Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Posthumanizm
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Tekst ma formę dyskusji z pracą Magdaleny Zamorskiej zatytułowanej Z Uważnością i Troską. Feministyczne studia nad roślinami. Punktem wyjścia jest zaproponowany w nim postulat konieczności pisania nowych narracji, dzięki którym moglibyśmy postrzegać rośliny w sposób wykraczający poza traktowanie ich jako półżywnych, podatnych na manipulacje i pasywnych istot. Celem artykułu jest rozwinięcie tej opowieści w postaci dwóch narracji: o człowieku jako istocie kreatywnej, tworzącej dobre warunki dla rozwoju niektórych roślin; oraz o porządku ludzkim jako kruchym i podatnym na zaburzenie. Pierwsza z nich opisywana jest na przykładzie wszędobylskiej i nieuchronnej obecności roślin w mieście, druga wskazuje, że praktyki ciągłego odgradzania sfery kontrolowanej przez człowieka od samoistności przyrodniczej mają swoje ograniczenia i nie mogą być w pełni realizowane. Obie te historie zaproponowane są po to, aby spojrzeć na relacje ludzko-roślinne w inny sposób niż poprzez pryzmat obrazu człowieka jako destruktywnej siły wrogiej życiu i bioróżnorodności. Rośliny są dzięki temu ukazane jako nieodłączna i aktywna część życia społecznego. W podsumowaniu artykułu zaproponowano ideę normatywną "dawania się zarastać", która postuluje konieczność płynnego traktowania granic między tym, co ludzkie, a tym, co roślinne. (abstrakt oryginalny)
Organizacje stają się coraz bardziej "technologicznie posthumanizowane" na skutek wprowadzenia do miejsca pracy robotów społecznych, AI, rzeczywistości wirtualnej i rozpowszechnionego przetwarzania. W artykule zastosowano podejście fenomenologiczne, aby przewidzieć i przeanalizować architektoniczne przemiany miejsc pracy wynikające z wyzwania, jakie posthumanizacja stawia wobec tradycyjnych antropocentrycznych paradygmatów miejsca pracy jako przestrzeni w "ludzkiej" skali z potrójną granicą, która jest czasoprzestrzennym filtrem.(abstrakt oryginalny)
Poniższy artykuł, sytuując się w ramach powstającego nurtu zarządzania posthumanistycznego1, staje w obliczu problemu nieadekwatności dotychczasowych praktyk zarządzania wobec kwestii podmiotowego i niewykluczającego traktowania istot poza-ludzkich. Celem artykułu staje się więc próba przekroczenia barier wynikających z antropocentryzmu zarządzania, czego skutkiem jest wprowadzenie do dyskursu radykalnej inkluzywności2 - narzędzia umożliwiającego przekroczenie paradoksu partycypacji wykluczającej i rozwijającego dotychczasową formę postrzegania zarządzania inkluzywnego. Poniższy tekst, wobec braku wystarczających możliwości w ramach istniejącej teorii zarządzania, zwraca się w kierunku analizy dyskursu przekraczającego antropocentryzm: teorii aktora-sieci, ontologii zorientowanej ku przedmiotom, ciemnej ekologii oraz kategorii kinship. Artykuł stanowi więc przegląd wybranych według odpowiedniego klucza wątków, które łączy wizja uwzględnienia płaskich, niehierarchicznych powiązań oraz dążenie do zmiany postrzegania zależności międzygatunkowych; rezultatem analizy jest wyprowadzenie i prezentacja pojęcia radykalnej inkluzywności. (fragment tekstu)
Praca składa się z trzech części. W pierwszej, zatytułowanej Humanizm i prawoznawstwo humanistyczne, podejmę rozważania genealogiczne nad humanizmem (rozdział 1), zajmę się problematyką związków humanizmu i nowoczesności (rozdział 2) oraz oddziaływaniem modernistycznego humanizmu na prawoznawstwo (rozdział 3). W części drugiej, Posthumanizm a kryzys nowoczesnego humanizmu, zajmę się kolejno filozofią podejrzeń i sposobami myślenia określanymi mianem posthumanizmu poststrukturalistycznego (rozdział 4), posthumanizmem technologicznym (rozdział 5) oraz naturalistycznym (rozdział 6). W części trzeciej podejmę próbę zdiagnozowania dotychczasowych i potencjalnych oddziaływań posthumanizmu (w jego trzech wyróżnionych odmianach) na prawoznawstwo (ze szczególnym uwzględnieniem dyskursów samoidentyfikujących się jako filozofia prawa). (fragment tekstu)
Cel artykułu stanowi ukazanie potencjału polskiego fandomu komiksowego w kontekście założeń krytycznego posthumanizmu. Niezbędne staje się poznanie odpowiedzi na pytania badawcze: na czym polega partycypacja w środowisku komiksowym, jaki wpływ na kształtowanie się fandomu miała jego przeszłość, co łączy społeczność fanów komiksów z posthumanizmem oraz jakie inicjatywy podejmowane są przez twórców i organizatorów życia komiksowego w Polsce. Badania przeprowadzone zostały z wykorzystaniem perspektywy paradygmatu interpretatywno-symbolicznego, na podstawie założeń epistemologicznych, takich jak: kognitywna rola języka, konstruktywizm społeczny oraz konwencjonalny charakter rzeczywistości społecznej (Sułkowski 2015). Niemożliwe jest mówienie o stałym, obiektywnie postrzeganym porządku społecznym panującym w środowisku fanowskim, ponieważ jest ono stale konstruowane i ulega przemianom za sprawą działających w nim grup i jednostek. (fragment tekstu)
Od około 2018 roku można zauważyć w Polsce szczególnie wzmożone zainteresowanie tematem katastrofy klimatycznej i zaangażowanie w sprawy środowiskowe1. Są to przede wszystkim rosnąca świadomość polskiego społeczeństwa na temat zmian klimatu oraz znaczący wzrost zaangażowania ogółu społeczeństwa w problematykę kryzysu klimatyczno-ekologicznego, zarówno na poziomie krytyki systemowej, jak i indywidualnych praktyk konsumenckich. Za punkt zwrotny działań dla klimatu można uznać przede wszystkim, daleko wykraczające poza wymiar symboliczny, szkolne strajki klimatyczne zapoczątkowane przez Gretę Thunberg. Jako pozostałe główne przyczyny tego wzmożenia można wskazać późniejszy specjalny raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu z października 2018 roku, dotyczący globalnego ocieplenia o 1,5°C (IPCC 2018) - a warto przypomnieć, iż IPCC bada ocieplenie planety i związane z nim scenariusze już od 1988 roku - oraz następstwo serii wizerunkowych i politycznych porażek kolejnych szczytów klimatycznych i konferencji COP. (fragment tekstu)
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza pojęcia podmiotu i sprawstwa, wchodzących w skład współczesnej wiedzy politologicznej, pod kątem jego nowego definiowania oraz interpretacji przez pryzmat założeń i schematów analizy systemowej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Procesy globalizacyjne doprowadziły do ogromnych przeobrażeń w świecie - człowiek nie jest już jedynym sprawcą zmian. Problem badawczy związany jest z próbą odejścia od antropocentrycznej perspektywy w naukach społecznych i rekonceptualizacją tradycyjnego pojmowania kategorii podmiotu i sprawstwa ze szczególnym uwzględnieniem teorii aktora-sieci. Zastosowano w tym celu metodę analizy i krytyki źródłowej oraz syntezę literatury naukowej. PROCES WYWODU: W pierwszej kolejności skupiono uwagę na wzajemnych relacjach między technonauką a społeczeństwem, z uwzględnieniem wybranych rozwiązań technologicznych. Następnie analizie poddano ideę posthumanizmu oraz kwestię sprawstwa pozaludzkiego. Ostatnia część tekstu dotyczy nowych wymiarów podmiotowości i stanowi próbę redefinicji tradycyjnej siatki pojęciowej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Elementy świata materialnego w istotnym stopniu kształtują rzeczywistość. Co za tym idzie, kategoria podmiotu sprawczego w politologii wymaga znaczącego przeformułowania, ponieważ obejmuje czynnik ludzki i pozaludzki. Tradycyjne definicje przestają mieć odniesienie do procesów zachodzących w świecie. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Współczesne nauki społeczne, uwzględniając zmiany zachodzące w świecie, powinny zrezygnować z perspektywy antropocentrycznej na rzecz ujęć szerszych, obejmujących sprawczość czynników pozaludzkich. Podmiot sprawczy należy analizować jako relacyjny, a przede wszystkim hybrydyczny byt, który składa się nie tylko z człowieka, ale również z jego otoczenia. W dobie gwałtownego rozwoju technonauki i jej wpływu na każdy aspekt życia jest to wręcz konieczność. (abstrakt oryginalny)
Tło. W artykule zwrócono uwagę na współczesne zmiany - trendy, które odnoszą się także do organizacji szkolnych i mają znaczny wpływ na sposób ich funkcjonowania. Cele badawcze. Przegląd oraz próba teoretycznej analizy makrotrendów: ekonomizacji, (post)humanistyki i technologizacji, które wpływają i będą wpływać na edukację na całym świecie. W artykule przedstawiono także wyzwania wynikające z poszczególnych perspektyw zarządzania. Metodologia. Badania opierają się na przeglądzie literatury, dającym wgląd w występujące współcześnie zmiany i zrozumienie istniejących podejść w kontekście edukacji. Kluczowe wnioski. Organizacje szkolne podlegają zmianom inicjowanym przez różne podmioty, w tym polityczne, gospodarcze, a to wymaga równoległego rozwoju i wdrażania podejścia humanistycznego, które pozwoli jednostkom stać się "w pełni" ludźmi. Po to, aby wejść w świat przyrody, ekonomii, technologii, społeczeństwa i kultury ze świadomością oraz realizacją humanistycznych idei. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.