Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 53

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  State institutions
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
W 1997 roku rząd szwedzki kierowany przez Görana Perssona przyjął ustawę o roli administracji publicznej w służbie obywatelskiej (Regeringens proposition, Statlig förvaltning i medborgarnas tjänst, 1997/98:136), a dwa lata później ustawę o społeczeństwie informacyjnym (Regeringens proposition, Ett informationssamhälle för Alla, 1999/2000:86). Przyjęcie obu ustaw miało kardynalny wpływ na tworzenie elektronicznej obsługi obywatelskiej przez instytucje państwowe. (fragment tekstu)
Tożsamość w ujęciu ogólnym należy do kluczowych zagadnień z dziedziny filozofii, socjologii oraz pedagogiki. Słownikowa definicja (Słownik języka polskiego PWN1) tożsamości w pierwszej kolejności określa ją jako "identyczność". Jedna z kolejnych definicji opisuje tożsamość jako zespół faktów, cech oraz danych personalnych, pozwalających zidentyfikować konkretną osobę. Okazuje się, iż taką definicję można z powodzeniem zastosować również w przypadku tożsamości cyfrowej. Jedną z prób określenia tożsamości cyfrowej jest definicja P. J. Windleya, wskazująca, że jest to zestaw danych, które w sposób unikalny opisują osobę lub rzecz oraz zawierają informację na temat jej powiązań (fragment tekstu)
Celem artykułu jest przedstawienie Prezesa Rady Ministrów jako organu podlegającego kontroli sejmowej. Starano się tego dokonać przez scharakteryzowanie jego statusu prawnoustrojowego z uwzględnieniem zwłaszcza tych czynników określających ów status, które zdają się mieć najbardziej zasadnicze znaczenie dla zaprezentowania premiera "mieszczącego się" w zakresie podmiotowym i przedmiotowym sejmowej kontroli działalności rządu. Rozważania w tym zakresie prowadzone są na gruncie regulacji normatywnych, głównie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. W niniejszym artykule poddano analizie przede wszystkim status prawnoustrojowy podlegającego kontroli sejmowej Prezesa Rady Ministrów jako przewodniczącego kolegialnego organu egzekutywy, czyli Rady Ministrów. Skoncentrowano uwagę na roli Prezesa Rady Ministrów w kształtowaniu składu rządu oraz dokonywaniu zmian w tym składzie, a także jego wpływie na trwałość rządu. Następnie poddano głębszej analizie pozycję Prezesa Rady Ministrów w samej Radzie Ministrów, rozważając takie rozwiązania normatywne decydujące o tej pozycji, jak kompetencje do: reprezentowania przez niego Rady Ministrów, kierowania pracami Rady Ministrów, zapewnienia wykonywania polityki Rady Ministrów i określania sposobów jej wykonywania, koordynacji i kontroli pracy członków Rady Ministrów. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie innych ról ustrojowych Prezesa Rady Ministrów jako organu podlegającego kontroli sejmowej, takich jak: jego pozycja w strukturach administracji rządowej (wobec wiceprezesów Rady Ministrów, ministrów poza rządem, "pozarządowych" organów rządowej administracji); pozycja Prezesa Rady Ministrów jako jednoosobowego naczelnego organu administracji rządowej; jego relacje z innymi naczelnymi organami państwowymi (Prezydentem, Sejmem, Najwyższą Izbą Kontroli). Rozważono też problem odpowiedzialności parlamentarnej Prezesa Rady Ministrów przed Sejmem. Podejmując próbę generalnej oceny (rozważanego w częściach I i II artykułu) wpływu różnych czynników na status prawnoustrojowy Prezesa Rady Ministrów jako organu podlegającego kontroli sejmowej, stwierdzono między innymi, że: a) Prezes Rady Ministrów zajmuje bardzo silną pozycję i odgrywa wiodącą rolę w strukturach i mechanizmach funkcjonowania Rady Ministrów oraz w stosunkach z "pozarządowymi" organami rządowej administracji, b) pozycja Prezesa Rady Ministrów w kierowanej przez niego Radzie Ministrów (organie usytuowanym na pierwszym miejscu w strukturze władzy wykonawczej) oraz rozległy zakres jego kompetencji powodują, wraz z czynnikami o charakterze pozaprawnym, że to właśnie on odgrywa ważną rolę w całym systemie rządów RP. Te czynniki również przekonują, jak istotne znaczenie dla prawidłowego urzeczywistniania zasady podziału władzy i równowagi władz ma kontrola sejmowa aktywności Prezesa Rady Ministrów. (abstrakt oryginalny)
5
61%
Celem niniejszego opracowania jest określenie wpływu demokracji na wzrost gospodarczy. Zostały przedstawione najważniejsze wnioski z literatury na ten temat. Wpływ demokracji na wzrost gospodarczy został empirycznie sprawdzony na podstawie danych dla krajów w okresie transformacji. Panuje przekonanie, że instytucje państwa, jak rządy prawa, prawa własności i zarządzania są bardzo ważne dla długoterminowego wzrostu gospodarczego. Jednak wpływ demokracji nie jest tak jednoznaczny. Demokracja nie jest warunkiem wzrostu gospodarczego nie jest także przeszkodą. Z przeprowadzonej analizy wynika, że demokracja i dobrobyt idą w parze w krajach transformacji. Ponadto, bardziej demokratyczne kraje również cieszyć się z wysokiego tempa wzrostu gospodarczego. Dlatego stwierdzono, że doświadczenia krajów transformacji pokazują, że demokracja i rozwój gospodarczy nie muszą być konkurencyjnymi względem siebie celami.
6
61%
W gospodarce rynkowej podstawowym zadaniem instytucji państwowych jest ograniczenie niepewności przez wyznaczanie ram wpływających na podejmowanie działań i decyzji wszystkich podmiotów. Od efektywności instytucji, przyjętego przez nie systemu działania oraz jego spójności, zależy skuteczność realizacji wyznaczonych strategii i planów społeczno-gospodarczych. Nieskuteczne i nieetycznie działające instytucje mogą wywoływać narastanie zjawisk patologicznych i nie pozwolić z jednej strony na swobodny, bez narzucania niepotrzebnych ograniczeń rozwój wszystkich podmiotów w gospodarce, z drugiej natomiast - doprowadzić do sytuacji, w której odsłonią się niekontrolowane objawy zwierzęcej natury, skłaniające do nieracjonalnych, nazbyt ryzykownych czy wręcz szkodliwych zachowań. Wywołuje to potrzebę wypracowania przez państwo mechanizmów, które godziłyby wymogi efektywności ekonomicznej, społecznej i politycznej z jednoczesnym uszanowaniem norm etycznych. Celem opracowania jest wykazanie, że kwestie powiązań pomiędzy etycznie postępującymi reprezentantami instytucji państwowych a etycznym postępowaniem przedstawicieli biznesu są niedostatecznie dostrzegane i doceniane oraz że wprowadzenie systemu etycznego, złożonego z ocen obiektywnych, implikuje w efekcie etyczną samoregulację podmiotów społeczno-gospodarczych i rozwój ekonomiczny państwa. (abstrakt oryginalny)
7
Content available remote Przemiany porządku instytucjonalnego w okresie transformacji systemowej
61%
W istocie tworzyć świadomie można jedynie część instytucji formalnych. Cała reszta porządku instytucjonalnego powstaje wskutek modyfikowania istniejących instytucji formalnych, utrwalania się nowych instytucji nieformalnych, a wreszcie - ograniczonego powstawania nowych (głównie nieformalnych, ale w odleglejszej przyszłości - także formalnych) składników ładu instytucjonalnego na skutek rozwoju i wzajemnego oddziaływania na siebie różnych nurtów przemian pozainstytucjonalnych.(fragment tekstu)
Tekst stanowi próbę syntetycznego opisu relacji między nurtem nowej ekonomii instytucjonalnej a problemem badawczym współzarządzania. Przedsięwzięcie takie wymaga bez wątpienia dogłębnych badań i rozbudowanego ujęcia, uwzględniającego poszczególne koncepcje wypracowane zarówno po stronie nowej ekonomii instytucjonalnej, jak i przede wszystkim w analizie fenomenu współzarządzania. Z konieczności więc niniejszy tekst ma charakter dalece niekompletnej analizy problemu, jednak pozwala na przedstawienie zasadniczych elementów wspólnych, jak i rozbieżności między logiką analizy ekonomicznej a jej przedmiotem - który w tym wypadku stanowi współzarządzanie. Rozumienie współzarządzania na potrzeby tego tekstu ograniczone jest do modelu współzarządzania sieciowego w ujęciu Leach i in. (2007). (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Kryzys a sektor general government w Polsce na tle Unii Europejskiej
61%
Celem opracowania jest próba oceny podstawowych kategorii ekonomicznych charakteryzujących sektor finansów instytucji rządowych i samorządowych w warunkach globalnego kryzysu finansowego. Analizą objęto sytuację w Polsce na tle średnich wielkości dotyczących całej Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem sześciu krańcowych pod względem zamożności jej członków. Jedyną miarą, na podstawie której wyodrębniono te kraje, jest wysokość produktu krajowego brutto per capita in PPS w 2010 roku, przy średniej dla UE =100. Z jednej strony dla porównań uwzględniono więc Holandię osiągającą 133% średniej UE, Irlandię - 127% oraz Danię - 125%, z drugiej zaś Bułgarię z zaledwie 44%, Rumunię - 45% i Łotwę - 52%. Polska, z 62% średniego w Unii Europejskiej produktu krajowego brutto na osobę mierzonego parytetem siły nabywczej, ma jeszcze daleką drogę do poziomu osiąganego przez najzamożniejsze kraje. W przeciwieństwie do wielu członków Wspólnoty wskaźnik ten wykazuje tendencję wzrostową, uzyskując w 2010 roku poziom o 8 pkt. proc. wyższy w porównaniu z 2007 rokiem. Okres badawczy dotyczy lat 2007-2010, a więc czasu, w którym nastąpiło skokowe pogorszenie nierównowagi finansów publicznych. (fragment tekstu)
W artykule na tle przedstawionego modelu i zasad funkcjonowania polskiej Policji podjęta została próba charakterystyki i oceny przyjętych i stosowanych w niej zachowań organizacyjnych. Autor odnosi się przy tym do wyznaczników jakie za pożądane w organizacji wskazuje nauka zarządzania. Zostaje podkreślone, że pomimo istnienia od wielu lat negatywnych zachowań organizacyjnych zarówno w kontekście wewnętrznym jak i zewnętrznym, które rzutują na jakość pracy Policji, nie podejmuje się skutecznych kroków mających rozwiązywać czy też zapobiegać występowaniu przedmiotowych problemów. Autor jest przekonany o konieczności kontynuowania dyskusji w tym temacie, która ostatecznie powinna służyć wypracowaniu optymalnego modelu zarządzania polską Policją.(abstrakt oryginalny)
Problematyka niniejszego artykułu dotyczy państwa i jego przewidywanej ewolucji w związku z procesem globalizacji. Procesy globalizacji stanowią poważne źródło wyzwań i zagrożeń dla państwa narodowego, ale stwarzają też szanse i możliwości zmian dających nadzieje na nowy ład i odrodzenie się państwa w przyszłości. Tradycyjne państwo narodowe, oparte na nowożytnych ideałach racjonalizmu i nowoczesności, przeżyło już swój "złoty wiek". Nie oznacza to jednak, że państwo jako takie przeżyło się i miało ulec zanikowi w procesie globalizacji. Wprost przeciwnie, państwo jako instytucja ładu gospodarczego i społeczno-politycznego może odegrać w nich istotną i pozytywną rolę. Jednak aby się tak stało, konieczne są zmiany funkcji, zadań i narzędzi polityki państwa jako instytucji społeczno-ekonomicznej. (abstrakt oryginalny)
Duma Państwowa, po 12 latach urzędowania w carskiej Rosji na początku XX wieku, na stałe pojawiła się dopiero w Federacji Rosyjskiej po 1993 roku. Badania sondażowe pokazują, że wielu Rosjan uważa Dumę za instytucję niesamodzielną, całkowicie zależną od władzy wykonawczej i spełniającą wszystkie jej życzenia. Nie cieszy się ona aż tak dużym poparciem czy też zaufaniem ze strony obywateli, jak prezydent czy rząd. Odgrywa także w stosunku do przywołanych organów zdecydowanie mniejszą rolę. Pozycja Dumy rzutuje na jej polityczne znaczenie i ograniczony w oczach Rosjan wpływ na funkcjonowanie państwa. Zdecydowanie mniejszy, niż chociażby mediów czy nawet oligarchów.(abstrakt oryginalny)
Kultura to dziedzina gospodarki specjalizująca się w tworzeniu i dystrybucji dóbr zarówno o charakterze materialnym, jak i niematerialnym, czyli duchowym, symbolicznym [Borowiecki, 2005b, s. 165-170]. Pojęcie kultury jest bardzo szerokie, gdyż uwzględnia dobra rynkowe, publiczne, a nawet społeczne [Velthuis, 2005, s. 97]. Obecnie sektor kultury coraz silniej wpływa na gospodarkę oraz zachowania o charakterze ekonomicznym i społecznym. Jednostki kultury regularnie dbają o relacje z otoczeniem rynkowym. Podstawowym celem rozdziału jest przedstawienie współczesnej roli kultury w kształtowaniu relacji pomiędzy jednostkami sektora kultury a instytucjami państwowymi funkcjonującymi w wybranych krajach Unii Europejskiej. W pracy skupiono się przede wszystkim na wzorcowych modelach finansowania jednostek publicznych zaimplementowanych do sektora kultury oraz dostosowanych do określonych rynków europejskich. (fragment tekstu)
Rola i pozycja każdej instytucji politycznej we współczesnym państwie powinna być określona w dwóch aspektach: instytucjonalnym i funkcjonalnym. Analiza dokonywana w aspekcie instytucjonalnym zawiera umiejscowienie danej instytucji w systemie politycznym państwa oraz zestawienie jej konstytucjonalnych, ustawowych lub statutowych kompetencji. Analiza funkcjonalna jest obrazem metod i sposobów funkcjonowania danej instytucji. Ten typ analizy jest odbiciem praktyki politycznej jaka ukształtowała się w państwie w stosunku do danego elementu systemu politycznego. Analiza roli, pozycji oraz metod działania każdej instytucji politycznej może być dokonywana poprzez pryzmat zachodzących w niej procesów decyzyjnych, niezależnie od tego czy instytucja ta jest partią polityczną, czy też poszczególny element szeroko rozumianego aparatu państwowego. Ujęcie instytucjonalne pozwala na przedstawienie przebiegu procesu decyzyjnego w jego aspekcie prawnym, natomiast analiza funkcjonalna jest metodą, dzięki której możemy zobrazować rzeczywisty przebieg tego procesu. Pozwala ona również na uchwycienie wszystkich istotnych czynników mających bezpośredni wpływ na treść podejmowanych decyzji oraz przebieg całego procesu. Z poznawczego punktu widzenia oba podejścia są jednakowo ważne i wzajemnie się uzupełniające. Analiza funkcjonalna mechanizmu decyzyjnego winna być jednak zawsze poprzedzona aspektem instytucjonalnym. Przedmiotem poniższego opracowania jest analiza instytucjonalna procesu decyzyjnego zachodzącego w jednym z elementów polskiego systemu politycznego jakim jest Rada Państwa. Analiza ta pozwoli uzyskać odpowiedź na następujące pytania: jakie są uprawnienia decyzyjne Rady Państwa? jaki jest konstytucyjny obraz charakterystycznego dla niej procesu decyzyjnego?; jakie typy i rodzaje decyzji są podejmowane przez tę instytucję władzy politycznej? Odpowiedzi na te główne pytania są podstawę dalszej analizy dotyczącej roli i pozycji Rady Państwa w polskim systemie politycznym. Zagadnienia ta będę przedmiotem tego opracowania. (fragment tekstu)
15
Content available remote Institutions Matter for Satisfaction with Democracy in Eastern Europe
51%
Kompetentne rządy i jakość instytucji to kluczowe koncepcje, pomagające odróżniać dobrze prosperujące społeczeństwa od tych, które radzą sobie gorzej. Koncepcje te mają wyjątkowe znaczenie w Europie Wschodniej, której kraje na początku lat dziewięćdziesiątych zmieniły ustrój z komunistycznego na demokratyczny. Rozsądek podpowiada, że europejczycy z bloku wschodniego, wykończeni dekadami komunizmu, powinni być zachwyceni nowym ustrojem politycznym, ale czy tak jest naprawdę? W skrócie - nie. Jednym z wyjaśnień jest to, że poparcie dla ustroju politycznego zależy od jakości instytucji, która w blisko połowie krajów Europy Wschodniej nie uległa poprawie. Autor pracy bada wpływ jakości instytucji na poparcie ustroju politycznego w grupie państw wschodnioeuropejskich w latach 1990-2007. Dobre instytucje zwiększają poziom poparcia ustroju politycznego bardziej niż wzrost gospodarczy, spadek inflacji czy niska stopa bezrobocia. (abstrakt oryginalny)
Wiele badań nad długookresowym wzrostem gospodarczym potwierdza, że zmiany instytucjonalne są najważniejszą j ego determinantą. W szczególności mają one wielkie znaczenie w przypadku krajów transformujących się. Zmiana instytucjonalna jest bowiem jednym z trzech obszarów dokonującej się transformacji gospodarczej (obok stabilizacji makroekonomicznej i liberalizacji mikroekonomicznej). Badania nad wzrostem w okresie transformacji potwierdzają, że instytucje są, obok polityki stabilizacji i liberalizacji, najważniejszą zmienną wpływającą na jego tempo. Celem artykułu jest analiza zmian jakości rządzenia w Polsce i ocena dystansu wobec krajów UE-15 i nowych członków. Analizie poddanych zostało sześć zmiennych składających się na jakość rządzenia. Przystąpienie Polski do OECD i rozpoczęcie negocjacji członkowskich z UE stanowiło cezurę jakości rządzenia. Polska spełniła wówczas warunki graniczne w zakresie wprowadzenia demokracji, zapewnienia rządów prawa i budowy gospodarki rynkowej. Ale od tego czasu brak wyraźnej konwergencji instytucjonalnej Polski z UE-15 w zakresie jakości rządzenia. Największe problemy występuj ą w obszarach charakteryzujących regulacje oraz szacunek obywateli i władz dla instytucji, które wyznaczają ramy ich gospodarczych i społecznych relacji (jakość regulacji, rządy prawa i kontrola korupcji). Najmniejsza różnica występuje w odniesieniu do procesu wyboru, kontroli i zmiany władz, czyli w obszarach: głos obywateli i rozliczalność rządzących oraz stabilność polityczna i brak przemocy. (abstrakt oryginalny)
Administrowanie jest zbiorem działań na rzecz państwa lub instytucji w celu zapewnienia wykonywania ich zadań. Współcześnie w państwach o najwyższym rozwoju społeczno-gospodarczym przyjmuje się, że ma ono formę governance. Aby zrozumieć jego istotę najlepiej jest prześledzić rozwój administrowania na tle zmian społecznych, politycznych, kulturowych i gospodarczych. Funkcje administracyjne rodzą się we wszystkich działaniach zorganizowanych. Wszelkie organizacje powstają pod presją środowiska lub dla rozwiązania określonych problemów jej członków. Ludzie łączą się dla lepszego i łatwiejszego podołania zadaniom, tworzą struktury wytwórcze oraz systemy je regulujące. Powstają w ten sposób systemy, w których podstawą działań w najszerszym tego słowa rozumieniu jest współdziałanie ludzi oparte na ich zbieżnych potrzebach i oczekiwaniach. (fragment tekstu)
Artykuł poświęcony jest funkcjonowaniu Rady Gabinetowej w polskim systemie prawnym. Rada Gabinetowa jest to Rada Ministrów obradująca pod przewodnictwem Prezydenta, który ma wyłączne prawo jej zwołania. Jednakże, na posiedzeniach Rady Gabinetowej nie mogą zapadać żadne wiążące decyzje. Nie ma ona kompetencji Rady Ministrów. Organ ten ma charakter wyłącznie konsultacyjny. Obecnie jest to instytucja zupełnie zapomniana i niestosowana. Jej rozkwit to okres prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego w latach 1995-2005. Celem artykułu, oprócz samego scharakteryzowania instytucji Rady Gabinetowej w polskim porządku konstytucyjnym, jest wskazanie przyczyn nikłego jej wykorzystywania w ostatnich latach. Odstąpienie od jej zwołania, zauważalne od czasów prezydentury Lecha Kaczyńskiego, przypadającej na lata 2005- 2010 spowodowane jest po pierwsze brakiem nałożonego na Prezydenta obowiązku konsultacji swoich decyzji z Radą Ministrów, a po drugie brakiem możliwości podejmowania wiążących decyzji przez Radę Gabinetową. Przyczyny te prowadzą do stwierdzenia, będącego tezą badawczą artykułu, że Rada Gabinetowa nie jest organem potrzebnym dla funkcjonowania prezydenta RP i Rady Ministrów. (abstrakt oryginalny)
Opisane w poprzednich rozdziałach procesy globalizacji sprawiły, że w powstałym w jej wyniku porządku światowym państwa narodowe pełnią, podobnie jak korporacje transnarodowe, role graczy w globalnej grze gospodarczej. Problem leży w tym, że państwo jako instytucja nie przystaje ze swej natury do takiej nowej roli. Kategoria "instytucja" może być odniesiona do państwa, jeśli będziemy ją rozumieć podobnie jak J.R. Commons, który tym pojęciem obejmował nie tylko wszelkie reguły wspólnego działania, ale i służące owemu działaniu formy organizowania się, począwszy od rodziny, aż do państwa właśnie [Commons, 1931, s. 648]. Według równie popularnego ujęcia D.C. Northa instytucje jako reguły należałoby odróżniać od organizacji, które są uczestnikami gry - "graczami". Państwo bez wątpienia jest takim graczem, natomiast traktowanie go jako instytucji może być uzasadnione przede wszystkim sposobem, w jaki reaguje ono na zmiany zachodzące w otoczeniu. Podlega ono w pełni prawidłowościom dotyczącym wszelkich zmian instytucjonalnych [Miszewski, 2018, s. 85-86]. (fragment tekstu)
Idea odpowiedzialności piastunów władzy wykonawczej jest nieobca polskiej myśli prawniczej oraz ustawodawstu polskiemu. Ten rodzaj odpowiedzialności przewidywała zarówno konstytucja marcowa z 1921 r., jak i kwietniowa z 1935 r. Postanowienia norm konstytucyjnych traktujących o odpowiedzialności rozwinięte były w ustawach o Trybunale Stanu1. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.