Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 347

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Stosunki międzynarodowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
Stosunki Federacji Rosyjskiej i Białorusi w XXI w. charakteryzują się dynamiką i zmiennością. Procesy integracyjne obu państw, zapoczątkowane jeszcze w latach 90. ubiegłego stulecia, są elementem konsekwentnie realizowanej przez Rosję strategii dominacji na obszarze postradzieckim. Autorzy dochodzą do konstatacji, że owa strategia w przypadku Białorusi jest swoistą mieszanką soft power i hard power, a dobór instrumentów działania jest uzależniony od stabilności autorytarnego reżimu, którego uosobieniem jest Alaksandr Łukaszenka. Sfałszowane wybory prezydenckie uruchomiły falę protestów, doprowadzając do stopniowej utraty legitymacji społecznej przez białoruskiego prezydenta. Rosja staje przed dylematem: czy nadal wspierać tracącego poparcie Łukaszenkę, czy poszukać "nowej alternatywy personalnej", polityka, który gwarantowałby implementację "prorosyjskiego wektora" w polityce wewnętrznej i zagranicznej Białorusi. Bez względu na rozwój sytuacji, strategicznym celem Rosji pozostaje utrzymanie Białorusi w swojej strefie wpływów przy wykorzystaniu już istniejących mechanizmów współpracy pomiędzy oboma państwami. (abstrakt oryginalny)
Przeobrażenia środowiska międzynarodowego, z jakimi mamy współcześnie do czynienia, stawiają Unię Europejską przed koniecznością weryfikacji swojej polityki na arenie międzynarodowej. Konflikt rosyjsko-ukraiński oraz ogromna fala imigrantów z objętych wojną terenów Bliskiego Wschodu (zwłaszcza Syrii) wymagają opracowania przez Unię nowego podejścia strategicznego. Dotychczasowe założenia UE sformułowane w Europejskiej Strategii Bezpieczeństwa oraz strategiach szczegółowych (regionalnych, tematycznych, czy odnoszących się do obrony), wydają się nieadekwatne, aby poradzić sobie z zaistniałą sytuacją w bezpośrednim sąsiedztwie UE, ale też poza nim. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja założenia, że Unia Europejska potrzebuje gruntownej zmiany modelu prowadzenia polityki zagranicznej. Podstawą tego powinna być na nowo sformułowana globalna strategia polityki zagranicznej UE, która byłaby odpowiedzią na współczesne wyzwania i zagrożenia. Aby zweryfikować tę hipotezę, należy na początku dokonać analizy dotychczasowych strategii działania UE w stosunkach międzynarodowych (instrumentów i polityki w stosunkach zewnętrznych); ponadto pokazać uwarunkowania i podstawy formułowania nowego modelu strategicznego. Wreszcie, dokonać rewizji polityki zagranicznej UE w wybranych obszarach ramowych oraz skonstruować rekomendacje dla polityki zagranicznej UE w przyszłości. (abstrakt oryginalny)
Korzystając z okazji 50-lecia istnienia Międzynarodowego Funduszu Walutowego (lipiec 1994) omówiono przebieg kontaktów MFW z Polską.
Przekazywany w Państwa ręce nowy tom "Krakowskich Studiów Międzynarodowych" jest plonem międzynarodowej konferencji naukowej, która odbyła się w Pałacu na Wodzie, współorganizowanej przez Stowarzyszenie Kawalerów Legii Honorowej i Narodowego Orderu Zasługi, Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie i paryską Fundację Charlesa de Gaulle'a. Trwająca dwadzieścia lat epopeja Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce, rozpoczęta nazajutrz po odzyskaniu przez Rzeczpospolitą niepodległości w 1918 r., jest wydarzeniem na tyle ważnym, że nie powinno się o nim zbyt łatwo się zapomnieć. (fragment tekstu)
The outbreak of the Russian-Ukrainian war in 2022, seen by many analysts as a 'proxy war' between the United States and the Russian Federation, can be seen as another manifestation of tensions developing in East-West relations since at least 2008. However, the Russian-Ukrainian war has far-reaching implications beyond the Euro-Atlantic region. Thus we will be most interested in how it has affected the Middle East and North Africa (MENA). (fragment of text)
Francuska Misja Wojskowa w Polsce powstała bezpośrednio po I wojnie światowej, z zadaniem pomocy w organizacji i szkoleniu Wojska Polskiego. Wpisała się w szerszy projekt polityczny zainteresowania Francji państwami Europy Środkowej, które szybko okazało się nietrwałe. Jednak w trakcie wojny bolszewickiej jej zadania zasadniczo wzrosły, gdy żołnierz francuski stanął po raz pierwszy do walki w obronie terytorium niepodległej Polski. Było to udziałem kapitana Charles'a de Gaulle'a, co głęboko zaważyło na roli i miejscu, jakie przypisywał Polsce jako prezydent V Republiki w swojej wizji Europy. Uznanie przez niego nienaruszalności granicy na Odrze i Nysie, jako pierwszego przywódcę zachodniego już w 1959 r., było jednym z jej głównych elementów. (abstrakt oryginalny)
Wizyty generała de Gaulle'a w Polsce nie da się zrozumieć bez uwzględnienia dwóch sprzecznych czynników istniejących w stosunkach polsko-francuskich od 1958 r.: z jednej strony przynależności do przeciwnych obozów w czasach zimnej wojny, a z drugiej strony - intensywności więzi dwustronnych, które wyrażały się także w osobistych wspomnieniach de Gaulle'a ze służby w latach 1919-1921. Niezależnie od względów sentymentalnych i historycznych kwestia powojennej Polski na trwale wpisana była w koncepcję geopolityczną de Gaulle'a. Oznaczało to m.in. poparcie Generała dla nienaruszalności zachodniej granicy Polski. Możliwości otwarcia politycznego, o których myślał już od 1958 r., udaremniły napięcia zimnej wojny i poparcie Polski dla Algierii. Punktem zwrotnym było usunięcie Chruszczowa i ochłodzenie w stosunkach francusko-niemieckich. Intensywne obustronne wizyty między Polską a Francją miały oznaczać akceptację porządku dwubiegunowego pod warunkiem zachowania przez Polskę jej tożsamości. Wizyta generała de Gaulle'a w Polsce miała służyć wyjaśnieniu polityki "odprężenia, zrozumienia, współpracy". Jego przemówienia w zawoalowanej formie sugerowały Polsce przyjęcie bardziej samodzielnej pozycji wobec Moskwy, ale jednocześnie nie niosły za sobą czynów mogących naruszyć powojenne status quo w Europie. (abstrakt oryginalny)
Rosja jest istotnym uczestnikiem stosunków międzynarodowych. Jej pozycja jest kształtowana zarówno przez istotne czynniki o charakterze historycznym, jak również jest poddawana wpływom współczesnych procesów. W ostatnich latach nasiliła się szczególnie działalność Rosji o charakterze proaktywnym. Coraz częściej ze strony władz rosyjskich pojawiają się różne inicjatywy. Zapewne spowodowane to jest ogólną poprawą sytuacji ekonomicznej, poczynając od roku 1999, czyli czasu kiedy B. Jelcyna zastąpił W. Putin. Równocześnie obserwuje się systematyczny wzrost znaczenia Chin, przy relatywnie osłabiającej się pozycji Stanów Zjednoczonych. Rosja nie ukrywa swych mocarstwowych aspiracji. Systematycznie prowadzi politykę umacniania swej pozycji i umiejętnego wpływania na otoczenie. Celem opracowania jest nakreślenie tych charakterystyk Rosji, które najsilniej rzutują na szanse jej ewolucji w kierunku pozycji mocarstwowej. Współczesna Rosja jest w stanie przeprowadzić skuteczne procesy modernizacyjne i tym samym wpłynąć na swe otoczenie zgodnie z wyznaczonymi celami. Jednakże zdaniem niektórych obserwatorów eskalacja napięcia na Ukrainie i w jej bezpośrednim otoczeniu może doprowadzić do znacznego osłabienia Rosji i jej trwałej izolacji międzynarodowej. (fragment tekstu)
Podjęto próbę zrekonstruowania i scharakteryzowania polityki granic zewnętrznych Unii Europejskiej w wymiarze funkcjonalnym, która prowadzona była w pierwszej dekadzie funkcjonowania tej wspólnoty. Podstawowym problemem badawczym rozprawy uczyniono odpowiedź na pytanie, jaką politykę wobec granic zewnętrznych UE formułowano w dokumentach politycznych i prawnych wybranych instytucji UE w latach 1992-2002. Kwestia ta wymagała ustalenia celów, zasad i instrumentów działania, które ustanowiła UE wobec swoich granic zewnętrznych oraz wskazania wizji granic Stojącej (lub stojących) u podstaw określonych rozwiązań, formułowanych i przyjmowanych w obszarze tej polityki. (fragment tekstu)
With the advent of the pandemic and the outbreak of individuality in inter-state politics, semiconductors, products that have become widely used by high-tech companies, have led to an increase in worldwide demand. But growing nationalism has led nations not to cooperate on the successful joint and equitable growth of these innovative technologies. This research analyses through a PEST analysis the political, economic, social and technological consequence of these choices for the largest semiconductor company, TSMC. The results show how, to date, the international chessboard poses four choices facing TSMC's future, each based on how nations will approach future collaborative choices.(original abstract)
11
Content available remote Unia Europejska-ChRL: uwarunkowania i ewolucja relacji gospodarczych
80%
Stosunki gospodarcze pomiędzy UE a Chińską Republiką Ludową początkowo zawężały się do relacji bilateralnych ustanawianych przez poszczególne państwa Wspólnot Europejskich z ChRL. Intensyfikacja stosunków UE-ChRL nastąpiła w latach 90., obejmując coraz szerszy zakres przedmiotowy. W efekcie współczesne powiązania stron znacząco wykraczają poza wymianę handlową, odnosząc się również do współpracy w zakresie energetyki, sektora finansowego, nauki, technologii, innowacji czy kultury. Celem opracowania jest ukazanie etapów przeobrażeń stosunków gospodarczych UE-ChRL wraz z przedstawieniem przyszłych priorytetów we wzajemnych relacjach. W wyniku przeprowadzonej w tekście analizy krytycznej literatury oraz analizy porównawczej stwierdzono, że wzajemne relacje będą się rozwijać, stanowiąc dla obu stron istotny czynnik umocnienia pozycji politycznej i gospodarczej we współczesnym świecie.(abstrakt oryginalny)
W podsumowaniu trzeba zauważyć - co przeprowadzona w niniejszym artykule analiza pokazuje wyraźnie - że eurosceptyczny dyskurs na temat działań zewnętrznych UE jest zróżnicowany i często odległy od eurosceptycznej ortodoksji. Użycie stworzonej przez T. Dieza koncepcji dyskursywnych punktów węzłowych wykazało, że znaczna część eurosceptyków dopuszcza odgrywanie przez Unię pewnej - mniej lub bardziej ograniczonej - roli na arenie międzynarodowej. I to pomimo dostrzeganych przez nich licznych ułomności Unii. W zasadzie jedynie niewielka część partii i polityków eurosceptycznych odrzuca całkowicie aktywność wspólnoty w obszarze polityki zagranicznej. To odejście od eurosceptycznego dogmatu, że Unia jest niepotrzebna i jest szkodliwa dla interesów państw członkowskich, widać wyraźnie, jeżeli dokona się analizy określonych obszarów aktywności zewnętrznej Unii. W wielu z nich eurosceptycy, pomimo deklarowanej niechęci do Unii, dostrzegają jednak istotną wartość dodaną współpracy europejskiej. Unia w tej wizji może i nie ma być samodzielnym aktorem międzynarodowym, ale z pewnością jest użyteczną platformą uzgadniania wspólnych interesów i strategii oraz realizowania ich w środowisku międzynarodowym. To przekonanie, dzielone przez wielu członków eurosceptycznych partii, wydaje się mieć jednak odmienne źródła w zależności od kraju pochodzenia.(fragment tekstu)
More than a year after the Russian aggression against Ukraine, a little can already be said about Turkey's attitude and the consequences of the conflict for Ankara. Turkey is balancing between Moscow and Kiev, trying to gain ground as a mediator, but also looking after its interests, especially economic ones. The text aims to analyse Turkish-Russian and Turkish-Ukrainian relations, especially since the outbreak of the war, and to answer the question of what the possible consequences of the Russian-Ukrainian war are for Turkey, whether it will be the big winner or rather the big loser of the situation. (original abstract)
The paper seeks to indicate the main sources and currents that mold the general pattern of Iran's foreign policy and propose the explanation of Iran's actions in regard to Russia. The paper shortly analyze, political dualities like pragmatism vs. idealism, decision making through the institutions of the revolution vs. parliamentary democracy, Iran's desire for recognition as a regional power vs. forward defensive approach and last but not least an accurate terminology to use in a broader debate about Iranian policy. The paper secondary aim is to provide a general picture of Iranian policy toward Russia and to put some light on complexity of Iran-Russia relations. (original abstract)
15
Content available remote U.S. Foreign Policy Towards North Korea
80%
The U.S. relations to Democratic People's Republic of Korea (DPRK) are since the end of the Cold War revolving around achieving a state of nuclear free Korean peninsula. As non-proliferation is a long term of American foreign policy, relations to North Korea could be categorized primarily under this umbrella. However, the issue of North Korean political system also plays role as it belongs to the other important, more normative category of U.S. foreign policy which is the protection of human rights and spreading of democracy and liberal values. In addition, the North Korean issue influences U.S. relations and interests in broader region of Northeast Asia, its bilateral alliances with South Korea (Republic of Korea, ROK) and Japan as well as sensitive and complex relations to People's Republic of China. As the current administration of president Donald J. Trump published its National security strategy and was fully occupied with the situation on Korean peninsula in its first year, the aim of the paper is to analyse the changes in evolution of U.S. North Korean policy under last three administrations, look at the different strategies adopted in order to achieve the same aim, the denuclearization. The paper does not provide a thorough analysis, neither looks at all documents adopted and presented in the U.S. or within the U.N. It more focuses on the general principles of particular strategies, most significant events in mutual relations as recorded by involved governmental officials and also weaknesses of these strategies as none has achieved desirable result. In conclusion, several options for current administration are drawn, however all of them require significant compromises and could be accompanied with series of setbacks dangerous for regional stability and U.S. position in the region.(original abstract)
Celem artykułu jest analiza polityki zagranicznej Egiptu wobec głównych osi rywalizacji na Bliskim Wschodzie po Arabskiej Wiośnie. Jedna z nich ma charakter rywalizacji globalnej, a druga regionalnej. W przypadku rywalizacji pierwszego typu należy zwrócić uwagę na Stany Zjednoczone, dążące do zachowania statusu światowego supermocarstwa, jak również na Federację Rosyjską, która dąży do tego, aby ze statusu mocarstwa regionalnego przekształcić się w mocarstwo globalne. Druga to rywalizacja saudyjsko-irańska o hegemonię w regionie Bliskiego Wschodu. W tym kontekście egipskie władze dążą do dywersyfikacji relacji sojuszniczych, co wynika z silnego poczucia podmiotowości egipskiego państwa. (abstrakt oryginalny)
Bliski Wschód zajmuje kluczowe miejsce w polityce zagranicznej USA. Jest to region realizacji amerykańskich interesów, rywalizacji z innymi aktorami areny międzynarodowej, podejmowania działań na rzecz uczynienia z państw arabskich client states, umacniania zależności z państwami regionu a także wykorzystywania przez USA siły militarnej jako środka realizacji polityki zagranicznej (wojny w Zatoce Perskiej, zaangażowanie USA w Libii i Syrii, wojna z ISIS). Istotą bliskowschodniej polityki USA stała się pewnego rodzaju sinusoidalna zmienność w sięganiu po instrumenty charakterystyczne dla polityki softi hard wilsonianism. O ile bowiem politykę prezydenta Baracka Obamy wobec Bliskiego Wschodu cechowało odejście od The New Crusade i War on Terrorism charakterystycznych dla George'a W. Busha, o tyle Donald Trump prezentuje strategię (brak strategii?) bezkompromisowości zgodnie z przyjętym w kampanii wyborczej hasłem Make America Great Again i podejmuje działania na rzecz stworzenia American World Order również na Bliskim Wschodzie. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest przedstawienie genezy polsko-niemieckiego Traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 17 czerwca 1991 r. oraz jego znaczenia dla procesu pojednania i rozwoju wszechstronnej współpracy między Polską a Niemcami w kontekście obecnego kryzysu migracyjnego w Europie. Autor formułuje kilka interesujących tez i próbuje odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących stosunków polsko-niemieckich w okresie 1989-2018 oraz ich uwarunkowań i perspektyw. W ciągu ostatnich dwóch lat stosunki polsko-niemieckie, zwłaszcza polityczne, uległy znacznemu pogorszeniu. Sytuacja międzynarodowa w Europie stała się również bardziej skomplikowana. Jednym z powodów tej sytuacji jest kryzys imigracyjny spowodowany masowym napływem ludności z krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Kryzys imigracyjny podzielił Unię Europejską i wpłynął na stosunki między jej państwami członkowskimi, w tym stosunki polsko-niemieckie.(abstrakt oryginalny)
19
Content available remote Kształtowanie się statusu prawnego Morza Kaspijskiego
80%
|
|
nr 12
147-157
Celem tego artykułu jest omówienie podstaw prawnych regulujących kwestię statusu Morza Kaspijskiego, a ponadto prezentacja procesu kształtowania się wspólnego stanowiska w tej kwestii oraz problemów powstałych w toku tego procesu. (fragment artykułu)
Omówiono pracę doktorską M. Mizerskiej-Wrotkowskiej pt. Wpływ członkostwa Polski i Szwecji w Unii Europejskiej na charakter i rozwój ich wzajemnych stosunków, której głównym celem było przeanalizowanie wpływu członkostwa Polski i Szwecji we wspólnym ugrupowaniu integracyjnym - Unii Europejskiej - na ich stosunki dwustronne.
first rewind previous Strona / 18 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.