Publikacja skupia rozważania na problematyce adaptacyjności miast i regionów Europy Środkowej do współczesnych wyzwań rozwoju, rozpatrywanej w kontekście koncepcji rezyliencji i hybrydyzacji. Książka poszukuje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób miasta i regiony Europy Środkowej powinny wdrażać płynące ze świata nowe rozwiązania przyjmujące postać idei, koncepcji, standardów, technologii, aby wzmacniać swoją rezyliencję społeczno-ekonomiczną, środowiskową, instytucjonalną, tj. budować zdolności do lepszego pokonywania kryzysów, szoków, presji płynących z otoczenia. Autorzy, prowadząc wielowątkowe badania dotyczące miast i regionów Europy Środkowej, wskazują, że specyfika tego obszaru, wynikająca z dotychczasowej ścieżki zależności (path dependence) zakorzenionej między innymi w poprzemysłowym i postsocjalistycznym dziedzictwie, powoduje, że bu-dowanie rezyliencji społeczno-ekonomicznej, środowiskowej czy instytucjonalnej wymaga niestandardowego podejścia. Podejścia opartego na do-stosowaniu, modyfikacji nowych idei, pomysłów, rozwiązań wynikających z oddziaływania globalizacji, cyfryzacji, zielonej gospodarki czy polityki spójności Unii Europejskiej do warunków lokalnego kontekstu, czyli hybrydyzacji. Hybrydyzacja postrzegana jest jako skuteczny sposób wzmacniania rezyliencji, w sytuacji gdy bezpośrednia implementacja nowych rozwiązań do specyficznych warunków lokalnych, jak w przypadku miast i regionów Europy Środkowej, nie jest skutecznym rozwiązaniem i może zakończyć się porażką. Lepsze okazuje się podejście wykorzystujące hybrydyzację, polegające na łączeniu i modyfikacji wybranych elementów nowych rozwiązań z potencjałami, zasobami i umiejętnościami cechującymi miasta i regiony tej części Europy. Swego rodzaju miks elementów nowości ze specyfiką miejsca jawi się jako bardziej skuteczne podejście w budowaniu zdolności adaptacyjnych, a w konsekwencji zwiększa rezyliencję miast i regionów względem wyzwań współczesnego świata.(fragment tekstu)