Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

The Petitions Committee of the Polish Parliament (Sejm) - the Legal Basis and Practice of Functioning

100%

Kędziora P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2022

|

Vol. 31, nr 5 Contemporary Challenges of Parliamentarism - Theory and Practice. Special Issue Devoted to the Memory of Professor Wojciech Orłowski (1963-2019)

139-154

Przedmiotem artykułu jest prezentacja rozwiązań proceduralnych przyjętych w Regulaminie Sejmu, których celem było dookreślenie trybu rozpatrywania petycji w Sejmie, a zatem realizacja konstytucyjnego prawa petycji. Autor nawiązuje do historycznych prób ustawowego uregulowania trybu rozpatrywania petycji. Uwagi dotyczące aktualnych ustawowych podstaw składania petycji do Sejmu oraz przepisy dotyczące wewnątrzsejmowego rozpatrywania petycji przez organy Sejmu - Marszałka Sejmu oraz Komisję do Spraw Petycji, są przedstawione na tle praktyki parlamentarnej ostatnich lat. Autor prezentuje dane statystyczne dotyczące petycji kierowanych do rozpatrzenia przez Komisję do Spraw Petycji oraz dominujące w praktyce rozpatrywania petycji sposoby ich załatwiania. Przedstawione są również uwagi de lege ferenda odnośnie do trybu rozpatrywania petycji w Sejmie, które były przedmiotem rozważań w ostatnich latach. (abstrakt oryginalny)

2

The Right of Petition in the Republic of Poland - New Challenges and New Solutions

75%

Wójcicka E.

Wroclaw Review of Law, Administration & Economics

|

2016

|

6

|

nr 2

139-150

Petitioning is one of the most fundamental rights. The right to petition is recognized not only by the constitutions of countries with rich democratic traditions, but also by those which, after many years of totalitarianism, undertook the building of new political systems after the year 1989. Poland belongs to this second group of countries, although the institution of petitioning has a long tradition and was known at the beginning of the 20th century. Real socialism and the dictate of the Union of Soviet Socialist Republics questioned the sense and need of the existence of this law. The communist authorities eliminated the notion of "petition" from legal regulations not only in Poland, but also in other satellite countries. The term "petition" was regarded as "bourgeois" and incitement to collective rebellion. After many years of discontinued existence of the institution of petition in the Polish legal system, the Constitution of the Republic of Poland restored it in 1997. The aim of this article is an attempt to analyse the right to petition specified expressly in Article 63 of the Basic Law. I am going to discuss the process of the restoration of the institution of petition into the Polish legal system as well as the changes which occurred in the works of the Constitutional Committee of the National Assembly in the years 1993-1997. I am going to present the prevailing conceptions of the right to petition, the functions of this right, the subjective and objective scope of the right to petition. In the end, I will try to answer the question of whether the present normative shape of the right to petition is understood correctly, and if not, which reforms should be introduced to adjust it to the standards and requirements of the democratic state.(original abstract)

3

Petycje w miastach na prawach powiatu oraz pozostałych gminach miejskich województwa śląskiego w latach 2015-2019

63%

Wielgosz Ł.

Studia Politicae Universitatis Silesiensis

|

2020

|

31

47-70

We wrześniu 2019 roku minęły cztery lata od wejścia w życie Ustawy z dnia 11 lipca 2014 roku o petycjach. To dobry moment, aby sprawdzić, w jaki sposób realizowane jest konstytucyjne prawo obywateli do składania petycji. Celem podjętym w artykule jest przeanalizowanie sposobu, w jaki władze 49 gmin miejskich województwa śląskiego (w tym 19 miast na prawach powiatu) postępują z petycjami obywateli. Przez cztery lata od wejścia w życie wspominanej Ustawy do władz tychże gmin złożono 864 petycje. Analiza danych pozwala dojść do wniosku, że nie ma jednolitej praktyki postępowania wobec tychże spraw. Władze każdej gminy miejskiej inaczej podchodzą do kwestii procedowania petycji - część wykonuje swoje zadania wzorowo, stanowiąc przykład proobywatelskiej postawy, a część ogranicza się do ustawowego minimum. Zróżnicowany jest również sposób rozpatrywania petycji - w jednych miastach odpowiedzi udzielane są błyskawicznie, w innych miastach sprawy ciągną się bardzo długo, aż do granic ustawowych. (abstrakt oryginalny)

4

Dynamika i użytkownicy serwisów z petycjami online w Polsce

63%

Miotk A.

Studia Medioznawcze

|

2019

|

t 20, nr 1 (76)

15-28

Artykuł zawiera analizę demografii użytkowników serwisów z petycjami online. Cel: Sprawdzenie, jak prezentuje się struktura demograficzna użytkowników serwisów z petycjami, w porównaniu do wyników innych badań dotyczących petycji online. Metody badań: Dane wtórne z badania Gemius/PBI - pomiaru widowni internetowej. Wyniki i wnioski: Petycje online są najczęściej odwiedzane przez osoby w wieku 55 lat i więcej, mieszkańców wielkich miast z wyższym wykształceniem. Wartość poznawcza: Do tej pory największe zainteresowanie petycjami online przypisywano ludziom młodym. Nie badano też użytkowników tego typu serwisów za pomocą analizy danych o zachowaniach. (abstrakt oryginalny)

5

Prawo petycji jako forma społeczeństwa obywatelskiego

63%

Zięba-Załucka H.

Samorząd Terytorialny

|

2011

|

nr 4

19-25

Prawo petycji jest w Polsce prawem konstytucyjnym wynikającym z art. 63 Konstytucji RP. Autorka przedstawia przygotowany przez Senat projekt ustawy o petycjach, wskazując, że do tej pory nie wykonano zapowiedzi konstytucyjnej w tym zakresie. Zauważa też, że prawo petycji jako prawo konstytucyjne występuje w wielu państwach europejskich. Artykuł zawiera także informacje na temat rodzajów, zakresu i funkcji petycji w różnych systemach prawnych. (abstrakt oryginalny)

6

Dylematy obywatelstwa europejskiego

63%

Konopacki S.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2003

|

nr 4

53-77

Przedstawiono historię utworzenia obywatelstwa Unii Europejskiej. Omówiono prawa obywateli: prawo do swobodnego poruszania się i pobytu, prawa wyborcze, prawo do ochrony dyplomatycznej i konsularnej, prawo petycji do Parlamentu Europejskiego oraz prawo skargi do Rzecznika Praw Obywatelskich. Na końcu zamieszczono krytykę idei obywatelstwa europejskiego.

7

Prawo petycji a prawo do skargi powszechnej w świetle obowiązujących uregulowań prawnych

63%

Zaliwski J.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2016

|

nr 19

117-128

W niniejszej pracy starano się ukazać instytucję skargi powszechnej oraz petycji w świetle obowiązujących regulacji prawnych, tj. Kodeksu postępowania administracyjnego oraz ustawy o petycjach. Celem opracowania jest charakterystyka instytucji skargi powszechnej oraz petycji, a także wskazanie, że skarga powszechna jest niekwalifikowanym środkiem ochrony przysługującym każdemu, bez uzasadnienia posiadania interesu prawnego, w przeciwieństwie do środków prawnych kwalifikowanych, np. skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Natomiast petycja jest uprawnieniem jednostki lub grupy obywateli do prowadzenia konstruktywnego dialogu z organami władzy publicznej. Autor starał się ukazać zróżnicowany pogląd doktryny w zakresie teoretycznoprawnym oraz prawnoporównawczym w oparciu o analizę aktualnych rozwiązań prawnych, co w praktyce ułatwi rozróżnienie obu instytucji. Tryb rozpatrywania skarg od ponad pół wieku reguluje dział VIII wspomnianego kodeksu i stanowi uzupełnienie ochrony i obrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego ogólnego lub szczególnego ani też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego 1. W przypadku rozpatrywania petycji prawodawca odszedł od dotychczasowego rozwiązania uregulowanego w przytoczonym dziale VIII na rzecz nowej odrębnej ustawy, co pozwala: po pierwsze, bardziej oddać istotę tego prawa; po drugie, procedura rozpatrywania petycji stała się niezależna od trybu rozpatrywania skarg. (abstrakt oryginalny)

8

Institution of Public Complaint as a Human Resources Management Tool

51%

Korzeniowska-Polak A.

Przedsiębiorczość i Zarządzanie

|

2019

|

t. 20, z. 3, cz. 2 Zarządzanie zasobami ludzkimi Jednostka jako podmiot ochrony prawnej

53-66

Performance appraisal in the work process is defined as an oral or written assessment of an employee's individual qualities, behaviour and accomplishments. It is present practically at all work process stages, i.e. in the input - action - output pipeline. This may serve various specific objectives. Employees of the broadly understood administration, in particular government administration officials supposed to form civil service or local government officials, are also subject to this type of assessment. For an effective employee performance appraisal, it is necessary to collect information about the person in the period under review. It can be obtained i.e. from public complaints (actio popularis) filed at public administration bodies by various entities. The purpose of including this measure in the provisions of Part VIII of the Code of Administrative Procedure is to legally define the instruments of civic control. The complaint itself, with an inherent evaluation by an external entity of the public authority's mode of operation and behaviour or omissions by persons employed at public administration bodies, may constitute a major source of information on facts that may affect the appraisal. Employee performance appraisal drawing on this information may also be used in the human resources management process. (original abstract)

9

Partycypacja polityczna w Polsce

51%

Tybuchowska-Hartlińska K.

Political Preferences

|

2015

|

nr 10

51-70

Basing on research carried out on a representative group of Poles, as part of a national research project called "Political preferences. Attitudes-Identities-Behaviours", it can be concluded that respondents the most often point expressing their beliefs through petitions (23%), local initiatives (21%) and demonstrations (12%). Research shows that men more frequently than women express their opinions through petitions (54,2%-45,8%), local initiatives (54,3%-45,7%) and demonstrations (61,6%-38,4%). Inhabitants of villages and towns over 200 thousand people were nearly two times more active than citizens of medium-sized villages. Having at least a secondary school education definitely increases people's activity (approx. 40%), more than having a vocational education (approx. 13%). Expressing views is also dependent on age because younger people do it more frequently than elder ones. The most indicated were individuals in the age group 25-34 (62%), more rarely although in comparable proportions people aged 18-24 and 35-44 while in the next age groups that activity drops significantly. People aged 18-24 and 45-54 the most willingly take part in demonstrations. People aged 25-34 sign petitions and engage in local initiatives. Among citizens in the age of 55 and more there is not evident diversity in the forms of participation. The differences in the behaviour of people with various views are also highlighted. Those who declare themselves as left wing prefer petitions (39%) against local initiatives (35%) and demonstrations (26%). Centrist voters the most often choose petitions (49%) against local initiatives (34%) and demonstrations (17%). And people who declare themselves as right wing mainly indicate local initiatives (43%) against petitions (36%) and demonstrations (21%). But those citizens, who could not determine themselves, the most often decide to petitions (49%) against local initiatives (32%) and demonstrations (19%). Taking under consideration declared political views there are no significant differences when it comes to membership in political parties, trade unions, non-government organizations and local associations. Greater disproportions are highlighted when comparing belonging to different types of organizations. Regardless of the opinions the most popular are local associations, followed by non-government organizations, trade unions, and the least political parties. In conclusion, it can be said that the political participation in Poland clearly indicates who is more frequent and who is more seldom willing to be active in this area. It seems to be an important clue for those wishing to take effective activities to increase the involvement of citizens. (original abstract)