Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Professional secrecy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Cel: Omówienie obowiązku detektywa w aspekcie dochowania tajemnicy, który z racji wykonywania czynności zawodowych (detektywistycznych) wszedł w jej posiadanie. W artykule wskazano również źródła tajemnicy oraz zakres przedmiotowy, podmiotowy i temporalny tajemnicy. Materiały i metody: Analiza krajowej literatury przedmiotu oraz orzecznictwa sądowego, w tym prac naukowych z obszaru prawa. Artykuł uwzględnia stan prawny obowiązujący na dzień 30 grudnia 2019 r. Wyniki: Usystematyzowano wiedzę z zakresu zagadnienia tajemnicy zawodowej. Scharakteryzowano uprawnienia detektywa jako świadka do odmowy zeznań na podstawie art. 180 § 1 k.p.c oraz prawa do odmowy odpowiedzi na zadane mu pytanie, zgodnie z art. 261 § 2 k.p.c i art. 83 § 2 k.p.a. oraz przedstawiono tryb zwolnienia z tajemnicy. Wnioski: Wartość tego opracowania to w głównej mierze wartość praktyczna stanowiąca, analizę problematyki dochowania tajemnicy zawodowej przez detektywa oraz wskazanie konsekwencji wynikających z naruszenia tajemnicy detektywistycznej. (abstrakt oryginalny)
Artykuł koncentruje się na problemie zagrożeń dla tajemnicy zawodów prawniczych wynikających z MDR. Niemniej konflikt ten został już przynajmniej częściowo rozwiązany w przypadku regulacji dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML). W tekście omówiono, w jaki sposób reguła AML może być stosowana jako minimalny standard proporcjonalności w przypadkach MDR. Zakładając, że motywy regulacji AML są ważniejsze społecznie niż regulacji MDR, należy rozważyć, czy regulacje MDR nie powinny być poddane silniejszym filtrom. Korzystając z praktyki orzeczniczej wypracowanej przez ETPC i TSUE, dokonano próby ustalenia prawdopodobnego standardu ochrony tajemnicy zawodowej.(abstrakt oryginalny)
Karnoprawna ochrona tajemnicy zawodowej związanej z działalnością funduszy emerytalnych opiera się na dwóch dyrektywach: dyrektywie subsydiarności oraz dyrektywie proporcjonalności. Pierwsza z nich opiera się na zasadzie, iż z sankcji karnych należy zrezygnować wszędzie tam, gdzie ten sam efekt może zostać osiągnięty za pomocą samoregulacji gospodarczej, przedsięwzięciami gospodarczymi oraz unormowaniami administracyjnymi. Druga natomiast oznacza że kryminalizowane powinny być tylko takie patologiczne zachowania gospodarcze, które w szczególnie wysokim stopniu zagrażają ponadindywidulanym dobrom gospodarczym. Specyfika karnoprawnej ochrony tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszy emerytalnych odbiega nieco od obowiązku zawodowej dyskrecji w klasycznym kształcie, wynika ona bowiem nie tyle z samej działalności zawodowej wykonywanej przez konkretne osoby, co ze szczególnego rodzaju działalności prowadzonej przez jednostkę organizacyjną (fundusz emerytalny). Niemniej jednak obowiązek dyskrecji ciążący na ustawowo wskazanych podmiotach ma związek z wykonywaniem przez nich zawodu, a zatem jest objęty tajemnicą zawodową. (abstrakt oryginalny)
Tajemnica zawodowa doradcy podatkowego nie jest tylko ograniczeniem w wykonywaniu zawodu, lecz realizuje istotne cele publiczne. Jednak nie ma charakteru bezwzględnego i w specyficznych sytuacjach może być uchylona. Celem artykułu jest przedstawienie funkcji tajemnicy zawodowej, jej granic oraz niektórych środków jej ochrony.(abstrakt oryginalny)
Tajemnica ubezpieczeniowa jest swoistym rodzajem tajemnicy zawodowej, co nie zmienia faktu, że może zawierać w sobie cechy tajemnicy służbowej, chociaż ta zasadniczo jest utożsamiana ze stosunkiem pracy wynikającej z mianowania. Tajemnica zawodowa bywa określana pragmatyką dla poszczególnych zawodów, w tym przypadku dla zawodu ubezpieczyciela. Integralnie związana jest ona z ustawą o działalności ubezpieczeniowej z 28.07.1990 r. 1) Jej aktualne brzmienie ustalone zostało ustawą z 21.07.2000 r. o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, która weszła w życie 24.09.2000 r.(abstrakt oryginalny)
Postępująca transformacja cyfrowa branży prawnej jest zjawiskiem nieodwracalnym, warunkującym działalność kancelarii prawnych niezależnie od ich wielkości. Proces ten niesie za sobą również wiele zagrożeń związanych z bezpieczeństwem infrastruktury informatycznej oraz bezpieczeństwem i poufnością danych znajdujących się w posiadaniu adwokata. W świecie cyfrowym przed ochroną tajemnicy adwokackiej stoi szereg wyzwań nie tylko natury prawnej, ale również technicznej i organizacyjnej. Niniejszy artykuł stanowi zwięzłe przedstawienie Dobrych praktyk dotyczących cyberbezpieczeństwa w działalności kancelarii adwokackich i pracy adwokata (dalej: Dobre praktyki), które są jedną z odpowiedzi Naczelnej Rady Adwokackiej na wzrastającą liczbę cyberzagrożeń oraz potrzebę podnoszenia świadomości środowiska adwokackiego w zakresie cyberhigieny.(abstrakt oryginalny)
Artykuł na temat obowiązku lojalności pracownika wobec pracodawcy. Przedstawiono pojęcie tajemnicy pracodawcy oraz tajemnicy przedsiębiorstwa według Kodeksu Pracy. Wskazano w jakich sferach pracownik zobowiązany jest do dotrzymania tajemnicy. Omówiono jakie konsekwencje pracownik może ponieść w razie jej nie dotrzymania. Zaprezentowano rodzaje tajemnic, o których mowa w Kodeksie pracy.
8
Content available remote Konstytucyjność działań operacyjnych służb ochrony państwa
63%
Niniejsze opracowanie stanowi zasygnalizowanie niektórych problemów, jakie wiążą się z prowadzeniem czynności operacyjnych w związku z ochroną tajemnicy zawodowej. W pierwszej kolejności wskazano metody pozyskiwania informacji i wynikające z nich zagrożenia dla jednostki. W dalszej kolejności wskazano, które z wartości konstytucyjnych mogą podlegać ewentualnym ograniczeniom wskutek nazbyt silnej ingerencji ze strony państwa, oraz wskazano, w jakim stopniu uzasadnionym będzie podejmowanie działań kontrolnych w kontekście ewentualnych zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa. Meritum pracy koncentruje się na szczegółowej analizie przepisów odnoszących się do ochrony tajemnicy zawodowej z perspektywy prowadzenia przez służby ochrony państwa działań kontroli operacyjnej, wskazaniu problemów prawnych, jakie się z tym wiążą i proponowanych w tym zakresie rozwiązań. (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule autor podejmuje temat ochrony tajemnicy dziennikarskiej w postępowaniu karnym. Podkreśla on między innymi, iż niedopuszczalne są, podejmowane ostatnio przez organy ścigania, próby obchodzenia zakazu dowodowego, chroniącego informatorów prasy, poprzez żądanie od operatorów telefonicznych billingów rozmów dziennikarza. (abstrakt oryginalny)
10
63%
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dogmatycznej analizy pojęcia tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszy emerytalnych, wskazanie istoty jej karnoprawnej ochrony, która jest najdalej idącą ochroną prawną, a także omówienie prawnych konsekwencji popełnienia przestępstwa ujawnienia lub wykorzystania tajemnicy zawodowej z art. 220 Ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. (fragment tekstu)
Współcześnie prawo dziennikarzy do tajemnicy dziennikarskiej jest powszechnie uznawane. W Polsce prawna ochrona tej tajemnicy jest wyjątkowo silna, ponieważ tylko w szczególnych sytuacjach dziennikarz może być zmuszony do ujawnienia tożsamości swojego informatora. Przyjęcie takiego rozwiązania rzutuje jednak na kwestię związaną z odpowiedzialnością przedstawicieli tego zawodu za zniesławienie i inne przestępstwa. Tej problematyce poświęcony jest niniejszy artykuł. (abstrakt oryginalny)
Artykuł stanowi próbę zakreślenia modelowych granic ochrony tajemnicy dziennikarskiej w relacji do postępowania karnego. Wprawdzie ogólny zakres tej ochrony, wyznaczony przepisami Prawa prasowego, oddziałuje także na proces karny, niemniej jednak musi w ramach tej procedury doznać pewnej modyfikacji, co jest konsekwencją rangi i znaczenia postępowania prowadzonego na podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu omówiono zatem wypadki, w których zachodzi potrzeba zwolnienia dziennikarza z obowiązku przestrzegania tajemnicy dziennikarskiej w związku z prowadzonym postępowaniem karnym. Dokonano oceny istniejących regulacji normatywnych, wskazano ich mankamenty, a w rezultacie zaproponowano uzupełnienie lub zmianę obowiązujących przepisów. Analizie poddano także bardzo niejednoznaczny i kontrowersyjny problem dotyczący faktycznego uchylenia tajemnicy dziennikarskiej. Całość rozważań ujętych w opracowaniu jest podporządkowana postulatowi kreowania takich rozwiązań, które są wynikiem właściwego rozstrzygnięcia kolizji zbiegających się dóbr i wartości. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Etyczne problemy badań naukowych we współczesnej psychologii
63%
Mówiąc o specyfice pracy psychologa jako badacza wydaje się, iż jest on wolny od problemów etycznych. Jednakże - jak twierdzi J. Brzeziński - taki pogląd jest bardzo błędny. W laboratorium psychologicznym bowiem może dojść do naruszenia podstawowego prawa osoby badanej do informacji, zachowania dyskrecji (podkr. M.S.), wolności, autonomii, godności, podmiotowości i prywatności. Przykładem naruszania tych podstawowych wartości przez psychologów badaczy są znane eksperymenty Ascha, Sherifa i Sherifa, Milgrama, Rosenthala oraz Rosenthala, Jacobsona. (...) Psycholog bowiem, który systematycznie prowadzi badania naukowe, musi w sposób odpowiedzialny podejmować problemy naukowe zgodnie z przyjętymi wartościami etycznymi. Musi być przy tym odpowiedzialny za dobór metod badawczych umożliwiających uzyskanie wiarygodnych i rzetelnych wyników. W tych kwestiach psycholog badacz w żadnym wypadku nie może ulegać presji innych osób ani okoliczności. Dbanie o te podstawowe prawidłowości bez wątpienia wpływają na kształtowanie się u psychologa odpowiedzialności za zachowywanie tajemnicy zawodowej. Chęć uzyskania ciekawych i oryginalnych wyników może wzbudzać u badaczy pokusę manipulowania informacjami, a nawet zignorowania przyjętych zasad, dotyczących zachowania tajemnicy zawodowej. (fragment tekstu)
W niniejszym artykule Autorka omawia wyrok TSUE w sprawie C-694/20 Orde van Vlaamse Balies i inni, który rozszerza ochronę tajemnicy zawodowej prawników. W kontekście zwalczania agresywnego planowania podatkowego Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że obowiązek informowania przez prawników licencjonowanych innych zaangażowanych pośredników w schemat podatkowy nie jest konieczny i narusza prawo do poszanowania komunikacji z klientem. Główną nowością w analizowanym wyroku jest to, że TSUE uznał, że przywilej zawodowy prawników ma pierwszeństwo przed celami i obowiązkami podatkowymi. Osoby, które konsultują się z prawnikiem, a także doradcą podatkowym, mogą zasadnie oczekiwać, że ich komunikacja pozostanie prywatna i poufna. Dlatego też, poza wyjątkowymi sytuacjami, osoby te mają uzasadnione oczekiwanie, że ich prawnik nie ujawni nikomu, bez ich zgody, że się z nim konsultują. W ślad za wyrokiem, Komisja Europejska podejmie inicjatywę legislacyjną mającą na celu zmianę dyrektywy DAC 6, tak aby była ona zgodna z wymogami unijnego prawa pierwotnego, na co wskazał Trybunał. Wyrok jest ważny również dlatego, że uznaje, że tajemnica zawodowa prawników nie ogranicza się do porad udzielanych w kontekście postępowania sądowego, co było restrykcyjnym poglądem przyjmowanym w sprawach dotyczących ochrony konkurencji. W wyroku TSUE Orde van Vlaamse Balies i inni, w którym stwierdzono, że obowiązek informowania innych pośredników nałożony w art. 8ab ust. 5 DAC 6 koliduje z prawem do poszanowania komunikacji między prawnikami a ich klientami zagwarantowanym w art. 7 Karty Praw Podstawowych, Trybunał przyznał pierwszeństwo prawu pierwotnemu (Karta Praw Podstawowych) przed prawem wtórnym (DAC 6). W tym kontekście można zaobserwować nowy trend orzeczniczy, w którym dokonano merytorycznej kontroli dyrektywy podatkowej na podstawie Karty Praw Podstawowych. TSUE generalnie niechętnie podejmował się merytorycznej kontroli unijnego prawa wtórnego. Ostatnio jednak TSUE wydaje się uważnie analizować przepisy dyrektyw UE, które nie są zgodne z prawami podstawowymi.(abstrakt oryginalny)
Podstawowe instrumenty systemu ochrony prawnej przedsiębiorcy i konsumenta przed naruszeniem ich "autonomii informacyjnej" znajdują się w różnych aktach prawnych. Po pierwsze, są to środki publicznoprawne przewidziane w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, które zapewniają ochronę prewencyjną i ogólną "autonomii informacyjnej" osoby fizycznej. Ochrona ta dotyczy przede wszystkim sytuacji, gdy dane te są przetwarzane w systemach informatycznych. Po drugie, są to przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 16.04.1993 r.Przepisy tej ustawy chronią między innymi przedsiębiorców przed ujawnieniem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa (art.11), a także przed rozpowszechnianiem nieprawdziwych informacji o innym przedsiębiorcy (art. 14). Po trzecie, są to przepisy regulujące tajemnice zawodowe w różnych sferach działalności gospodarczej. Po czwarte, są to przepisy kodeksu cywilnego o ochronie dóbr osobistych, których przykładowy katalog jest zawarty w przepisie art. 23 k.c.(abstrakt oryginalny)
Wykonywanie wolnego zawodu wiąże się z uzyskiwaniem przez profesjonalistę dostępu do wielu informacji istotnych z punktu widzenia interesów klienta. Na mocy przepisów regulujących wykonywanie danego zawodu na profesjonaliście ciąży prawny obowiązek zachowania tych informacji w tajemnicy (tajemnica zawodowa). Jednocześnie wykonując czynności zawodowe może on korzystać z pomocy innych osób, do zadań których będzie należało zapewnienie mu niezbędnego wsparcia, np. o charakterze administracyjno-biurowym czy technicznym. Profesjonalista może także wchodzić w relacje współpracy merytorycznej przy wykonywaniu czynności zawodowych kooperując zarówno z innymi wykonawcami wolnego zawodu, jak i w określonym przepisami zakresie z innymi członkami personelu pomocniczego. Osoby te w konkretnym przypadku mogą mieć status pracowników zatrudnianych bezpośrednio przez danego profesjonalistę. Mogą też być pracownikami podmiotu, który zatrudnia obok nich również wykonawcę wolnego zawodu, na rzecz którego będą wykonywać czynności pomocnicze. W nieunikniony sposób między profesjonalistą i pracownikami wchodzącymi w skład personelu pomocniczego będzie dochodzić do przepływu informacji, które co najmniej w jakiejś części będą się mieściły w domenie tajemnicy zawodowej wolnego zawodu. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na pojawiające się w praktyce pytanie o relację między obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej w rozumieniu wynikającym z przepisów regulujących wykonywanie wolnego zawodu a pracowniczym obowiązkiem poufności wynikającym z przepisów kodeksu pracy. (abstrakt oryginalny)
Mogłoby się wydawać, że instytucja zwolnienia inspektora z tajemnicy została kompleksowo uregulowana w art. 180 § 1 kodeksu postępowania karnego. W praktyce zastosowanie tego przepisu może jednak budzić wątpliwości w dwóch przypadkach. Po pierwsze, gdy chodzi o dane pracownika, które zostały utajnione w postępowaniu kontrolnym, ponieważ zachodziła uzasadniona obawa, że udzielenie inspektorowi pracy informacji w sprawach objętych kontrolą mogłoby narazić pracownika na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia tej informacji. Po drugie, gdy chodzi o dane osoby zgłaszającej skargę, w następstwie której wszczęto postępowanie kontrolne, i fakt prowadzenia postępowania kontrolnego na skutek skargi. Autor, przedstawiając zasady i tryb zwolnienia inspektora pracy z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej w postępowaniu karnym, odnosi instytucję zwolnienia inspektora pracy z tajemnicy zawodowej na grunt postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a także postępowania w sprawie o wykroczenie. (abstrakt oryginalny)
W wyroku z 8.12.2022 r., C-694/20, Orde van Vlaamse Balies i in. Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że przepis wprowadzony dyrektywą Rady (UE) 2018/822 z 25.05.2018 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych - dalej dyrektywa 2018/822 - narusza art. 7 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej - dalej Karta - w zakresie, w jakim nakłada on na adwokata objętego tajemnicą zawodową, działającego jako pośrednik w rozumieniu dyrektywy, obowiązek powiadomienia każdego innego pośrednika (który nie jest jego klientem) o ciążących na nim obowiązkach w zakresie raportowania schematów podatkowych.(abstrakt oryginalny)
Tekst jest poświęcony instytucji odmowy zeznań przez świadka w procesie karnym z powołaniem się na obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej adwokackiej. Sama odmowa, choć stanowi utrudnienie w dotarciu do prawdy materialnej, jest podyktowana szczególnym charakterem zawodu adwokata, należącego do grupy tzw. zawodów zaufania publicznego. W opracowaniu zwrócono uwagę na niejasny stosunek regulacji korporacyjnych do przepisów polskiego k.p.k. z 1997 r. oraz dokonano rozróżnienia dwóch postaci tajemnicy, tj. tajemnicy stricte adwokackiej i tajemnicy obrończej. Ponadto poddano krytyce nieprecyzyjne warunki zwolnienia z tajemnicy adwokackiej na podstawie art. 180 § 2 k.p.k. (abstrakt oryginalny)
Doradca podatkowy jest jedną z instytucji obowiązanych do przestrzegania przepisów ustawy z 1.03.2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu - dalej u.p.p.p. Na doradcy podatkowym ciąży m.in. obowiązek zawiadamiania Generalnego Inspektora Informacji Finansowej - dalej GIIF - o określonych okolicznościach związanych z wystąpieniem ryzyka prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Celem niniejszego artykułu jest ustalenie zakresu tych obowiązków i okoliczności wyłączających obowiązki informacyjne. Artykuł uwzględnia zmiany wynikające z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z 30.05.2018 r. zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniającej dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE, transponowanej ustawą z 30.03.2021 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu oraz niektórych innych ustaw - dalej ustawa nowelizująca.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.