Zasadniczym celem pracy jest ukazanie sposobu, w jaki kodeksy i zasady bankowego soft law mogą realnie wzmacniać obowiązujące regulacje twardego prawa, oraz jaki jest ich wpływ na budowanie modelu fair banking i kulturę bankową. Z drugiej strony przedstawiono, jak w wielu przypadkach kodeksy dobrych praktyk i etyki bankowej stały się tylko iluzoryczną regulacją mającą na celu odbudowę reputacji banków, a nawet w skrajnych przypadkach - narzędziem wprowadzającym klienta w błąd co do rzeczywistych standardów panujących w danej instytucji - elementem budującym zaufanie na fałszywych przesłankach. Monografia oparta jest zasadniczo na tezie prawno-socjologicznej wskazującej na związek prawa formalnego z normami pozaprawnymi, które wspomagają funkcjonowanie prawa w obrocie. Opracowanie ma po części charakter porównawczy, w tym sensie, że omówiono w nim m.in. regulacje dobrych praktyk bankowych w typowych bankach komercyjnych na tle banków i wybranych instytucji parabankowych określanych powszechnie jako etyczne. W ramach zestawienia najważniejszych kultur bankowych nawiązano do zjawiska bankowości islamskiej, które jest w Polsce obce kulturowo, jednakże może stanowić doskonałą egzemplifikację bankowości rozumianej właśnie jako bankowość etyczna, a ponadto jest przykładem bankowości niepodlegającej kryzysowi zaufania. Celem porównania zwrócono uwagę na podstawowe zasady islamic banking oraz nawiązano do zasad chrześcijańskich regulujących przede wszystkim działanie takich instytucji finansowych, jak spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Na tym tle przedstawiono regulacje kodeksów i zasad dobrych praktyk bankowych, wskazując elementy wspólne. Podjęto próbę wykazania, że we współczesnym świecie tradycyjna bankowość, chcąc sprostać nowym potrzebom rynku, staje się otwarta na wpływy innych rodzajów kultury bankowej. Z refleksji przede wszystkim nad islamską i chrześcijańską kulturą bankową wywiedziono z kolei wzorzec fair banking. (fragment tekstu)