzielona na dwie sfery: (1) uwagi dotyczące ustawy z dnia 29 stycznia 1997 r. o usługach turystycznych oraz dyrektywy 90/314; (2) uwagi dotyczące dyrektywy 2015/2302 oraz Projektu ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. (abstrakt oryginalny)

19

Obowiązek informowania o zmianie warunków zatrudnienia

63%

Drozd A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2007

|

nr 3

22-25

Celem opracowania jest analiza przepisów nakładających na pracodawcę nowy obowiązek, tj. obowiązek informowania pracownika o zmianie warunków zatrudnienia. Został on ustanowiony w kodeksie pracy ustawą z 23 czerwca 2006 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Przy interpretacji przepisów wyznaczających ten obowiązek autor uwzględnia regulacje prawa wspólnotowego zobowiązujące prawodawcę krajowego do ustanowienia obowiązku informowania o zmianie warunków zatrudnienia. (fragment tekstu)

20

Naruszenia obowiązków nabywców znacznych pakietów akcji spółek publicznych

63%

Szymański R. F.

Przegląd Prawa Handlowego

|

2020

|

nr 6

46-58

Transakcje mające za przedmiot nabywanie znacznych pakietów akcji spółek publicznych stanowią częste zjawisko na forum zorganizowanego obrotu papierami wartościowymi. Zmiany stanu posiadania znacznych pakietów akcji czy procesy polegające na majoryzacji spółek publicznych wiążą się zarazem z wieloma wymagającymi obowiązkami, które nakładają na inwestorów przepisy rozdziału 4 o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego obrotu oraz o spółkach publicznych. Przepisy te, choć powinny być zrozumiałe, precyzyjne i adekwatne do realiów rynku, są de facto dalekie od doskonałości, a co za tym idzie - po wielokroć spędzają sen z powiek uczestnikom obrotu znacznymi pakietami akcji spółek publicznych. Z tych przyczyn nierzadkie w praktyce rynku giełdowego są także, niestety, naruszenia obowiązków spoczywających na nabywcach znacznych pakietów akcji. Celem niniejszego artykułu jest próba zdiagnozowania poszczególnych przypadków takich naruszeń, albowiem dotychczas ustawodawca nie podjął się ich stypizowania. Zidentyfikowanie naruszeń jest konieczne także dlatego, że od kwalifikacji danej nieprawidłowości jako istotnego naruszenia obowiązku nabywcy znacznego pakietu akcji zależy aktualizacja uciążliwych sankcji, w szczególności, dolegliwej sankcji korporacyjnoprawnej w postaci pozbawienia prawa głosu z akcji. (abstrakt oryginalny)