Więcej-niż-ludzkie istoty badane w tej pracy to koty mieszkające w lokalu Kociej Kawiarni "Kociarnia" w Krakowie, znajdujące się pod opieką fundacji Kocia Akademia (kociakawiarniakrakow.pl). W procesie badawczym potraktowano je podmiotowo, jak istoty równe ludziom, lecz zaznaczając ich inność i odrębność, inspirując się stwierdzeniem Moniki Kostery 1 : "nie widzę powodu, byśmy mieli w zarządzaniu premiować jednych kosztem drugich, preferować takie czy inne podejście - obecnie jest miejsce dla wszystkich" (2010: 15) oraz przyjmując istotę czy też naturę bytów (tu: kotów) jako zastaną w danym momencie stabilizowania się relacji, a nie absolutną (Bińczyk 2005: 94). Starano się postrzegać zarządzanie zespołem ludzko-zwierzęcym jako już istniejące, a sam zespół jako grupę choć różnorodnych, to nadal pracowników, korzystając z pojęcia pracy zwierząt (Coulter 2016: 2) jako tej wykonywanej ze zwierzętami, przez nie i dla nich, zakładając, że zwierzęta w badanej organizacji są częścią zespołu, są pracownikami. W celu emancypacji aktorów zwierzęcych oraz podkreślenia bytu kotów jako istot dostrzegających i odczuwających całą gamę emocji w artykule używa się również zaimków osobowych, jak "on", "ona", "one" w opozycji do "to" (Coulter 2016: 4). Problem badawczy stanowi zarządzanie grupą złożoną z różnorodnych aktorów, w naukach o zarządzaniu zwanych zasobami, która umiejscowiona jest w przestrzeni Kociej Kawiarni "Kociarnia". Przedmiotem badań są pracownicy kawiarni, a celem jest poznanie zasad partycypacji zwierząt w zespole. Badanie sprawdza, w jaki sposób i w jakim stopniu zwierzęta są częścią zespołu, w jakich rolach w nim występują, jaka relacja łączy je z innymi jego członkami_iniami - zarówno ludzkimi, jak i poza-ludzkimi (kotami, ale też np. miejscem) - oraz jak postrzegane jest ich uczestnictwo w zespole przez ludzkich_e pracowników_ce. Poznanie kotów jako grupy pracowników_c jest możliwe dzięki spojrzeniu na nie oczami ich ludzkich współpracowników_c. (fragment tekstu)