W artykule wyróżniono następujące punkty: uwagi wstępne, analiza preferencji jako uniwersalna koncepcja oceny agregatowej, metoda rangowania, metoda punktacji, metoda normalizacji ilorazowej. W uwagach wstępnych podana została interpretacja oceny agregatowej: polega ona na syntetycznym oszacowaniu wartości jakiegoś obiektu, poprzez połączenie w jedną całość pojedynczych kryteriów oceny. Ocena agregatowa ma szerokie zastosowanie, zarówno w odniesieniu do projektów, jak i do procesów, zjawisk, wszelkiego rodzaju rzeczy. Wykorzystuje się ją w badaniach diagnostycznych i w podejmowaniu decyzji (np. w związku z wyborem optymalnego wariantu projektowego). Kolejny punkt artykułu to analiza preferencji jako uniwersalna koncepcja oceny agregatowej. Ogólnie pojmowana analiza preferencji jest podejściem badawczym polegającym na kwalifikowaniu obiektów w określonej skali, czego wyrazem jest hierarchia ważności obiektów. W tym fragmencie tekstu przedstawiono również cykl procesu badawczego. Jego główne składowe to: obiekt, zbiór obiektów lub system, wielkości charakterystyczne obiektu, kryteria oceny, aspekty preferencyjne, procedura obliczania wartości ważonej obiektu. W następnym punkcie tekstu omówiono metodę rangowania. Służy ona kwalifikacji projektów (wariantów projektowych) na skali wartości liczb naturalnych. Tok postępowania badawczego w metodzie rangowania przebiega następująco: 1) określenie zakresu rangowania, 2) zestawienie danych do rangowania, 3) porządkowanie preferencyjne (obliczenie rang sumarycznych, obliczenie rang uśrednionych, ustalenie pozycji projektu w rankingu). Dalszy punkt został poświęcony metodzie punktacji i jej szczególnej formie, mianowicie agregacji punktowej. Tu kwalifikację przeprowadza się - w odróżnieniu od rangowania - na skali wartości liczb rzeczywistych lub całkowitych. Postępowanie badawcze w metodzie agregacji punktowej wyrażają następujące kroki: ustalenie uniwersalnej formuły wartości ważonej, normalizacja punktowa kryteriów wyboru, przeprowadzenie oceny agregatowej (obliczenie indeksu IPP), kategoryzacji indeksu IPPi. Tekst zasadniczy zamyka punkt dotyczący metody normalizacji ilorazowej. Metoda ta jest agregatowym ujęciem oceny wskaźnikowej projektów. Istota normalizacji ilorazowej sprowadza się. do ujednolicenia wartości poszczególnych kryteriów wyboru poprzez odniesienie ich do ustalonych wartości wzorcowych. Centralnym krokiem tej metody jest obliczenie wskaźników Zi i Zi*. Stanowią one średnią arytmetyczną prostą lub ważoną oceny agregatowej projektu. Projekt o najwyższym wskaźniku jest rozwiązaniem optymalnym.(abstrakt oryginalny)