Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 115

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka pieniężna NBP
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
W artykule zostały zaprezentowane metodologiczne problemy formułowania celów i narzędzi polityki monetarnej oraz instrumenty wykorzystywane do realizacji określonych celów w polityce pieniężnej NBP w latach 1998-1999, takie jak: polityka stóp procentowych, operacje otwartego rynku oraz polityka kursów walutowych i rezerw obowiązkowych.
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie wpływu polityki informacyjnej Narodowego Banku Polskiego (NBP) w zakresie prowadzonej przez niego polityki pieniężnej na międzybankowy rynek lokat. Postawiona teza mówi o tym, iż wraz z wydłużaniem się terminu zapadalności lokat rośnie wpływ interwencji słownych na ten segment rynku. (fragment tekstu)
Strategia NBP opiera się na precyzowaniu celu inflacyjnego w postaci przedziału. Intencją artykułu była teoretyczna ocena tej strategii, a w szczególności identyfikacja czynników, które determinują szerokości przedziału celu inflacyjnego oraz konfrontacja obecnej strategii NBP z innymi dostępnymi strategiami.
W pierwszej części artykułu przedstawiono wszystkie warianty strategii polityki pieniężnej. W dalszej części autorka zanalizowała politykę pieniężną Narodowego Banku Polskiego w latach 1990-1998.
Przedstawiono sytuację makroekonomiczną Polski w latach 1997-1999 oraz zanalizowano podstawowe instrumenty monetarne wykorzystywane do realizacji strategii BCI, tj. bazowe stopy procentowe oraz kurs walutowy.
Zarówno strategia polityki pieniężnej NBP, jak też jej realizacja, zostały ściśle przyporządkowane akcesji do strefy euro. Dwa lata, podczas których wdrażano aktualną strategię, charakteryzowały się efektami o dwoistym charakterze. Z jednej strony udało się utrzymać inflację na relatywnie niskim poziomie, zbliżonym do wyznaczonego celu inflacyjnego (poza okresem "szoku" wejścia Polski do UE), z drugiej zaś strony nie udawało się spełnić podstawowego kryterium monetarnego konwergencji, bowiem średnioroczna inflacja przez większość tego okresu przekraczała poziom referencyjny. (fragment tekstu)
Głównym tematem tego artykułu była analiza polityki pieniężnej NBP w kwestii realizacji planów i założeń w latach 1999-2002. Według przeprowadzonej oceny efektywności przewidziane cele zostały zrealizowane. W artykule przybliżono również kierunki polskiej polityki pieniężnej w najbliższym czasie.
W ostatnich latach wskazuje się na konieczność rozszerzenia badań nad optymalną polityką pieniężną na warunki gospodarki otwartej, z uwzględnieniem sposobu jej prowadzenia i związanych z tym konsekwencji dla aktywności makroekonomicznej w poszczególnych krajach wchodzących w skład jednolitego obszaru walutowego. Należy m.in. poszerzyć wiedzę na temat przyczyn współczesnej inflacji i czynników wywołujących jej inercję w dobie globalizacji. Bliżej trzeba wyjaśnić problem ograniczonej skuteczności polityki pieniężnej w warunkach zerowej nominalnej stopy procentowej. Wypracować także należy właściwy sposób podejścia banków centralnych do stabilności sektora finansowego i rynku kapitałowego w kontekście międzynarodowej spekulacji aktywami jako istotnego czynnika poprzedzającego wybuch ogólnego kryzysu finansowego. (fragment artykułu)
In the situation of financial crisis large numbers of central banks have started to ease monetary conditions. The National Bank of Poland, following central banks of biggest economies, started to offer unconventional methods to increase liquidity: foreign exchange swaps. The aim of the paper is twofold: to calculate the risk premium understood as a difference between an implied forward rate and a reference rate. The second is to show the sensitivity of the risk premium (a difference between) to market disturbances and than to monetary policy easing.(original abstract)
Artykuł dotyczy analizy kontroli rynkowej stawki rynku pieniężnego POLONIA przez Narodowy Bank Polski. Stopień tej kontroli badamy, analizując spread pomiędzy stawką POLONIA a stopą referencyjną NBP. W badaniu korzystamy z modelu autoregresji ze zmiennością stochastyczną AR-SV. Wyniki pokazują, że o ile od początku 2008 r. NBP silnie kontrolował stawkę POLONIA, o tyle kontrola ta osłabła po wybuchu kryzysu finansowego i wprowadzeniu przez NBP "Pakietu zaufania".(abstrakt oryginalny)
Ujemne stopy procentowe stanowią - obok skupu aktywów - jedną z najważniejszych odmian niekonwencjonalnej polityki monetarnej. W przeciwieństwie do skupu aktywów spektrum oddziaływania ujemnych stóp procentowych wydaje się szersze. O ile skup aktywów przez bank centralny wspiera zmagania władz monetarnych w walce z deflacją oraz w dążeniu do wzmocnienia wzrostu gospodarczego, o tyle ujemne stopy procentowe są stosowane między innymi jako instrument polityki kursowej. Artykuł koncentruje się na trzech przypadkach krajów, które zastosowały ujemne stopy procentowe. Pierwszym jest Dania, która de facto jako pierwsza zaczęła korzystać z tak zaprojektowanego narzędzia i jako jedyny ze wszystkich krajów uciekających się do ujemnego oprocentowania osiągnęła swój cel w sposób wymierny, tj. utrzymała stabilizację kursu walutowego i rezerw dewizowych. Tym samym można w przypadku Danii mówić o tzw. pozytywnych efektach zewnętrznych zastosowania ujemnych stóp procentowych. Drugi przypadek dotyczy szwajcarskiego banku centralnego (SNB), którego motywy zastosowania ujemnego oprocentowania można zdefiniować jako kombinację czynników zewnętrznych (stabilizacja kursu walutowego) oraz czynników wewnętrznych (obawa przed nasilającą się presją deflacyjną). Ostatnim z analizowanych przypadków jest najstarszy bank centralny na świecie - szwedzki Riksbank. Chociaż ustalana przez Riksbank stopa depozytowa osiągnęła ujemny poziom już w lipcu 2009 r., to ze względu na specyfikę szwedzkiego rynku pieniężnego o faktycznym zastosowaniu ujemnego oprocentowania można mówić dopiero od 2015 r. Głównym powodem wprowadzenia ujemnych stóp procentowych było ograniczenie presji deflacyjnej w krajowej gospodarce. Dlatego w przypadku Szwecji - w odróżnieniu od Danii - o zastosowaniu ujemnego oprocentowania zadecydowały głównie czynniki wewnętrzne. Ponadto Szwecja jako pierwszy kraj zaniechała stosowania ujemnego oprocentowania, wskazując na istotne uboczne skutki tego narzędzia. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest prezentacja konstrukcji polityki pieniężnej w Polsce w latach 2004-2006 oraz próba oceny jej skuteczności. Opisano strategię bezpośredniego celu inflacyjnego (BCI) oraz instrumenty polityki pieniężnej.
15
Content available remote Cele i narzędzia polityki pieniężnej w Polsce w warunkach kryzysu
75%
Polityka pieniężna zajmuje bardzo ważne miejsce w systemie polityki gospodarczej. Obecnie globalny kryzys finansowy i gospodarczy uznaje się za istotny wyznacznik całej polityki gospodarczej i koncentruje się ona na ograniczeniu skutków kryzysu. W artykule przedstawiono istotę polityki pieniężnej z uwzględnieniem jej celów i narzędzi, jak również niektóre zmiany w celach i narzędziach tej polityki w Polsce w warunkach kryzysu.
Przedstawiono etapy integracji Polski z UGW i zmiany w zakresie polityki pieniężnej NBP. Są to kolejno: faza przedczłonkowska, faza członkostwa w Unii Europejskiej i faza członkostwa w UGW. Omówiono strategie polityki pieniężnej w Polsce.
Polityka pieniężna za cel strategiczny przyjmuje stabilizację cen. Osiąganie celu strategicznego bank centralny realizuje poprzez realizację celów pośrednich. Artykuł przedstawia cele i skuteczność polityki pieniężnej prowadzonej w Polsce w latach 1990-1999.
Artykuł zawiera rozważania poświęcone niestandardowym instrumentom polityki pieniężnej. Zostały one wprowadzone przez NBP na skutek globalnego kryzysu finansowego, który dotknął także polskiej gospodarki, choć w mniejszym stopniu niż inne kraje. Wskazano w nim na istotę i rodzaje tych instrumentów polityki pieniężnej, wykorzystywane przez większość najważniejszych banków centralnych na świecie. Analiza poświęcona jest zakresowi poszerzenia instrumentów polityki monetarnej w Polsce - pod wpływem kryzysu. Wskazuje też na pewne odmienności w ich stosowaniu, wynikające z mniejszego zagrożenia płynności sektora bankowego w Polsce niż na innych, bardziej dojrzałych rynkach finansowych. (abstrakt oryginalny)
W artykule przeanalizowano możliwości strategii polityki antyinflacyjnej Narodowego Banku Polskiego w procesie przystępowania Polski do Unii Europejskiej, a w dalszej kolejności do Europejskiej Unii Monetarnej. Omówiono strategię kontroli podaży pieniądza, politykę stałego kursu walutowego, strategię zarządu walutą oraz strategię bezpośredniego celu inflacyjnego.
W artykule przedstawiano skalę zmian, jakie dokonały się w okresie 1989-2009 w polityce pieniężnej polskiego banku centralnego. Przeanalizowano w nim najpierw zmiany instytucjonalno-prawne, związane z koniecznością nadania NBP nowoczesnego charakteru banku centralnego, funkcjonującego w gospodarce rynkowej. Wskazano na niezbędne zmiany w ustawodawstwie. Następnie analizowano eklektyczną strategię polityki pieniężnej, jaką prowadził NBP w latach 1990-1997, wskazując na jej osiągnięcia i słabości. W okresie tym wyróżniono i scharakteryzowano trzy etapy realizacji różnych koncepcji tej polityki, od kontroli kursu walutowego współistniejącego z kontrolą podaży pieniądza, kontrolę podaży pieniądza i koncepcję tzw. triady celów. Drugi okres rozważań poświęcono przyjętej i realizowanej nowej strategii polityki pieniężnej, jaką jest do dziś - strategia bezpośredniego celu inflacyjnego. Przedstawiono jej efekty, przyczyny i trudności kontroli inflacji w Polsce. Ostatnia część artykułu poświęcona jest ukazaniu ewolucji instrumentarium NBP w analizowanym dwudziestoleciu.
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.