Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Origins and Trends in Development of Comparative Law

100%

Szymczak I.

Europa Regionum

|

2014

|

20

71-82

Niniejszy artykuł stanowi trzecią (ostatnią) cześć szerszego cyklu o prawie porównawczym jako dyscyplinie naukowej. Jego przedmiotem jest przedstawienie genezy oraz kierunków rozwoju nauki o porównywaniu systemów prawnych w kontekście możliwości zastosowania rezultatów jej badań do działań zmierzających do zbliżania, harmonizacji oraz unifikacji prawa Unii Europejskiej. Na początku dokonano krótkiej analizy językowej, aby nawiązać do przyczyn sporu pomiędzy naukowcami na temat rozumienia pojęcia "prawo porównawcze" (czy "prawo komparatystyczne"), po czym wskazano argumenty pozwalające na uznanie nauki o porównywaniu systemów prawnych jako samodzielnej dyscypliny naukowej, która zajmuje się opisem i objaśnieniem metody prawnoporównaczej. W części historycznej opracowania przedstawiono początki kształtowania się tej nauki, jej prekursorskie ośrodki naukowe i przedstawicieli nauki, którzy tworzyli podstawy nowej dyscypliny naukowej. Natomiast w kolejnej części ukazano nowe wyzwania stojące przed komparatystyką prawniczą, zwłaszcza z uwzględnieniem możliwości zastosowania jej wyników w nowych obszarach. Największym wyzwaniem dla komparatystyki prawniczej jest zarówno budowanie "wspólnego rdzenia", stanowiącego zasób wiedzy prawniczej, który jest oparty na wspólnych zasadach prawa oraz na spójnych konstrukcjach jurydycznych występujących w prawie krajowym państw członkowskich Unii Europejskiej (prawo europejskie w szerokim znaczeniu), jak również możliwość zastosowania rezultatów jej badań do prac nad zbliżaniem oraz unifikacją prawa Unii Europejskiej (w ścisłym znaczeniu), w szczególności dotyczy to działań podjętych w celu przygotowania projektu europejskiego kodeksu cywilnego. Niestety jego realizacja niesie też pewne zagrożenia, w szczególności zwrócono uwagę na zagadnienie braku reprezentatywności wszystkich systemów prawnych przy dokonywaniu wyboru najlepszego rozwiązania. Problem ten może jednak zostać jeśli nie wyeliminowany, to przynajmniej złagodzony, jeśli przedmiotem analizy komparatystycznej będę nie całe systemy, lecz poszczególne instytucje prawne. (abstrakt oryginalny)

2

Examining Translation Universals in Legislative Acts

100%

Kamiński M.

Gospodarka, Rynek, Edukacja

|

2017

|

18

|

nr 2

7-13

Niniejszy artykuł przedstawia wyniki badań mających na celu zweryfikowanie hipotezy o uniwersaliach tłumaczeniowych na podstawie angielskich aktów prawnych. Dwie hipotezy dotyczące ilościowych cech tekstów poddano weryfikacji: hipotezę o uproszczeniu tekstu (simplification) oraz konwergencji (levelling-out). Hipotezy te zostały wysunięte przez Baker, która stwierdziła, że teksty będące tłumaczeniami różnią się od tekstów nietłumaczonych, powstałych w naturalnych sytuacjach komunikacyjnych. Baker sugeruje, że cechy te są uniwersalne, a więc niezależne od języka źródłowego. Hipoteza o uniwersaliach tłumaczeniowych zainspirowała wielu badaczy do badań nad różnymi rejestrami języka. Większość tych badań przeprowadzono na tekstach ogólnych. Niniejsza praca koncentruje się na porównaniu tekstów specjalistycznych: korpusów angielskich aktów prawnych dotyczących rynków finansowych. Na podstawie analizy korpusowej autor stwierdza, że tłumaczenia są uboższe pod względem leksykalnym, mają znacznie większy odsetek najczęstszych wyrazów, a mniejszą ilość wyrazów rzadkich. Tłumaczenia są konstruowane w oparciu o statystycznie krótsze zdania. Ponadto, teksty tłumaczone są bardziej podobne do siebie pod względem dystrybucji najczęstszych wyrazów oraz długości zdań niż do tekstów oryginalnych (nietłumaczonych). Wyniki badań potwierdzają zasadność hipotezy o uniwersaliach tłumaczeniowych w zakresie aktów prawnych, stanowiąc dowód na unikatowy charakter tłumaczeń i ich wyraźną odrębność od oryginału. (abstrakt oryginalny)

3

Prawo kanonizacyjne w rozwoju historycznym

100%

Lis A.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2015

|

nr 31

37-51

Wprawie kanonizacyjnym od wieków sprawy beatyfikacyjne i kanonizacyjne były prowadzone drogą kultu (via cultus) utożsamiane ze sprawami dawnymi i drogą braku kultu zwane zwyczajnymi (via non cultus). Według ustawodawstwa Jana Pawła II, z uwagi na sposób udowodnienia heroiczności cnót lub męczeństwa, występują dwa rodzaje spraw kanonizacyjnych: nowe (recentes), w których środkiem dowodowym są zeznania świadków i dawne (antiquae), w których dowodzenie opiera się na dokumentacji pisanej. Można twierdzić, iż istotą podziału na sprawy nowe i dawne nie są ani kryteria czasowe, ani kryteria środków dowodowych w postępowaniu, ale sposób dowodzenia istotnego przedmiotu tych spraw, tj. albo heroiczności cnót (wyznawcy) albo faktu męczeństwa (męczennicy).(fragment tekstu)

4

Karta praw fundamentalnych Unii Europejskiej

100%

Jasiński F.

Wspólnoty Europejskie

|

1999

|

nr 12

4-6

Autor tzw. prawa fundamentalne obowiązujące w Unii ustanowione przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Należą do nich między innymi godność ludzka, równe traktowanie, niedyskryminacja, swoboda stowarzyszania, swoboda wyznawania religii i spowiedzi, prywatność, tajemnica lekarska, własność, swoboda wykonywania działalności przemysłowej i handlowej, swoboda konkurencji, nienaruszalność miejsca zamieszkania, swoboda wyrażania poglądów i publikacji.

5

Status prawnomajątkowy Ludwiki Marii de Gonzaga w świetle intercyz małżeńskich z roku 1645 i 1649

100%

Szulc T.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2015

|

96

145-162

Związek małżeński Ludwiki Marii Gonzaga z Władysławem IV Wazą wyniósł księżniczkę na szczyt hierarchii społecznej. Postanowienia kontraktów małżeńskich z 1645 i z 1649 roku były bardzo korzystne dla Ludwiki Marii. Wysokość posagu wynosiła 2 100 000 liwrów. Z tej kwoty król Polski otrzymywał 600 000 liwrów. Pozostała suma była do dyspozycji królowej. Ludwika Maria miała otrzymać od Rzeczypospolitej oprawę posagu. Zachowywała ona również prawo do własnego majątku we Francji i w Rzeczypospolitej. Pozycja prawno-majątkowa królowej stwarzała dobrą podstawę dla realizacji jej zamierzeń.(abstrakt autora)

6

Self-Protective Approaches to the Translation of Monolingual Normative Acts and Their Result

100%

Iluk Ł., Iluk J.

Scientific Journal of Bielsko-Biala School of Finance and Law

|

2022

|

nr 1

49-53

Translating monolithic normative acts is a common practice. Nevertheless, in the literature, it is not easy to find more extensive statements by the authors of such translations on the translation approach they used. This attitude results from the generally approved principle of maximum fidelity to the source text, which is guaranteed by a literal or source-like translation. This approach has many advantages. One of them is the self- protective function. In the opinion of many translators, the accusation of translation infidelity cannot be formulated in the case of literal translation, in which the connection with the legal culture of the source language is evident. In this sense, literal translation is preservative and cautious, as it protects the translator against the accusation of not being faithful to the original text. Moreover, it relieves the translator of the responsibility of understanding the translation, places lower competency requirements on translators, and does not require comparative tests. In spite of these advantages, preservative approaches to text translation are not free from serious disadvantages. They are often incoherent and incomprehensible. Such translations suggest the existence of the so-called non- equivalent terminology. Therefore, translations that are faithful to the original text and unfaithful in reception may constitute a serious legal threat to their addressees. (original abstract)

7

Dobro wspólne jako przesłanka materialna proporcjonalności regulacji ograniczających - uwagi na tle polskiej praktyki z elementem zastosowania prawa Unii Europejskiej

100%

Górski M.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 9, cz. 1 Zarządzanie dobrami. Dobra wspólne jako przedmiot ochrony prawnej

67-78

Fundamental rights and freedoms of the individuals can be restricted for the sake of protection of certain values which are normative categories. The common interest is sometimes seen as one of the values justifying and legitimizing the restrictions imposed on the sphere of the individual's freedom. This text attempts to highlight the risk which is generated by application of the normative category of common interest. It can be easily abused due to its definitional incoherence and vagueness(original abstract)

8

Z problematyki treści czynności konwencjonalnych w prawie

100%

Gmerek K.

Krytyka Prawa

|

2022

|

T. 14, Nr 1

92-110

Celem artykułu jest realizacja kilku komplementarnych zadań badawczych. W pierwszej kolejności omawiana jest kwestia źródeł treści czynności konwencjonalnych w prawie. W dalszej prezentowane są szczegółowe zagadnienia dotyczące treści czynności konwencjonalnych w prawie na tle rozważań dogmatycznoprawnych, a także problemów związanych z identyfikacją czynności konwencjonalnych. Dodatkowo podejmowana jest próba ustalenia sposobów pojmowania "treści (czynności konwencjonalnych w prawie)" w szczegółowych naukach prawnych. Wyniki badań prezentowanych w artykule (poza wartością poznawczą) mają służyć rozwojowi ogólnoteoretycznej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie, a także, na ile to możliwe, uporządkowaniu dyskusji dogmatycznoprawnej dotyczącej tytułowego zagadnienia.(abstrakt oryginalny)

9

Derywacyjna koncepcja wykładni jako koncepcja zintegrowana

100%

Zieliński M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2006

|

nr 3

93-102

Artykuł jest poświęcony opisowi tych elementów wykładni pojmowanej pragmatycznie jako zespół czynności zmierzających do zrozumienia tekstów prawnych, w których przejawia się zintegrowana koncepcja wykładni, w ramach współcześnie pojmowanej koncepcji, która od 1978 r. nosi nazwę koncepcji derywacyjnej, w rozumieniu podanym przez Z. Ziembińskiego w 1966 r.

10

Z problematyki oględzin w procesie karnym

100%

Włodarska A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2015

|

nr 17

71-85

W artykule przedstawiono problematykę oględzin będących czynnością dowodową w procesie karnym i mającą ogromne znaczenie w dziedzinie kryminalistyki. W oparciu o regułę stosowania siedmiu złotych pytań, które zostały wprowadzone przez H. Grossa, oględziny zmierzają do wyjaśnienia okoliczności przestępstwa, ale także, jaki miało ono charakter. Pytania stanowią pomoc w uzyskiwaniu informacji i ich uporządkowaniu. Oględziny zostały scharakteryzowane pod względem ogólnym, z dokonaniem charakterystyki oględzin miejsca, osoby, rzeczy i zwłok w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania karnego. W treści artykułu poruszone zostały kwestie dotyczące tego, kto może dokonać oględzin i w jakim zakresie, kiedy można ich dokonać, w jaki sposób powinny zostać przeprowadzone oględziny. (abstrakt oryginalny)

11

Some Remarks on Private Delict Theft in Roman Law

100%

Vrana V.

Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2011

|

nr 6 (1)

433-443

The Roman jurists avoided generalizations and abstract definitions. The law of delict originated in private vengeance. A delict was a private wrong and yet the actio poenalis served to penalize the wrongdoer. Theft is recognized as a criminal offence all over the world, but its scope differs considerably from that of its Roman ancestor. Very little of the Roman law relating to furtum has made its way into our modern legal systems. Mere furtum usus constituted theft also furtum possessionis and theft comprised what we have just referred to as embezzlement. Yet, certain instances of fraud were also taken to constitute theft. It was a physical contact between thief and the stolen property that could be described as contrectatio and the thief acted with the intention of making an unlawful gain. (original abstract)

12

Varied Methods of Protection of Travellers under European Law

100%

Ambrożuk D.

European Journal of Service Management

|

2018

|

vol. 27/2, 3/2018

9-15

A harmonisation of legal regulations with respect to traveller (passenger) protection in the context of travel and carriage services has taken place recently in the European Union. This is the consequence of the entry into force of Directive (EU) 2015/2302 of the European Parliament and of the Council of 25 November 2015 on package travel and linked package arrangements, which also classifies the service of the carriage of passengers as a travel service. In the case of both type of services, the European Union legislator aimed to provide travellers with a high, reasonably uniform, level of protection. However, he used to this end different legal instruments and protection methods. This paper attempts to compare the instruments and methods of traveller protection applied by the European Union legislator in EU law through showing their advantages and disadvantages.(author's abstract)

13

W kwestii potrzeby wyodrębnienia prawa urzędniczego i korpusowego charakteru służby publicznej

100%

Korczak J.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług

|

2009

|

nr 45 Nowoczesna administracja publiczna

299-308

W dyskusjach politycznych i rozważaniach naukowych, ale też pracach legislacyjnych ciągle obecny jest wątek tematyczny dotyczący jakości kadr administracji publicznej. Pogląd wyrażony wiele lat temu przez T. Górzyńską, iż "Słuszne założenia teoretyczne, dobre prawo, przemyślane struktury i skrupulatnie opracowane metody pracy praktycznie mogą być dopiero naprawdę skuteczne, jeśli będą realizowane przez personel rozumiejący istotę i cele służby państwowej, przygotowany zawodowo i moralnie do powierzonych mu zadań"2 najlepiej ilustruje sens roli pracowników administracji w jej funkcjonowaniu skutecznym. Nie znajduje to jednak odbicia ani w stanie legislacji z zakresu regulacji sytuacji prawnej pracowników administracji, ani w poglądach doktryny na temat konstrukcji pojęć związanych ze służbą publiczną, ani wreszcie w tzw. opinii społecznej o zawodzie urzędnika. Powoduje to, iż nie można mówić o prawie urzędniczym jako gałęzi prawa, a wyłącznie jako koncepcji doktrynalnej polegającej na w miarę całościowym rozpatrywaniu zasad zatrudniania i statusie prawnym osób pełniących funkcje, świadczących pracę i służbę w szeroko rozumianej administracji publicznej. (fragment tekstu)

14

Kilka uwag o sposobach nabycia własności w D. 41. 1

80%

Pikulska-Robaszkiewicz A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

1988

|

nr 38

3-19

Czy realizacja tej koncepcji powiodła się, czy raczej Digesta stały się całkowicie martwym pomnikiem jurysprudencji klasycznej? Poniższe uwagi dokonane na podstawie przeglądu treści tytułu 1 księgi 41 zbioru, zaopatrzonego w nagłówek De adquirendo rerum dominio, mają być skromnym przyczynkiem do rozważań dotyczących tego problemu. Uwzględniony w nich zostanie jedynie efekt prac kompilatorów, gdyż on właśnie stał się przedmiotem zainteresowań prawników współczesnych, jak i późniejszej recepcji. Pominięte zaś będą kwestie szczegółowe dotyczące interpolacji, ponieważ w tym przypadku traktować je należy jako zagadnienie odrębne, związane bądź z badaniem techniki prac kodyfikacyjnych bądź obserwacją ewolucji kolejnych urządzeń prawa rzeczowego. (fragment tekstu)

15

Postanowienia regulaminów stałych sądów arbitrażowych dotyczące arbitrów i zespołu orzekającego

80%

Ciszewski M.

Pieniądze i Więź

|

2014

|

nr 1(62)

168-177

Autor artykułu przedstawia charakterystykę postanowień regulaminów stałych sądów arbitrażowych (polubownych) dotyczących arbitrów i zespołu orzekającego. Regulaminy są odmienną metodą kształtowania statusu arbitra i sposobu działania zespołu orzekającego względem tej stosowanej w arbitrażu ad hoc, którą uregulowano w Części piątej Kodeksu postępowania cywilnego z 1964 r. Stałe sądy arbitrażowe, zwane instytucją arbitrażową są osobą trzecią pośredniczącą w zawieraniu umowy o przeprowadzenie postępowania arbitrażowego między stronami sporu a arbitrami. W artykule przeprowadzono przegląd wielu polskich i zagranicznych regulaminów stałych sądów arbitrażowych, w szczególności uwzględniając tam postanowienia dotyczące statusu prawnego arbitrów. Autor wyraża pogląd, iż stałe sądy polubowne są zrzeszeniami profesjonalnych arbitrów, konkurującymi ze sobą poprzez treść regulaminów, które stanowią swoiste oferty kierowane do stron sporu. Przyjęcie takiej oferty następuje z inicjatywy stron poprzez wezwanie na arbitraż, które jest skierowane do konkretnej instytucji arbitrażowej. Treść postanowień regulaminowych jest bardzo zróżnicowana, często mają one charakter kazuistyczny i nakładają na arbitrów dodatkowe kwalifikacje oraz modyfikują zakres ich uprawnień i obowiązków. Obecnie zdecydowana większość postępowań arbitrażowych w Polsce jest prowadzona w stałych sądach arbitrażowych. Regulacja ustawowa statusu arbitra jest bardzo ogólna i traci na znaczeniu na rzecz postanowień regulaminowych. W związku z powyższym dobra znajomość postanowień regulaminowych jest niezbędna w praktyce arbitrażowej(abstrakt oryginalny)

16

Kumulacja kar umownych w przypadku odstąpienia od umowy

80%

Masłowski D.

Pieniądze i Więź

|

2014

|

nr 2(63)

96-103

Usystematyzowanie możliwości dochodzenia kar umownych po odstąpieniu od umowy jest kluczowe na etapie, w jakim znajdą się strony stosunku obligacyjnego. Szczególnie przejawia się to w zakresie podwójnego karania strony za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy. Do dyspozycji istnieje prawo umownego bądź ustawowego skorzystania z prawa do odstąpienia od umowy. Dlatego tak ważne jest rozróżnienie, co jest niewykonaniem, a co nienależytym wykonaniem umowy oraz kiedy ono występuje. Celem artykułu jest analiza kumulacji kar umownych po odstąpieniu od umowy, gdyż często występują wątpliwości wynikające z podwójnego karania. Konieczne jest zatem rozłączenie kary za wykonanie zobowiązania po terminie oraz niewykonanie zobowiązania w ogóle. Pociąga to za sobą odpowiednie zastosowanie danej kary do danej sytuacji. Publikacja stanowi rozwinięcie zagadnienia stosowania jednocześnie kary umownej za odstąpienie od umowy i kary umownej za nieterminowe jej wykonanie w przypadku odstąpienia od umowy(abstrakt oryginalny)

17

Zarządzanie procesem ochrony danych osobowych w Polsce i Europie

80%

Leśniak K., Schabek T.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2018

|

t. 19, z. 11, cz. 1 Zarządzanie bezpieczeństwem - aktualne wyzwania

63-72

In the article we present challenges and approaches to the law introduced by new regulation of European Parliament - General Data Protection Regulation (GDPR). We introduce the main problems related to the process of data protection controlling and the process of managing data protection. The paper includes revision of research of the GDPR that focuses on different aspects of a new regulation. Current and past approaches to data protection in Poland are also discussed. We conclude by presenting a comparison of Polish and European approaches to the problem(original abstract)

18

"Norma sankcjonowana w prawie karnym..."-Kilka uwag do artykułu Łukasza Pohla

80%

Patryas W.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2006

|

nr 1

65-67

Autor dokonuje krytycznego komentarza artykułu Łukasza Pohla, w którym zarysowuje problemy mogące powstać przy okazji wprowadzenia sugerowanych przez autora poprawek.

19

Pojęcie odpowiedzialności prawnej (analiza wybranych zagadnień)

80%

Kruk E.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2008

|

nr 3(12)

109-121

Odpowiedzialność, podobnie jak będąca jej logicznym przeciwieństwem nieodpowiedzialność, od wielu już wieków są przedmiotem zainteresowania filozofów, teologów, etyków, psychologów i socjologów1. Oczywiście nie do przecenienia są studia teoretyczne, a także badania empiryczne prowadzone w tym zakresie przez przedstawicieli wymienionych nauk. Za aksjomat należy jednak przyjąć, że najbardziej doniosły dla współczesnej cywilizacji, dla życia codziennego jednostek i społeczności jest dorobek praktyki oraz doktryny prawa. U podstaw wyżej wyrażonego przekonania leży fakt, iż to właśnie zadaniem szeroko rozumianego prawa jest nadanie odpowiedzialności realnego wymiaru przez zagwarantowanie jej uznania, realizacji i ponoszenia. Obowiązkiem prawodawcy jest bowiem odpowiednie wpisanie odpowiedzialności opartej na akceptowanej przez niego teorii aksjologicznej (określającej istotę i hierarchię wartości) w normę prawną, a przez to konstytuowanie odpowiedzialności prawnej i kształtowanie otaczającej nas rzeczywistości. Podejmując w tym miejscu próbę przedstawienia analitycznego studium teoretycznych aspektów odpowiedzialności prawnej, należy podkreślić, że problem ten bardzo rzadko staje się przedmiotem rozważań prezentowanych w literaturze jurystycznej. W obliczu wyrażanego na gruncie prawoznawstwa powątpiewania w celowość tego typu badań2 w zasadzie na próżno byłoby doszukiwać się wyczerpującego opracowania tego pojęcia, czy choćby jego ujednoliconej definicji doktrynalnej, nie wspominając już o ujęciu legalnym. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest m.in. wieloznaczność terminu "odpowiedzialność" i jego pozorna oczywistość, błędne postrzeganie rzeczywistości prawa, utożsamianie struktury odpowiedzialności prawnej z jej istotą, rozpatrywanie poszczególnych kategorii odpowiedzialności prawnej w oderwaniu od tzw. odpowiedzialności bezprzymiotnikowej, czy w końcu zacieranie różnicy między odpowiedzialnością a jej przypisywaniem lub ponoszeniem. Mając na uwadze powyższe zastrzeżenia i wyrażone w tytule zamierzenie badawcze należy odpowiedzieć na pytanie, czy w ogóle możliwe jest przedstawienie odpowiedzialności prawnej w ujęciu modelowym, w sposób abstrakcyjny? (fragment tekstu)

20

Kwestie peloponeskie. Demokracja przeciw prawu. Hybris radykałów

80%

Oniszczuk J.

Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace / Szkoła Główna Handlowa

|

2018

|

nr 4

29-63

Klęska Hellenów w wojnie peloponeskiej V w. p.n.e nastąpiła po wielu wiekach od zaistnienia martwej ciszy po wojnie trojańskiej i po trwających później trzy stulecia tzw. wiekach ciemnych oraz opowieściach ludowych o mykeńskich herosach, po poetyckich (Homer) czasach opowieści, które zbudowały ideę organizującą nowy świat Hellenów. Wydarzenia peloponeskie zamknęły - niejako ponownie - pewien ład; tym razem był to porządek demokratów cechujących się pychą arystokratów (Ateny) i porządek oligarchów o bucie demokratów (Sparta). Ale też, o ile wojna pod Troją przygotowała upadek króla (Agamemnon), to wojna pod Atenami przygotowała powrót króla, tym razem Macedońskiego, który złakniony pysznej sławy bohatera achajskiego, podążył drogą mykeńskiego władcy. Wojna peloponeska ostatecznie nie skończyła się sukcesem jakichś sprawiedliwych poleis greckich czy całej Grecji. Rezultaty owej wojny wyraża myśl mówiąca o powszechnej klęsce peloponeskiej. Walczyły między sobą interesy ustroju oligarchicznego i demokratycznego. Co jednak niezwykle ważne, pojawił się poważny konflikt: demokracja populistyczna (większościowa) przeciw prawu i sprawiedliwości. Ów konflikt okazał się możliwy z powodu braku jakiejś instytucji publicznego arbitra czy moralnego autorytetu, które zapobiegłyby upadkowi umiarkowania, będącego konstytutywną (sine qua non) cechą demokracji(Solon). Bez umiarkowania nie ma demokracji.(abstrakt oryginalny)