Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Religious conflicts
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Autor analizuje podstawowe czynniki niezbędne do zapewnienia trwałego bezpieczeństwa państw środkowoeuropejskich. Omawia wyzwania i zagrożenia bezpieczeństwa, które klasyfikuje w trzech grupach: etniczne i religijne konflikty regionalne, tzw. renacjonalizacja polityki bezpieczeństwa, naruszanie praw człowieka. Przedstawia model bezpieczeństwa Europy po szczycie Madryckim.
Decentralizację, wolny rynek, wielopartyjne elekcje, a także przebudowę tożsamości lokalnych w dobie najnowszej transformacji Indii przełomu tysiącleci - wszystko to należy rozpatrywać w perspektywie owej ogólnoindyjskiej solidarności narodowej. Konflikty etniczne, religijne i kulturowe stanowią w tym obrazie drugą stronę medalu. Ujęte w formułę jedności wielości, jako element procesu stopniowej demokratyzacji, stanowią również element gry politycznej i gospodarczej strategii.(fragment tekstu)
Celem autora jest przedstawienie ogólnych ram walki z dyskryminacją ze względu na religię i przekonania religijne przyjęte i stosowane przez władze Austrii. Główną metodą badawczą wykorzystaną w artykule jest metoda dogmatyczna. Autor analizuje wniosek Sądu Najwyższego Austrii o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na pytania prawne dotyczące uprzywilejowanego uregulowania uprawnień członków Kościołów ewangelickich wyznania augsburskiego i helweckiego, Kościoła starokatolickiego i Kościoła ewangelicko-metodystycznego w Wielki Piątek. Artykuł został podzielony na siedem części, w których autor przedstawia stanowisko stron i TSUE w sprawach dotyczących bezpośredniej dyskryminacji w związku z pracą i wynagrodzeniem oraz powinnością władz państw członkowskich UE. Karta Praw Podstawowych (Kpp) UE oraz dyrektywa 2000/78 z 27.11.2000 r. sprzeciwiają się uprzywilejowanemu traktowaniu przez krajowe przepisy prawa pracy wyłącznie członków kościołów wymienionych w streszczeniu. Tego rodzaju regulacja prawna została uznana za kazus bezpośredniej dyskryminacji ze względu na religię. Uregulowanie krajowe przyznające dodatkowe wynagrodzenie za pracę w religijne święto nie może być - według Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - uznane za pozytywne działanie, zmierzające do zapewnienia całkowitej równości osobom zatrudnionym w święta religijne.(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Incydenty antysemickie w szkołach lwowskich (1867-1939)
75%
W artykule przedstawiono wydarzenia o charakterze antysemickim, odnotowane w dokumentach archiwalnych związanych ze szkolnictwem we Lwowie. Ujawniono jedynie trzy przypadki antysemityzmu wymagające interwencji władz szkolnych. Władze szkolne starały się zapobiegać konfliktom narodowościowym i religijnym między uczniami. Groźne były wydarzenia z roku 1929 i 1937. Przyjęły one niepokojące rozmiary, wykraczając poza mury szkoły. Były one wynikiem wzrostu znaczenia środowisk prawicowych i kryzysu gospodarczego lat trzydziestych XX wieku. Ogół społeczeństwa potępiał przejawy agresji wobec Żydów. Lwów był miastem wielokulturowym, a jego mieszkańcy przez lata nauczyli się pokojowego współżycia(abstrakt oryginalny)
Jako wojny religijne określano również wyprawy krzyżowe, odbywajcie się zarówno w Palestynie jak i w Europie. Również dzisiaj, w kontekście zachodzących zmian, konfliktów i ruchów migracyjnych używa się tego pojęcia, wskazując dla przykładu na napięte relacje między społecznościami muzułmańskimi a chrześcijańskimi. Czy rzeczywiście jednak, kiedy mówimy o konfliktach i wojnach pomiędzy ludźmi - narodami wyznającymi różne religie i często nawet uzasadniającymi swoje działania imperatywem religijnym, możemy mówić o wojnach religijnych, czy takie pojęcie jest uprawomocnione? (fragment tekstu)
Obecnie na całym subkontynencie indyjskim mieszka niemal pół miliarda muzułmanów, czyli około jednej trzeciej wyznawców islamu w ogóle. W Indiach ich liczba szacowana jest na 180 milionów, co stanowi nieco ponad 14% całości populacji1. Indyjscy muzułmanie są największą mniejszością wyznaniową na świecie. Ich relacje z hinduistyczną większością w dużej mierze determinują społeczną stabilność i kulturową koherencję (lub jej deficyt) w całym państwie. Wspólne dzieje obydwóch wspólnot mają znaczny wpływ na sytuację w kraju, a postrzeganie historii i wykorzystanie jej symbolicznych elementów pozwala na konstruowanie bardziej lub mniej radykalnej ideologii i realizowanie polityki na szczeblu regionalnym lub centralnym. Lata relatywnie pokojowej koegzystencji przerywane były krwawymi konfliktami. Pamięć o nich wpływa na polityczną tożsamość zarówno hindusów, jak i muzułmanów - jeśli nie w całości każdej ze wspólnot, to przynajmniej ich najbardziej aktywnych politycznie przedstawicieli. Świecka struktura Republiki Indii, jej sukcesy ekonomiczne i stopniowy rozwój społeczeństwa obywatelskiego do pewnego stopnia redukują wzajemne napięcia, ale w żaden sposób ich nie eliminują. Indyjscy muzułmanie, bardzo zróżnicowani kulturowo, etnicznie i językowo, budują swoją polityczną pozycję w państwie albo w harmonii z większością społeczeństwa, albo też, coraz częściej, w kontrze (nierzadko radykalnej) do ideologii hinduistycznego fundamentalizmu, wyraźnie zyskującego ostatnio na znaczeniu. Wydarzenia w Indiach, zwłaszcza tutejsze relacje międzywyznaniowe, przekładają się na stosunki Nowego Delhi z wybranymi państwami muzułmańskimi, które są dla miejscowego rządu kluczowymi partnerami, szczególnie w polityce energetycznej. (fragment tekstu)
Wśród polskich cywilów ewakuowanych wraz z Armią Andersa z ZSRR w 1942 r. było ponad 2 tysiące Białorusinów wyznania prawosławnego. Z uwagi na fakt, że władze sowieckie nie chciały wypuścić osoby narodowości niepolskiej znaczna część Białorusinów podawała się za Polaków i katolików. Ukrywając swoje swe pochodzenie część Białorusinów dokonało konwersji na katolicyzm. Pomoc emigracyjnego rządu polskiego w wyjeździe z ZSRR wywołała wśród Białorusinów propolskie sympatie i wyrazy wdzięczności. Przy pomocy Franciszka Wilka, członka Rady Narodowej w Iranie w 1942 r. powstał Komitet Białoruski z ks. Michałem Bożerianowem na czele. Komitet wydał kilka memoriałów i odezw do rządu polskiego i amerykańskiego, w których negatywnie oceniono włączenie województw północno-wschodnich II RP do ZSRR we wrześniu 1939 r. Większość Białorusinów deklarowała chęć pozostania obywatelami państwa polskiego. Taką postawę uchodźców białoruskich należy tłumaczyć brakiem innej perspektywy na przyszłość. Jednym z postulatów, które wysuwał przewodniczący Komitetu Białoruskiego ks. M. Bożerianów było wprowadzenie przedstawiciela mniejszości białoruskiej do polskiej Rady Narodowej w Londynie. Słabością Komitetu był jego skład osobowy i zaplecze. Uchodźcy białoruscy posiadali nieliczną inteligencję - przeważnie byli to duchowni i nauczyciele - pozbawieni jakiegokolwiek doświadczenia w działalności politycznej. Większość Białorusinów było chłopskiego pochodzenia lub byli pracownikami służb leśnych. W 1943 r. większość uchodźców białoruskich przeniosło się do Afryki Wschodniej. Tam pogorszyły się relacje wśród uchodźców a zwłaszcza między prawosławnymi a katolikami. Pomimo, że większość uchodźców narodowości białoruskiej byli nastawieni propolsko to wśród Polaków umacniał się stereotyp o ich antypolskiej postawie. Ta niczym nieugruntowana antybiałoruska fobia Polaków doprowadziła do konfliktów wyznaniowych w obozach uchodźców. Konflikty religijne, trwające do zamknięcia obozów w Afryce i śmierć propolsko nastawianego przywódcy Komitetu Białoruskiego ks. Michała Bożerianowa spowodowała, że większość przebywających tam Białorusinów zmieniała swe nastawienie z pozytywnego do Polski na niechętną postawę do współpracy z Polakami. (abstrakt oryginalny)
Głównym celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie znaczenia i konsekwencji udziału zagranicznych bojowników z państw Bałkanów Zachodnich (WB6) w konfliktach zbrojnych w Syrii i Iraku. W pierwszej części zagadnienie zagranicznych bojowników zostało przedstawione w ujęciu historycznym. Autor skupił się na przykładach radzieckiej inwazji na Afganistan oraz konfliktu etniczno-religijnego w Bośni i Hercegowinie. W drugiej części tekstu omówione zostały ramy definicyjne pojęcia zagranicznych bojowników oraz jego ewolucja w kierunku zagranicznych bojowników-terrorystów. Następnie przeprowadzona została szczegółowa analiza głównego problemu oraz odniesiono się do kilku pytań badawczych: 1) jaka jest skala zjawiska bałkańskich ochotników (np. ich liczba, struktura pochodzenia i inne) w porównaniu z bojownikami z innych regionów? 2) Jakie są ich motywacje i cele, jak wygląda ich rekrutacja i sposoby przemieszczania się w rejon działań wojennych? 3) Jakie są zagrożenia dla bezpieczeństwa Bałkanów Zachodnich ze strony powracających bojowników i jak poszczególne państwa przeciwdziałają temu zjawisku? Autor zastosował następujące metody badawcze: krytyczna analiza treści (literatura przedmiotu, artykuły naukowe, dokumenty, raporty, materiały prasowe) oraz analiza historyczna i porównawcza. Istotny wkład w część dotyczącą przypadku Kosowa stanowią wizyty autora w tym kraju w latach 2018-2020.(abstrakt oryginalny)
Globalization is often treated as a catch-all category, which is a universal frame of reference in the discourse of the humanities, social studies, but also economic, political, and many other fields. Depending on the perspective, some evaluate it very positively, recognizing the benefits; others, on the contrary, point out the threats, and undesirable side effects. Meanwhile, in the reflection on religions, globalization launches a range of fears and concerns (more or less openly articulated). The unquestionable ally of this phenomenon is the modern media, whose tabloid nature is more emotional than rational. Religious conflicts are often overexposed, which, in turn, accelerates tension and social phobias. Both the mainstream media and the propaganda of the Islamic State are trying to imitate the rhetoric known from the movies at the cinema. As a result, by such pop-culture cliches the Western world interprets the influx of Syrian refugees as a cultural invasion (or a religious crusade). This creates a situation of a widespread infection of fear, which triggers the cultural immune responses: rationalizations, denial, conspiracy theories, humour and aggression. Visual artists propose quite a different repertoire of resistance tactics.(original abstract)
The presented article is an attempt to show the relationship between the emerging new forms of spirituality and the threat of sects. The authors analyze the contemporary cultural context in terms of widely understood spirituality. They then come to the conclusion that subjectivization of religion leads to destabilization of the religious life of a given community and gives rise to possibilities of abuse in the religious space. At the same time, the authors are aware of the urgent need to free religion from ossification, passivity, the feeling of siege, excessive institutionalisation. However, they want to draw attention to the dangers resulting from the simplification that is increasingly being heard, which can be formulated as follows: Let us move religion into the private sphere, and the problems of religious conflicts and abuses connected with spiritual life will end. The authors draw attention to the fact that the problem is much more complex and requires coordinated action on religious security. (original abstract)
Opinia publiczna, ciągle bombardowana doniesieniami o krwawych wydarzeniach w świecie arabskim, zwłaszcza w Syrii, Egipcie czy Libii, mniej uwagi poświęca temu, co dzieje się na bezpośrednim zapleczu tego świata -w strefie afrykańskiego Sahelu. A tam również dochodzi do wojen domowych, obaleń rządów, dezintegracji państw, konfliktów plemiennych i religijnych, porwań dla okupu i handlu narkotykami. Wszystko to dzieje się z aktywnym udziałem rozmaitych wcieleń islamistów, w większości dżihadystów, często przybyłych z różnych krajów muzułmańskich, od Pakistanu po Maroko, znajdujących tu dogodne warunki dla swojej terrorystycznej działalności. Główną ofiarą tych działań jest Mali, jedno z najbiedniejszych i największych państw Sahelu, obszarem ponad dwukrotnie przewyższające Francję. Z cudem graniczy postępująca stabilizacja w Mali od ponad półtora roku niszczonego przez rebelię w północnej części kraju, której kres położyła wojskowa interwencja Francji. (fragment tekstu)
Obecne trudności i rebelie w państwach islamskich na Bliskim Wschodzie iw Afryce Północnej (MENA) skłoniły autorów do zbadania, dlaczego ten region odnotowuje większą zmienność niż jakikolwiek inny region na świecie. Co więcej, niezwykły charakter powstań i zamieszek w tym regionie, szczególnie tam, gdzie muzułmanie sprzeciwiają się innym muzułmanom i muzułmańskim reżimom, każe zadać pytanie, co jest tego przyczyną. W rezultacie w niniejszym opracowaniu podjęto próbę przeanalizowania dzisiejszych muzułmańskich podziałów przez pryzmat schizm w doktrynach i wierzeniach, które zawsze prowadzą do podziałów sekciarskich. Artykuł ten jest podróżą w przeszłość, która ma na celu zbadanie początków schizm i ich konsekwencji. Pojawienie się wielu ulemów (albo ajatollahów i szejków) wkrótce po śmierci Proroka ina przestrzeni wieków, z których każdy miał własne roszczenia, doprowadziło do powstania wielu sekt, z których każda twierdzi, że jest bardziej pobożna niż inne i trzyma się przykazań, nauk i przykładów zawartych w Koranie i ustanowionych przez Mahometa. Fundamentalne różnice w ideach i interpretacjach podsycały i generowały dzisiejsze sekciarskie i religijne konflikty oraz niestabilność na Bliskim Wschodzie iw Afryce Północnej. W rezultacie ta niestabilność może trwać jeszcze przez wiele lat, szczególnie gdy jedna grupa postrzega drugą nie tylko jako odstępców, ale także jako niewiernych, których spotka boska eksterminacja.(abstrakt oryginalny)
Publikacja McLaughlina i Bakera, wydana nakładem brytyjskiej oficyny Intellect, jest efektem wieloletnich badań nad zjawiskami społecznymi, gospodarczymi i medialnymi związanymi z konfliktem północnoirlandzkim i procesem pokojowym w Ulsterze. Autorzy przeanalizowali determinanty konfliktu oraz jego konsekwencje w sferze kultury i świadomości społecznej mieszkańców Irlandii Północnej. McLaughlina i Bakera szczególnie interesowały kwestie reakcji mediów oraz środowisk kultury na przebieg wieloletniego kryzysu polityczno-religijnego i zaangażowanie twórców, w tym dziennikarzy, w proces pokojowy. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.