Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 67

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Polityka społeczna UE
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Opracowanie to zostało poświęcone genezie Europejskiego Funduszu Społecznego, jego ewolucji na przestrzeni lat, a także zmianom jego zarządzania i finansowania w perspektywie finansowej 2014-2020. Europejski Fundusz Społeczny jest podstawowym i najważniejszym narzędziem finansowym wspólnotowej polityki społecznej, które pozwala na realizację projektów wspierających zatrudnienie, poprawę warunków pracy oraz wyrównywanie szans dla wszystkich obywateli Unii Europejskiej. Europejski Fundusz Społeczny przeznacza swoje środki na tworzenie nowych i lepszych miejsc pracy, a także promuje spójność społeczną oraz dobrobyt we wszystkich regionach Unii, wspierając tym samym politykę społeczną na szczeblu europejskim oraz krajowym. Finalnym efektem jest także najlepsza możliwa inwestycja, czyli inwestycja w kapitał ludzki. To kraje członkowskie są odpowiedzialne za prawidłowe i kompletne zarządzanie programami finansowanymi ze wsparcia EFS, dlatego nowe programowanie finansowe 2014-2020 zakłada wprowadzenie innowacyjnych zasad zarządzania, w celu ułatwienia państwom realizacji tych projektów. Komisja będzie podejmować działania mające na celu pomoc państwom Unii Europejskiej w uproszczeniu wdrażania Funduszu. Dzięki temu EFS stanie się jeszcze łatwiejszy i bezpieczniejszy dla beneficjentów, a projekty dofinansowywane z jego środków będą w najwyższym stopniu odpowiadać na potrzeby społeczeństw Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Sukces strategii Europa 2020jest uwarunkowany realizacją m.in. celów społecznych. Stąd w niniejszym opracowaniu dokonano oceny realizacji tych celów w Polsce na podstawie syntetycznych wskaźników ustalonych dla ich pomiaru, a także oceny wypełniania zaleceń unijnych w tym zakresie, ze szczególnym uwzględnieniem zaleceń dotyczących kwestii zatrudnienia. W artykule wykorzystano metodę analizy aktów prawnych oraz danych statystycznych pochodzących z raportów i opracowań statystycznych na ten temat, a także metodę wskaźnikową.(abstrakt oryginalny)
Członkostwo Polski w Unii Europejskiej łączy się z wieloma oczekiwaniami. Najwięcej z nich budzi swoboda przepływu osób, w tym swoboda przepływu pracowników. Wspólny rynek europejski charakteryzuje się jednak wysoką ochroną praw pracowniczych. W jaki sposób zatem powinien następować transfer praw za migrującym pracownikiem, zwłaszcza praw emerytalnych gromadzonych przez całe życie zawodowe. Odmienne konstrukcje systemów, różnorodny poziom rozwoju gospodarczego, inne natężenie czynników demograficznych utrudniają harmonizację działania systemów społecznych. Artykuł prezentuje podstawy prawne regulujące współdziałanie krajów wspólnotowych w zakresie polityki społecznej, prace podejmowane w ramach otwartej metody koordynacji oraz możliwy kierunek dalszych zmian systemowych.(fragment tekstu)
Podstawowymi elementami polityki Unii Europejskiej wobec osób niepełno-sprawnych są: współpraca w tej dziedzinie za pośrednictwem komisji z państwami członkowskimi, zapewnienie pełnego uczestnictwa tej grupy w społeczeństwie oraz włączenie kwestii niepełnosprawności w główny nurt polityki Unii. Ponadto Unia Europejska wspiera działania na rzecz osób niepełnosprawnych przez fundusze strukturalne, a także finansowane z nich inicjatywy wspólnotowe. Niniejszy artykuł zawiera chronologiczne omówienie najistotniejszych, zdaniem autorki, regulacji prawnych oraz działań Unii Europejskiej podejmowanych na rzecz osób niepełnosprawnych, które dały asumpt do podjęcia dalszych prac mających na celu pełną integrację tej grupy w społeczeństwie. Jednocześnie należy podkreślić, iż pełne omówienie wszystkich regulacji w tej dziedzinie, z uwagi na charakter publikacji, było niemożliwe. Należy zaznaczyć, iż na politykę społeczną Unii w tym zakresie, w szczególności w początkowym okresie, ogromny wpływ wywarły organizacje międzynarodowe, jak Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej agencje wyspecjalizowane - Międzynarodowa Organizacja Pracy, Światowa Organizacja Zdrowia oraz Rada Europy. Rezultatem działań tych organizacji, a także Unii Europejskiej jest ewolucja w sposobie postrzegania osób niepełnosprawnych, mianowicie zastąpienie modelu wyłącznie medycznego modelem społecznym, a więc traktowanie tej grupy społecznej jako pełnoprawnych i pełnowartościowych obywateli. (fragment tekstu)
5
Content available remote Polityka społeczna w Europie - ewolucja i rozwiązania modelowe
75%
W opracowaniu podjęto próbę przedstawienia na podstawie przeglądu literatury przedmiotu procesu ewolucji polityki społecznej w europejskich krajach demokratycznych o gospodarce rynkowej oraz charakterystyki modeli polityki społecznej, jakie na bazie koncepcji Gøsta Esping-Andersena można zidentyfikować we współczesnej Unii Europejskiej, a także wyzwań, jakie stoją obecnie przed politykami społecznymi państw członkowskich.(fragment tekstu)
Do dziś Wspólnota Europejska nie posiada żadnych kompetencji regulacyjnych w dziedzinie polityki społecznej. Rola Komisji ogranicza się do opracowywania strategii i koordynacji polityk narodowych (na szczycie w Lizbonie w marcu 2001 r. przyjęto deklarację o prowadzeniu polityki społecznej metodą otwartej koordynacji). Wydatki społeczne w Europie są dużo wyższe niż w innych regionach świata. W 2000 r. udział wydatków na ochronę socjalną w Unii Europejskiej wyniósł 27,3% PKB. Między poszczególnymi krajami Unii występują pod tym względem duże dysproporcje. Odzwierciedlają one głównie różnice w standardzie życia, różnice w narodowych systemach ochrony społecznej oraz odmienne struktury ekonomiczne i demograficzne. (fragment tekstu)
Wydłużanie okresu aktywności zawodowej to istotny kierunek polityki społecznej ostatnich lat. Determinuje to potrzebę prowadzenie badań nad uwarunkowaniami decyzji emerytalnych. Wyjaśnia je koncepcja czynników push i pull. Hofäcker uzupełnia tę klasyfikację, wymieniając wśród determinant instytucjonalnych również czynniki stay, obejmujące wsparcie zatrudnialności starszych uczestników rynku pracy poprzez różne działania aktywnej polityki rynku pracy oraz lifelong learning. Celem pracy jest ocena znaczenia czynników instytucjonalnych dla wydłużania okresu aktywności zawodowej w krajach Unii Europejskiej. Analiza empiryczna przeprowadzona została w oparciu o dane LFS, z wykorzystaniem podstawowych metod oceny współzależności oraz analizy skupień. Badanie zrealizowano dwutorowo. Po pierwsze, posługując się metodyką zaproponowaną przez Hofäckera, zaktualizowano wyniki badań zrealizowanych przez niego dla 2010 r., uzupełniając równocześnie analizę o pominięte kraje UE. Wyznaczono na tym etapie syntetyczny wskaźnik oceny instytucjonalnych uwarunkowań wydłużania aktywności zawodowej. W drugim kroku przy pomocy analizy skupień dokonano grupowania krajów UE z punktu widzenia badanego zjawiska (wykorzystując analogiczne jak w etapie pierwszym charakterystyki). W ostatnim etapie dokonano oceny korelacji między aktywnością zawodową osób starszych a analizowanymi syntetycznie uwarunkowaniami instytucjonalnymi. Wyniki badań wskazują, że w Unii Europejskiej wśród instytucjonalnych uwarunkowań wydłużania okresu aktywności zawodowej oprócz czynników typu pull i push istotne znaczenie odgrywają także determinanty typu stay. Ogólnie rzecz biorąc, omawiane uwarunkowania instytucjonalne w większym stopniu oddziałują na poziom wskaźników zatrudnienia w Unii Europejskiej w przypadku mężczyzn niż kobiet. Słabe znaczenie aktywnej polityki rynku pracy (ALMP) koresponduje z tym, że w odniesieniu do osób w wieku 50 i więcej lat bardziej skuteczne są działania służące utrzymaniu ich w zatrudnieniu niż ponownemu zatrudnieniu po utracie pracy. (abstrakt oryginalny)
Podstawowym celem artykułu jest analiza reform instytucjonalnych i strukturalnych Unii Europejskiej, jakie zostały wprowadzone traktatem z Lizbony, z punktu widzenia europejskiej polityki społecznej. W artykule wykazano, że zmiany wprowadzone traktatem z Lizbony mają charakter ewolucyjny i z pewnością nie stanowią reform fundamentalnych, których przeprowadzenia domagali się zwolennicy Europy socjalnej w trakcie prac nad traktatem, najpierw konstytucyjnym, a później reformującym UE. Wpływ strategii "Europa 2020" na rozwój społecznego wymiaru integracji europejskiej również jest ograniczony. Wprawdzie strategia wzmacnia proces koordynacji unijnej w zakresie polityki społecznej, jednak faktyczny wkład w rozwój Europy socjalnej będzie uzależniony od woli politycznej państw członkowskich UE. (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Strategia Unii Europejskiej wobec starzenia się ludności
75%
Wyzwania demograficzne, przed którymi stoją państwa Unii Europejskiej rodzą szereg problemów w dziedzinie kultury, gospodarki oraz w sferze politycznej. Jak sugerują wyniki prognoz demograficznych, kwestie te w pełni ujawnią się dopiero w przyszłości, dlatego "nasza uwaga powinna być skierowana nie tylko na obecne wyzwania, ale również na te, które dopiero wystąpią w kolejnych latach, po to, by móc im właściwie zapobiegać" (Boden 2010, s. 11). Państwa członkowskie UE powinny współpracować ze sobą, tworząc nowe instrumenty prawne i polityczne, aby właściwie odpowiadać rosnącym wyzwaniom społeczno-gospodarczym, w tym również demograficznym związanym ze starzeniem się społeczeństw. (fragment tekstu)
Zamówienia publiczne odgrywają obecnie dużą rolę w kształtowaniu polityki społecznej UE. Przewidziane w dyrektywach z 2014 r. instrumenty umożliwiające w szerokim zakresie uwzględnianie aspektów społecznych w zamówieniach publicznych mają na celu m.in. zapewnienie przestrzegania prawa pracy. Rozwiązania takie zasługują na aprobatę, lecz droga UE do dostrzeżenia ich znaczenia była niezwykle długa. Autorki analizują ewolucję podejścia UE do kwestii społecznych i omawiają aktualne rozwiązania dyrektyw dotyczących zamówień publicznych w tym przedmiocie. (abstrakt oryginalny)
Obecnie w warunkach nasilającej się konkurencji i rywalizacji między ludźmi szczególnym wyzwaniem staje się ciągłe doskonalenie kompetencji intelektualnych, zwłaszcza w zakresie umiejętnego i skutecznego porozumiewania się. Wyzwanie to odnosi się również do kreowania europejskiego społeczeństwa wiedzy, a tym samym wpisuje się w cele polityki społecznej UE. W ramach tej polityki uruchamiane są liczne programy wspierające naukę, poznawanie odmienności kulturowych i języków obcych. W rozważaniach teoretycznych autorka wyjaśni znaczenie kluczowych dla tej konferencji pojęć oraz różne modele komunikacji i ich zastosowania. Zwróci uwagę na kwestie metodyczne: jak nauczać, poznawać i mierzyć kompetencje językowe w kontekście uwarunkowań kulturowych, wskaże też istniejące bariery psychiczne w percepcji przekazów informacyjnych. (fragment tekstu)
12
75%
Omówiono źródła finansowania polityki społecznej w Unii Europejskiej. Zamieszczono analizę form świadczeń oraz systemów finansowania polityki społecznej w krajach Unii Europejskiej, Islandii, Norwegii i Szwajcarii.
13
Content available remote Ewolucja polityki społecznej we Wspólnocie Europejskiej
75%
This article describes the evolution of the European social policy since the Rome treaty of 1957 to date. It thoroughly covers the history of EU's social programs, as well as the institutional structure. The main goals of European policy makers are also mentioned. The article concludes with a brief description of themain challenges of the enlarged European Union, focusing on the future of the European social model. (original abstract)
W artykule została przeprowadzona analiza i ocena polityki społecznej Unii Europejskiej (UE), w kontekście równoważenia rozwoju społeczno-gospodarczego ugrupowania. Proces europeizacji polityki społecznej UE nie jest zaawansowany. W związku z tym, ciężar rozwiązywania problemów społecznych spoczywa głównie na krajach członkowskich. Polityka społeczna UE ma bardziej "luźny" charakter niż inne polityki UE i jej zakres jest ograniczony do tych dziedzin, w zakresie których kraje członkowskie były skłonne do przekazania pewnych uprawnień na szczebel unijny. UE jedynie wspiera i uzupełnia działania państw członkowskich w sferze społecznej. Jednocześnie UE wspiera ideę społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw. Społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw definiuje się jako dobrowolne uwzględnienie przez przedsiębiorstwa problematyki społecznej i ekologicznej w swojej działalności i stosunkach z zainteresowanymi stronami. (abstrakt oryginalny)
Nowe wyzwania, przed którymi stoją europejskie welfare states, wywołały koniczność zmiany podejścia do polityki społecznej, do tej pory absorbującej raczej niewiele uwagi organów wspólnotowych. Choć główne kompetencje w zakresie prowadzenia tej polityki pozostawiono nadal w gestii państw członkowskich, to odmienne podejście wiąże się z deklaracją przyjętą na szczycie w Lizbonie w marcu 2000 r., zgodnie z którą politykę społeczną będzie prowadzić metodą otwartej koordynacji. Nowa metoda stanowi próbę pogodzenia instytucjonalnego zróżnicowania welfare states w krajach Wspólnoty z potrzebą osiągania celów społecznych uznanych za przedmiot wspólnej troski. Metoda otwartej koordynacji z jednej strony stwarza szansę na uczenie się od krajów osiągających najlepsze wyniki w realizacji wspólnie określonych celów, z drugiej strony brak przymusu uczestnictwa w procesie koordynacji i nieistnienie jakichkolwiek sankcji wobec krajów nie wywiązujących się z przyjętych zobowiązań może powodować, że nowa metoda będzie stanowiła raczej pozorny aniżeli rzeczywisty środek rozwiązywania podstawowych problemów.(abstrakt oryginalny)
16
Content available remote Między imitacją a odrzuceniem
75%
Artykuł profesora Witolda Nieciuńskiego podejmuje bardzo wiele istotnych, zgoła fundamentalnych kwestii i pytań dotyczących rozwoju Polski, źródeł i konsekwencji transformacji, perspektyw modernizacji kraju. W krótkiej glosie nie sposób odnieść się do wszystkich poruszonych w nim wątków, dlatego wybierając tylko jeden z nich - skoncentruję się na zagadnieniu najbliżej związanym z problematyką polityki społecznej, a przy tym dotyczącym przyszłości. Chodzi o kwestię kierunku możliwych (pożądanych) zmian w polskim modelu polityki społecznej w kontekście istniejących współcześnie uwarunkowań zewnętrznych, a zwłaszcza członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Jest faktem, że nasilające się procesy globalizacji z wielu względów pogłębiają kryzys tradycyjnego "państwa opiekuńczego" (welfare state). Coraz ostrzejsza konkurencja na rynku światowym skłania m.in. do redukowania wysokich podatków, kosztów produkcji, do ograniczania poziomu płac i świadczeń społecznych we wszystkich państwach uczestniczących w międzynarodowym podziale pracy. Globalna rywalizacja ekonomiczna wymusza w poszczególnych krajach cięcia budżetowe na wydatki socjalne, uruchamia swoisty proces "równania do dna" (race to the bottom), jeśli chodzi o koszty siły roboczej. W rezultacie nasila się swego rodzaju wyścig deregulacji w polityce społecznej, zarówno w skali globalnej, jak i regionalnej. (fragment tekstu)
Jedną z ambicji Unii Europejskiej (UE) jest aktualnie promowanie wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu (wzrostu inkluzywnego). Intensyfikacja działań na jego rzecz ma miejsce zwłaszcza w ostatnich latach - po kryzysie. Celem niniejszych badań uczyniono ocenę skuteczności polityki UE w zakresie włączenia społecznego na podstawie wytycznych strategii Europa 2020. Obecnie przypada połowa dekady, w trakcie której powinny zostać zrealizowane cele tego programu. Jednym z priorytetów jest właśnie wzrost inkluzywny. W artykule przedstawiono najważniejsze pojęcia związane z poruszanym tematem (nierówności, ubóstwo, wykluczenie społeczne) oraz pokrótce scharakteryzowano ich wpływ na gospodarkę. Następnie omówiono specyficzne dla UE podejście do kwestii socjalnych, koncentrując się przede wszystkim na kwestiach opisanych w strategii Europa 2020 dotyczących walki z wykluczeniem. W kolejnej części artykułu zaprezentowano dane statystyczne związane z włączeniem społecznym, a ich wartości pozwoliły zakwestionować skuteczność przyjętej w UE polityki, aczkolwiek nie może ona być uznana za jedyną przyczynę obserwowanych niepowodzeń. W związku z tym podjęto także próbę wskazania innych okoliczności, które mogły zadecydować o niesatysfakcjonującym stopniu realizacji celów strategii Europa 2020. Ponadto, na podstawie dokumentów unijnych zaprezentowano dotyczące tematu włączenia społecznego rekomendacje dla krajów członkowskich. Okazuje się, że zalecenia nie dotyczą tylko i wyłącznie walki z ubóstwem, ale kładą duży nacisk na kwestie związane z rynkiem pracy i edukacją. (abstrakt oryginalny)
W ciągu ostatniej dekady wzrost zatrudnienia oraz reforma systemu zabezpieczeń społecznych stały się priorytetami strategii rozwoju UE. Unia doszła do momentu, w którym nie tylko sfera działań ekonomicznych stanowi rdzeń WE, ale wartości społeczne, które decydują o jakości życia obywateli. Różnice poziomu ekonomicznego i społecznego pomiędzy państwami przystępującymi do UE i obecnymi członkami są większe niż w poprzednich rozszerzeniach UE, co stanowi wyzwanie dla polityki spójności, z jakimi zetknie się rozszerzona Wspólnota. W świetle nadchodzącego rozszerzenia UE o dziesięć a w perspektywie - o trzynaście nowych członków niezwykle istotne wydaje się spojrzenie na aktualną sytuację społeczną w Europie i perspektywy jej rozwoju. (fragment tekstu)
19
Content available remote Wyznaczniki kryzysu społecznego w Europie
75%
Celem publikacji jest wskazanie istoty kryzysu społecznego w Europie na poziomie unijnym, krajowym oraz regionalnym. Artykuł wykorzystuje metody badawcze z nauk społecznych, szczególnie z zakresu polityki społecznej. Wnioski z badań wskazują, że w Unii Europejskiej występuje zróżnicowanie społeczne, które po 2008 r. stało się silniejsze, a które można nazwać kryzysem społecznym. Widoczne jest także, że UE nie udało się trwale zbudować spójnej przestrzeni społecznej. (abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Polityka zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej
75%
Cel niniejszego opracowania stanowi analiza polityki zabezpieczenia społecznego w krajach europejskich w zakresie wydatków społecznych. Zbadano 27 krajów EU oraz 3 kraje EFTA - Islandię, Norwegię i Szwajcarię. Podstawowe źródło informacji stanowiły materiały pochodzące z wtórnych źródeł zagranicznych i krajowych, przede wszystkim takich jak publikacje Eurostatu i publicystyka. Dane o wydatkach na politykę społeczną zostały przedstawione zgodnie z metodologią Europejskiego Systemu Zintegrowanych Statystyk dotyczących polityki społecznej ("Podręcznik ESSPROS 1996"). (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.