Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 102

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Populism
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
Artykuł ma na celu zwrócenie uwagi, iż powszechnie używane pojęcie "populizm" posiada dualistyczny charakter. Pomijając bowiem jego potoczne znaczenia (które utożsamiają go z demagogią czy oportunizmem), naukowcy określają istotę populizmu w zasadzie w dwojaki sposób. Jedni uważają, że posiada on merytoryczną treść i przejawia się jako zespół poglądów, co oznacza, że jest to rodzaj ideologii. Druga grupa naukowców stoi jednak na stanowisku, że zjawisko populizmu nie posiada własnej treści; jest ono wyłącznie swoistym modus operandi, który może zostać wykorzystany na rzecz dowolnej koncepcji politycznej. Artykuł podkreśla, że nie należy preferować żadnego z przedstawionych ujęć - każde z nich odnosi się bowiem do innego przedmiotu. Przy badaniu populizmu konieczne jest posiadanie świadomości, iż pojęcie to odnosi się do dwóch zupełnie odmiennych zjawisk. Jeżeli więc skupiamy się na populizmie - ideologii, w istocie odnosimy się do zupełnie odmiennego elementu rzeczywistości niż w sytuacji, gdy analizujemy populizm - modus operandi.(abstrakt oryginalny)
The article is an attempt to answer the question about the importance of populism in contemporary reflection on security in its broadest sense. The author of these analyses tries to find the reasons for the growing populist trend, which occurs not only in the political dimension, but permeates almost all social life. In the context of such a goal, the connection between populism and ideology and nihilism is shown. As a consequence of the methodological principles adopted, two types of populism were distinguished: ideological and nihilistic. Ideological populism is characterized by a high degree of indeterminacy and makes far-reaching simplifications and generalisations. In this perspective, the enemies of the people are both newcomers, strangers, immigrants, as well as sexual, ethnic and other minorities.Nihilist populism is more depressing. It is based on the recognition of fragmentation as a basic indicator of values. The individual, detached from the wider background, is in a way the programme of populism understood in this way. A simple consequence of nihilistic populism is the uprooting of the individual, which results in consumerist attitudes. In this sense, one can say that nihilistic populism is aimed at justifying consumptionism, i.e. it provides an ideological foundation for the carefree use of material goods.(original abstract)
Prezentowany artykuł dotyczy problemu wzrostu poparcia dla formacji nacjonalistycznych w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Autorzy przeanalizowali przyczyny poparcia dla formacji prawicowych, głównie nacjonalistycznych, mieszczących się w określeniu Populistyczne Partie Radykalnej Prawicy w sześciu państwach postkomunistycznych (Bułgaria, Czechy, Polska, Rumunia, Słowacja, Węgry) oraz trzech państwach posowieckich (Estonia, Litwa i Łotwa), które są członkami Unii Europejskiej. Wzrost postaw nacjonalistycznych związany jest z eurosceptycyzmem, natywizmem, wrogością wobec imigrantów, islamofobią, poparciem dla idei państwa narodowego oraz obawami przed pozostawaniem na marginesie UE(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Welfare State Agenda of Successful Populist Parties in Czechia and Slovakia
100%
Several studies suggest that the welfare state agenda, which has traditionally been a crucial issue for left-wing populist parties (LWP), has become important for all kinds of populist parties: centrist-populist (CP) as well as right-wing populist (RWP). In this paper, we examine the role of the welfare state agenda in the election programmes of the Czech and Slovak populist parties that either won the elections in 2017 in the Czech Republic and 2020 in Slovakia (this was the case for CP parties in both countries) or they won representation in Parliament in these elections (this was the case of RWP parties). The findings show that the welfare state agendas of CP and RWP parties regarding the pattern of welfare state objectives and deservingness criteria applied in their policy proposals do not differ so much in some respects. At the same time, the policy proposals of CP in the two countries diverge to some extent. Specific country political contexts such as the political opportunity structure and the manoeuvring of the populist parties may provide some explanation. Comparison with the other countries is a challenge for future research. (original abstract)
Artykuł ten jest próbą refleksji nad tak modnym dziś problemem populizmu. Składa się z dwóch części. W pierwszej poruszane są zagadnienia teoretyczne - a więc kwestie definicyjne, krótkie omówienie elementów składających się na sytuację populistyczną, a także relacje między populizmem a demokracją. W części drugiej natomiast przedstawione są wybrane przykłady realizacji zasad populizmu.(fragment tekstu)
Wzrost poparcia dla ugrupowań i polityków o skrajnych poglądach w Europie i w Stanach Zjednoczonych Ameryki spowodował zwiększenie zainteresowania tematyką populizmu. Badacze koncentrowali się w swoich analizach na temat populizmu jako na kwestii wewnętrznej danego państwa. Tymczasem bardzo niewiele uwagi poświęcano problemom populizmu i polityki zagranicznej, co jest zaskakujące, jeśli spojrzy się na wpływ globalizacji na sytuację w świecie, gdzie następują szybkie przemiany technologiczne, przepływ informacji, ludzi i usług. Sukcesy populistów mają wymiar międzynarodowy i nie są to tylko jednostkowe przypadki. Dodatkowo sytuacja w jednym państwie oddziałuje na inne. Można doszukać się zależności między relacjami międzynarodowymi a ich skutkami na politykę wewnętrzną w poszczególnych państwach. W Europie najwięcej sukcesów mają populiści w Europie Środkowej, ponieważ w wielu tych krajach obecnie sprawują rządy. Podobnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie w 2016 r. doszedł do władzy Donald Trump, co stało się symbolem populistycznej zmiany w ostatnich latach. Dlatego wydaje się właściwe porównanie Europy Środkowej i USA w kontekście populizmu w polityce zagranicznej, ponieważ w tych krajach populiści rządzą i jednocześnie mają kluczowy wpływ na stosunki z innymi państwami. Praca będzie koncentrowała się na wyjaśnieniu, czym jest populizm w relacjach międzynarodowych w kontekście populizmu wewnętrznego. Ważne wydaje się porównanie populizmu w polityce zagranicznej w Stanach Zjednoczonych i w Europie Środkowej. Kluczowe pytania będą dotyczyły tego, czym jest populistyczna polityka zagraniczna, jaki wpływ ma sytuacja wewnętrzna danego państwa na relacje międzynarodowe i jak stosunki między państwami wpływają na ich politykę oraz jakie są podobieństwa i różnice między populizmem w USA a w Europie.(fragment tekstu)
Partia Ludowa Nasza Słowacja (Ľudová strana Naše Slovensko - ĽSNS) stanowi obecnie liczącą się siłę polityczną, czego przykładem jest choćby czwarty wynik w pierwszej turze tegorocznych wyborów prezydenckich jej lidera Mariana Kotleby czy obecność jej posłów w parlamencie. Zaliczana do sił ekstremistycznych ĽSNS łączy w swoim programie i retoryce elementy charakterystyczne dla ekstremizmu politycznego z cechami przypisywanymi ugrupowaniom populistycznym. W niniejszym tekście główna hipoteza badawcza opiera się na założeniu, że właśnie umiejętne wykorzystywanie populizmu w dużej mierze decyduje o wyborczych sukcesach omawianego ugrupowania i jego lidera. Analizie poddane zostaną trzy filary programowe ĽSNS, bardzo mocno eksponowane w retoryce i programach partii, które z jednej strony stanowią rdzeń tożsamościowy ugrupowania, z drugiej zaś - w których silnie obecne są wątki charakterystyczne dla politycznego populizmu. Uwaga skoncentrowana zostanie więc na skrajnej krytyce rządzących elit politycznych połączonej z odrzuceniem obecności Słowacji w NATO i UE, na ksenofobii i rasizmie, przejawiających się m.in. w negatywnym stosunku do mniejszości (głównie Romów) i imigrantów (głównie muzułmańskich) oraz na gloryfikacji narodu i jego historii. Ponadto, ze względu na fakt kwalifikowania Partii Ludowej do ugrupowań ekstremalnych, zdefiniowane zostanie pojęcie ekstremizmu politycznego. Konieczne jest również zaprezentowanie genezy ugrupowania i jego historii. W tekście wykorzystane zostaną przede wszystkim źródła słowackojęzyczne, głównie wytworzone przez ĽSNS.(fragment tekstu)
Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej z nich wskazano klasyczne ujęcia populizmu, w których podkreślano problemy z definiowaniem populizmu, dokonywano klasyfikacji oraz analizy wybranych przykładów praktyki politycznej. Część druga artykułu jest poświęcona ujęciom współczesnego populizmu. Do pewnego stopnia zakwestionowano dotychczasowe ujęcia, a zaproponowano nowe podejścia teoretyczne. W części trzeciej przywołana została matryca populizmu traktowana jako wizja świata. Uznano, że mimo zmieniających się ujęć pozostaje ona aktualna na wysokim poziomie rozważań o populizmie. (fragment tekstu)
Autor przeprowadził analizę historyczno-socjologiczną podstawowych pojęć i elementów populizmu, szkicując jego ewolucję i rozwój różnych form od starożytności do współczesności w szerokim kontekście międzynarodowym. Jego stosunek do populizmu jest jednoznacznie negatywny, czemu daje zdecydowany wyraz w końcowej części artykułu. (fragment tekstu)
Wybory do Drugiej Izby parlamentu Królestwa Niderlandów 15 marca 2017 roku cieszyły się wyjątkowo dużym zainteresowaniem obserwatorów życia politycznego niemal całego świata. W walce o zwycięstwo liczyło się dwóch polityków: populista Geert Wilders z Partii Wolności i Mark Rutte, premier zdymisjonowanego gabinetu, przywódca liberalnej Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji (VVD). Nowej dynamiki w walce wyborczej w Niderlandach nieoczekiwanie nadał prezydent Turcji, Recep Tayyip Erdogan. Postanowił on zmobilizować imigrantów tureckich w państwach, w których stanowią oni znaczne skupiska, do udziału w zaplanowanym na 16 kwietnia referendum w ich ojczyźnie. Zdecydowna odmowa Marka Rutte na prowadzenie kampanii w Niderlandach przez ministra spraw zagranicznych Turcji i minister ds. rodziny i polityki społecznej wywołała agresję słowną prezydenta Erdoğana. Nazwał on państwo to "republiką bananową", a panujące tam rządy faszystowskimi. Zdecydowana postawa premiera Rutte zyskała mu sympatię rodaków, wszystkich frakcji politycznych oraz Angeli Merkel, co prawdopodobnie przechyliło szalę na korzyść mocnego zwycięstwa jego ugrupowania. (abstrakt oryginalny)
11
75%
Wybory głowy państwa w Austrii w 2016 r. były pod wieloma względami przełomowe, a ich przebieg zaskakujący. Do II tury wyborów prezydenckich przeszedł Norbert Hofer, kandydat prawicowo- -populistycznej Wolnościowej Partii Austrii. Techniczne problemy z przeprowadzeniem wyborów prezydenckich sprawiły, że ich ostateczne rozstrzygnięcie nastąpiło dopiero w grudniu 2016 r. Celem artykułu jest ukazanie głównych elementów populistycznej narracji głoszonej przez FPÖ w okresie kampanii wyborczej. Ugrupowanie sięgnęło po dobrze znany arsenał środków, chcąc przekonać wyborców do swojego kandydata. Pojawiły się zarówno hasła ochrony tożsamości narodowej, obrony interesów Austrii w Unii Europejskiej, deklaracje wzmocnienia pozycji urzędu prezydenta oraz włączenia ludu do rządzenia poprzez formy demokracji bezpośredniej. Wykorzystany został także stały element populistycznej retoryki: krytyka establishmentu oraz teoria spisku austriackich elit, zmierzających do tego, aby uniemożliwić lub też odwlec w czasie zwycięstwo kandydata FPÖ.(abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule staram się przedstawić hipotezę roboczą, która zostanie ostatecznie rozwinięta w przyszłym opracowaniu, a mianowicie, że kryzys COVID-19 ujawnił pewne problematyczne zachowania wskazujące na etos autorytarny zarówno po stronie władz publicznych, jak i obywateli, co sugeruje, że postawa populistyczna w dziedzinie prawa karnego może być obecnie częścią lub nawet elementem rumuńskiej kultury prawnej. W pierwszej części krótko opiszę reakcję Rumunii (przejawiającą się zarówno w podjętych oficjalnych środkach, jak i postawie obywateli) na pierwszą falę pandemii, skupiając się na roli środków karnych i wojskowych; zakwalifikuję tę reakcję jako zawierającą pewne ślady populizmu penalnego. W drugiej części zaproponuję wstępną mapę czynników, które mogą wyjaśnić tę problematyczną reakcję kulturową. Co ważne, zaliczam do nich udaną walkę z korupcją, której konsekwencją jest to, że to, co wydaje się bardzo umacniać rządy prawa w Rumunii po 1989 roku, może mieć też niezamierzony i paradoksalny skutek w postaci podważenia tegoż ideału. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Some Thoughts about the Interplay between Welfare Attitudes and Populism
75%
This article argues for setting a research agenda to investigate more concretely the interplay between welfare attitudes and support for populist parties. It notes that although much has been written about populism, much less has been written about the interplay between populism and welfare attitudes. In addition, populism has tended to concentrate on rightwing populism while devoting less attention to leftwing populism. Meanwhile, centrist populist parties have been has been even more neglected than leftwing populism. We need to develop a more nuanced view and conduct comparative analyses of the differences in welfare attitudes among leftwing, centrist and rightwing populist voters. Our article also notes that the current databases that have both voting and welfare attitudes often do not include the countries with the most important leftwing populist parties. Another problem is the need to take into account the country context. For example, Podemos in Spain, Syriza in Greece and Smer in Slovakia are all three normally considered to be leftwing populist parties, but only Smer has promoted an anti-immigrant and anti-Roma agenda. (original abstract)
Nowoczesna konstytucja jest rozumiana jako gwarant stabilności społecznej, sposób ustanawiania i ograniczania władzy. Zabezpiecza równowagę między liberalizmem a demokracją. Populizm można współcześnie uznać za zagrożenie i istotne wyzwanie dla konstytucjonalizmu. Stanowi perswazyjną deformację demokracji przedstawicielskiej. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, należy odwołać się do zaszłości i egzemplifikacji historycznych. Rzeczpospolita Polska jest przykładem, że bez kultury wyborczej i demokracji deliberatywnej demokracja przesiąknięta populizmem stopniowo przekształca się w tyranię większości. Idea populizmu stanowi destrukcyjny czynnik powodujący odchodzenie od liberalnego i demokratycznego konstytucjonalizmu w kierunku państwa autorytarnego. Analiza polskiego ustawodawstwa i działań rządu od 2015 r. jest świadectwem przekształcania rządów prawa w rządy autorytarne przy użyciu demokratycznych narzędzi.(abstrakt oryginalny)
W ostatnich latach zjawisko populizmu cieszy się coraz większym zainteresowaniem, co znajduje odzwierciedlenie zarówno w dyskursie naukowym, jak i polemikach publicystycznych. Pomimo wielu opracowań to zagadnienie o wymiarze globalnym pozostaje niedoprecyzowane, rozumiane jako zagrożenie dla współczesnej demokracji lub jako nieodłączny element życia politycznego. Chociaż nie jest terminem nowym, to jednak w ostatnim czasie uwaga skupiona na problematyce "ludu i narodu" ulega znacznej intensyfikacji, a widoczne różnice w rozumieniu i podejściu do populizmu sprawiają, że kompleksowa analiza zjawiska wydaje się niezwykle potrzebna. Tym cenniejszą pozycję stanowi prezentowana przez Autorów monografia zawierająca rozważania nad zjawiskiem populizmu - zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym. (fragment tekstu)
Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej kierowana przez charyzmatycznego lidera A. Leppera w pierwszym dziesięcioleciu XXI w. była jedną z najciekawszych formacji na polskiej scenie politycznej. Jej sukces oraz upadek należy wiązać z określoną sytuacją polityczną w kraju oraz specyficznym apelem politycznym i sposobem działania ugrupowania. Jednocześnie trudno jednoznacznie sklasyfikować to stronnictwo. W artykule podjęto próbę naświetlenia podstawowych problemów związanych z umiejscowieniem Samoobrony RP w typologii partii politycznych. (abstrakt oryginalny)
Globalizacja dokonała głębokich przekształceń w zakresie prawa międzynarodowego, spraw politycznych i sprawowania władzy, pociągając za sobą wzajemnie sprzeczne konsekwencje. Pobudziła kosmopolityczny projekt globalnego konstytucjonalizmu, integracji ponadnarodowej i ujednolicenia standardów demokratycznych. Doprowadziła jednak również do fragmentacji sfery spraw międzynarodowych, osłabienia demokracji konstytucyjnej oraz poczucia rosnącego deficytu demokracji na szczeblu krajowym i międzynarodowym. Podejmując próbę zrównoważenia wpływu tych dwóch przeciwstawnych tendencji, autor analizuje pozytywne i negatywne skutki globalizacji dla rozwoju ustroju konstytucyjnego w odniesieniu do takich kwestii, jak: transnarodowa konstytucjonalizacja, demokracja i suwerenność narodowa, zmieniające się miejsce wielowarstwowego konstytucjonalizmu, międzynarodowy podział władz oraz system globalnego sprawowania rządów przy ustalaniu ponadnarodowej legitymacji demokratycznej. Z tego punktu widzenia powrót populizmu w Europie Środkowej i Wschodniej wydaje się niebezpieczny i nieprzewidywalny, ale jest to systemowa i potencjalnie przewidywalna reakcja globalnych regionów na nierówności w integracji, brak legitymacji demokratycznej, a także nowa odpowiedź na zniekształcenia i dysfunkcje sprawowania władzy na świecie. Właściwej odpowiedzi na te wyzwania można upatrywać w nowej koncepcji integracji konstytucyjnej opartej na trwającym dialogu między ponadnarodowymi i krajowymi podmiotami globalizacji prawnej. Dialog ten jest możliwy dzięki wykorzystaniu strategii mediacji w konfliktach, opracowanej przez międzynarodowych ekspertów, zwłaszcza do rozstrzygania skomplikowanych i długotrwałych konfliktów, których nie daje się praktycznie rozwiązać w perspektywie krótko- i średnioterminowej. (abstrakt oryginalny)
18
Content available remote Social Policy or Vote-Buying : Recent Cases of Serbia and Montenegro
75%
The paper examines recent social interventions in Serbia and Montenegro, a Montenegrin tax reform aiming to increase salaries and a Serbian-wide scheme of cash transfers. These cases are examined through the prism of populism and political pragmatism trying to show how social policies and social interventions are prone to be used as part of the efforts to generate wide electoral support. The paper discusses social policies in the post-communist environment arguing that communism generated a set of norms and expectations that make social policies in Central and Eastern Europe more vulnerable to being manipulated for acquiring political gain than in some other countries. The aim of this paper is to draw attention to the need for more serious and more long-term social planning which will not be subordinated to the short-term political goals. Only with that being achieved, countries in the Western Balkan will be able to see higher socio-economic progress. (original abstract)
19
Content available remote Wynalezienie poszerzonego pola kultury
75%
Przemiany technologiczne, kulturalizacja kolejnych sfer życia z jednej strony, nowe formy ekonomizacji i upolitycznienia kultury z drugiej, ale i dowartościowanie codzienności przez badaczy społecznych sprawiły, że pole kultury uległo poszerzeniu. W ciągu ostatniej dekady w polskiej polityce kulturalnej również dało się zauważyć przesunięcie akcentów - z koncentracji na kulturze wysokiej w kierunku antropologicznej wizji kultury, postrzeganej przede wszystkim jako narzędzie rozwiązywania problemów społecznych, zacierania dystynkcji dzięki uznaniu tych praktyk kulturowych, które były na marginesie. Pomimo inkluzywnego charakteru tej zmiany, wspomniane procesy wytworzyły nowe napięcia, bo przecież kultura to również obszar rywalizacji o ograniczone zasoby, także finansowe. W artykule przedstawiona zostaje geneza poszerzenia pola kultury i jego implikacje badawcze. Dzięki refleksji nad teorią pól zarysowane zostają relacje kultury z gospodarką i polityką. Na podstawie tej analizy sformułowane zostają uwagi związane z refleksją nad poszerzeniem pola kultury, które zniwelować mają ryzyko popadania przez użytkowników tej koncepcji w kulturowy populizm. (abstrakt oryginalny)
Zjednoczony za czasów Regana, dzięki antykomunizmowi, amerykański ruch konserwatywny jest obecnie głęboko podzielony. Podział ten widać było jeszcze w tzw. konserwatywnym populizmie Sary Palin oraz ruchu Tea Party. Uwidocznił się on jednak z całą mocą, gdy żyjące w symbiozie z liberałami z Partii Demokratycznej elity Partii Republikańskiej musiały zareagować na sukces wyborczy Trumpa. Okazało się, że tradycyjny elektorat Republikanów nie poparł globalistycznie nastawionych elit partii, lecz człowieka "z zewnątrz". Trump zyskał poparcie tej części konserwatystów, którzy odrzucali integrację z hegemoniczną ideologią lewicowego liberalizmu wraz z jego narracją "amerykańskiej nieprawości" oraz przyjęcie modelu technokratycznej, globalnej oligarchii jako jedynie możliwego "końca historii". Konserwatyści popierający Trumpa odwoływali się do tradycji konserwatyzmu amerykańskiego, stale odnoszącego się do ojców założycieli, Konstytucji i narodowej dumy, popierającego ideę wolności metafizycznej, ontologicznie zakorzenionej w bycie większym niż autonomiczna wola jednostki. Tym samym płaszczyzna porozumienia z wyznającą liberalizm tożsamościowy elitą oligarchiczną jest bardzo niewielka. Możliwe okazuje się jednak stworzenie taktycznego sojuszu konserwatystów, zwłaszcza religijnych, z libertarianami. Mimo zasadniczych różnic antropologicznych i filozoficznych łącznikiem jest wspólny wróg - liberalna polityka tożsamościowa. Zwycięstwo Trumpa sprawia, że wszystkie nurty konserwatywnej koalicji Regana muszą zrewidować swe cele i dostosować się do nowej rzeczywistości, tym bardziej że Trump nie odwoływał się do globalizmu ekonomicznego, lecz wzywał do odbudowy solidarności społecznej i republikańskiej odpowiedzialności za wszystkich. Był świadom możliwości stworzenia nowej koalicji w obozie konserwatystów i republikanów, która musi znaleźć nowy wspólny cel polityczny, łączący konserwatyzm społeczny i kulturowy z populizmem gospodarczym. Donald Trump spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem konserwatystów akceptujących technokratyczną hegemonię lewicowego liberalizmu wraz z rewolucją seksualną i nową antropologią. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 6 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.