Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 80

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Societies history
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Gdy mówimy o pamięci zbiorowej, istotne wydaje się uwzględnienie rozmaitych grup, wspólnot i instytucji ( państwowych i obywatelskich), które przyczyniają się do kultywowania pamięci o historii społeczeństwa, a także badanie ich wytworów i sposobów upamiętniania tej historii. Zaś interesującą przestrzenią do sprawdzenia tego, w jakich formach przejawia się i funkcjonuje pamięć zbiorowa, może okazać się Internet. Celem artykułu jest ukazanie rozumienia przez raperów pojęcia pamięci zbiorowej na podstawie hiphopowych utworów patriotycznych oraz jego percypowania przez słuchaczy. Stąd w artykule zostały zacytowane wersy hiphopowych utworów patriotycznych i wypowiedzi internautów, którzy docenili patriotyczną działalność muzyczną polskich raperów. Przeprowadzona analiza stała się podstawą do przyjęcia, iż hiphopowe utwory patriotyczne są w stanie zainteresować słuchaczy i tym samym utrwalić pamięć o przeszłości przekazaną przez raperów. (abstrakt oryginalny)
Złoci rycerze występują również w Polsce. Godność tę otrzymywali Polacy zarówno od monarchów obcych jak własnych. Tylko tą ostatnią będziemy się zajmowali w niniejszym artykule. Wzmianek o złotych rycerzach w Polsce jest w naszej literaturze sporo. Najczęściej jednak traktowano to zagadnienie ubocznie, na marginesie zasadniczych rozważań a w związku z tym bez należytego zbadania materiału źródłowego. Tym prawdopodobnie w głównej mierze należy tłumaczyć wielką rozmaitość poglądów na temat istoty tej godności. Podstawowy kłopot jaki sprawia zrozumienie opinii badawczy tkwi w tym, że wypowiadane są sądy bez polemiki z poglądami odmiennymi. Dodatkową trudność powoduje fakt, że omawiana instytucja nie była normowana przepisami prawa stanowionego. Jedyna szersza praca o kawalerach złotej ostrogi sprawia zawód, brak w niej bowiem prawnego określenia tej instytucji. Taki stan rzeczy sprowokował autora do podjęcia zaanonsowanego w tytule tematu. Podstawę źródłową dla niniejszego artykułu stanowią źródła drukowane i archiwalne odnoszące się do okresów kolejnych koronacji królów polskich XVI-XVIII w., ponieważ godność ta nadawana była z reguły w czasie uroczystości koronacyjnych. Są to zarówno akty urzędowe, jak i relacje pamiętnikarskie z okresu XVI-XVIII w. Pomocne również okazały się prace o ustroju politycznym Rzeczypospolitej powstałe w omawianym okresie. W kwerendzie materiałów archiwalnych ograniczono się mów pasowań wykazanymi w regestach Metryki Koronnej wydanych przez T. Wierzbowskiego. Analizą objęto również akta Metryki Koronnej i Księgi Sigillat. (fragment tekstu)
Przedstawiono historię zasady odpowiedzialności podmiotów prawa publicznego za szkody wyrządzone przez ich funkcjonariuszy w różnych krajach Europy, począwszy od starożytnego Rzymu do XX wieku.
4
75%
Od zarania dziejów człowiek zmaga się z przyrodą i z samym sobą. Zmagania te bywają źródłem różnych uczuć i emocji, dają sporo radości i zadowolenia ale także mogą być odbierane jako odczucia negatywne. Żyjąc w małych grupach, plemionach i nacjach ludzie pomagają sobie, współpracują ale także przeszkadzają sobie, doprowadzają do różnych waśni i sporów, walk o władzę nad własną grupą czy innym plemieniem. W historii można odnaleźć szereg przykładów wojen prowadzonych niekiedy latami i wyniszczających nawet całe narody i cywilizacje. Historyczne przekazy, opisy i badania podają nam źródła, przyczyny i mechanizmy tych waśni, sporów i wojen używając słowa konflikt ale nie wyjaśniają zakresu i dokładnej treści tego pojęcia. Filozofia traktowana jako "matka" wielu nauk społecznych, także nie wniosła do terminologii naukowej słowa konflikt. Mimo, że cały czas uczeni filozofowie wiedli między sobą różne spory, niekiedy nawet i kłótnie, a w ich umysłach powstawały różne przeciwstawne myśli, to wyrazu tego nie wprowadzono do literatury naukowej [Zob.: w Skorowidzu rzeczowym t. 3], [Tatarkiewicz, 1959, - nie znaleziono hasła konflikt, natomiast figuruje hasło: "zasada sprzeczności" wyjaśnione jako walka wewnętrznych przeciwieństw, która jest motorem rozwoju, t.3, s.63. Nie natrafiono na to hasło także w pozycji: [Kunzmann, Burkhard, Wiedmann, 1999], czyli po-zostawał w jakiś sposób "nieodkryty". (fragment tekstu)
5
Content available remote Geneza państwa i narodu w myśli Nicolae Iorgi
75%
Artykuł stanowi krytyczną prezentację podglądów Nicolae Iorgi (1881-1940) odnośnie do powstania państwa i narodu. Państwo zostało uznane za najwyższą formę rozwoju, dającą największą miarę człowieczeństwa i edukującą społeczeństwo. W bardzo obrazowej formie Iorga klasyfikuje je jako owoc pracy i wysiłku wszystkich klas społecznych, a zwłaszcza robotników i inteligencji. Jednak rzeczą niezwykle istotną jest to, by zostało ono utworzone w momencie, w którym społeczeństwo zostało przygotowane do przyjęcia tej formy organizacji. W przeciwnym wypadku może zostać ono zawłaszczone przez elementy pasożytnicze poddane wpływom z zewnątrz. Rozważania o naturze państwa i narodu są ilustrowane kontekstem rumuńskim.(abstrakt oryginalny)
5 lipca 1945 roku Wielka Brytania nawiązała stosunki dyplomatyczne z Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej, co łączyło się z ich cofnięciem dla polskiego rządu emigracyjnego w Londynie, ale sprzyjało rozwojowi wzajemnych kontaktów, zwłaszcza, że kraj ten - w odczuciu Polaków - był postrzegany, jako postępowy i demokratyczny. W propagandzie władze warszawskie, dla poprawienia swojej wiarygodności, eksponowały także korzyści płynące z porozumienia pomiędzy "przedstawicielami Rządu Tymczasowego i wybitnymi działaczami demokratycznymi z kraju i z zagranicy" oraz przeświadczenie, że "wraz z uznaniem Rządu Jedności Narodowej przez Stany Zjednoczone, Anglię i inne państwa, rozszerza się nasze stosunki polityczne i gospodarcze z zagranicą". (fragment tekstu)
7
75%
Niniejszy artykuł opisuje proces deportacji ludności przeprowadzony przez władze ZSRR w latach 1940-1941 na ziemiach polskich znajdujących się pod okupacją sowiecką tzw. Kresach Wschodnich po 17 września 1939 roku. Z różnych danych wynika, że represjom poddano od 350 tys. do nawet 1,2 mln obywateli II Rzeczpospolitej, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i wywiezieni w odległe tereny sowieckiej Rosji m.in. na Syberię i do Kazachstanu. Tam poddani zostali ciężkiej przymusowej pracy. Ich sytuacja zmieniła się dopiero po ataku III Rzeszy na ZSRR, która miała miejsce 22 czerwca 1941 roku. Zwolnieni z obowiązków nałożonych przez okupanta obywatele II RP szukali pomocy w miejscach tworzenia się polskiej armii w ZSRR, a część z nich została potem ewakuowana do Iranu skąd trafili do Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i innych państw świata. Szczególną uwagę zwrócono zarówno na wytyczne zawarte w dokumentach NKWD jak i wspomnienia wysiedleńców zawierające faktyczny obraz procederu, któremu zostali poddani. Analizie poddane zostały poszczególne etapy procesu deportacyjnego począwszy od sporządzania list wysiedleńców i pierwszych dni po wyrzuceniu z domów poprzez trwającą kilka tygodni ciężką podróż, a skończywszy na opisie katorgi na terenach wschodnich ZSRR. Praca zawiera informacje dotyczące różnych elementów życia wysiedleńców m.in. ciężkiej pracy, walki z chorobami, zmagań o żywność, a także kultywowania narodowych tradycji, życia religijnego czy kulturalnego. (abstrakt oryginalny)
W powszechnej świadomości ruskiej XVI - połowy XVII wieku obraz Polaka wciąż formował się nie jako obcego etnicznie, ale obcego wyznaniowo. Granicznymi okazały się wydarzenia Smuty (dymitriady), kiedy Polaków (w sensie politycznym - jako poddanych polskiego króla Rzeczypospolitej) zaczęto traktować jak głównych obcych wrogów-agresorów, co znalazło odbicie w ruskich pomnikach XVII wieku opisujących wydarzenia wojny domowej i polskiej "interwencji". (fragment tekstu)
Celem artykułu jest próba wskazania roli pamięci i historii państwa i narodu w procesie kształtowania tożsamości narodowej Szkotów oraz ich wzajemnych powiązań. Współcześnie kwestia tożsamości narodowej coraz częściej podnoszona jest w debacie publicznej zwłaszcza w związku postępującą integracją europejską. Co więcej, pamięć oraz percepcja przeszłości stanowi przedmiot zainteresowania wielu badaczy zwłaszcza, że tożsamość narodowa nie jest pojęciem jednowymiarowym. Dyskusja na temat tożsamości narodowej i pamięci historycznej jest częścią szerszego procesu renesansu pamięci narodowej w kontekście współczesnej debaty w kwestii niepodległości Szkocji. Koncept pamięci zbiorowej przyczynił się do rozwoju historycznej perspektywy badań nad szkocką tożsamością narodową. Oddziaływanie pamięci i historii narodu stanowi swego rodzaju proces instrumentalizacji wiedzy historycznej i mityzacji przeszłości, które wpływają na współczesne postrzeganie historii narodu przez jego członków. Szkoci w ogromnej mierze czerpią ze swego dziedzictwa historycznego, kształt tożsamości narodowej jest silnie związany z postrzeganiem własnej historii w kategoriach zasługujących na chwałę. Pamięć zbiorowa narodu uznawana jest jako czynnik niezbędny dla przetrwania oraz wspierania ducha narodu. Należy przy tym podkreślić, że Szkoci w pełni zaakceptowali obecność brytyjskiej kultury, ale wypracowali sposoby ochrony i kultywowania dóbr kultury i tradycji narodowych. (abstrakt oryginalny)
Gwałtowny i burzliwy rozpad sztucznie przez lata podtrzymywanego bloku wschodniego istotnie skomplikował sytuację międzynarodową w Europie Środkowo-Wschodniej. Schyłek komunizmu rozluźnił więzy uniemożliwiające obywatelom radzieckim swobodne wyrażanie swoich opinii. Pochodną tych wydarzeń było widoczne ożywienie patriotyczne społeczeństwa, a także wzrost napięć na tle narodowościowym, który gdzieniegdzie przerodził się w otwarte konflikty. Ożywienie patriotyczne w republikach bałtyckich pod koniec lat 80. wyrażało się nie tylko poprzez organizowanie masowych wieców, ale również przez tzw. "śpiewane rewolucje" - wielotysięczne festiwale pieśni narodowych, które w okresie przełomu przybrały charakter manifestacji politycznych. Fenomenem był także symboliczny "bałtycki łańcuch", sformowany 23 sierpnia 1989 roku przez ok. 2 mln obywateli republik bałtyckich trzymających się za ręce w proteście przeciwko wpływom Moskwy. Dodajmy, że na datę tej manifestacji nieprzypadkowo wybrano kolejną rocznicę podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow. (fragment tekstu)
11
Content available remote Methodology of nomadic culture research: problems and innovations
75%
Contemporary interest to the nomad culture of Kazakh people is result of overcoming closeness and elitism in knowledge of national history and culture. It is also reflection of desire to get rid of labels and stereotypes of soviet history science as well. The paper doubts the capacity of formational and civilized theoretical concepts, rooted in European historiography, in objective studying the nomadic culture: within these methodologies the interpretations of nomadic culture results from Western system of values The author emphasizes that in the study of the nomad culture and history of the Kazakh people during a difficult transition period (18th - beginning of the 2oth century) the value-based concepts are more applicable. Such approach describes the nomadic culture as a specific independent cultural system, containing its own values.(original abstract)
Droga, jaką przebyła Rosja od swej państwowej inicjacji w drugiej połowie wieku XIII pod postacią księstwa moskiewskiego, jednego z wielu udziałów licznie rozrodzonych Rurykowiczów, do osiągnięcia rangi światowego imperium, słusznie budzi pewne pytania. Dotyczą one przede wszystkim problemu, kiedy i w jakich okolicznościach narodził się jej imperialny status, a także, chociaż może w mniejszym stopniu, w opozycji do kogo/czego miało to miejsce. (...) Pytanie o charakter państwa/imperium rosyjskiego jest też związane z jego miejscem w świecie, i to nie w aspekcie geograficznym, ale przede wszystkim cywilizacyjnym. (fragment tekstu)
Bohaterem tego eseju jest Aleksiej Miller, pracownik Rosyjskiej Akademii Nauk w Moskwie i Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Budapeszcie, historyk Europy Środkowej i Wschodniej XIX i XX wieku, promotor nowoczesnych teorii narodu i nacjonalizmu oraz studiów imperiologicznych we współczesnej Rosji, analityk stosunków międzynarodowych w naszej części świata. Z dwóch powodów postać ta wydaje się być godna przybliżenia. Po pierwsze, w sposób przynoszący mu w Rosji spore uznanie łączy on aktywność w akademickiej i publicznej, odnoszącej się bezpośrednio do polityki, przestrzeni życia intelektualnego. Po drugie, Miller wyraża pewien typ przekonań na temat współczesnej Rosji, charakterystyczny nie dla środowisk jednoznacznie opozycyjnych, w polskiej debacie na temat wschodniego sąsiada często uważanych za jedyne wiarygodne, lecz dla kręgów intelektualnych niepodważających legitymizacji obecnej władzy, choć bardziej wobec niej krytycznych niż afirmatywnych. (fragment tekstu)
Prawdopodobnie każda historia jest jakimś wymierzaniem sprawiedliwości, każda historia musi bowiem poruszyć kwestię przyczyn i skutków, rozdzielić winy i zasługi. Każda historia ZSRR podejmuje w jakiś sposób kwestię gleby i ziarna - to znaczy odpowiada na pytanie, co głównie wpłynęło na powstanie, charakter i rozwój nowego ustroju, czy głównym czynnikiem sprawczym były tradycje rosyjskiego samodzierżawia, czy raczej importowana ideologia. Malia opowiada się za drugą opcją, mimo nacisku, jaki kładzie na rodzajową odmienność rewolucji rosyjskiej na tle innych rewolucji, to jednak historia tej rewolucji jest dla niego częścią procesu paneuropejskiego. Historia Rosji, mimo wszystko, jest dla niego częścią historii Europy. (fragment tekstu)
Richard Pipes w "Russia under the Old Regime" pisał: "Zastanawiam się, dlaczego w Rosji - w przeciwieństwie do reszty Europy, do której Rosja należy za sprawą położenia geograficznego, rasy i religii - społeczeństwo nie potrafiło skutecznie ograniczyć władzy politycznej". Przyczynę tego upatrywał historyk w utrzymującym się długo, o wiele stuleci dłużej niż na Zachodzie, modelu państwa patrymonialnego. Zachód jeszcze w średniowieczu rozdzielił pojęcie władzy i własności. W Rosji przyszło to bardzo późno, a dokonało się w stopniu zdecydowanie niewystarczającym. (fragment tekstu)
W czasie II wojny światowej bezpieczeństwo pojedynczych państw nie mogło być zapewnione przez ich odizolowane działania. O losach wojny decydowały liczące się pod względem militarnym koalicje. Umożliwiały one jednocześnie realizację odrębnych celów militarnych. (Wyszczelski, 2012, 21) Problem Polski z punktu widzenia bezpieczeństwa w czasie wojny poruszony był na konferencjach międzynarodowych koalicji antyfaszystowskiej w Teheranie (28 listopada-1 grudnia 1943 r.), Jałcie (4-11 lutego 1945 r.) i po jej zakończeniu w Poczdamie (17-25 lipca 1945 r.) (1). W Teheranie uzgodniono bez wiedzy i zgody rządu polskiego w Londynie - że przyszłe granice Polski opierać się będą na linii Curzona na wschodzie, oraz na Odrze i Nysie na zachodzie (decyzja ta nie została wówczas ogłoszona publicznie). (Duraczyński, 2011, 447) Przekreślona została zasada nienaruszalności granicy ryskiej (2). Przekreślony został również zapis Karty Atlantyckiej (3). Zgodnie z wolą Stalina po polskiej stronie pozostały: Białystok, Łomża i Przemyśl. Przywódcy mocarstw zachodnich (premier Winston Churchill i prezydent Franklin Delano Roosevelt) w zasadzie akceptowali ustalenia wschodnich granic Polski. Jednak ostatecznych decyzji w tej sprawie wówczas nie podjęto. (Grünberg, 1991, 150) Churchill utyskując na kłopoty z Polską polegające na tym co z nią zrobić wobec kwestii najważniejszej jaką było bezpieczeństwo granic zachodnich Związku Radzieckiego ostatecznie pogodził się z koncepcją "siedziby państwa i narodu polskiego między linią Curzona a Odrą". (Pobóg-Malinowski, 2004, 480) Problem granic Polski był sprawą o drugorzędnym znaczeniu zarówno dla Wielkiej Brytanii, jak i Stanów Zjednoczonych. Przywódcy państw zachodnich uważali poglądy Stalina na temat poruszanych problemów na konferencji za rozsądne. (Karski, 1998, 360) Porozumienie w Teheranie miało podstawowe znaczenie dla przyszłego kształtu Polski. (fragment tekstu)
Historia stosunków polsko-francuskich ma wielowiekowe tradycje. Bez przesady można powiedzieć, że obustronne kontakty w relacjach międzypaństwowych zajmowały szczególe miejsce - od bardzo dawna losy Polaków splatały się blisko z dziejami państwa francuskiego. Pod wpływem licznych przemian wewnętrznych i zewnętrznych XX wiek stał się ważnym okresem w procesie pogłębienia dwustronnych stosunków. Największą uwagę poświęcano zagadnieniom polityczno-gospodarczym. Kwestią nie mniej ważną w obopólnych kontaktach pozostawała także współpraca naukowa, kulturalna czy oświatowa. (fragment tekstu)
Prezentowany tekst stanowi katalog możliwych przyczyn niewierności mężów ze środowiska ziemiańskiego w XIX w., a zarazem zestawienie porad i wskazówek kierowanych do przezornych żon zamierzających cieszyć się szczęśliwym pożyciem rodzinnym. Problem zdrady małżeńskiej znajdował żywe odzwierciedlenie w modnych w epoce poradnikach wychowawczych, zwłaszcza tych pisanych z myślą o narzeczonych i nowożeńcach, w narracji kodeksów dobrych obyczajów, na łamach czasopism o profilu społeczno-rodzinnym, kulturalnym i obyczajowym, jak i na kartach literatury pięknej. Równie ważnym źródłem w rozpatrywaniu rzeczonego tematu okazują się pamiętniki, dzienniki, listy, dając nam wgląd w sferę życia prywatnego ziemian, konkretnie we wzajemne relacje między małżonkami. W oparciu o tak zróżnicowaną bazę źródłową możliwe jest odtworzenie ówczesnej mentalności skłaniającej się do rozpatrywania mężowskiej niewierności jako reakcji na wadliwie funkcjonujące małżeństwo, w kategorii wyrazu rozczarowania poślubioną kobietą. U podstaw pobłażliwości dla zdradzających mężów, usprawiedliwianych na wszystkie możliwe sposoby, leżała charakterystyczna dla omawianych czasów podwójna moralność - przejawiająca się w osobnych standardach moralnych obowiązujących mężczyzn i kobiety. Faworyzowanie płci męskiej uwidaczniało się w przyznaniu jej szeregu przywilejów w sferze obyczajowej, przy jednoczesnym ograniczeniu płci pięknej krępującym dyktatem bezkompromisowego zachowywania norm etycznych. Dopuszczano wiarołomstwo męża, ponieważ za najważniejsze uważano, aby ten wywiązywał się z nadrzędnego obowiązku zapewnienia rodzinie materialnego utrzymania, zaś akt mężowskiego cudzołóstwa nie stawał na przeszkodzie temu obowiązkowi, inaczej za pierwszą powinność małżonki wynoszono stworzenie atmosfery rodzinnego ciepła i miłości, a z kolei sprostanie temu zadaniu bez dochowania wierności nie byłoby możliwe.(abstrakt oryginalny)
Na tle historii świata omówiono zagadnienie 'imperium'. Szczególną uwagę zwrócono na Rosję i jej dążenie do imperium.
Niniejszy tekst zrodził się z przekonania o konieczności poddania naukowej refleksji powstawania ukraińskiej domeny symbolicznej. W pierwszej kolejności w artykule tym zostaną omówione ramy teoretyczne podjętych rozważań. Następnie zaś będę chciała zastanowić się nad miejscami pamięci związanymi z II wojną światową, obecnymi w krajobrazie kulturowym współczesnej Ukrainy. Na przykładzie wybranych obiektów przedstawię złożony charakter ukraińskiej kultury pamięci o II wojnie światowej. Faktem bowiem jest, że w krajobrazie współczesnej Ukrainy współistnieją miejsca pamięci UPA i jej ofiar, pomniki bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i miejsca pamięci przypominające o mordach na sowieckich obywatelach, w końcu też miejsca pamięci świadczące o tym, że Holocaust miał miejsce również na terenie okupowanego przez Niemców ZSRS. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.