Przedmiotem niniejszego opracowania jest podniesienie kilku wątków, które - zdaniem autora - powinny towarzyszyć dokonywanym przez naukę prawa administracyjnego, ale również praktykę administracyjną oraz orzecznictwo sądowe, refleksjom i analizom dotyczącym funkcji sankcji prawnych w prawie administracyjnym4. Poza zakresem analiz pozostawiam, skądinąd bardzo istotną z punktu widzenia stanowienia kompetencji sankcyjnych i ich realizacji, kwestie definiowania sankcji prawnych w prawie administracyjnym. Uznając jednak konieczność określenia zakresu pojęcia, przyjmuję, że z sankcją prawną w prawie administracyjnym mamy do czynienia w przypadku następującego, na podstawie przepisów prawa administracyjnego, pogorszenia sytuacji prawnej (nałożenia obowiązku lub pozbawienia uprawnienia) podmiotu prawa, którego prawnie określoną przesłanką jest naruszenie przez ten podmiot ciążących na nim obowiązków (nakazów i zakazów) prawnych5 . Dla dalszych rozważań podjętych w tym opracowaniu ważne jest podkreślenie, że sankcją prawną w tym ujęciu są określone skutki naruszenia prawa, które kształtując sytuację podmiotu naruszającego prawo, pozwalają określić to ujęcie sytuacyjnym (płaszczyzną sytuacyjną) ujmowaniem sankcji prawnej. Przyjęcie, iż sankcji prawnych upatrywać należy w płaszczyźnie sytuacyjnej, oznacza, że wszelkie fragmenty tekstów prawnych lub zrekonstruowanych na ich podstawie norm postępowania, w których przewidziane jest zastosowanie wobec naruszających prawo określonych, niekorzystnych dla nich w skutkach działań organów administrujących, lub z których powstanie niekorzystnych skutków wynika bezpośrednio, określać można jedynie jako zapowiedź sankcji. (fragment tekstu)