Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Otwarty katalog dóbr osobistych w orzecznictwie

100%

Śmidoda A.

Młoda Palestra. Czasopismo Aplikantów Adwokackich

|

2018

|

nr 3

26-39

Artykuł porusza kwestię otwartego katalogu dóbr osobistych z art. ****3 Kodek- su Cywilnego oraz zwraca uwagi na wielką rolę orzecznictwa w tym zakresie. Punktem wyjścia dla rozważań są wyroki wskazujące na zmienny charakter pojęcia, możliwość odkrywania nowych wartości będących dobrem osobistym na skutek zmian technologicznych i społecznych i pozbawienia innych tego charakteru. Następnie, omówiono kryteria uznania danej wartości za dobro osobiste oraz sposobu oceny czy doszło do naruszenia. Trzecia część artykułu poświęcona jest omówieniu najciekawszych, wybranych orzeczeń które precyzują co należy rozumieć pod pojęciem dobra osobistego, także w odniesieniu do wartości niewskazanych w kodeksie cywilnym. Poruszono także kwestię wartości, których nie można uznać za dobra osobiste.(abstrakt oryginalny)

2

Naruszenie "wiarygodności kontrahenta" przez niewłaściwe przetwarzanie danych osobowych w usługach finansowych - uwagi na tle orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. I CSK 868/14

80%

Słotwiński S.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2017

|

nr 11

20-25

Współcześnie podejmując jakąkolwiek aktywność związaną z nabywaniem dóbr i usług pozostawiamy po sobie ślad - głównie dane osobowe. Biorąc pod uwagę szybkość wymiany informacji można dojść do wniosku, że relacje interpersonalne nabierają doniosłości prawnej przy ocenie motywacji lub przyczyn przyjęcia takiego, a nie innego stanowiska jednego podmiotu wobec drugiego. Informacje o podmiotach i ich zachowaniu na rynku mają znaczenie dla procesu decyzyjnego należącego do autonomicznej sfery każdego podmiotu prawa. W tekście dąży się do ustalenia jaki interes lub dobro zostaje naruszone, gdy uczestnicy rynku nie chcą nawiązywać relacji prawnych z określonym podmiotem, opierając się wyłącznie na nieprawdziwych danych. Uznano również, że "wiarygodność kontrahenta" stanowi istotny prawnie atrybut podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym, który może być bezprawnie naruszony przez przetwarzanie danych osobowych. Wkroczenie w sferę wartości nierozerwalnie związanych z człowieczeństwem albo podmiotowością prawną innych bytów prowadzi do problematyki pojęcia i ochrony dóbr osobistych. Jakakolwiek nieścisłość lub uchybienie w zakresie przetwarzania danych osobowych może wywołać niewspółmiernie wielkie szkody w niemajątkowych interesach podmiotu, którego dane dotyczą. Zaś na skutki wadliwego przetwarzania danych osobowych i powiązane z tym roszczenia osoby, której dobra naruszono, należy popatrzeć z perspektywy dwuaspektowej konstrukcji ochrony dóbr osobistych.(abstrakt oryginalny)

3

Udział Rzecznika Praw Obywatelskich w procesie ochrony dóbr osobistych

80%

Jakieła A.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2011

|

nr 17

29-36

Dobra osobiste są głównie chronione przez przepisy prawa cywilnego materialnego zgodnie z art. 23 Kodeksu Cywilnego. Wymienione tam zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, to tylko przykładowe dobra, które są chronione przez prawo. Ochroną dóbr osobistych zajmuje się również Rzecznik Praw Obywatelskich. Jest to konstytucyjny Organ, którego szczegółowe zadania zostały uregulowane w Ustawie o Rzeczniku Praw Obywatelskich. Rzecznik zajmuje się ochroną praw i wolności obywateli polskich, a także osób niebędących obywatelami polskimi, a znajdujących się pod władzą Rzeczpospolitej Polskiej. Podstawowym jego zadaniem w procesie ochrony dóbr osobistych jest badanie czy w skutek działania lub zaniechania organów, organizacji i instytucji, obowiązanych do przestrzegania i realizacji tych wolności i praw, nie nastąpiło naruszenie prawa, a także zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej. Wiadomość wskazująca na naruszenie wolności i praw człowieka i obywatela, stanowi dla Rzecznika siłę napędową oraz rozpoczyna procedurę ochrony praw i wolności. Do uprawnień Rzecznika należy w szczególności możliwość badania każdej sprawy na miejscu, możliwość zlecenia stosownym podmiotom sporządzenie ekspertyz i opinii. Rzecznik może żądać złożenia wyjaśnień, przedstawienia akt każdej sprawy prowadzonej przez naczelne i centralne organy administracji państwowej, organy administracji rządowej, organy organizacji spółdzielczych.(abstrakt oryginalny)

4

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część druga

61%

Sobczak J., Kakareko K.

Studia Medioznawcze

|

2017

|

nr 4 (71)

41-56

Zniesławienie godzi w godność człowieka, na straży której stoi, obok art. 212 kk, kodeks cywilny, gdyż godność jako dobre imię należy do dóbr osobistych. Zniesławienie, czyli pomówienie, sprowadza się do "podnoszenia" lub "rozgłaszania" zarzutu. Tak więc sprawca przestępstwa, dziennikarz, może być twórcą zniesławiających treści, może powielać zarzuty, które wcześniej podnosił ktoś inny. Zarzuty dotyczą postępowania lub właściwości, a ich prawdziwość należy oceniać przez pryzmat kryteriów obiektywnych. (abstrakt oryginalny)

5

Ochrona wizerunku i nazwiska osoby oskarżonej w polskim prawie prasowym

61%

Rajkowska M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2019

|

nr 3

204-210

W artykule poruszona została problematyka ochrony wizerunku i nazwiska osoby oskarżonej w polskim prawie prasowym, z założeniem tezy o braku skuteczności tejże ochrony, wskazując na problem poprawnie działającej anonimizacji.(abstrakt oryginalny)

6

Zakres podmiotowy ochrony dóbr osobistych osób prawnych w kodeksie cywilnym

61%

Koczanowski J.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1984

|

nr 182

173-185

Zastosowano stan regulacji prawnej sprowadzający się do jednego przepisu. W Kodeksie Cywilnym zastosowano jedyny przepis bezpośrednio dotyczący dóbr osobistych od osób prawnych, który nakazuje do ochrony dóbr osobistych od osób prawnych stosować odpowiednio przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych.

7

Hałas jako immisje sąsiedzkie a prawo do spokojnego zamieszkiwania

61%

Frańczuk M.

Świat Nieruchomości

|

2018

|

nr 2(104)

31-35

W artykule podjęto analizę praktycznego i aktualnego zarówno w Polsce jak i zagranicą problemu immisji sąsiedzkich oraz sposobów zwalczania uciążliwych zachowań osób zamieszkujących lokale lub nieruchomości sąsiednie a wkraczających w nieuprawniony sposób w swego rodzaju "mir" domowy. Problematykę immisji sąsiedzkich przedstawiono na przykładzie hałasu. W opracowaniu pominięto inne rodzaje immisji, z uwagi na to, że w dzisiejszej dobie uciążliwy hałas wydaje się być najbardziej powszechnym rodzajem zakłóceń prawa sąsiedzkiego. Prawo do spokojnego zamieszkiwania potraktowano jako typowy rodzaj dobra osobistego podlegającego ochronie cywilno-prawnej. Celem artykułu jest analiza problemu immisji sąsiedzkich hałasu oraz zaproponowanie efektywnych i legalnych zarazem metod walki z tym rodzajem immisji. W artykule skupiono się na obowiązujących w zakresie prawa sąsiedzkiego regulacjach prawa cywilnego i prawa wykroczeń. W wyniku ustaleń badawczych przedstawiono kilka uwag natury de lege lata oraz postulaty de lege ferenda, których realizacja powinna skutecznie chronić prawo do spokojnego zamieszkiwania. Syntetycznie przedstawiając wyniki badawcze należy stwierdzić, że w praktyce jedynym skutecznym rozwiązaniem walki z immisjami hałasu powinno być wytworzenie odpowiednich dobrych obyczajów sąsiedzkich oraz efektywne wykorzystanie istniejących uprawnień legitymowanych służb takich jak Policja lub Straż Miejska. (abstrakt oryginalny)

8

Dobra osobiste jednostki samorządu terytorialnego i ich ochrona

61%

Jagoda J.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2015

|

nr 3(40)

36-50

Celem opracowania jest wskazanie dóbr osobistych jednostek samorządu terytorialnego i analiza uprawnień przysługujących gminie (powiatowi, województwu) w przypadku naruszenia tych dóbr. Jednostka samorządu terytorialnego jest osobą prawną w rozumieniu prawa cywilnego, do której zastosowanie mają przepisy dotyczące osób prawnych, o ile ustawy samorządowe nie zawierają odmiennych regulacji. (fragment tekstu)

9

Ochrona dóbr osobistych w orzecznictwie sądów

61%

Bucoń P.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2010

|

nr 10

5-14

Na kanwie wybranych orzeczeń sądów autor rozważa zagadnienia związane z ochroną dóbr osobistych. Analizuje, jakie przepisy prawa chronią dobra osobiste takie jak: prawo do ochrony życia prywatnego, prawo do wolności myśli, sumienia, prawo do wyrażania opinii i wolności słowa. Na podstawie orzecznictwa sądów i poglądów doktryny podejmuje próbę określenia czym są dobra osobiste, kiedy dochodzi do ich naruszenia. Wskazuje okoliczności wyłączające bezprawność ich naruszenia. Sygnalizuje także, jakie roszczenia przysługują w przypadku naruszenia dóbr osobistych i co sąd ustala w procesie o naruszenie dóbr osobistych. Autor prezentuje pogląd, że sprawiedliwość w ochronie dóbr osobistych realizuje się przez mądre stosowanie prawa, które ma odpowiedni fundament aksjologiczny. (abstrakt oryginalny)

10

Naruszenie standardów jakości powietrza jako zachowanie prowadzące do zagrożenia lub naruszenia dóbr osobistych

61%

Dębska A.

Samorząd Terytorialny

|

2023

|

nr 6

62-72

Artykuł porusza problematykę uznania, że naruszenie standardów jakości powietrza może być zachowaniem prowadzącym do zagrożenia lub naruszenia dóbr osobistych. Na przestrzeni ostatnich lat często podnoszony był postulat dotyczący uznania prawa do życia w czystym środowisku za dobro osobiste. Ostatecznie koncepcja ta została odrzucona przez Sąd Najwyższy przy jednoczesnym uznaniu, że naruszenie standardów jakości powietrza może prowadzić do naruszenia (zagrożenia) dóbr takich jak zdrowie, wolność czy prywatność. W publikacji przeanalizowano kwestie związane z kwalifikacją zachowania naruszającego standardy jakości powietrza jako zaniechania, wskazano na wątpliwości związane z przypisaniem konkretnemu sprawcy odpowiedzialności z tytułu naruszenia dóbr osobistych oraz omówiono zagadnienie zagrożenia i naruszenia dóbr osobistych, do którego doprowadziło naruszenie standardów jakości powietrza. (abstrakt oryginalny)

11

Odpowiedzialność cywilna osoby prawnej za naruszenie dóbr osobistych

61%

Piwowarczyk W. J., Moroz P.

Rynek - Społeczeństwo - Kultura

|

2014

|

nr 2(10) Instytucje i organizacje

21-26

Artykuł porusza kwestię związaną z odpowiedzialnością za naruszenie dóbr osobistych dokonane przez organy osoby prawnej oraz rozstrzyga zakres odpowiedzialności poszczególnych podmiotów w układzie: naruszyciel/osoba prawna - podmiot, którego dobra osobiste zostały naruszone. Analiza dokonywana jest nie tylko z perspektywy naukowej, ale także z perspektywy praktyka, co pozwala na uwzględnienie szeregu aspektów umykających w toku wykładni art. 23 oraz 24 KC. W szczególności wskazać należy zatem na konieczność prowadzenia analizy naruszenia dokonanego przez osobę prawną z perspektywy organu - osoby fizycznej działającej za i imieniem osoby prawnej - oraz konieczność rozróżnienia ról gospodarczych, w których występuje owa osoba fizyczna. W warstwie restytucji dóbr osobistych, artykuł akcentuje kwestię związaną z zakresem owej restytucji oraz wskazuje na niemożność dokonania restytucji zarówno przez osobę prawną, jak i jej organ (osobę fizyczną działającą za i imieniem osoby prawnej). (abstrakt oryginalny)

12

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część szósta

61%

Sobczak J., Kakareko K.

Studia Medioznawcze

|

2018

|

nr 4 (75)

31-42

Ustawodawca bardzo ogólnie określa czynność sprawczą przestępstwa z art. 216 kk, nie wskazując bliżej sposobu znieważenia. W doktrynie wskazuje się, że zniewagą są rozmaitego rodzaju zachowania, których wspólną cechą jest to, że wyrażają pogardę dla godności drugiego czáowieka1. Znieważające zachowanie może przybrać formę słowną, kiedy sprawca posługuje się wulgaryzmami, słowami powszechnie uznanymi za obelżywe zarówno w formie ustnej, jak i pisemnej. Zniewagą mogą być słowa, które tylko w pewnym środowisku są uznawane za takowe. Takimi będą np. "konował" czy "rzeźnik" użyte w stosunku do lekarza; "papuga" - w odniesieniu do adwokata; "belfer" - w stosunku do nauczyciela; "biurokrata" - wobec urzędnika; "klawisz" - o strażniku więziennym; "glina" lub "pies" - w stosunku do funkcjonariusza policji. W okresie międzywojennym za zniewagę uznano nazwanie kogoś "galileuszem", stwierdzając, że dla bytu przestępstwa zniewagi wystarcza zamiar choćby ewentualny naruszenia godności osobistej lub nawet dotknięcie jego miłości własnej za pomocą wyrazów uważanych za przykre. (fragment tekstu)

13

Prawo do życia w czystym środowisku umożliwiającym oddychanie powietrzem atmosferycznym spełniającym standardy jakości jako dobro osobiste - glosa do zagadnienia prawnego zarejestrowanego w Sądzie Najwyższym, III CZP 27/20

61%

Trzewik J.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 4

57-63

W ostatnich latach jako szczególnie istotna jawi się potrzeba jednoznacznej konceptualizacji pozycji prawnej jednostki wobec środowiska jej życia w ramach prawa do środowiska. Dynamika zmian klimatu i postępująca degradacja środowiska, połączone z rosnącą świadomością społeczną, jednoznacznie ujawniły obecnie konieczność stworzenia takiego systemu prawnej ochrony środowiska, który umożliwiałby zapewnienie efektywnej ochrony odpowiednich warunków życia człowieka nie tylko na obszarze regulacji prawa publicznego, ale i prywatnego. Praktyczna doniosłość tego problemu znajduje odzwierciedlenie w sformułowanym przez Sąd Okręgowy w Gliwicach, a poddanym pod rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego, zagadnieniu prawnym. Celem glosy jest prezentacja argumentów przemawiających za dopuszczalnością formułowania prawa osobistego w postaci prawa do środowiska jako prawa podmiotowego chroniącego dobra osobiste związane ze środowiskiem.(abstrakt oryginalny)

14

Fundacje i ich dobra osobiste

61%

Koczanowski J.

Zeszyty Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Krakowie

|

1992

|

nr 369

5-15

Przywrócone po latach nieobecności w polskim systemie prawnym fundacje przeżywają obecnie okres ożywionego rozwoju. Świadczy o tym zarówno znaczna liczba już zarejestrowanych funkcji, jak też bardzo zróżnicowana paleta celów dla realizacji których fundacje te są tworzone. Wypowiadane są nawet poglądy, że ów rozrost fundacji jest nadmierny, że poprzez tę instytucję prawną zamierza się rozwiązać zbyt wiele, a w każdym razie więcej niż jest to obiektywnie możliwe, problemów społecznych. W poglądach tych jest zapewne wiele racji: fundacje niewątpliwie nie są uniwersalnym lekiem, przy pomocy którego możnaby uleczyć przeróżne słabości życia społecznego. (fragment tekstu)

15

Qualification of Claims Arising Out of Violations of Personal Interests in Polish Private International Law

61%

Rycko N.

Veritas Iuris

|

2019

|

2

|

nr 1 Półrocznik Wydziału Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego w Warszawie

5-25

Kwalifikacją w prawie prywatnym międzynarodowym najczęściej nazywa się wykładnię pojęć zawartych w treści norm kolizyjnych, dokonywaną w celu ustalenia przesłanek ich zastosowania. W artykule zagadnienie to jest analizowane w odniesieniu do problematyki ochrony dóbr osobistych objętej regulacją polskiej ustawy - Prawo prywatne międzynarodowe. Rozważana jest kwestia metody kwalifikacji, znaczenia prawa Unii Europejskiej oraz konkurencji roszczeń. Analizy te prowadzą do wniosku, że kwalifikacji należy dokonywać metodą autonomiczną, z uwzględnieniem funkcji badanych przepisów, którą stanowi zamiar wypełnienia luki w rozporządzeniu Rzym II o prawie właściwym dla zobowiązań pozaumownych. W konkluzji należy przyjąć, że normy kolizyjne dotyczące ochrony dóbr osobistych obejmują tylko część roszczeń służących ochronie dóbr osobistych w rozumieniu prawa materialnego. Pojęcie dóbr osobistych w polskim prawie materialnym jest zatem znacznie szersze niż w polskim prawie kolizyjnym. (abstrakt oryginalny)

16

Autorskie prawa osobiste w ustawodawstwach Francji i Republiki Federalnej Niemiec - analiza prawnoporównawcza

61%

Konach T.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2014

|

nr 3

107-119

Na gruncie postanowień prawa autorskiego w ustawodawstwach Francji i Niemiec konstrukcyjnie wyróżniamy dwa modele: dualistyczny i monistyczny. Dualistyczny, przyjęty przez normodawstwo francuskie, charakteryzuje się wydzieleniem dwóch autonomicznych praw autorskich - osobistych i majątkowych. Różnice zachodzące między tymi samodzielnymi uprawnieniami dotyczą zwłaszcza czasu trwania i przewidzianych ustawowo środków ochrony oraz zasad określania uprawnionego podmiotu. W ujęciu pluralistycznym zakłada się zatem istnienie wielu dóbr i skorelowanych z nimi odrębnych praw podmiotowych. W przeciwieństwie do porządku francuskiego u podstaw niemieckiego prawa autorskiego znajduje się koncepcja monistyczna, w myśl której uprawnienia twórcy traktowane są jako jednolite i niezbywalne prawo, służące do ochrony jego interesów zarówno w aspekcie osobistym, jak i majątkowym. Monistyczna konstrukcja praw autorskich przyjmuje istnienie jednego dobra osobistego, które stanowi źródło cząstkowych uprawnień.(fragment tekstu)

17

Some Issues With the Right to Privacy in Smart Cities

61%

Rubisz S.

Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska

|

2020

|

z. 147 Modernity of industry and services

237-246

Purpose: discussion on threats to the right to privacy and measures of its legal protection in a smart city. Design/methodology/approach: analysis of legal provisions and socio-economic context. Findings: there are significant threats to the right to privacy in a smart city, posed by both private and public entities. There are, however, relevant national and EU regulations that protect the individuals. Those are usually sufficient, but can limit further development of smart cities. Originality/value: brief analysis of the existing threats to the right to privacy in a smart city, as well as indication of legal protection measures that apply and which, in some cases, may limit the development of a smart city in a long-term. The starting point for an in-depth analysis of future legal changes in national and EU law. (original abstract)

18

Mowa nienawiści a dobra osobiste - wybrane aspekty ochrony cywilnoprawnej

61%

Bojanowski T.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2023

|

70

|

nr 1

23-37

Przedmiotem artykułu jest analiza mowy nienawiści w ujęciu cywilnoprawnym przez pryzmat instytucji dóbr osobistych. Autor wskazuje, że zagadnienie mowy nienawiści jest zjawiskiem interdyscyplinarnym, lecz silnie związanym z naukami prawnymi, w szczególności z prawem karnym. Dużą wartością dla nauki byłoby szersze rozważenie tematu z perspektywy prawa administracyjnego i cywilnego. Autor wiąże zagadnienie mowy nienawiści z dobrami osobistymi i wskazuje, że na gruncie cywilnoprawnym mową nienawiści jest atak na konkretne dobra osobiste. Następnie omawia istotę regulacji dóbr osobistych. Dalej przechodzi do analizy pozycji podmiotu uprawnionego i odpowiedzialnego oraz szeroko analizuje roszczenia wynikające z naruszenia dóbr osobistych w kontekście mowy nienawiści. Autor proponuje także rozwiązania, które mogłyby zwiększyć poziom ochrony cywilnoprawnej (tj. instytucje ślepego pozwu cywilnego) oraz wskazuje na doniosłą rolę edukacji prawnej. Zdaniem autora polski system prawa zapewnia instytucje prawa cywilnego, które są skuteczną ochroną przed mową nienawiści. Niemniej przedmiotowe zjawisko musi być stale analizowane w kontekście współczesnych wyzwań społecznych i cywilizacyjnych tak, aby system prawa w Polsce odpowiadał na te wyzwania. (abstrakt oryginalny)

19

Prawo a wykorzystanie wizerunku

61%

Dobrucka E.

Marketing w Praktyce

|

2005

|

nr 6

53-55

Wizerunek osób jest wykorzystywany w działalności reklamowej, wydawniczej i innej, związanej z różnego rodzaju mediami. Przedstawiono jak przepisy - w tym kodeksu cywilnego oraz ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - szczegółowo określają zasady wykorzystania wizerunku i ochrony prawa do wizerunku.

20

On Why the Court Did Not Want to Fight Smog, Or Several Comments on the Resolution of the Polish Supreme Court on the Right to Live in a Clean Environment

61%

Bielska-Brodziak A., Drapalska-Grochowicz M., Suska M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2023

|

nr 3

27-41

W opracowaniu autorzy analizują uchwałę polskiego Sądu Najwyższego z 2021 r. odmawiającą uznania prawa do życia w czystym środowisku za dobro osobiste. Celem artykułu jest nie tylko ocena jakości argumentacji SN, lecz przede wszystkim zwrócenie uwagi na to, czego w uzasadnieniu uchwały wprost nie wyrażono. Na tej bazie autorzy wyprowadzają szersze wnioski na temat okoliczności zwiększających prawdopodobieństwo prośrodowiskowych (jak również proklimatycznych) rozstrzygnięć sądowych, a także dokonywania przełomów interpretacyjnych w ogóle. Tą ostatnią nazwą autorzy określają odrzucenie dotychczasowego, niekwestionowanego szerzej rozumienia wybranych przepisów prawa na rzecz innego, uwzględniającego na przykład przemiany w aksjologii społeczeństwa. Autorzy poddają argumentację SN ocenie i stawiają tezę, że to nie jurydyczna konstrukcja dóbr osobistych była najważniejszą przesłanką odmowy zatwierdzenia prawa do życia w czystym środowisku jako dobra osobistego. Metodą poszukiwania niejawnych przesłanek uchwały SN z 2021 r. jest (1) sięgnięcie do dyskursu wspierającego odrzucenie prawa do życia w czystym środowisku jako dobra osobistego, (2) osadzenie uchwały SN w społeczno-politycznym kontekście, w jakim zapadła. W wyniku analizy autorzy formułują cztery warunki, których wystąpienie ułatwia sądom podejmowanie prośrodowiskowych (w tym proklimatycznych) orzeczeń, którymi są (1) warunek celowości kosztów, (2) warunek indywidualizacji odpowiedzialności, (3) warunek poszanowania sądownictwa oraz (4) warunek poparcia społecznego. Dwa ostatnie z nich mają ponadto zastosowanie do przełomów interpretacyjnych w ogóle, niezależnie od ich przedmiotu. (abstrakt oryginalny)