Prawodawca unijny, dążąc do ograniczenia opóźnień w zapłacie w transakcjach handlowych, wprowadził prawo do rozsądnej rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, w tym koszty skorzystania z usług firmy windykacyjnej. Implementujący tę regulację, art. 10 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych przewiduje w konsekwencji prawo do zwrotu, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających kwotę z art. 10 ust. 1 tej ustawy. Wątpliwości, jakie okoliczności pozwalają uznać, że wierzyciel, korzystając z usług windykatora, nabył uprawnienie do domagania się od dłużnika zwrotu poniesionych kosztów, uzasadniają analizę opisanego roszczenia. Zagadnienie to jest tym bardziej problematyczne z uwagi na sposób ustalania kosztów windykacji przyjmujący postać ryczałtowego wynagrodzenia. Zastosowana w pracy opisowa metoda badawcza polega na analizie orzeczeń dotyczących powyższego problemu. Niejednolitość orzecznictwa jest bowiem doskonałą ilustracją tego, jak bardzo kwestia ta jest sporna. Artykuł stawia sobie za cel zaprezentowanie katalogu okoliczności, które powinny odgrywać kluczową rolę przy ustalaniu odpowiedzialności dłużnika za koszty odzyskiwania należności przewyższające ryczałt z art. 10 ust. 2 wspomnianej ustawy.(abstrakt oryginalny)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.