Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Purchasing power of exchange rate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Porównano siłę nabywczą złotego w stosunku do wymienialnych walut państw kapitalistycznych. Siła ta jest miarą, która może posłużyć do prawidłowego badania przebiegu zaszłości gospodarczych.
Celem opracowania jest poznanie mechanizmów kształtowania kursu walut, zrozumienie związków między kursem walut a ich realną siłą nabywczą oraz poznanie zasad oprocentowania lokat walutowych.
Teoria parytetu siły nabywczej (PPP) należy do narzędzi, przy użyciu których tłumaczone jest kształtowanie się kursów walut w długim okresie. Zgodnie z nią kurs obcej waluty w danym kraju jest wyznaczany przez relację poziomów cen podstawowego koszyka dóbr w tym kraju oraz w kraju waluty obcej, a wartości koszyka są wyrażone w dwóch różnych, ale wymienialnych pieniądzach. W teorii ekonomii dowodzi się również, że tzw. relatywna teoria parytetu siły nabywczej waluty implikuje stabilność realnego kursu waluty obcej. W niniejszym artykule podjęto próbę weryfikacji teorii PPP, m.in. poprzez analizę stacjonarności szeregów czasowych realnych kursów walutowych. Otrzymane w ten sposób wyniki porównano z rezultatami uzyskanymi przy użyciu analizy kointegracji. (abstrakt oryginalny)
Amerykański dolar 21 lipca br. sięgnął dna – średni kurs NBP dla pary USD/PLN wyniósł wtedy 2,0220. W ciągu trzech miesięcy waluta ta umocniła się o 32 proc. Bynajmniej nie oznacza to, że w USA nastąpiła gwałtowna poprawa gospodarki. Jest wręcz przeciwnie – z pięciu największych amerykańskich banków inwestycyjnych przetrwały tylko dwa (J.P. Morgan i Goldman Sachs), dane makroekonomiczne napływające z rynku pracy są gorsze od oczekiwań analityków, stawki na międzybankowym rynku pieniężnym są na niespotykanych od dawna poziomach. Niepewność rządzi rynkami finansowymi. Cóż więc powoduje tak gwałtowne umacnianie waluty USA – kraju, od którego rozpoczął się kryzys? Wydaje się, że mocny dolar jest wypadkową wspólnego oddziaływania kilku czynników: planu Paulsona, nerwowości na międzynarodowych rynkach, kryzysu na Węgrzech i w Islandii, a także mało dotychczas znana strategia – carry tradingu. (abstrakt oryginalny)
W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie teorią parytetu siły nabywczej. Teoria ta jest obecnie poddawana ponownym weryfikacjom, a prowadzone badania potwierdzają jej zasadnicze tezy. Nie wydaje się przy tym słuszne traktowanie tej teorii jako adekwatnej do warunków systemu płynnych kursów walutowych. Należy zwrócić uwagę, że sposób przejawiania się zależności kursu walutowego od parytetu siły nabywczej zależy od instytucjonalnych warunków systemów pieniężnych. Istotnym, dyskusyjnym problemem jest zagadnienie skłonności do trwałego odchylenia kursu walutowego od parytetu siły nabywczej. Wydaje się, że właściwa interpretacja tego zjawiska powinna być oparta na teorii wartości. Na szczególną uwagę zasługuje przy tym możliwość takiej interpretacji w oparciu o teorię marksistowską. Teoria ta uwypukla bowiem znaczenie realnych czynników kształtujących wartość pieniądza i jego kurs wymienny. Na znaczenie realnych czynników kształtujących wartość pieniędzy i kursu walutowego zwraca także uwagę teoria parytetu kosztów, która jest wersją teorii parytetu siły nabywczej. Teoria ta - dotąd bliżej nie weryfikowana - wykorzystuje porównawczą analizę kosztów i efektywności czynników produkcji dla oceny ich wpływu na kurs walutowy. (abstrakt oryginalny)
Artykył przedstawia za pomocą wskaźników ekonomicznych, sytuację gospodarczą Polski na tle obecnej Unii Europejskiej. Wynika z niego w szczególności, że poziom rozwoju gospodarczego w porównaniu z innymi krajami jest u nas mierny. Podobnie jest z siłą nabywczą Polaków, wyższą jedynie od obywateli Łotwy.
Mechanizmy determinujące decyzje władz monetarnych w zakresie polityki kursów walutowych zostały zmodelowane przez kointegracyjną procedurę kwantyfikacji związków długo- i krótkookresowych. Sformułowano hipotezę, że w długim okresie decyzje banku centralnego były zgodne z teorią parytetu siły nabywczej walut, a obserwowane odchylenia wynikały z przepływów kapitałów długookresowych i spekulacyjnych. Podjęto próbę weryfikacji hipotezy o antyinflacyjnym charakterze polityki kursowej. Uwagę skoncentrowano na ekonometrycznej analizie profilu i gładkości dostosowań kursu złotego do ścieżki jego długookresowego wzrostu. W zaproponowanej strategii punktem wyjścia jest zredukowany model wektorowej korekty błędem (VEC). Selekcja wiodących strukturalnych wektorów kointegrujących umożliwia konstrukcję modelu VEC, w którym krótkookresowe wahania wybranych zmiennych przebiegają wokół określonych dla nich trajektorii równowagi długookresowej. Ustalenie wektorów wiodących nie rozwiązuje jednak problemu strukturalizacji sprzężeń krótkookresowych, która może być niezbędna w przypadku wykorzystania krótkich szeregów czasowych. Prezentowane rozwiązanie polega na ominięciu etapu przejścia od postaci zredukowanej modelu VEC do jego postaci strukturalnej poprzez bezpośrednią estymację parametrów modeli z autoregresyjnymi rozkładami opóźnień, w których uwzględnia się oszacowania składowych strukturalnych wektorów kointegrujących.
Przedmiotem rozważań są metody mierzenia zmian zachodzących w sile nabywczej pieniądza, pojmowanej jako masa wartości użytkowych, którą można otrzymać za jednostkę pieniężną. Mierzenie zmian siły nabywczej pieniądza dokonuje się za pomocą wskaźników wyrażających zmiany zachodzące w cenach produktów. Spadek wskaźnika cen oznacza odpowiedni wzrost siły nabywczej pieniądza, natomiast wzrost wskaźnika cen oznacza spadek tej siły nabywczej. W pracy charakteryzuje się podstawowe indeksy cen jako instrumenty pomiaru zmian siły nabywczej pieniądza, uwzględniając m.in. wskaźnik cen detalicznych towarów i usług nabywanych przez ludność oraz wskaźnik kosztów utrzymania. (abstrakt oryginalny)
Artykuł dotyczy analiz wpływu czynnika koniunktury gospodarki światowej na kierunki ruchu cen. W literaturze najczęściej uwzględnia się wpływ zmiennych relacji popyt-podaż lub też zmian strukturalnych zapotrzebowania i średnich nakładów. Jako syntetycznego miernika używa się indeksu światowej produkcji przemysłowej. Obserwujemy zjawisko rozluźnienia związku między ruchem cen surowców i żywności oraz stanem aktywności gospodarki światowej wynikający z faktu bezwzględnego spadku cen nominalnych surowców i żywności. Drugim podstawowym czynnikiem ruchu cen jest siła nabywcza walut uwzględniania jako zmiana relacji kursu waluty bazowej do koszyka walut. Podkreślono zależność między zmianami kursu i cenami wyrobów przemysłu przetwórczego. Przedstawiono analizę uwzględniającą kurs USD do SDR stanowiącej koszyk podstawowych walut o znaczeniu międzynarodowym.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.