Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Potencjał wojskowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Garnizon Siedlce odgrywał ważna rolę w bezpieczeństwie militarnym II Rzeczypospolitej od zarania niepodległości, aż po jej upadek w 1939 r., stanowił ważny węzeł drogowy i kolejowy. Po rozbrojeniu Niemców w Siedlcach, już 25 listopada 1918 r. rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych rozpoczęto formułować pułk piechoty początkowo zwany siedleckim, nieco później pułk otrzymał numer 22. Pierwszym dowódcą pułku został płk Wacław Pażuś, objął on zarazem funkcję dowódcy Siedleckiego Okręgu Wojskowego. W Siedlcach powstawały formacje wojskowe na bazie działającej tu Polskiej Organizacji Wojskowej, jednostek Polskich Sił Zbrojnych i zaciągu ochotniczego. W styczniu 1919 r., kiedy 22 pułk piechoty wyruszył na front, w siedleckich koszarach rozpoczęto organizację batalionu zapasowego. Wkrótce jego dowództwo objął kpt. Stanisław Biernacki, który został także dowódcą całego garnizonu.(abstrakt oryginalny)
Aneksja Krymu i zagarnięcie dwóch obwodów Ukrainy przez Rosję lub wspierane przez nią prorosyjskie formacje zbrojne w 2014 r. doprowadziły do wyraźnego wzrostu geopolitycznego znaczenia wschodniej flanki NATO. W szczególności odnosiło się to do czterech państw położonych w centralnej części wschodniej granicy sojuszu: Estonii, Łotwy, Litwy i Polski. Znacznie mniej zauważalny, choć nie mniej istotny, był wzrastający w latach 2014-2018 udział potencjału militarnego tych państw w stosunku do całego potencjału (wszystkich krajów) NATO. Wybór Donalda Trumpa na nowego prezydenta USA w styczniu 2017 r. i jego żądania dotyczące zwiększenia wydatków na obronność wśród członków NATO tylko przyśpieszyło zmiany w tym zakresie w wielu państwach. Zmiany te dotyczyły zakupu sprzętu wojskowego, tworzenia nowych organizacji wojskowych, jak chociażby Wojska Obrony Terytorialnej w Polsce czy próby uniezależnienia się od Rosji w kwestiach gospodarczych. Przewidywania m.in. Fukuyamy o końcu historii nie sprawdziły się, obecnie tylko posiadanie własnych dość licznych i nowoczesnych sił zbrojnych, przeznaczanie na ten cel odpowiedniej liczby wydatków budżetowych oraz posiadanie sojuszników może jedynie zagwarantować bezpieczeństwo dla państw. W rezultacie dokonanych analiz autorzy stwierdzili, że w największym stopniu dotyczył m. in. kwestii: zwiększenia stanów osobowych sił zbrojnych (w szczególności sił lądowych) oraz wydatków wojskowych. Choć, największą dynamikę w obu przytoczonych parametrach wykazywała Litwa (co zarazem umiejscawiało ją pod tym względem na pierwszym miejscu w całym Pakcie Północnoatlantyckim), to - tradycyjnie, tak jak przed 2014 rokiem - najwyższe stany osobowe sił zbrojnych nadal utrzymywała Polska, a najwyższy udział wydatków wojskowych w stosunku do PKB - Estonia. Jednak największy wkład do potencjału NATO ze strony analizowanych państw (a konkretnie tylko Polski) dotyczył relatywnie dużej liczby czołgów. (abstrakt oryginalny)
Autorzy artykułu przedstawiają problematykę bezpieczeństwa militarnego oraz pokazują wpływ siły militarnej na bezpieczeństwo państwa. Zwrócono uwagę na fakt, iż bezpieczeństwo militarne w dzisiejszych czasach stanowi jeden z działów bezpieczeństwa narodowego oraz zaczęło stanowić jeden z wielu sektorów. Rozpoczynając rozważania, autorzy w pierwszej kolejności przedstawiają historyczne i obecne znaczenie bezpieczeństwa militarnego na sytuację w państwie oraz na świecie. Następnie opisują czynniki wpływające na bezpieczeństwo militarne i przedstawiają działalność Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz wpływ członkostwa na bezpieczeństwo w państwie. Celem artykułu jest pokazanie, jak ważnym elementem jest siła militarna do wywierania wpływów zarówno politycznych, gospodarczych, jak i tych mniej istotnych oraz ukazanie bezpieczeństwa militarnego jako ważnego elementu, któremu trzeba poświęcić specjalną uwagę, ciągle modernizować i udoskonalać. (abstrakt oryginalny)
Artykuł przedstawia obecny stan Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, aktualne programy modernizacyjne realizowane w tym kraju oraz wpływ gospodarki na budowę potencjału obronnego Rosji. Drugim ważnym zagadnieniem poruszonym w artykule jest kwestia potęgi rosyjskiego przemysłu obronnego i jego sukcesów na arenie międzynarodowej, co dokonuje się głównie przez eksport broni do innych krajów. Federacja Rosyjska powstała po upadku ZSRR. Stanęła ona przed wieloma wyzwaniami związanymi z liczebnością dotychczasowych sił zbrojnych i ich modernizacją. Bardzo rozbudowane siły zbrojne w okresie zimnej wojny przestały spełniać swoją rolę i przestały być konkurencyjne w stosunku do najlepszych armii na świecie, w szczególności armii amerykańskiej, chińskiej, japońskiej czy niemieckiej. Podejmowane od początku lat 90. programy zbrojeniowe z jednej strony mają ograniczyć liczbowo armię, z drugiej zaś zwiększyć jej jakość przez zakup nowego sprzętu i ulepszenie starego. Potencjalne efekty modernizacji rosyjskich sił zbrojnych, zapoczątkowane na dobre za prezydentury Władimira Putina, mogą doprowadzić do zwiększenia roli geopolitycznej Rosji w najbliższym dziesiątku lat. Obecnie sytuacja na Ukrainie i w Syrii powoduje, że państwa zachodnie muszą się liczyć z Rosją. Największy wpływ na powodzenie rosyjskiej ekspansji i modernizacji sił zbrojnych będzie miała ekonomia. Sankcje nałożone na Rosję przez państwa zachodnie i własne problemy gospodarcze spowalniają modernizację armii w Rosji. Przedsiębiorstwa rosyjskie zajmujące się wytwarzaniem sprzętu wojskowego odnoszą jednak coraz większe sukcesy i należą, m.in. pod względem jakości produkowanego sprzętu, do najlepszych na świecie. (abstrakt oryginalny)
Dotychczasowa przewaga ilościowa w zdolnościach bojowych prawdopodobnych adwersarzy Stanów Zjednoczonych była równoważona przewagą technologiczną, jednakże dostęp do innowacyjnych rozwiązań technologicznych nie jest już domeną tylko Stanów Zjednoczonych. Celem artykułu jest prezentacja zasadniczych założeń amerykańskiej strategii trzeciego offsetu w konfrontacji do europejskich dylematów w tym obszarze. W wyniku przeprowadzonej analizy ilościowo-jakościowej stwierdzono, że kluczowe w prezentowanej strategii jest odwrócenie negatywnego trendu prowadzącego do utraty przewagi technologicznej przez Stany Zjednoczone, a w konsekwencji zachowanie zdolności do globalnej projekcji siły, dającej status globalnego supermocarstwa. Z drugiej strony, istnieją obawy związane z technologicznym zamknięciem się USA na partnerów, a tym samym luka technologiczna pomiędzy nimi, a sojusznikami (również w ramach NATO i Unii Europejskiej) będzie się dalej pogłębiać.(abstrakt oryginalny)
This article analyses the evolution of civil-military relations in Spain from 1923 to 2021. The research defines the role of the military organisation during two authoritarian regimes in the 20th century along with the country's democratic transition. After a historical overview, the military change process known as Experimental Brigade 2035 is selected as a case study to determine whether its origin is civilian or military in nature. The results of the research evidence the civilian infl uence in budgetary issues and limits in performance. At the same time, the military has a certain autonomy to implement modernisation plans in the framework of assigned competences. (original abstract)
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki związanej z rolą i znaczeniem potencjału logistycznego w zabezpieczeniu logistycznym walczących wojsk. Potencjał logistyczny rozumiany jest, jako funkcja możliwości logistycznych, w skład, którego wchodzi potencjał: zaopatrzeniowy, techniczny, medyczny, transportowy i infrastruktury terenowej. Doświadczenia zdobyte podczas ćwiczeń wykazują pewne różnice w realizacji procedur związanych z wykorzystaniem infrastruktury logistycznej, dlatego też istotną kwestią jest sposób pozyskiwania zewnętrznych zasobów logistycznych wspomagających realizację zadań logistycznych na rzecz sił zbrojnych w okresie pokoju, kryzysu i wojny. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie połączonej grupy wsparcia logistycznego jako organu, który może wpłynąć na poprawę efektywności wykorzystywania dostępnych zasobów i potencjału logistycznego na teatrze działań. Elementem wykonawczym dowódcy sił połączonych jest dowództwo połączonej grupy wsparcia logistycznego. Jest ono rozwijane na jego wniosek w celu integracja zdolności logistycznych na teatrze działań oraz wykorzystania efektu synergii dla zapewnienia ciągłości wsparcia logistycznego komponentom wykonującym zadania samodzielnie lub w ramach operacji połączonych. W celu oceny funkcjonowania połączonej grupy wsparcia logistycznego Kwatera Główna Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE - Supreme Headquarters Allied Powers Europe) wdrożył przedmiotową koncepcję w ramach operacji KFOR. (abstrakt oryginalny)
Indie w XXI wieku są coraz częściej postrzegane jako państwo o rosnącym potencjale politycznym, gospodarczym i militarnym, które wraz z Chinami może w przyszłości zdominować arenę międzynarodową. Taki scenariusz byłby zwieńczeniem aspiracji mocarstwowych Indii, które już ponad 60 lat temu starały się akcentować swą pozycję w stosunkach międzynarodowych. Polityka niezaangażowania i działania na rzecz pokoju i rozwoju na świecie prowadzona w latach 50. XX wieku przez pierwszego indyjskiego premiera Jawaharlala Nehru, miała na celu kreowanie przywódczej roli Indii. Choć pod wpływem zmieniających się uwarunkowań regionalnych i światowych w czasie zimnej wojny (m.in. sojusz amerykańsko-pakistańsko-chiński) priorytety polityki zagranicznej Indii uległy przeformułowaniu, państwo to nigdy nie porzuciło swych aspiracji mocarstwowych. Należy pamiętać, że współczesna strategia rozwoju Indii to nie tylko wynik zapoczątkowanych w latach 90. XX wieku reform, ale także spuścizna kształtowanej w okresie zimnej wojny polityki, oscylującej między idealizmem a realizmem. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie refleksji na temat rozwoju formacji wojskowych zdolnych do działania w ekstremalnych warunkach polarnych. Zmiany klimatyczne i rosnące zapotrzebowanie na energię w skali globalnej skłaniają koncerny naftowe do podejmowania eksploatacji złóż surowców w dziewiczych regionach arktycznych. Istotne jest też tworzenie bezpiecznych szlaków żeglugi, co wobec topnienia lodowców staje się coraz bardziej prawdopodobne. Nie można też wykluczyć, że w perspektywie stulecia rywalizacja państw zainteresowanych Arktyką obejmie też obszary polarne południowej półkuli. Ukazaniu determinacji roszczeń terytorialnych oraz ochronie interesów służyć mają wyspecjalizowane jednostki sił zbrojnych zdolnych do prowadzenia operacji wojskowych w Arktyce, jak np. omówiona przez autorów formacja kanadyjskich Rangersów. Jednocześnie jako przykład rozwoju analogicznych formacji zdolnych do działania w ekstremalnych warunkach Antarktyki, autorzy omawiają inicjatywy podejmowane w siłach zbrojnych Nowej Zelandii. Przedstawiony artykuł jest efektem dociekań i analizy piśmiennictwa kanadyjskiego, nowozelandzkiego i amerykańskiego, jak również studyjnych podróży autorów do omawianych krajów. (abstrakt oryginalny)
The current state of coexistence in international arena is contested. Russian Federation (RF) cannot come to terms with the fact that following the dissolution of the USSR, it sustained substantial losses, especially with regards to its role globally. The team of Putin is striving to rebuild the power of their country. The Russian society, used to sacrifices for the homelands, offers its invaluable support. A lot of effort is put in the development of the armaments sector. As a result, the structure, command and mobilization the Armed Forces have substantially improved. The RF Armed Forces prepare for a possible armed conflict. Various types of exercise are conducted; frequently maneuvers take place in proximity to the borders of NATO member-states. This paper examines these developments and suggest possible ways of bypassing the emerging challenges.(original abstract)
12
Content available remote Rosja jako mocarstwo w regionie Euro-Pacyfiku
84%
Począwszy od drugiej połowy 2000 roku, Federacja Rosji podejmuje wiele wysiłków i starań, mających na celu rozbudowę zaniedbywanego przez wiele lat głównego filaru polityki zagranicznej, którym były w przeszłości stosunki polityczne, gospodarcze i militarne w regionie Dalekiego Wschodu. Zdaniem większości ekspertów, działania te mają bezpośredni związek z obawą Rosji przed mogącą nastąpić jej marginalizacją na Dalekim Wschodzie, będącą konsekwencją zarówno dynamicznego rozwoju Chin, jak i zwrotu amerykańskiej polityki zagranicznej w kierunku Azji i Pacyfiku. Współcześnie, jeśli państwo chce być postrzegane i uznawane jako mocarstwo w skali globalnej, niezbędnym warunkiem jest silna pozycja w tym kluczowym regionie. Powyższe sprawiło, że podczas prezydentury Władimir Putina w centrum zainteresowania rosyjskiej gospodarki znalazły się kraje Dalekiego Wschodu, czego pierwszym symptomem był zauważalny wzrost wymiany handlowej pomiędzy Rosją a krajami postsowieckimi. Nowe otwarcie Moskwy na kraje Dalekiego Wschodu wynika także z jej polityki wewnętrznej, ponieważ słabo rozwinięte wschodnie regiony kraju mogą zostać zmodernizowane wyłącznie przy ścisłej współpracy z krajami Azji Wschodniej. Dzięki przyjęciu i wdrożeniu nowej polityki zagranicznej, zorientowanej na region Dalekiego Wschodu, Rosja zamierza osiągnąć bardzo ambitny cel, którym jest uzyskanie statusu mocarstwa w regionie Euro-Pacyfiku - a poprzez to ponowne przejęcie roli głównego gracza w skali globalnej. Jednak osiągnięcie powyższego celu w perspektywie średnioterminowej wydaje się mało prawdopodobne, ponieważ obecny potencjał militarny Rosji jest dużo słabszy w porównaniu z Chinami i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Sytuacji tej nie zmienią także wysiłki, jakie podejmuje Rosja w celu modernizacji Wschodniego Okręgu Wojskowego. Biorąc pod uwagę zarówno brak lotniskowców, jak i baz wojskowych poza swoim terytorium, mało prawdopodobne wydaje się osiągnięcie zdolności pozwalającej jej na projekcję sił poza jej obszarami przygranicznymi - a to w zasadniczy sposób ogranicza możliwości odgrywania przez Rosję roli supermocarstwa w całym regionie, a zwłaszcza na Dalekim Wschodzie.(fragment tekstu)
Głównym celem niniejszego artykułu jest charakterystyka Sił Zbrojnych RP. W opracowaniu wykorzystano metody jakościowe a za źródło informacji posłużyła głównie analiza treści dokumentów i literatury przedmiotu. W pierwszej części artykułu autorzy przedstawiają podstawowe zmiany oraz założenia Ustawy o obronie Ojczyzny z dnia 11.03.2022 r. Następnie charakteryzują Siły Zbrojne RP. W głównej części autorzy skupiają się na strukturze i zadaniach Sił Zbrojnych RP. Podsumowując, zwracają uwagę na rolę jaką pełnia służby zbrojne w aspekcie militarnym, jak również cywilnym. Celem badań jest określenie roli Sił Zbrojnych RP w systemie bezpieczeństwa RP oraz aktualizacja zadań oraz struktury Sił Zbrojnych wprowadzonych przez nowe regulacje prawne. W opracowaniu wykorzystano metody jakościowe a za źródło informacji posłużyła głównie analiza treści dokumentów. Literatura przedmiotu posłużyła jako uzupełnienie wybranych zagadnień. Problem główny dociekań sprowadza się do pytania: Jakie zadania pełnią Siły Zbrojnych RP w systemie bezpieczeństwa RP oraz jakie zmiany wnoszą w jej struktur nowe regulacje prawne? Aby udzielić odpowiedzi na powyższe pytanie, należy rozważyć następujące kwestie: 1. Co zmienia ustawa o obronie ojczyzny z 11 marca 2022 r. w zakresie obronności, w tym Sił Zbrojnych RP? 2. Jakie są rodzaje Sił Zbrojnych RP i jakie wykonują zadania? 3. Jaka jest rola organów dowodzenia Sił Zbrojnych RP w podsystemie kierowania obronnością? (abstrakt oryginalny)
Humanities and Social Sciences2020 HSS, vol. XXV, 27 (4/2020), p. 165-174 October-December Krzysztof SUROWIEC1REPUBLIC OF CHINA ARMED FORCES AND THEIR MODERNIZATION IN THE YEARS 2017-2020 IN THE BACKGROUND OF THE GEOPOLITICAL CRISIS IN RELATIONS WITH THE PEOPLE'S REPUBLIC OF CHINA (PRC) This paper examines the development of the military potential of Taiwan (ROC) in 2017-2020 against the background of threats resulting from the aspirations of the People's Republic of China. Taiwan is one of the fastest developing countries in the world. This paper presents the latest trends in terms of the scale and scope of modernization of the Taiwanese armed forces, with particular regard to land forces in 2017-2020, and the factors that had a direct impact on the process, such as its geopolitical location and power, and the ever-increasing threat from China. Both of these countries strive to maximize their power and preserve their interests in joint relations. Realism as a doctrine of international relations is well known and implemented in the PRC, and factors such as nationalism only strengthen it. Taiwan is still considered part of its former "homeland," and Taipei's proclamation of independence could lead to war, even if the Chinese economy were to suffer. On the other hand, Taipei's raison d'être is to ensure its own security through the development of its military and economic potential and faith in external help. Mutual fears between Taipei and Beijing and other countries in the region are exacerbated by the so-called security dilemma, which means that any actions aimed at ensuring greater military potential by China will be poorly received in Tokyo, Seoul, Hanoi, Taipei, and especially in Washington, and will cause even greater armament on their part, which may lead to war. (original abstract)
15
Content available remote Potencjał Unii Europejskiej w stosunkach międzynarodowych (część 2)
84%
Unia Europejska ma możliwość wpływania na kształt oraz przebieg procesów i zjawisk zachodzących we współczesnym świecie dzięki dysponowaniu określonym potencjałem w różnych dziedzinach. Potencjał ten może być opisywany za pomocą wyznaczników, które dla potrzeb tego artykułu podzielono na pięć zasadniczych grup: geograficzno-demograficzne, ekonomiczne, społeczne, naukowo-technologiczne i militarne. W drugiej części artykułu przedstawiono potencjał Unii Europejskiej w dziedzinie rozwoju szeroko rozumianej nauki i techniki. Poddano również analizie potencjał militarny UE na arenie międzynarodowej.
Współczesne stosunki międzynarodowe charakteryzują się dominacją ekonomii i technologii, ponieważ właśnie dzięki tym czynnikom mogą się rozwijać gospodarki nawet bardzo małych państw (np. Singapur). Wielkość terytorium oraz potencjał militarny są ważne, ale już nie najważniejsze. Przedmiotem i treścią współczesnej równowagi sił jest obecność na światowych rynkach eksportowych, dostęp do najnowszej technologii oraz do światowego kapitału. W drugiej połowie lat 80. XX wieku zaimplementowano przedsiębiorcom w ChRL tzw. 22 regulacje dotyczące między innymi ulg podatkowych dla przedsiębiorstw z udziałem zagranicznego kapitału, zmniejszonej kontroli nad wymianą walutową oraz najważniejszego elementu - podziału zagranicznych inwestycji na dwa rodzaje: zorientowane na eksport (w przypadku projektów zakładających eksport przynajmniej połowy wytworzonej produkcji) oraz projekty zaawansowane technologicznie, czyli te, które podnoszą jakość i wydajność produkcyjną poprzez zastosowanie zaawansowanych technologii. Ocenia się, iż głównymi beneficjentami rozwoju chińskiej gospodarki, zarówno pod względem eksportu, jak i bezpośrednich inwestycji zagranicznych, będą producenci dóbr wysoko zaawansowany technologicznie. Obecnie najsilniejsze gospodarki świata dbają o rozwój nowoczesnych technologii. Tempo wydatków na badania i rozwój w Stanach Zjednoczonych me słabnie, w ten sposób USA utrwalają swoją pozycję na arenie międzynarodowej. Amerykańskie supermocarstwo przywiązuje wielką wagę do badań nad nowymi technologiami, wiedzy know-how i praw autorskich do wynalezionych nowych rozwiązań. Jednocześnie stara się przeciwdziałać piractwu przemysłowemu, które drastycznie pomniejsza budżet USA. Przykładem może tu być inicjatywa administracji Busha o nazwie STOP! (Strategy Targeting Organized Piracy) z 2004 roku, która ma na celu zwalczanie łamania praw autorskich miał zainstalowany licencjonowany system operacyjny. Z pewnością firmy amerykańskie - przede wszystkim Microsoft - zarabia na tym niemałe pieniądze. Na kontrakcie z największym chińskim producentem komputerów Lenovo amerykański gigant zarobi około 1,2 mld dolarów. (fragment tekstu)
he main management problems arising in the implementation of the preparation and decision-making processes in military systems have been considered; an approach to increase the efficiency and the validity of decisions, taking into account the most important factors and parameters of the real process, has been proposed.(original abstract)
W opracowaniu pod tytułem Budowa i funkcjonowanie systemu bezpieczeństwa państwa omówione zostały: podstawy prawne systemu bezpieczeństwa, bezpieczeństwo narodowe, system obrony oraz bezpieczeństwo w systemach informatycznych. Głównym źródłem podstaw prawnych systemu bezpieczeństwa jest Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 lipca 1997 roku oraz Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Na uwarunkowania bezpieczeństwa narodowego Polski mają wpływ czynniki wynikające z natury świata, życia społecznego, położenia geograficznego, historii, charakteru istniejących zagrożeń oraz stanu organizacji bezpieczeństwa narodowego. Rozwój właściwie zorganizowanego systemu bezpieczeństwa państwa jest podstawowym zadaniem polskiej polityki bezpieczeństwa. Istotą obronności państwa jest wykorzystanie całego potencjału militarnego i niemilitarnego państwa do przeciwdziałania zewnętrznym zagrożeniom kryzysowym, wojennym i polityczno-militarnym. Bezpieczeństwem informacyjnym definiuje się wszelkie działania, systemy i metody zmierzające do zabezpieczenia zasobów informacyjnych zawartych w pamięciach komputerów i sieciach teleinformatycznych. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest ukazanie ewolucji stanowiska Polski wobec WPBiO, poprzez wyodrębnienie głównych faz (etapów) stanowiska zajmowanego w tym względzie przez kolejne rządy RP, a także ukazanie cech najbardziej charakterystycznych tychże etapów oraz wskazanie na najważniejsze uwarunkowania ewolucji stanowiska Polski w omawianej kwestii. W ocenie autora, w stanowisku Polski wobec WPBiO i poprzedzającej jej ETBiO, należy wyodrębnić przynajmniej trzy etapy: pierwszy, przypadający, generalnie rzecz ujmując, na dekadę lat dziewięćdziesiątych XX wieku to stanowisko Polski wobec koncepcji ETBiO i prób jej realizacji przez państwa członkowskie UE; drugi to lata 1999-2004, okres od utworzenia w 1999 roku WEPBiO i prowadzonych w tym czasie przez nasz kraj negocjacji akcesyjnych z UE do połowy 2004 roku, kiedy to Polska po zakończeniu w 2002 roku negocjacji akcesyjnych oraz wdrożeniu w kolejnych latach procedury ratyfikacji traktatu akcesyjnego, przystąpiła w dniu 1 maja 2004 roku do UE; trzeci, przypadający na okres od połowy 2004 roku do roku 2014, związany był z kolejnymi latami członkostwa Polski w UE oraz ze stopniowym wzrostem poparcia Polski dla rozwoju procesu WPBiO i z coraz większym zaangażowaniem kolejnych rządów naszego kraju, przede wszystkim zaś utworzonego w październiku 2007 roku rządu koalicji PO/PSL, w rozwój tego procesu. Po okresie eurosceptycznej polityki dwóch kolejnych rządów tworzonych przez Prawo i Sprawiedliwość (PiS) i jego koalicjantów w latach 2005-2007 rząd kierowany przez premiera Donalda Tuska wzmocnił kierunek prounijny w polskiej polityce zagranicznej i bardziej zręcznie, niż wcześniejsze polskie rządy, starał się godzić opcje: amerykańską i europejską. Jednym z tego następstw było zmniejszenie sceptycyzmu po stronie polskiej co do rozwoju WPBiO oraz większe zaangażowanie Polski w rozwój poszczególnych komponentów tego procesu.Na stanowisko Polski wobec realizacji koncepcji WPBiO wpływ wywierało wiele uwarunkowań zarówno wewnątrz polskich, jak i zewnętrznych (międzynarodowych). Do najważniejszych należy zaliczyć: koncepcje i cele polityki bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego realizowane przez kolejne grupy rządzące RP; rolę, jaką w polityce bezpieczeństwa Polski wyznaczano gwarancjom sojuszniczym w ramach NATO i dwustronnym stosunkom polsko-amerykańskim; stanowisko państw UE wobec WPBiO, w tym zbieżność i różnice interesów państw Unii wobec tego procesu; stopniowe poszerzanie zakresu przedmiotowego działań w ramach WPBiO - od misji petersberskich po zadania charakterystyczne dla wspólnej obrony; ocenę stopnia efektywności przedsięwzięć realizowanych w ramach WPBiO dokonywaną przez rządy Polski i pozostałych państw członkowskich UE; politykę Stanów Zjednoczonych wobec EPBiO/WPBiO oraz stopień zaangażowania tego kraju w Europie, w tym także w Europie Środkowej.(fragment tekstu)
Od początku okresu transformacji ustrojowej następowały zmiany w pojmowaniu bezpieczeństwa. Wskazywano wręcz, że "(...) o stanie bezpieczeństwa państwa nie stanowił już tylko i wyłącznie jego potencjał militarny (jako element przeciwdziałania zagrożeniom militarnym i zapewnienia nienaruszalności granic państwa), ale również sytuacja społeczna, stan gospodarki, czy chociażby środowiska naturalnego - czyli elementy służące zaspokojeniu podstawowych potrzeb ludzkich takich jak potrzeba: istnienia, stabilności, tożsamości, dobrobytu, zadowolenia itp." Sprawne zarządzanie na szczeblu strategicznym państwa, w sytuacji zaistnienia wyzwań dla szeroko rozumianego bezpieczeństwo państwa, wymaga od Rady Ministrów (rząd) niezwłocznego (natychmiastowego) i skutecznego reagowania na konkretne sytuacje tak, aby zapewnić stabilność funkcjonowania państwa zarówno w wymiarze zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Na podejmowanie decyzji przez rząd mają wpływ niewątpliwie działania poszczególnych ministrów - członków Rady Ministrów. To od ich sprawności funkcjonowania zależą wyniki pracy całej Rady Ministrów. W tym względzie warto dokonać wnikliwej analizy nie tyle zadań ministra środowiska z obszaru bezpieczeństwa ekologicznego, ale przede wszystkim spojrzeć szerzej na rolę resortu środowiska w systemie realizującym kompleksową usługę bezpieczeństwa narodowego. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.