Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 39

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Reforma bankowości
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Artykuł przedstawia problematykę rozdzielenia banków na komercyjne i inwestycyjne. Zmiana w dotychczas dominującym w Europie i na świecie systemie banków uniwersalnych zmierza do realizacji trzech celów: rozwiązania problemu "too big to fail", ułatwień w przypadku konieczności likwidacji banków oraz zapewnienia stabilności finansowej. Omówione zostały trzy koncepcje reform banków. Są to: zasada Volkera, propozycje Vickersa oraz rozwiązania niemieckie. (abstrakt oryginalny)
W wyniku globalnego kryzysu finansowego kraje Unii Europejskiej doznały głębokiej depresji. Okazało się, że system finansowy, a szczególnie europejski sektor bankowy, jest nieodporny na tego rodzaju zdarzenia, głównie wskutek niedoskonałej architektury finansowej. Podjęte działania poszły w kierunku reform strukturalnych i utworzenia unii bankowej. Podczas, gdy reformy strukturalne sektora bankowego objęły wszystkie kraje UE, unia bankowa będzie dotyczyła jedynie krajów strefy euro oraz tych spośród pozostałych krajów UE, które wyrażą wolę uczestniczenia w nowej architekturze finansowej. Stanowić będzie ona dobrą podstawę do podjęcia następnych kroków zacieśniających więzi integracyjne w Europie. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Crisis threat and banking reform trends
100%
The concepts of regulatory changes, published by individual experts as well as institutions responsible for the financial market, are burdened with the experience of the last subprime credit crunch. Beyond the field of interest there are risks that have appeared in the last years and require decisive actions from banks, e.g. in the area of Internet banking or compliance. These areas seem to need some institutional support for the sector. The author suggets that crisis shock must be fought with the intervention shock, i.e. with a number funds of a number of institutions and huge amounts.(original abstract)
Since credit and money creation is the domain of commercial banks, a severe banking crisis may bring the process to a halt. This has occurred on several occasions in the past: during the Great Depression of the 1930s, during the Japanese two lost decades since 1990, and after the recent global banking crisis in some Eurozone countries. In all these cases the central banks' ability to revive credit and money creation was radically reduced. The severity of the recent global banking crisis and its negative impact on money creation prompted the reappearance of alternative banking reform plans among which the best known are the Chicago Plan and the narrow banking proposal. Both schemes display weaknesses which make their comprehensive implementation improbable in the full proposed form. Nonetheless, in some respects they are useful as a benchmark for assessing the recent proposals for banking structural reforms put forward by Paul Volcker, John Vickers and Erkki Liikanen. (original abstract)
Celem opracowania jest w miarę wszechstronne przedstawienie sytuacji w sektorze bankowym w początkowym okresie reform, czyli na przełomie lat 1989 i 1990. Zarysowano ówczesny stan prawny, warunki działania sektora bankowego, jego kształt oraz realizowaną wobec niego politykę, a także skutki podjętych wówczas działań.
Pod wpływem kryzysu często kwestionowano sens reform przeprowadzanych w krajowej bankowości, jednak można stwierdzić, iż ostatecznie się one opłaciły. Reformowanie bankowości w naszym regionie Europy sprowadzało się m.in. do liberalizacji funkcjonowania tego sektora, co miało spowodować wzrost konkurencji i poprawę zarządzania, a w efekcie doprowadzić do wzrostu efektywności i produktywności. Odwołano się do badań S.N. Brisimisa, M.D. Delisa i N.I. Papanikolaue’go, w których przeanalizowano dane z 364 banków z 10 krajów Europy Środkowej oraz indeksu opracowanego przez EBOR, oddającego w skrócie postępy w liberalizacji. Poruszono także problem płynności banków, działalności władz publicznych oraz konsolidacji banków w dobie kryzysu.
Zaprezentowano podstawową klasyfikację instytucji kredytowych we Francji. Omówiono strukturę francuskiego systemu bankowego oraz jego reformę.
W maju rząd hiszpański wprowadził drugą już reformę systemu bankowego, która wbrew intencjom rządzących wcale nie uspokoiła nastrojów. W artykule opisano sytuację gospodarczą w Hiszpanii, która nie jest korzystna. Brak wzrostu gospodarczego, problemy sektora bankowego to główne hiszpańskie problemy.
Artykuł dotyczy przemian w chińskim systemie bankowym. Autor opisuje reformy systemu bankowego Chin począwszy od reformy Deng Xiaopinga z 1978, zasady funkcjonowania w Chinach banków z kapitałem zagranicznym oraz strukturę bankowości komercyjnej. Autor wyjaśnia również wpływ kryzysu finansowego na ewolucję chińskiej bankowości oraz stawia prognozy dotyczące najbliższej przyszłości sektora.
10
Content available remote Determinants of Banks' Net Interest Margins in Honduras
84%
This paper analyzes the determinants of banks' net interest margins in Honduras during 1998 to 2013 - a period characterized by increasing banks' net interest margins, foreign bank participation and consolidation. In line with findings in the previous literature, we find that operating costs are the most important drivers of banks' net interest margins. We also find that competition among banks has led to higher concentration and that funding by parent banks positively impacts foreign banks' net interest margins. Together, these results suggest that banks, particularly foreign banks, are under pressure to consolidate and reduce operating costs in order to offer competitive interest margins. We conclude that further structural reforms and consolidation may lower banks' net interest margins.
12
84%
Celem artykułu jest identyfikacja czynników, które miały wpływ na zmiany w strukturze własnościowej kapitału bankowego w Polsce po 1989 roku. W opracowaniu starano się wykazać, że w początkowym okresie reformy sektora bankowego w Polsce dominowały czynniki, które wynikały z konieczności jego przystosowania do warunków konkurencji rynkowej gospodarki otwartej na międzynarodowy przepływ kapitału finansowego. Z czasem zmiany tej struktury stały się w znacznym stopniu udziałem czynników powiązanych z łańcuchem tworzenia wartości dla właścicieli kapitału bankowego. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest ocena rozwoju sektorów bankowych w krajach Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej (CESEE - Central, Eastern and Suotheastern Europe) w latach 1990-2011. Na podstawie indeksów reform oraz wskaźników makroekonomicznych dokonano oceny przekształceń sektorów bankowych na poziomie zagregowanym. (fragment tekstu)
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z sytuacją systemu bankowego w Tajlandii. Omówiono tajskie reformy sektora bankowego oraz wpływ sytuacji politycznej i kryzysu gospodarczego na sektor bankowy i gospodarkę Tajlandii.
Tempo zmian w ostatnich latach sprawia, że rynek usług bankowych czekają wyzwania, które zmienią jego obraz w ciągu najbliższych kilku lat. Bardzo duże tempo procesu konsolidacji rodzimego sektora finansowego w ostatnich latach zależeć teraz będzie od charakteru reakcji łańcuchowej eurokryzysu. Jeśli strategiczni inwestorzy polskich banków stracą miliardy na obligacjach państw PIIGS, będą zmuszeni do sprzedaży polskich aktywów w poszukiwaniu pieniędzy. Ofiarami finansowego przejęcia mogą być głównie banki inwestorów z tych krajów, które są poważnie zagrożone przez turbulencje finansowe. Na europejskim, w tym naszym, polu finansowym coraz aktywniejsi są inwestorzy z Chin. Bank of China zapowiada, że chce wspierać nie tylko największe chińskie firmy w Polsce, ale i oferować swoje produkty polskim firmom i klientom indywidualnym. Drugą częścią działalności Chińczyków w Polsce może być finansowanie różnego rodzaju fuzji i przejęć. Największe obawy polskich bankowców budzi jednak działalność Europejskiego Banku Centralnego, tzw. operacje LTRO, brak długoterminowych pasywów oraz uzależnienie banków od zagranicznego finansowania spółek macierzystych i pieniądza depozytowego.
Globalny kryzys bankowy, który zaczął się w 2007 r., był nieoczekiwany. Przyczyną było wcześniejsze powszechne przekonanie, że postęp w metodologii zarządzania ryzykiem sprawi, iż banki będą cały czas dostosowywały wielkość swych potencjalnych strat do możliwości ich pokrycia z własnych kapitałów, co miało wyeliminować ryzyko bankructw banków. Co więcej, panowało powszechne przekonanie, że odnosi się to zwłaszcza do wielkich międzynarodowych banków, które stać było na utrzymywanie dużych departamentów zarządzania ryzykiem [De Grauwe, 2008]. Dzisiaj wiemy, że rzeczywistość okazała się inna. Powstające od lat siedemdziesiątych holdingi finansowe były zbyt duże i zbyt skomplikowane, by można było nimi dobrze zarządzać i skutecznie je nadzorować. Dlatego przekształcenie się kryzysu subprime w globalny kryzys bankowy było pełnym zaskoczeniem. (fragment tekstu)
Londyński szczyt G20 przyczynił się do wyznaczenia nowego kierunku i ram struktur przyszłych reform. Uczestnikom konferencji udało się w ciągu kilku godzin ustalić zasady „nowego porządku”. Państwa, pomimo dzielących ich różnic, zjednoczyły się i ustaliły wspólne działania. W artykule omówiono następujące problemy poruszone na konferencji: ujednolicenia jakości światowych zasad księgowości, wprowadzenia nowych zasad wynagradzania i bonusów dla pracowników szczebla kierowniczego, efektywniejszego nadzoru nad agencjami ratingowymi, rozbudowania regulacji dotyczących funduszy hedgingowych oraz powołania światowego organu nadzoru Rady Stabilności Finansowej, znanej dotychczas pod nazwą Forum Stabilności Finansowej.
Banki od samego początku łączyły zależności ze światem władzy. W artykule przedstawiono jak kształtowały się te związki w Stanach Zjednoczonych. Omówiono również planowane przez administrację Obamy regulacje sektora bankowego, polegające na rozdzieleniu bankowości tradycyjnej od inwestycyjnej.
Chińskie banki nie potrzebują kapitału, a reformy systemowej. W przeciwnym razie dużej części z nich grozi upadłość. Sukcesy chińskich banków na rynku międzynarodowym zapierają dech w piersiach. Nie brak jednak ekspertów, którzy mówią, że należy traktować je jako część mitu o wielkim cudzie gospodarczym. Już powierzchowne przyjrzenie się chińskiej bankowości pozwala dostrzec rysy na tarczy chwały. A gdy zacznie się wnikać głębiej w materię nie sposób zaprzeczyć twierdzeniom ekspertów. (abstrakt oryginalny)
Reformy bankowe Bazylea zawierają regulacje ostrożnościowe, których głównym zadaniem jest ograniczanie ryzyka podejmowanego przez banki, związanego z ich działalnością kredytową. Instrumentem makroostrożnościowym, dzięki któremu jest możliwe złagodzenie cyklicznych wahań poziomu kredytu w gospodarce i ich konsekwencji dla gospodarki, jest antycykliczny bufor kapitałowy. Celem artykułu jest przedstawienie antycyklicznego bufora kapitałowego w kontekście reform bankowych Bazylea. W artykule zweryfikowano hipotezę mówiącą, że antycykliczny bufor kapitałowy jest istotnym instrumentem zawartym w regulacjach polityki makroostrożnościowej ujętych w bazylejskich reformach bankowych. W części empirycznej przeprowadzono analizę danych dla Polski, Unii Europejskiej, strefy euro oraz w wybranych państwach, w Niemczech i we Włoszech. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.