Jednym z najistotniejszych celów polskich reform gospodarczych, rozpoczętych na początku lat 90. XX w. było odzyskanie zaufania do krajowego pieniądza. Polski zloty miał się stać stabilny i wymienialny zarówno na dobra, usługi, jak i inne waluty. Cel został osiągnięty dość szybko, bo w 1999 r. inflacja w naszym kraju po raz pierwszy od ponad 10 lat spadła do poziomu 9,5%, czyli osiągnęła tzw. jednocyfrowy poziom. Przypieczętowaniem reformy polskiej waluty było zlikwidowanie pasma wahań oraz pełzającej dewaluacji i wprowadzenie całkowicie płynnego kursu walutowego, które nastąpiło 11. 04.2000 r., a Od 1.01.2002 r. złoty stal się walutą całkowicie wymienialną. Oznacza to, że Polska znajduje się w gronie państw, które nie stosują ograniczeń dewizowych zarówno wobec krajowych, jak i zagranicznych instytucji, przedsiębiorstw oraz gospodarstw domowych. Osiągnięta stabilizacja makroekonomiczna ostatecznie potwierdziła w oczach zagranicznych partnerów fakt, że złoty polski jest europejską walutą, która jest stabilna i godna zaufania. Odzwierciedliło się to stopniowym umacnianiem się kursu złotego wobec najważniejszych walut używanych w handlu zagranicznym. Charakterystyczny jest fakt, że do ponownego umocnienia się naszej waluty względem euro doszło po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, które oficjalnie nastąpiło 1,05.2004 r. 28.04.2004 r. kurs euro w złotych polskich wynosił 4,79 zł., a w lutym 2008 r. [5], 13.10.2000 r. kurs dolara amerykańskiego wyniósł w Polsce ponad 4,69 zł, a 28 lutego 2008 r. był równy niecałe 2,34 zł. (fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.