Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Średniookresowe programowanie rozwoju społeczno-gospodarczego w Polsce w standardach Unii Europejskiej

100%

Szlachta J.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

2004

|

nr 1024 Proces globalizacji gospodarki - udział krajów w jej korzyściach i kosztach : wyzwania dla polityki gospodarczej i społecznej państwa

273-297

Przedstawiono rolę strategicznego programowania rozwoju społeczno-gospodarczego w Unii Europejskiej. Omówiono kluczowe zagadnienia Wstępnego Narodowego Planu Rozwoju dla Polski na lata 2000-2003 oraz szczegółowo scharakteryzowano Narodowy Plan Rozwoju na lata 2004-2006.

2

Programming as a Development Tool of Russian Science: Evolution, Features and Application Prospects

100%

Bilchak V. S., Nosachevskaya E. A.

Olsztyn Economic Journal

|

2012

|

nr 7 (2)

157-169

Udoskonalenie infrastruktury produkcyjnej, wykorzystanie zaawansowanych technologii oraz naukowe wsparcie procesów gospodarczych, zarówno na poziomie całego państwa, jak i pewnych regionów, to obecnie najważniejsze warunki wstępne do sprawnego rozwoju rosyjskiej gospodarki. W tym kontekście rozwój nauki, realizacja badań podstawowych i stosowanych, pobudzanie działalności innowacyjnej rosyjskich przedsiębiorstw oraz integracja nauki z produkcją stają się najistotniejszymi zagadnieniami. Jak wykazano w praktyce, programowanie jest jednym ze skutecznych narzędzi zarządzania procesami sektorowymi i może być z powodzeniem stosowane do koordynowania rozwoju postępu naukowego na pewnym terytorium. W artykule zawarto rozważania nad aspektami ewolucji programowania, szczegółami oraz perspektywami wykorzystania tego zestawu narzędziowego we współczesnych warunkach gospodarczych. Zarekomendowano propozycje poprawy zarządzania rosyjskimi działaniami naukowymi i badawczymi. Autorzy opracowali także algorytm do projektowania programu rozwoju działalności naukowo-badawczej na poziomie regionalnym, który pozwala na uzyskanie systemowej wizji warunków koniecznych do wykorzystania potencjału naukowego i innowacyjnego rozwoju gospodarki danego regionu. Ponadto algorytm ten pomaga w stworzeniu skutecznego zestawu narzędzi do zarządzania działalnością naukowo-badawczą oraz poprawy konkurencyjności gospodarki na danym obszarze. (abstrakt oryginalny)

3

Strategia rozwoju kraju 2007-2015 w systemie programowania rozwoju Polski

100%

Sulmicka M.

Polityka Gospodarcza

|

2008

|

nr 15-16

23-34

Od strony formalnej SRK 2007-2013 to dokument nowoczesny nawiązujący w swojej konstrukcji do dokumentów programowych dokumentów Unii Europejskiej, napisany przystępnym językiem. Mimo pewnych słabości - co zarówno wobec "złożoności materii", jak i na tym etapie doświadczeń planistycznych jest nieuniknione - wydaje się, iż zawiera on cele i priorytety kluczowe dla dynamizacji rozwoju społeczno- -gospodarczego. Po raz pierwszy stworzone zostały prawne mechanizmy tworzące warunki, aby tak było, oraz istnieje unikalna szansa uzyskania bardzo znacznych środków finansowych na rozwój kraju. Powinno to w horyzoncie objętym Strategią zaowocować odczuwalną poprawą warunków bytu ludności w Polsce, co słusznie uznano za jej główny cel. Oznaczałoby to, że w procesie transformacyjnym przeszliśmy do kolejnego wyższego etapu rozwoju, w którym programowanie strategiczne stało się uprawnionym narzędziem kierowania gospodarką. (fragment tekstu)

4

Dilemmas of Environmental Programming in the Context of Sustainable Development

100%

Janikowski R.

Ekonomia i Środowisko

|

2017

|

nr 1 (60)

49-59

The analysis of the existing dilemmas as well as methods of environmental programming indicates clearly that radical change is needed, not only procedural, but above all in institutional management. This change should be linked with the proposed by the Ministry of Regional Development reform, with almost revolutionary development management system change. It should be achieve by adequate strategic planning of the development of Poland. Equally important is to organize the substantive content of the various "green" policies. Cardinal factor causing disorder in the Polish strategic programming is the lack of guidance document, a document which is kind of foundation of the whole edifice of development programming. It should be a strategy for sustainable development of the Poland. Without it, "we are all lonely rudder and sailors".(original abstract)

5

Foresight jako koncepcja wspomagająca rozwój regionalny

100%

Pachciarek H., Rudawska A.

Management and Business Administration. Central Europe

|

2012

|

20

|

nr 2

11-25

Celem artykułu jest weryfikacja przydatności koncepcji foresight w kreowaniu warunków sprzyjających rozwojowi społeczno-gospodarczemu regionu ze szczególnym uwzględnieniem województwa zachodniopomorskiego. (abstrakt oryginalny)

6

Wybór wzorcowych proporcji dla pomiaru zrównoważonego wzrostu społeczno-gospodarczego w Polsce

100%

Bartosiewicz S.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu

|

2011

|

nr 20 Metody ilościowe w ekonomii i zarządzaniu

31-44

W artykule przedstawiono kolejno cechy charakterystyczne dla dobrego wzorca, by zdecydować, że wzorców dla zrównoważonego społeczno-ekonomicznego wzrostu należy poszukiwać w krajach "szczęśliwych społeczeństw" (Dania, Norwegia). Na przykładzie rynku pracy jako elementu zrównoważonego społeczno-ekonomicznego wzrostu dokonano wyboru i przekształceń cech opisujących ten rynek oraz przedstawiono sytuację w Polsce na tle duńskiej i norweskiej ścieżki proporcjonalnego wzrostu.(abstrakt oryginalny)

7

Adaptacja do zmian klimatu jako wyzwanie polityki rozwoju miast w kontekście krajowym i europejskim

100%

Legutko-Kobus P.

Biuletyn Polska Akademia Nauk. Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju

|

2017

|

nr 268

83-97

Mając na względzie powyższe rozważania, sformułowano cele prezentowanego opracowania, za które uznano poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania badawcze: ● jak zdefiniować adaptację miast do zmian klimatu? ● jaka jest rola interesariuszy w procesach programowania adaptacji do zmian klimatu? ●w jaki sposób można włączyć adaptacje miast do zmian klimatu w proces programowania polityki rozwoju?(fragment tekstu)

8

Metody projekcji i hierarchizacji celów strategii rozwojowych województwa wrocławskiego

100%

Kozubek Z.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

1998

|

nr 791 Zarządzanie polskimi przedsiębiorstwami w latach dziewięćdziesiątych

53-60

Przedstawiono cechy strategii województwa wrocławskiego, metody projekcji celów strategicznych województwa wrocławskiego, klasyfikację celów strategicznych. Na zakończenie zwrócono uwagę na problem zapewnienia środków realizacji, zwłaszcza środków finansowych.

9

Programowanie rozwoju turystyki wodnej na przykładzie Szczecina

100%

Meyer B., Panasiuk A.

Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica

|

2016

|

nr 82

99-106

Celem opracowania jest identyfikacja możliwych kierunków wykorzystania przestrzeni wodnych (i nadwodnych) w Szczecinie, dla kreowania zróżnicowanych produktów turystycznych, wraz z prezentacją Programu turystycznego rozwoju akwenów i terenów nadwodnych Szczecina. Turystyka wodna dzięki opracowanemu programowi może stać się podstawą kreowania konkurencyjności turystycznej miasta.(fragment tekstu)

10

Programowanie rozwoju w gminie wiejskiej z wykorzystaniem rozmytego analitycznego procesu hierarchicznego

84%

Łuczak A., Wysocki F.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2011

|

nr 1

97-117

W pracy zastosowano rozmyty proces hierarchiczny do oceny ważności celów i zadań strategicznych w gminie wiejskiej Babiak. Procedura polega na budowie hierarchicznego schematu decyzyjnego składającego się z celu głównego, celów podrzędnych i zadań strategicznych oraz wykorzystaniu opinii ekspertów (radnych) na temat stanu i możliwości rozwojowych gminy. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że najważniejsze dla rozwoju gminy są zadania związane z rozbudową dróg gminnych, budową sieci kanalizacyjnej, także z rozwojem agroturystyki i turystyki oraz pozyskiwaniem funduszy strukturalnych Unii Europejskiej i środków pozabudżetowych na rozwój gminy. (abstrakt oryginalny)

11

Programowanie branżowe jako instrument kształtowania rozwoju przemysłu

84%

Robaszkiewicz K.

Zeszyty Naukowe. Seria 1 / Akademia Ekonomiczna w Poznaniu

|

1989

|

nr 181 Z badań nad warunkami rozwoju przemysłu

95-105

Proces programowania rozwoju i rozmieszczenia określonej branży przemysłu obejmuje całokształt prac zmierzających do stworzenia koncepcji przyszłego rozwoju rozpatrywanego układu gospodarczego. Ustalony w wyniku tych prac program rozwoju, w sposób ogólny można określić jako sformalizowany opis celów i środków dla ich realizacji. W procesie programowania następuje więc opracowanie kilku wariantów rozwoju badanego układu, a następnie wybór rozwiązania najkorzystniejszego z punktu widzenia przyjętego kryterium. Procedura badawcza zmierzająca do opracowania programu rozwoju i rozmieszczenia branży przemysłu, głównie ze względu na jej odrębności metodyczne, a także stosownie do zakresu rzeczowego prowadzonych badań, określana jest w literaturze jako tzw. programowanie branżowe. Należy jednak zauważyć, że termin ten -zwłaszcza w praktyce programowania - nie zawsze odnosił się wyłącznie do ram określonej branży przemysłu. Z tego punktu widzenia zakres znaczeniowy programowania branżowego często jest szerszy. Może ono obejmować zarówno programowanie rozwoju jednostki będącej układem kilku przedsiębiorstw stanowiących tylko część branży, jak i programowanie układu przekraczającego ramy branży. Nie zawsze bowiem istnieje zgodność pomiędzy merytorycznie uzasadnionym celem prac programowych, określających podmiot i przedmiot programowania, a zasadami formalnej klasyfikacji i administracyjnego podziału przemysłu. Często podkreśla się, że w zakresie programowania rozwoju i rozmieszczenia zakładów przemysłowych za jednostkę programową można przyjąć taki układ, w którym występują ważne z punktu widzenia celu badawczego możliwości techniczno-ekonomicznych rozwiązań. W związku z tym przedmiotem programowania branżowego może być, jak już wspomniano, zarówno układ kilku przedsiębiorstw, stanowiących część branży i obejmujący tylko zakłady określonego rodzaju przemysłu, wytwarzające wyroby o jednakowym przeznaczeniu, jak i cała branża przemysłu, a także grupa kilku wzajemnie powiązanych branż, wchodzących w skład określonej gałęzi lub należących do różnych gałęzi przemysłu. (fragment tekstu)

12

Rola strategii lizbońskiej w rozwoju programowania strategicznego w Unii Europejskiej

84%

Sulmicka M.

Polityka Gospodarcza

|

2009

|

nr 17-18

149-158

Dla określenia planowania społeczno-gospodarczego w warunkach gospodarki rynkowej używany jest obecnie zazwyczaj termin "programowanie strategiczne". Programowanie strategiczne rozumiane jest jako działalność państwa (administracji publicznej) lub odpowiednich organów ugrupowania integracyjnego polegająca na opracowywaniu i realizacji różnego rodzaju dokumentów programowych (strategii, planów, programów operacyjnych). Stanowi ono jedno z głównych narzędzi polityki rozwoju, kształtowania cech strukturalnych gospodarki, które warunkują jej zrównoważony rozwój i międzynarodową konkurencyjność. Wpływ rozszerzenia UE na realizację SL ocenia się jako pozytywny ze względu na szereg charakterystyk właściwych państwom UE10. Należą do nich zwłaszcza: wyższa niż w UE15 dynamika wydajności i wzrostu gospodarczego, dobry poziom wykształcenia społeczeństwa, przedsiębiorczość oraz determinacja we wprowadzaniu reform. Wprawdzie tempo postępu w poszczególnych krajach i obszarach jest różne, jednak wszędzie ma miejsce proces nadrabiania opóźnień rozwojowych. Generalnie panuje zgodność co do tego, że rozszerzenie udało się dobrze wykorzystać dla dynamizacji rozwoju całej UE, w czym znacząca rolę odegrał proces lizboński. Zasługą Strategii jest to, iż w sposób widoczny zaktywizowała unijną politykę gospodarczą w kierunku myślenia w kategoriach przyszłości. Dzięki SL udało się doprowadzić do przyjęcia wspólnych zasad polityki gospodarczej na całą dekadę i podporządkować im programowanie społeczno-gospodarcze. Wejście Polski do strefy tego typu planowania, stwarza szansę prowadzenia niezbędnej w dzisiejszym świecie polityki gospodarczej nakierowanej na realizację celów długookresowych, czego brak był jedną z głównych słabości polityki gospodarczej okresu transformacji. Rozwój programowania strategicznego w Unii Europejskiej jest silnym czynnikiem sprawczym rozwoju programowania strategicznego na poziomie krajów członkowskich, co w przypadku Polski jest to bardzo wyraźnie widoczne. Polska będąc włączona w realizację Strategii Lizbońskiej, przejmując jej priorytety, tym samym w znacznym stopniu ukierunkowuje swoją politykę społeczno-gospodarczą, co jednak nie zwalnia nas z odpowiedzialności za sposób jej prowadzenia i rezultaty. Wysiłek tworzenia programów, związana z tym organizacja, a w dużym stopniu także metodologia należy bowiem do poszczególnych państw. (fragment tekstu)

13

Can the District Development Model Deliver Development in South African Local Governments?

84%

Nel V., Minnie S.

Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna / Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

|

2022

|

nr 60

39-53

Wraz z nadejściem demokracji w Republice Południowej Afryki samorząd lokalny miał przejść transformację, aby stać się bardziej reprezentatywny i odpowiadać na potrzeby społeczności lokalnych. Granice jednostek zreformowano w taki sposób, aby całe terytorium państwa zostało pokryte przez gminy. Oprócz świadczenia podstawowych usług, takich jak dostarczanie wody pitnej i kanalizacja terenu, gminy muszą wspierać rozwój społeczny i gospodarczy. Muszą również przygotować Zintegrowany Plan Rozwoju, który wyznacza działania gminy wraz z ich budżetem oraz powinien zapewnić zintegrowane i skoordynowane świadczenie usług publicznych. Samorząd lokalny boryka się jednak z poważnymi problemami, takimi jak brak kompetencji i środków, słabe zarządzanie oraz ograniczona koordynacja międzyinstytucjonalna i wewnątrzgminna. Prezydent Ramaphosa (kadencja 2018-2023) ogłosił model rozwoju lokalnego (District Development Model - DDM) mający na celu terytorializację i koordynację działań rządowych oraz wsparcie gmin w rozwiązywaniu ich problemów. W artykule opisano wyzwania stojące przed samorządami oraz zarysowano koncepcję DDM i jej uzasadnienie w kontekście tychże wyzwań. Autorzy biorą pod uwagę potencjał tego modelu dla poprawy funkcjonowania samorządu lokalnego, polepszenia zarządzania przestrzennego oraz promowania rozwoju społeczno-gospodarczego. Dochodzą jednak do wniosku, że DDM może nie spełnić oczekiwań, ponieważ nie odnosi się do podstawowych problemów. Wymagana jest bowiem pogłębiona rewizja obecnej koncepcji samorządu lokalnego, jego uprawnień, odpowiedzialności i relacji. (abstrakt oryginalny)

14

Oczekiwania praktyki gospodarczej wobec oferty szkół wyższych

84%

Haberla M.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Marketing : problemy teorii i praktyki marketingu

|

2007

|

3

|

nr 1171

31-43

Omówiono konieczność maksymalnego współdziałania nauki i gospodarki, dostosowania oferty edukacyjnej do potrzeb praktyki gospodarczej w szczególności rynku pracy. Przedstawiono takie koncepcje zachowania szkoły wyższej jak: teoria maksymalizacji zysku, teoria maksymalizacji użyteczności, model Servqual w zarządzaniu szkołą wyższą. Omówiono oczekiwania rynku pracy wobec absolwentów oraz wskazano takie formy współpracy uczelni z przedsiębiorstwami jak parki naukowo-technologiczne, przedsiębiorstwa spin off i inkubatory przedsiębiorczości.

15

Europejski kontekst strategii rozwoju w Polsce

84%

Szlachta J.

Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego / Szkoła Główna Handlowa

|

2017

|

nr 99 Perspektywy polityki gospodarczej

137-154

W części wstępnej opracowania przedstawiono kontekst programowania rozwoju społeczno-gospodarczego w Polsce. W części zasadniczej opisane zostały: brak ciągłości doświadczeń Polski w zakresie strategicznego programowania rozwoju, znaczenie reformy samorządu terytorialnego wprowadzonej dwuetapowo, od 27 maja 1990 roku i od 1 stycznia 1999 roku; kluczowe znaczenie dla programowania rozwoju członkostwa Polski w Unii Europejskiej, w tym znaczenie europejskiej polityki spójności;dualizm programowania rozwoju przestrzennego i społeczno- gospodarczego; znaczenie rozwiązań dotyczących wymiaru terytorialnego, w tym programowania rozwoju na poziomie regionalnym; instytucjonalne usytuowanie programowania rozwoju, znaczenie wymiaru politycznego, a także format polskich dokumentów programowych. W drugiej części przedstawiono najważniejsze wnioski dotyczące przyszłości strategicznego programowania rozwoju w Polsce. Sytuacja wymaga reakcji polityk publicznych, ze względu na negatywne dla Unii Europejskiej megatrendy globalne oraz zjawiska kryzysowe występujące w Unii Europejskiej. Także pozycja ekonomiczna Polski w ramach Unii Europejskiej systematycznie poprawia się, co oznaczać będzie ograniczenie wsparcia ze środków Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych. Wymaga to rozwinięcia po roku 2020 modelu programowania rozwoju bazuj ącego przede wszystkim na środkach polskich, co jest największym wyzwaniem.(abstrakt oryginalny)

16

Programowanie rozwoju

84%

Bartoszewicz A.

Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego / Szkoła Główna Handlowa

|

2001

|

nr 68 Elementy ładu rozwojowego

67-78

W artykule omówiono zagadnienie programowania rozwoju gospodarczego i kształtowanie ładu w warunkach integracji europejskiej. Przedstawiono rozwiązania organizacyjno-instytucjonalne w krajach Unii Europejskiej, planowanie rozwoju społeczno-gospodarczego oraz zagadnienie programowania rozwoju regionalnego i planowanie przestrzenne w tych krajach.

17

Działanie praktyczne, a myślenie strategiczne : głos w dyskusji nad rozwojem lokalnym

84%

Dymek Ł.

Barometr Regionalny

|

2016

|

14

|

nr 4

73-80

Artykuł prezentuje słowo w dyskusji nad realizacją dokumentów strategicznych na rzecz rozwoju lokalnego. Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na problemy związane z tworzeniem i wdrażaniem strategii. Przyczyną powstania tekstu są badania i analizy prowadzone w regionie nad programowaniem i planowaniem rozwoju. Wstępne obserwacje wskazują, że dokumentacja strategiczna obowiązująca w gminach jest nieadekwatna do ich potrzeb, a co za tym idzie, jednostki samorządu terytorialnego te nie do końca wiedzą i chcą z nich korzystać. (abstrakt oryginalny)

18

Regionalne i lokalne strategie rozwoju społeczno-ekonomicznego. Moda czy konieczność?

84%

Słodowa-Hełpa M.

Zeszyty Fundacji Własności Prywatnej

|

1996

|

nr 7

5-11

Programowanie strategiczne stanowi podstawę prawidłowego rozwoju i jest warunkiem sukcesu. Autorka przedstawiła korzyści wynikające z programowania strategicznego na szczeblu regionalnym (lokalnym), wybór optymalnej strategii, koncepcję rozwoju zrównoważonego, konieczne do uwzględnienia przesłanki przy opracowaniu strategii, zasady programowania strategicznego, a także bariery jakie występują w trakcie tworzenia i wdrażania lokalnego programu rozwoju.

19

Studium możliwości rozwoju regionu : propozycje metodologiczne

84%

Strahl D., Prudzienica J.

Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu

|

1994

|

nr 669 Gospodarka lokalna i regionalna

9-15

Przedmiotem opracowania jest próba przedstawienia propozycji podstaw metodologicznych dla konstrukcji "studium możliwości rozwoju regionalnego". Zdaniem autorów w części pierwszej opracowania musi być zaprezentowana wszechstronna charakterystyka regionu, w części drugiej - studium branżowe i zasobowe rozwoju regionu, co pozwoli na opracowanie koncepcji modeli jego rozwoju.

20

Integrated Programming in National Development

84%

Kokocińska K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

nr 4

139-149

Artykuł dotyczy założeń prawnej koncepcji modelu zintegrowanego programowania rozwoju w Polsce. Zwrócona została uwaga na uwarunkowania zewnętrzne (wynikające z polityki i regulacji prawa unijnego), jak i wewnętrzne (krajowe), które należy uwzględnić przy tworzeniu zintegrowanego modelu programowania. Wskazuje się, że podejście zintegrowane to koncentracja działań ukierunkowanych na realizację strategicznych celów rozwojowych, które muszą mieć istotne znaczenie dla wszystkich krajowych podmiotów władzy publicznej: rządowych i samorządowych, a także partnerów społecznych i gospodarczych. Dlatego przy ich wyznaczaniu (i dla właściwego wykonywania zadań publicznych) istotne jest łączenie sił i zasobów oraz warunków krajowych, regionalnych i lokalnych, a także unijnych. Podkreśla się, że odpowiednio ukształtowany mechanizm zintegrowanego podejścia w programowaniu rozwoju kraju, powinien opierać się integrowaniu działań państwa w obszarze strategicznego programowaniu w prowadzeniu polityki rozwoju z planowaniem horyzontalnym i sektorowym. Budowaniu zintegrowanego modelu służyć mają przedstawione w artykule elementy prawnego mechanizmu programowania w prowadzeniu polityki rozwoju, jako rozwiązania wzorcowe. Przedstawione w artykule propozycje i wnioski służyć mają wypracowaniu zintegrowanego podejścia w programowaniu rozwoju, którego wdrożenie pozwoli na zwiększenie efektywności i skuteczności działań administracji publicznej. (abstrakt oryginalny)