Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Powrót do poziomu produkcji sprzed okresu przejściowego

100%

Dialog Europejski

|

1997

|

nr 5

26-27

Przedstawiono wzrost PNB w krajach Europy Środkowo Wschodniej w latch 1989-1998. Prognozy na rok 1998 dla państw kandydujacych opracowała Dyrekcja Generalna d/s Gospodarczych i Finansowych.

2

W poszukiwaniu nowych mierników dobrobytu

63%

Turek M.

Studia Ekonomiczne / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2012

|

nr 101 Dokonania współczesnej myśli ekonomicznej : teoretyczne ujęcie dobrobytu

288-297

Powstanie w ostatnich latach tak zwanej ekonomiki szczęścia, która wprowadziła do obiegu wiele statystycznych badań, ujawniło, że - przynajmniej powyżej pewnego poziomu - bycie bogatymi nie czyni ludzi bardziej szczęśliwymi. Pogląd ten zyskuje na świecie coraz więcej zwolenników. Pomimo to prawdopodobnie tylko niewiele innych tematów w ekonomii przyciąga więcej uwagi w mediach i dyskursie publicznym niż wzrost "dochodu narodowego" czy dwu pochodnych mierników, takich jak produkt narodowy brutto (PNB; GNP) czy produkt krajowy brutto (PKB; GDP)1. Wszystkie trzy wymienione wskaźniki mówią w przybliżeniu, jak wielki jest dochód danego kraju w określonym roku. W oparciu o te dane często publikowane są komunikaty o tym, który kraj ma najwyższy dochód na głowę ludności lub najszybsze tempo wzrostu dochodu itp. (fragment tekstu)

3

Wpływ zmian ekonomiczno-organizacyjnych na konkurencyjność gospodarki leśnej w Polsce

63%

Szramka H.

Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu

|

2008

|

10

|

z. 4

422-426

Przeanalizowano zmiany organizacyjno-ekonomiczne jakie zaszły w leśnictwie polskim po 1991 roku oraz podjęto próbę oceny wpływu tych zmian na konkurencyjność gospodarki leśnej. Do najważniejszych zmian jakie zaszły w analizowanym okresie należą zmiany: organizacyjno-prawne w zasadach sprzedaży i obrotu drewnem, w wykonawstwie prac leśnych oraz w celach gospodarki leśnej. (abstrakt oryginalny)

4

Economic Growth in Ireland in 1980-2014. A Threshold Cointegration Approach

63%

Boehlke J., Fałdziński M., Gałecki M., Osińska M.

Argumenta Oeconomica

|

2018

|

nr 2 (41)

157-188

The purpose of this paper is to identify the determinants of both the Gross National Product (GNP) growth in Ireland in the long term and the fluctuations around it in the short term using the Threshold Error Correction Model (TECM). The GNP aggregate has been selected as a measure of economic growth because it allows to omit the influence of international companies located in Ireland on the global production level. A TECM approach has been selected for analysis as it is an appropriate tool for the effective modeling of different regimes of growth around the long run which is assumed to be stable. The time series (in levels and in logs) exhibited both non-stationarity and structural breaks. It was possible to find out the determinants of growth in the long as well as short run and the threshold variables that extracted the period of intense economic growth. The best empirical models were obtained with the following thresholds: the GDP deflator and the net exports. The results have been a subject of validation for their robustness.(original abstract)

5

Trends in Macroeconomic Indicators and Claim Paid in Czech and Slovak Republic for Years 1995-2002

63%

Kalouda F.

Prace Naukowe / Akademia Ekonomiczna w Katowicach

|

2004

|

Systemy gospodarcze i ich ewolucja : kraje postsocjalistyczne

153-163

W artykule porównano główne wskaźniki makroekonomiczne Czech i Słowacji w latach 1995-2003. Porównano trendy ekonomiczne obu państw oraz przeanalizowano bezpośrednie inwestycje zagraniczne, a także produkt narodowy brutto.

6

Ilu markom równy jest jeden procent produktu narodowego?

63%

Horst-Dieter W.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

1996

|

nr 3(3)

83-90

Produkt narodowy brutto Republiki Federalnej Niemiec wynosi obecnie 3,4 biliony DM - niewiarygodna suma, której dokładny pomiar jest niezmiernie ważny: na niej opierają się na przykład pieniężne zobowiązania Niemiec wobec Unii Europejskiej. (fragment tekstu)

7

Kontrowersje wokół pomiaru dobrobytu społecznego

63%

Godłów-Legiędź J.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2008

|

nr 4

91-108

Miary dobrobytu społecznego to instytucje, które odzwierciedlają system wartości społeczeństw, które ich używają. Produkt krajowy brutto jako miara rozwoju gospodarczego i dobrobytu społecznego może być uznany za niezmiernie istotny atrybut II połowy XX wieku, dostarczający nie tylko wiedzy o gospodarce i stopniu zaspokojenia potrzeb współczesnego człowieka, ale także przejaw filozofii życia ostatnich dziesięcioleci człowieka zamieszkującego zwłaszcza Europę, Amerykę Północną i Australię. Ale obok tego miernika najważniejszego z perspektywy ekonomii ortodoksyjnej, miarą sukcesów i niepowodzeń człowieka są niewątpliwie także takie miary, jak długość życia, czas wolny i związane z nim możliwości samorealizacji, stopień nierówności społecznych i wreszcie stopień eksploatacji środowiska naturalnego. Przegląd różnych podejść do mierzenia dobrobytu skłania do wniosku, że bardzo trudne, a może nawet niemożliwe jest skonstruowanie syntetycznego miernika dobrobytu, którego metodologia byłaby wolna od zarzutów stronniczości i dowolności. Ta trudność wynika z niemożliwości obiektywizacji wartości leżących u podstaw procesu zaspokajania potrzeb człowieka. Dokonując porównań dobrobytu w czasie i przestrzeni i analizując konsekwencje wzrostu gospodarczego należy mieć świadomość, że wybór mierników wpływa decydująco na wizerunek opisywanej rzeczywistości. Poczucie wynikającej stąd odpowiedzialność ekonomisty zarówno w pracy badawczej, jak i dydaktycznej, skłania do postulatu wykorzystywania jednocześnie wielu mierników dobrobytu i rozwoju społecznego.

8

Miary poziomu życia stosowane przez Bank Światowy

63%

Niyikiza C.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Finanse i Bankowość

|

1998

|

4

|

nr 775

198-206

Przedstawiono różne metody miar w ocenie sytuacji gospodarczej krajów członkowskich, stosowanych przez Bank Światowy. Jedną z najważniejszych to produkt narodowy brutto. Autor postuluje zrezygnowanie z miar pieniężnych w ocenie poziomu życia ludności, na rzecz czynników życia codziennego (dostęp do czystej wody, ilość białka konsumowanego przez osobę w ciągu dnia, analfabetyzm, długość życia ludności oraz infrastruktura).

9

Uwarunkowania wzrostu gospodarczego i stan gospodarki w okresie następującym po kryzysie społeczno-gospodarczym

63%

Szkutnik W.

Prace Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach

|

2011

|

Ekonomiczne relacje polsko-rosyjskie na tle europejskiej przestrzeni gospodarczej

24-38

Wzrost gospodarczy w potocznym rozumieniu stanowi istotny składnik w ocenie ogólnie pojmowanego poziomu życia i rozwoju kraju lub regionu czy - w szerszym ujęciu - kontynentu lub globu. Niektóre z doktrynalnie pojmowanych formuł wzrost gospodarczy kojarzą z jakością życia społeczeństw wywodzoną z jakości życia ich poszczególnych członków. Tak czy inaczej u podstaw wzrostu gospodarczego występują takie makroekonomiczne wielkości, jak produkt krajowy brutto (PKB), produkt narodowy brutto (PNB), stopa bezrobocia, wskaźniki demograficznego rozwoju społeczeństw związane np. ze starzeniem się populacji, grupy społecznej i inne. Poziom PKB jest zmienną, która niezmiennie jest kojarzona ze wzrostem gospodarczym w kategoriach makroekonomicznych. Usiłuje się przewidzieć lub oszacować ten wskaźnik rozwoju lub aktualnego stanu gospodarki za pomocą innych wskaźników niż te oparte na Rachunku Dochodu i Produktu Narodowego (National Income and Product Account (NIPA)). W określeniu stanu rozwoju gospodarczego uwzględnić należy uwarunkowania wzrostu, które ściśle łączą się z cyklem gospodarczym w gospodarce rynkowej. Cykl gospodarczy jest bowiem obiektywnym objawem fluktuacji wzrostu gospodarczego i niezależnie od tego, jak jest postrzegany, wpływa ożywczo na procesy gospodarcze, eliminuje nierówności i tak czy inaczej skierowuje gospodarkę na ścieżkę wzrostową lub do stanu równowagi w sensie ogólnym. Eliminacja cykli gospodarczych możliwa w praktyce gospodarowania wymusza jednak restrykcyjne formy zarządzania gospodarczego. (fragment tekstu)

10

Equilibrium Discrepancy between GDP and GNP in Poland

63%

Dudek M. K.

Ekonomista

|

2018

|

nr 3

301-317

W artykule tym autor próbuje oszacować długookresową różnicę między wartością PKB i PNB w Polsce za pomocą teoretycznego modelu opartego na funkcji produkcji Cobba-Douglasa. Uzyskane wyniki sugerują, że w długim okresie PKB w Polsce może być o 9,5% wyższy od PNB, co oznaczałoby, że faktyczny poziom dochodów Polaków będzie opóźniony o około 3 lata względem PKB. Ponadto autor sugeruje, że rzeczywisty poziom konsumpcji w Polsce będzie maksymalny w długim okresie w przypadku całkowitej nieobecności kapitału zagranicznego i że konsumpcja w Polsce byłaby wówczas o około 4% wyższa dzięki obniżce stopy procentowej spowodowanej przez wyższą stopę oszczędności. (abstrakt oryginalny)

11

Odbudowa gospodarki i stabilizacja walutowa Włoch w latach 1945-60 (część II)

51%

Klimiuk Z.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2016

|

nr 36

226-249

W okresie po II wojnie światowej z krajów zachodnioeuropejskich Włochy wykazywały największe tempo rozwoju. W 1950 r. rozpoczęła się faza długookresowego rozwoju gospodarczego. Rozwój ten nawiązywał do pierwszych lat odbudowy. Tempo wzrostu produktu narodowego brutto (PNB), które w dziesięcioleciu do 1959 r. wynosiło rocznie średnio 6%, w latach szczytowej koniunktury 1960-61wzrosło do 7,8%. Dynamika rozwoju gospodarczego Włoch była porównywalna w tym czasie z RFN i Japonią. Włoskie firmy uzyskały znaczne sukcesy w międzynarodowej walce konkurencyjnej oraz wykorzystywały impulsy wynikające z polityki Wspólnego Rynku. Wraz z zewnętrzną ekspansją dokonały się poważne zmiany strukturalne, które uplasowały Włochy w grupie krajów wysoko uprzemysłowionych. W 1962 r. tempo wzrostu produktu narodowego brutto (PNB) spadło do 6%, a w 1963 r. do 4,8%. Koniunktura ustąpiła miejsca objawom kryzysowym, które przejawiały się w "galopującej" inflacji. W obawie przed deprecjacją lira nastąpiła masowa ucieczka kapitału za granicę. Polityka walutowa prowadzona w tym okresie przez władze włoskie okazała się skuteczna. Lir włoski stał się mianowicie nie tylko walutą stabilną, ale także jedną z "twardych" walut europejskich. Potwierdzały to wypowiedzi na łamach bieżącej prasy międzynarodowej, ale również sytuacja w dziedzinie bilansu płatniczego Włoch, który od 1957 r. wykazywał wysokie dodatnie saldo. Jeśli wziąć pod uwagę handel zagraniczny Włoch w 1960 r. to należy stwierdzić, iż w tym roku został osiągnięty najwyższy wzrost obrotów zagranicznych w krajach Europy Zachodniej. Był to również najwyższy poziom obrotów osiągnięty przez Włochy w okresie powojennym (wyższy o 1/3 w stosunku do poziomu w 1959 r.). Globalny import Włoch, który w 1953 r. stanowił 3,2% światowego wzrósł do 3,8%, a udział eksportu zwiększył się w tym czasie z 2% do 3,2%. (abstrakt oryginalny)

12

Ewolucja podstawowych czynników wzrostu gospodarczego - w kierunku nowego paradygmatu

51%

Będzik B.

Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu

|

2013

|

15

|

z. 4

51-56

Celem badań było przedstawienie zależności pomiędzy zaufaniem i kapitałem społecznym a poziomem PKB/PNB per capita. W historii gospodarczej różne czynniki odgrywały kluczową rolę w rozwoju. Były to m.in. kolejne czynniki produkcji, ale także szeroko rozumiana wiedza i dostęp do informacji, w ostatnim czasie tą kategorią stał się kapitał społeczny. Jednak powiązanie kapitału społecznego ze wzrostem gospodarczym ma charakter sprzężenia zwrotnego, tzn. kapitał społeczny generuje wzrost gospodarczy, ale wahania koniunktury wpływają również na kapitał społeczny. Jego znaczenie dla rozwoju społeczno-gospodarczego zmienia się wraz z koniunkturą danego kraju. Przy czym pomostowy kapitał społeczny ma duże znaczenie w bogatych gospodarkach, natomiast w ubogich ważniejszy dla rozwoju okazuje się kapitał ludzki. W XXI wieku nastąpiła zmiana kluczowych generatorów wzrostu. Obecnie podstawowym czynnikiem staje się kapitał społeczny facylitujący współpracę pomiędzy członkami lokalnej społeczności. (abstrakt oryginalny)

13

Problem współzależności pomiędzy wielkością produktu narodowego brutto (PNB) i wydajnością w rolnictwie a wyżywieniem ludności we współczesnym świecie

51%

Rutkowska I.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Folia Oeconomica Stetinensia

|

1999

|

nr 5

169-183

Pojęcie zielona rewolucja określa zespół warunków oraz działań charakteryzujących postęp naukowo-techniczny i wzrost efektywności w produkcji zbóż. Autor posłużył się danymi statystycznymi obrazującymi poziom osiągniętego przez poszczególne: kraje słabo rozwinięte jak Chiny, Filipiny, Indie, Indonezje, Malezje, Meksyk, Nepal, Pakistan, kraje Unii Europejskiej oraz kraje CEFTA rozwoju ekonomicznego. Syntetycznym miernikiem rozwoju jest produkt narodowy brutto (PNB) na mieszkańca: determinuje on poziom konsumpcji i rozwój ekonomiczny.

14

Odbudowa gospodarki i stabilizacja walutowa Włoch w latach 1945-60 (część I)

38%

Klimiuk Z.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2016

|

nr 35

162-183

W okresie po II wojnie światowej z krajów zachodnioeuropejskich Włochy wykazywały największe tempo rozwoju. W 1950 r. rozpoczęła się faza długookresowego rozwoju gospodarczego. Rozwój ten nawiązywał do pierwszych lat odbudowy. Tempo wzrostu produktu narodowego brutto (PNB), które w dziesięcioleciu do 1959 r. wynosiło rocznie średnio 6%, w latach szczytowej koniunktury 1960-61wzrosło do 7,8%. Dynamika rozwoju gospodarczego Włoch była porównywalna w tym czasie z RFN i Japonią. Włoskie firmy uzyskały znaczne sukcesy w międzynarodowej walce konkurencyjnej oraz wykorzystywały impulsy wynikające z polityki Wspólnego Rynku. Wraz z zewnętrzną ekspansją dokonały się poważne zmiany strukturalne, które uplasowały Włochy w grupie krajów wysoko uprzemysłowionych. W 1962 r. tempo wzrostu produktu narodowego brutto (PNB) spadło do 6%, a w 1963 r. do 4,8%. Koniunktura ustąpiła miejsca objawom kryzysowym, które przejawiały się w "galopującej" inflacji. W obawie przed deprecjacją lira nastąpiła masowa ucieczka kapitału za granicę. Polityka walutowa prowadzona w tym okresie przez władze włoskie okazała się skuteczna. Lir włoski stał się mianowicie nie tylko walutą stabilną, ale także jedną z "twardych" walut europejskich. Potwierdzały to wypowiedzi na łamach bieżącej prasy międzynarodowej, ale również sytuacja w dziedzinie bilansu płatniczego Włoch, który od 1957 r. wykazywał wysokie dodatnie saldo. Jeśli wziąć pod uwagę handel zagraniczny Włoch w 1960 r. to należy stwierdzić, iż w tym roku został osiągnięty najwyższy wzrost obrotów zagranicznych w krajach Europy Zachodniej. Był to również najwyższy poziom obrotów osiągnięty przez Włochy w okresie powojennym (wyższy o 1/3 w stosunku do poziomu w 1959 r.). Globalny import Włoch, który w 1953 r. stanowił 3,2% importu światowego wzrósł do 3,8%, a udział eksportu zwiększył się w tym czasie z 2% do 3,2%. (abstrakt oryginalny)