Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka ostrożnościowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Stosowanie instrumentów makroostrożnościowych jest obecnie przedmiotem poważnej debaty, podejmowanej przez banki centralne i inne instytucje odpowiedzialne za stabilność finansową. Inaczej niż instrumenty mikroostrożnościowe, których skutki pozostają ograniczone, instrumenty makro-ostrożnościowe mają inny charakter i mogą wpłynąć na stabilność systemu finansowego. Z uwagi na wpływ na cykl finansowy i strukturę finansową instytucji finansowych, instrumenty te powinny być stosowane przy zachowaniu wielkiej ostrożności, oparciu o dostateczną wiedzę z zakresu makroekonomii i finansów. Jednak doświadczenia banków centralnych w tym zakresie są niewielkie a jedynie nieliczne gospodarki wschodzące mają doświadczenie w stosowaniu tego typu instrumentów. W artykule przedstawiono analizę tych instrumentów polityki makroostrożnościowej i podjęto próbę empirycznego dowiedzenia, że instrumenty te mogą być stosowane jedynie w szczególnych sytuacjach ekonomicznych i finansowych. Wyniki uzyskane z wykorzystaniem dwuwymiarowego (bivariate) modelu panelowego rzeczywiście potwierdzają większą skuteczność tych instrumentów w łagodzeniu skutków euforii związanej z cyklami finansowymi i gospodarczymi. W tym sensie luka produktowa, opisująca cykl gospodarczy oraz Z-score, są zmiennymi pośredniczącymi w procesie podejmowania decyzji o aktywacji instrumentów kapitałowych. Ponadto, wskaźnik płynności oraz zmiany rentowności banku są dwoma wskaźnikami wczesnego ostrzegania wskazującymi na potrzebę aktywacji instrumentów płynnościowych. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest próba oceny wpływu stopniowej marginalizacji zasady ostrożności na jakość informacji sprawozdawczej mikropodmiotów gospodarczych. Przyjęto takie metody badawcze, jak analiza literatury z badanego zakresu i dedukcja. Zasada ostrożności stanowiła kiedyś jedną z podstawowych cech jakościowych określających wiarygodność informacji sprawozdawczej. Z czasem jej znaczenie zmalało, co miało wpływ na wprowadzane regulacje prawne. Szczególnie w sprawozdawczości mikro- i małych jednostek można zaobserwować wręcz rezygnację ze stosowania tej zasady. Pojawia się pytanie: czy ograniczenie stosowania zasady ostrożności nie wpłynie na jakość informacji sprawozdawczej generowanej przez mikrojednostki? Przydatność określają jednak odbiorcy tej informacji, a krąg użytkowników sprawozdań mikro- i małych jednostek różni się od użytkowników sprawozdawczości dużych firm i korporacji. Można zaryzykować stwierdzenie, iż wprowadzane uproszczenia nie wpływają negatywnie na jakość informacji sprawozdawczej.(abstrakt oryginalny)
Po kryzysie finansowym adekwatność kapitałowa banków jest ustalana według standardów kapitałowych Bazylei III, a w wielu jurysdykcjach również przez nadzorcze testy warunków skrajnych. W przypadku większości dużych globalnych banków w USA i w Europie spełnienie wymogów w zakresie progów kapitałowych w cyklicznie przeprowadzanych nadzorczych testach warunków skrajnych stało się wiążącym ograniczeniem regulacyjnym. Efektywne wykorzystanie testów warunków skrajnych wymaga opracowania spójnych ram ostrożnościowych, uwzględniających ich wzajemną interakcję z istniejącymi instrumentami mikro i makroostrożnościowymi. Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji wymogu bufora testów warunków skrajnych, który uzupełniałby normy ostrożnościowe wynikające z Bazylei III. (abstrakt oryginalny)
Przedmiotem rozważań recenzowanej książki jest polityka makroostrożnościowa sensu largo, obejmująca zarówno postawy funkcjonowania i narzędzia, jak i ocenę efektywności jej działania na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat w krajach Unii Europejskiej. Polityka ta pojawiła się w praktyce instytucji europejskich i banków centralnych w odpowiedzi na kryzys finansowy i brak stabilności finansowej w rozwiniętych gospodarkach rynkowych, a także jako efekt kształtowania instrumentów umożliwiających skuteczniejsze przeciwdziałanie negatywnym skutkom finansyzacji procesów gospodarczych w minionej dekadzie. (fragment tekstu)
W dniu 6 lipca 2022 roku w ramach programu Europejskiego Kongresu Finansowego (EKF) odbyła się debata online dotycząca kluczowych problemów i wyzwań związanych z regulacjami i działaniami nadzorczymi dotyczącymi ryzyka ESG w działalności bankowej. W debacie wzięli udział przedstawiciele banków, nadzorcy, a także członek Rady Polityki Pieniężnej. (fragment tekstu)
We analyze the effectiveness of various macroprudential policy instruments in reducing the procyclicality of loan-loss provisions (LLPs) using individual bank information from over 65 countries and applying the two-step GMM Blundell-Bond (1998) approach with robust standard errors. Our research identifies several new facts. Firstly, borrower restrictions are definitely more effective in reducing the procyclicality of loan-loss provisions than other macroprudential policy instruments. This effect is supported in both unconsolidated and consolidated data and is robust to several robustness checks. Secondly, dynamic provisions, large exposure concentration limits and taxes on specific assets are effective in reducing the procyclicality of loan-loss provisions. And finally, we find that both loan-to-value caps and debt-to-income ratios, are especially effective in reducing the procyclicality of LLP of large banks. Off-balance-sheet restrictions, concentration limits and taxes are also effective in reducing the procyclicality of LLP of large banks. Dynamic provisions reduce the procyclicality of LLP independently of bank size. (original abstract)
7
Content available remote Bazylea III - nowe standardy adekwatności kapitałowej i płynności banków
84%
Artykuł dotyczy nowych standardów regulujących wypłacalność i płynność banków. Analiza wskaźników przeprowadzona została z uwzględnieniem celów, który mają osiągnąć zgodnie z oczekiwaniami Bazylejskiego Komitetu ds. Nadzoru Bankowego. Zasadniczym celem nowych standardów jest zapewnienie stabilności sektora bankowego poprzez ograniczenie ryzyka systemowego. Zapewnieniu stabilności ma służyć wprowadzenie bardziej restrykcyjnych standardów kapitałowych oraz standardów płynnościowych, np. wskaźnika dźwigni oraz buforów kapitałowych. W artykule zidentyfikowano ograniczenia tych nowych standardów, do których należy niepełne rozwiązanie problemu banków "zbyt dużych, aby upaść" oraz niespójność w obszarze uregulowania zjawiska nadmiernej procykliczności w działalności bankowej.(abstrakt oryginalny)
This paper is focused on the problems related to activities of systemically important banking institutions. After the global financial crisis, these institutions were held responsible for the escalation of systemic risk in the international economy. The paper analyses how both the supervision and the regulatory tools that are used in European Union countries to deal with formally identified systemically important institutions have changed. The direct goal of the paper is to identify the specific features of the new regulatory order with regard to global and other systemically important institutions that operate in the European Union. The results of the analysis indicate that the extension of the extent of supervision over activities undertaken by these institutions and the introduction of new prudential regulations, including resolution regimes, do not guarantee the security and the stability of European Union's financial market.(original abstract)
This article brings up the issue of procyclicality of banking activity stemming, among other things, from Basel II banking regulations and banks' management practices. It also tries to examine the applicability of tools aimed to limit excessive credit granting (limits on LtV, DtI) as potential macroprudential solutions. It explores dominant trends in empirical studies on the issue of Basel banking regulation procyclicality and some of their shortcomings, including data used. To remedy these drawbacks and lack of some information, which seem crucial from the author's point of view, the research survey is proposed. This article describes construction of the survey and comments on some results obtained from the survey conducted among banks from the European Union. The author attempted to verify, among other things, whether advanced methods used in calculation of capital requirements or in credit granting process, increase probability of decreasing credit supply. It was also investigated whether banks had their own limits on credit granting that were stricter than regulatory ones and thereby anticyclical use of such limits may be limited. However, the results obtained by the author do not allow to verify them in statistically significant manner and should not be used in formulating more general proposals. Further research using the proposed methodology should be conducted under auspices of respected international organisation like World Bank, national supervisory bodies or national central banks. (original abstract)
Cel: głównym celem niniejszej pracy jest dowiedzenie, że ze względu na bezpośredni związek pomiędzy politykami makroostrożnościowymi a polityką pieniężną, warto jest dokonać analizy ich wzajemnych zależności z tzw. kanałem ryzyka. Metoda: analiza przedstawiona w niniejszej pracy bazuje na rozległym przeglądzie literatury z rzetelnych źródeł, mająca na celu wsparcie wyników badań. Wyniki badań: badanie polityk makroostrożnościowych oraz konwencjonalnych i niekonwencjonalnych polityk pieniężnych przyjmowanych przez banki centralne od kryzysu finansowego w 2008 r. można rozszerzyć o analizę szoku kredytowego i gospodarek rozwijających się. To ciekawe zjawisko można zbadać poprzez pomiar efektów ubocznych związanych z polityką pieniężną gospodarek wysoko rozwiniętych dotyczących kanału ryzyka w gospodarkach rozwijających się. (abstrakt oryginalny)
Rośnie konsensus zarówno w gronie ekonomistów, jak i polityków, w odniesieniu do oceny funkcjonowania sieci bezpieczeństwa finansowego w okresie poprzedzającym wybuch Globalnego Kryzysu Finansowego. Większość badaczy zgadza się co do kwestii brakującego elementu tej sieci, którym jest makroostrożnościowa orientacja w sprawowaniu nadzoru finansowego. Stąd przedmiotem niniejszego artykułu jest polityka makroostrożnościowa, w szczególności zaś wymiar instytucjonalny tej polityki. Głównym celem artykułu jest identyfikacja i ocena - na podstawie przeprowadzonych studiów porównawczych na próbie krajów Unii Europejskiej - istniejących praktyk i kierunku rozwoju kształtu instytucjonalnego polityki makroostrożnościowej. W artykule wykorzystano zarówno aktualne, choć ograniczone ilościowo, rozważania natury teoretycznej, jak i wyniki przeprowadzonych badań empirycznych w odniesieniu do przyjętej struktury instytucjonalnej polityki makroostrożnościowej. W efekcie przeprowadzonego badania, zaproponowano zagregowaną miarę, pozwalającą na ocenę przyjętych rozwiązań instytucjonalnych w krajach UE (łącznie zidentyfikowano i oceniono 23 kryteria, będące podstawą porównania rozwiązań w zakresie odpowiedzialności demokratycznej, przejrzystości, stopnia koordynacji, jak i samej konstrukcji instytucji odpowiedzialnej za politykę makroostrożnościową). Analiza porównawcza wartości mierników cząstkowych była podstawą weryfikacji zaproponowanych w artykule hipotez i stanowi empiryczną prezentację różnic w funkcjonowaniu reżimów instytucjonalnych polityki makroostrożnościowej w krajach UE. Wnioski zaprezentowane w artykule stanowią przyczynek do oceny tendencji w zakresie jakościowych aspektów polityki makroostrożnościowej (przejrzystości i odpowiedzialności demokratycznej) i skali zróżnicowania rozwiązań instytucjonalnych tejże polityki w krajach Unii Europejskiej, w szczególności w odniesieniu do pozycji banku centralnego oraz stopnia sformalizowania przyjętych rozwiązań instytucjonalnych. (abstrakt oryginalny)
Artykuł poszerza dotychczasowe badania nad związkiem między ograniczającym wpływem wskaźnika kapitałowego na podaż kredytu bankowego w okresie dekoniunktury poprzez analizy znaczenia polityki regulacyjnej państwa dla związku między aktywnością kredytową a wskaźnikiem kapitałowym dużych banków prowadzących działalność w Unii Europejskiej. W badaniu zastosowano estymator odporny dwuetapowy Blundella i Bonda (1998) i zidentyfikowano, że ograniczenie skali czynności wykonywanych przez banki oraz bardziej estrykcyjne standardy kapitałowe osłabiają negatywny wpływ wskaźnika kapitałowego na podaż kredytu bankowego w okresie dekoniunktury, co jest spójne z koncepcją, że w krajach o restrykcyjnych regulacjach banki podejmują niższe ryzyko oraz cechują się wyższymi buforami kapitałowymi. Oficjalny nadzór bankowy również ogranicza wpływ wskaźnika kapitałowego, ale jego siła oddziaływania jest jedynie marginalnie istotna statystycznie w populacji banków, które prezentują dane nieskonsolidowane. Prywatny nadzór rynkowy wydaje się nieskuteczny w ograniczaniu negatywnego wpływu wskaźnika kapitałowego na podaż kredytu bankowego w okresie dekoniunktury. Przeprowadzone badania pokazują, że przynajmniej w pewnym zakresie restrykcyjne regulacje mikroostrożnościowe oraz nadzór mikroostrożnościowy są skuteczne w dążeniu do zapewnienia stabilności finansowej i ograniczenia procykliczności. (abstrakt oryginalny)
Autorzy w artykule przedstawili cele, narzędzia, instytucje i procedury związane z kształtowaniem polityki makroostrożnościowej w Polsce. W sposób oryginalny zaprezentowano tutaj system powiązań systemu finansowego w Polsce, co pozwoliło na ocenę konstrukcji polityki makroostrożnościowej w Polsce. W konkluzji autorzy stwierdzili, że polityka makroostrożnościowa w Polsce jest ukształtowana prawidłowo, lecz żeby przeciwdziałać wystąpieniu ryzyka systemowego, wszystkie reguły i procedury polityki makroostrożnościowej muszą być przestrzegane, podobnie jak reguły polityki mikroostrożnościowej. (abstrakt oryginalny)
14
Content available remote Bank prudential and bank stability - how far do they go
84%
This paper investigates how bank prudential behaviour affects bank stability, focusing only in the period after the global financial crisis. For this reason, we construct a new composite proxy as a measure for bank stability condition and another one for bank prudential behaviour. Then, we make use of a sample with a set of data for 16 banks operating in the Albanian financial sector over the period 2008 - 2015. The main results provide strong supportive evidence that there exist a strong positive relationship in the prudential - stability nexus, which confirms that prudential behaviour is a key fundamental contributor for bank stability. We also used a quadratic term of the prudential indicator to capture a possible non-linear relationship between bank prudential behaviour and stability, but found no supportive evidence. Finally, macroeconomic conditions are also found to be crucial for bank stability. Similarly, improving operational efficiency and capital structure boost bank stability. (original abstract)
Celem artykułu jest analiza roli Komitetu Bazylejskiego w tworzeniu globalnej architektury finansowej. Zwrócono uwagę na realny wpływ zaleceń wydawanych przez Komitet Bazylejski na globalną architekturę finansową (wyrazem tego wpływu jest Ustawa Dodda-Franka oraz pakiet CRD IV/CRR). Ponadto, dokonano oceny działań Komitetu w zakresie elastyczności wydawanych przez niego rekomendacji uwzględniających zmieniającą się rzeczywistość. Artykuł opiera się na analizie działań podejmowanych przez Komitet Bazylejski i ich ocenie, w kontekście budowy globalnej architektury finansowej. Analizie poddano wytyczne Komitetu określane jako Bazylea I, II, III i IV.Autor artykułu dochodzi do wniosku, że dotychczasowe działania Komitetu Bazylejskiego są podstawą do tworzenia globalnej architektury finansowej i podkreśla ich duże znaczenie w tym względzie. Pozytywna ocena działań podejmowanych przez Komitet Bazylejski pozwala wysnuć wniosek, że wszystkie kraje świata powinny być zainteresowane wdrażaniem jego wytycznych, co skutecznie zwiększyłoby poziom stabilności globalnego rynku finansowego. (abstrakt oryginalny)
Reformy bankowe Bazylea zawierają regulacje ostrożnościowe, których głównym zadaniem jest ograniczanie ryzyka podejmowanego przez banki, związanego z ich działalnością kredytową. Instrumentem makroostrożnościowym, dzięki któremu jest możliwe złagodzenie cyklicznych wahań poziomu kredytu w gospodarce i ich konsekwencji dla gospodarki, jest antycykliczny bufor kapitałowy. Celem artykułu jest przedstawienie antycyklicznego bufora kapitałowego w kontekście reform bankowych Bazylea. W artykule zweryfikowano hipotezę mówiącą, że antycykliczny bufor kapitałowy jest istotnym instrumentem zawartym w regulacjach polityki makroostrożnościowej ujętych w bazylejskich reformach bankowych. W części empirycznej przeprowadzono analizę danych dla Polski, Unii Europejskiej, strefy euro oraz w wybranych państwach, w Niemczech i we Włoszech. (abstrakt oryginalny)
17
Content available remote Macroprudential Policy Effectiveness: Lessons from Southeastern Europe
84%
This paper presents a detailed account of the rich set of macroprudential measures (MPPs) implemented in Bulgaria, Croatia, Romania, and Serbia during their synchronized boom and bust cycles in 2002-12, and assesses their effectiveness in managing credit growth. Only strong MPPs helped contain domestic credit growth during the boom years, but circumvention via direct external borrowing offset their effectiveness to a large extent. MPPs taken during the bust had no discernible impact. The paper concludes that (i) proper calibration of MPPs is of the essence; (ii) only strong, broad-based MPPs can contain credit booms; (iii) econometric studies of macroprudential policy effectiveness should focus on concrete policy measures rather than on instruments use; and (iv) in so doing should allow for possible non-linear and state-contingent effects. (original abstract)
18
84%
Ostatni światowy kryzys gospodarczy pokazał z jednej strony niekonsekwencje w realizacji polityki mikro- ostrożnościowej przez instytucje kredytowe i firmy inwestycyjne w UE i poza UE, a z drugiej strony brak regulacji w zakresie polityki makroostrożnościowej. Dopiero w 2013 roku podjęto decyzje w tej sprawie w pakiecie Capital Requirements Directive IV i Capital Requirement Regulation. W artykule weryfikuje się hipotezę badawczą głoszącą, że zapobieganie wystąpienia kryzysu finansowego zależy od właściwej konstrukcji i konsekwentnej realizacji w praktyce w ramach instytucjonalnego zarządzania ryzykiem systemowym w UE polityki mikroostrożnościowej i makroostrożnościowej. Weryfikacja tej hipotezy została przeprowadzona za pomocą metod analizy statystycznej danych wtórnych, publikowanych przez Komisję Europejską i za pomocą analizy wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zawartych w dyrektywach unijnych. Hipoteza badawcza została zweryfikowana pozytywnie.(abstrakt oryginalny)
Kolegialne organy makroostrożnościowe stanowią jeden z modeli instytucjonalnej organizacji polityki makroostrożnościowej. W Unii Europejskiej jest to rozwiązanie równie popularne, jak powierzenie polityki makroostrożnościowej wyłącznie bankowi centralnemu. Niemniej jednak ze względu na zróżnicowaną konstrukcję krajowej sieci bezpieczeństwa finansowego, kolegialne organy makroostrożnościowe także przyjmują różne formuły. W niniejszym artykule dokonano pogłębionej analizy 12 komitetów makroostrożnościowych występujących w krajach unijnych. Komitety takie stanowią dobry przykład współpracy instytucji sieci bezpieczeństwa finansowego na rzecz zapewnienia stabilnego i bezpiecznego systemu finansowego. Poszczególne instytucje łączą swoje zasoby, wiedzę, ekspertyzę i doświadczenie z różnych dziedzin i obszarów, co pozwala na lepszą identyfikację zagrożeń dla stabilności finansowej oraz podjęcie odpowiedniej reakcji. W artykule wskazano zarówno zalety, jak i słabości tego modelu instytucjonalnego. (abstrakt oryginalny)
Supervision of the financial markets has become over the last twenty years or so, an increasingly important element of the financial system. It is progressively moving away from passive compliance checks, towards becoming a real and active influence of the financial markets. It is encompassing a growing range both of issues and entities and is undertaking an ever-deeper insight. Financial supervision is also increasingly acquiring regulatory powers through the extensive application of self-produced 'soft' regulatory norms as well as accumulation of resources. (proliferating particularly after the recent global financial crisis). The goal of this article is to provide a systematic review of principal challenges currently facing financial supervision. The article is split into three parts. Its first part discusses the theoretical foundations of the supervisory system trying to indicate the sources of its powers, including its societal role. It deserves more attention in view of the unprecedented powers acquired by supervisors over supervised institutions and the financial markets. In the second part we take a close look at the changing supervisory paradigm in its current form. The third part reviews the new challenges facing financial supervision in its search for innovations which adapt to new requirements, and the available opportunities in the development of its new toolkit.(original abstract)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.