Celem artykułu jest próba odpowiedzi na następujące pytania: po pierwsze, czy zastaw stanowi dostępną i korzystną dla dłużnika będącego producentem rolnym formę zabezpieczenia wierzytelności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej, po drugie zaś, czy stanowi on skuteczny środek uzyskania świadczenia dla wierzyciela. Analizie poddane zostały trzy rodzaje zastawu: uregulowany przepisami art. 306-335 k.c. zastaw zwykły, zastaw rejestrowy oraz zastaw ustawowy związany z dzierżawą gruntów rolnych (art. 701 k.c.). W artykule przedstawiono m.in. problematykę zakresu podmiotowego i przedmiotowego ustanowienia zastawu, a także zagadnienie uzyskania świadczenia zabezpieczonego zastawem. Autorki dochodzą m.in. do wniosku, że bezsprzecznie zastaw rejestrowy jest zabezpieczeniem korzystniejszym niż zastaw zwykły, zarówno dla zastawnika, jak i dla zastawcy. W pełni zasadne wydaje się wysunięcie postulatów zmiany niektórych przepisów ustawy o zastawie rejestrowym. (abstrakt oryginalny))