Reasumując, należy stwierdzić, że: 1) Prywatyzacja jest głównym elementem przeprowadzanych w Rosji reform gospodarczych; 2) W procesie prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w Rosji wykorzystywano trzy drogi. Każda z nich ma swoje cechy szczególne, braki i atuty; 3) W wyniku prywatyzacji ponad 65% byłych przedsiębiorstw państwowych zmieniło formę własności. Już 70% PKB Rosji powstaje w sektorze niepaństwowym; 4) Mała i masowa prywatyzacje już się zakończyła i, ogólnie rzecz biorąc, przyniosła pozytywne skutki; 5) Duża prywatyzacja, czyli prywatyzacja dużych przedsiębiorstw, przebiega skomplikowanie i powoli. Jest daleka od zakończenia; 6) Z uwagi na taki stan rzeczy państwo nadal odgrywa dużą rolę w gospodarce kraju, a wiele kwestii rozwoju procesu prywatyzacyjnego nadal pozostaje nierozwiązanych. W szczególności nie ma wyraźnej długoterminowej strategii prywatyzacji; brakuje też jasności, co do tego, jakie przedsiębiorstwa i nawet branże powinny w każdych warunkach stanowić własność Federacji Rosyjskiej i kiedy państwo zrezygnuje ze swojej obecności w już sprywatyzowanych przedsiębiorstwach. Według oficjalnych danych, państwo sprzedało aktywa większości przedsiębiorstw państwowych, ale jego jawna, a szczególnie niejawna obecność w nich jest zbędna. wiele problemów pozostaje również w kwestii przejrzystości transakcji prywatyzacyjnych i fuzji, a także w zachowaniu zasady równości nabywców sprywatyzowanej nieruchomości. (abstrakt autora)