Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Strikes
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
There is an ongoing debate on the changes in the activity of the labour movement in Europe: whether strikes are still the dominant form of action or were they supplanted by demonstrations and civil activism. The question is urgent in countries such as Poland where the number of registered strikes is very low. We verify the hypothesis that the labour movement in Poland shifts from the labour rights to civil rights model of contention in five dimensions: the scale of protest, mobilizing structures, repertoire, claims, and addressees. To avoid pitfalls of relying on official strike data, we use protest event analysis to gather data on workers' protest from the national press. The conclusion is that the official data on strikes does not reveal the full scope of protest but work stoppages remain the dominant form of action. Results question the reliance on the official strike data to measure labour movement activity. (original abstract)
Niniejszy artykuł poświęcono analizie zmian społeczno-politycznych, które zanotowano w Polsce w wyniku wybuchu protestów w 2016 r., określanych mianem Czarnych Marszów. Protesty, które dalej przybrały nazwę Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, w następnych latach kilkakrotnie się uaktywniały w wyniku kolejnych wydarzeń zaistniałych wokół przepisów regulujących prawo do aborcji w Polsce. Ustalenia empiryczne zawarte w poniższym tekście wynikają z analizy danych statystycznych (raporty CBOS) dedykowanych badaniom elektoratów partii politycznych, które przeprowadzono w latach 2015, 2017 i 2021. Ponadto w artykule zreferowano badania własne prowadzone w okresie od kwietnia do lipca 2021 r. metodą analizy treści opublikowanych w mediach społecznościowych przez podmioty powstałe po 2016 r. Wyniki badań potwierdzają, że wybuch, a następnie okresowa aktywizacja protestów, wspierana działaniem podmiotów promujących prawo do aborcji, zainicjowały dwie istotne zmiany w Polsce. Pierwszą jest wyraźna polaryzacja elektoratów partii politycznych w odniesieniu do prawa do aborcji, drugą zaś intensyfikacja dyskursu o samym prawie do aborcji, łącznie z wprowadzeniem do agendy nowej argumentacji dotyczącej terminowania ciąży (a także innych tematów związanych z sytuacją kobiet i szeroko rozumianą edukacją seksualną). Obie te zmiany wywołały zjawisko widoczności aborcji w dyskursie publicznym, zwłaszcza tym prowadzonym w mediach społecznościowych. Poniższa analiza wpisuje się w nurt badań społecznych poświęconych znaczeniu protestów społeczno-politycznych w państwach demokratycznych oraz roli mediów społecznościowych stanowiących immanentne narzędzie wykorzystywane w aktywności nowych ruchów społecznych.(abstrakt oryginalny)
Legalność strajku w służbie zdrowia budzi wiele wątpliwości. Wśród pytań dotyczących tej problematyki do najważniejszych należy zaliczyć przede wszystkim to, czy lekarze są uprawnieni do udziału w akcji strajkowej? Autorka udziela odpowiedzi na to pytanie na podstawie analizy międzynarodowych i polskich przepisów oraz w kontekście obowiązku lekarza udzielania pomocy w przypadku niecierpiącym zwłoki. (abstrakt oryginalny)
Prezentowane opracowanie stanowi omówienie prac powstałych w ramach seminarium, odbywającego się w Instytucie Gospodarstwa Społecznego SGPiS w latach 1988-1989 i wznowionego następnie jesienią 1990 roku. Seminarium to koncentrowało się na problematyce konfliktu przemysłowego. W pierwszym etapie prac powstały monograficzne studia poświęcone strajkom o legalizację NSZZ "Solidarność", przebiegających na szerszym tle konfliktów ekonomicznych /strajki w Hucie im. Lenina i Zakładach Mechanicznych "Ursus" wiosną 1988 r./ oraz dwum przypadkom "czystego" konfliktu przemysłowego w Zakładach Elektromaszynowych "EDA" w 1987 r. i w Naukowo-Produkcyjnym Centrum Półprzewodników "CEMI" w latach 1986-1987. Wtedy też powstała próba teoretycznego podsumowania doświadczeń polskich strajków lat osiemdziesiątych.
Artykuł jest poświęcony problematyce zakresu podmiotowego prawa do strajku w świetle nowelizacji ustawy o związkach zawodowych z 5 lipca 2018 r. Poprzez niniejsze zmiany, zostanie poszerzony także krąg podmiotów, które będą posiadać prawo do strajku, a zwłaszcza osoby wykonujące pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy. W tym kręgu znajdują się zwłaszcza osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych. Artykuł prezentuję także różnice pomiędzy dotychczasowym zakresem podmiotowym prawa do strajku, a zakresem który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2019 r. czyli od wejścia ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych w życie. Autor przedstawia także kompleksowo, jakie kategorie podmiotów legitymują się prawem do strajku w świetle omawianej nowelizacji, co ma także wydźwięk praktyczny.(abstrakt oryginalny)
Strajki stały się zjawiskiem dość częstym - są ostateczną formą protestu pracowników, domagających się poprawy płacy i warunków pracy. Celem artykułu jest analiza strajków na Litwie w XXI wieku. Badania zostały przeprowadzone na podstawie danych statystycznych Departamentu Statystyki Litwy. W artykule zastosowano metodę porównawczą wskaźników uzwiązkowienia z innymi krajami UE oraz przestrzennego zróżnicowania liczby strajków w okręgach kraju. Decyzje o strajku podejmują związki zawodowe. Litwa ma niskie wskaźniki udziału pracowników w związkach zawodowych, zaś prawo litewskie (Kodeks pracy) stawia wysokie wymagania wobec organizatorów strajku, stąd też w poszczególnych latach strajków nie było wcale albo było niewiele. Jednak w latach 2007-2008 przez cały kraj przeszła lawina strajków w oświacie. Nastąpił wzrost wynagrodzeń pracowników oświaty, jednak okazał się on krótkotrwały. Kolejna fala strajków w tej branży miała miejsce w latach 2014-2016, ale nie przyniosła efektów(abstrakt oryginalny)
Pogłębiający się kryzys gospodarczy wpływa bezpośrednio na rynek pracy oraz poczucie bezpieczeństwa pracowników. Zwolnienia grupowe, cięcia wynagrodzeń, które dotykają różne firmy, sprawiają, że organizacje związkowe podejmują bardziej stanowcze kroki w celu obrony miejsc pracy oraz utrzymania płac poprzez akcje protestacyjne i strajki. Warto zatem zastanowić się, czym jest strajk oraz jak się wobec niego zachować. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono unormowanie prawne Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zakresie ochrony prawa do strajku. Warto podkreślić, że Konwencja nie wyraża wprost prawa do strajku. Jednak prawo to zostało ujęte w Europejskiej Karcie Społecznej. Art 11 EKPC stanowi, że każdy ma prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się oraz do swobodnego stowarzyszania się, włącznie z prawem tworzenia związków zawodowych i przystępowania do nich dla ochrony swoich interesów. W ostatnim czasie Europejski Trybunał Praw Człowieka podjął dwa istotne rozstrzygnięcia, w których wskazał, iż art. 11 EKPC chroni także prawo do rokowań zbiorowych, a także prawo do strajku. W swoich rozstrzygnięciach Trybunał nawiązał do dorobku Międzynarodowej Organizacji Pracy. Trzeba jednak dodać, że również Konwencje MOP nie przewidują wprost ochrony prawa do strajku.(abstrakt oryginalny)
Problematyka strajku jest doniosła nie tylko ze społecznego, ekonomicznego i politycznego punktu widzenia, ale także prawnego. Z art. 17 ust. 1 ustawy z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych wynika, iż na legalną definicję strajku składają się następujące elementy: jest on akcją zbiorową, polega na powstrzymaniu się od pracy, jego celem jest rozwiązanie sporu zbiorowego. Każdy z tych elementów budzi de lege lata wątpliwości i skłania do formułowania wniosków de lege ferenda. Prezentowany artykuł nie ma na celu wyczerpującej analizy pojęcia sporu zbiorowego, lecz zmierza do wskazania kwestii kontrowersyjnych powstających na tle aktualnej legalnej definicji akcji strajkowej. (abstrakt oryginalny)
Autor omawia przesłanki warunkujące wszczęcie sporu zbiorowego, jakim jest strajk, oraz zasady jego prowadzenia. Opisuje warunki, które definiują i określają akcję strajkową - wyodrębniając przesłanki exemplar initiations strajku, a ponadto przybliża naturę postanowień regulujących prowadzenie już wszczętego strajku, rozumianego jako wystąpienie zgodne z literą prawa, gdyż koherentnego z pewnym modus procedendi prowadzenia tego typu wystąpienia zbiorowego, zdefiniowanym w ustawie z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. (abstrakt oryginalny)
Dokonując oceny legalności akcji strajkowej przez pryzmat referendum strajkowego, autorka szczególną uwagę poświęca kwestii głosowania przeprowadzonego wyłącznie wśród pracowników, których praw lub interesów spór zbiorowy dotyczy, z pominięciem innych pracowników zakładu pracy oraz formy głosowania w sprawie strajku. Ponadto analizuje problematykę podmiotu uprawnionego do przeprowadzenia referendum, przedmiotu referendum, terminu zorganizowania referendum i czasu jego ważności. Problematyka ta nie była do tej pory przedmiotem refleksji naukowej, a na jej potrzebę wskazuje praktyka zbiorowych stosunków pracy i rosnąca w ostatnim czasie liczba strajków. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest analiza tego, na ile kwestia ochrony danych osobowych jest istotna w procedurze prowadzenia sporu zbiorowego. Dla poczynienia ustaleń w tej materii zastosowano przede wszystkim metodę dogmatycznoprawną, a analizie poddano w pierwszym rzędzie przepisy ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych oraz RODO. Poczynione ustalenia prowadzą do wniosku, że pomimo iż sam spór ma charakter zbiorowy, to w trakcie jego prowadzenia obie strony (zarówno związkowa, jak i pracodawcza) dokonują przetwarzania szeregu danych osobowych. Ze względu na specyfikę tej procedury, a także fakt, że ustawa zasadniczo tworzona była przed wejściem w życie RODO i nie była nowelizowana pod kątem uwzględnienia szeroko pojętych wymogów warunkujących prawidłowość przetwarzania danych, konieczne jest opieranie się na generalnych zasadach wynikających z RODO, a pewnym wyznacznikiem mogą być opinie wydawane przez UODO. Doniosłość praktyczna poruszanej tematyki i jej znaczenie dla partnerów społecznych realizujących swoje konstytucyjne prawo do prowadzenia sporów zbiorowych w pełni uzasadniają prowadzenie dalszych badań w tym kierunku i docierania z poczynionymi ustaleniami do różnych grup odbiorców (poza wskazanymi partnerami społecznymi także przedstawicieli judykatury oraz nauki). (abstrakt oryginalny)
Zakończony klęską strajk górników z lat 1984/1985 utorował drogę dla reform. Sukces ten osiągnięto dzięki skutecznej realizacji programu inwestycyjnego; usprawnieniom organizacyjnym i zmniejszeniu natężenia konfliktów ze związkami zawodowymi. Konsekwencją wzrostu wydajności było radykalne ograniczenie kosztów. W połowie lat 90-tych cena węgla brytyjskiego spadła tak bardzo, że mógł on bez przeszkód konkurować z importowanym, a bieżąca działalność zaczęła przynosić "zyski operacyjne".
Prawo do strajku jest uznawane za jedno z podstawowych praw człowieka, mimo to w regulacji polskiej podlega licznym ograniczeniom. W szczególności wątpliwości wzbudzają ograniczenia podmiotowe, odnoszące się do członków korpusu służby cywilnej. Niniejszy artykuł wskazuje na konstytucyjny zakres prawa do strajku, aby w dalszej kolejności odnieść się do regulacji szczególnych i wskazać na ewentualne możliwości modyfikacji obecnie istniejących postanowień. (abstrakt oryginalny)
Fundamentem zbiorowych stosunków pracy jest zachowanie tzw. pokoju społecznego. Sprzeczność interesów stron zbiorowych stosunków pracy naturalnie prowadzi do powstawania pomiędzy nimi konfliktów. W celu ich uniknięcia lub eliminacji wprowadza się różne rozwiązania na poziomie zarówno ustawowym, jak i układowym. Na gruncie polskiego ustawodawstwa regulacją mającą być gwarantem pokoju społecznego jest ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 295, ze zm.; dalej: u.r.s.z.). Ustawodawca wprowadził wielostopniowy mechanizm rozwiązywania konfliktów zaistniałych między pracodawcą a pracownikami. Instytucje tego aktu mają doprowadzić do rozwiązywania sporu w sposób jak najbardziej ugodowy. Celowi temu służy m.in. wymóg przeprowadzenia rokowań oraz mediacji, a także możliwość przeprowadzenia procedury arbitrażu. W przypadku gdy strony sporu zbiorowego nie dojdą do porozumienia w ramach tzw. metod polubownych, dla pracowników otwiera się droga do przeprowadzenia strajku. Powstaje w tym miejscu pytanie, czy strajk można traktować jako środek mający przywrócić pokój społeczny, czy też należy go raczej postrzegać jako przeciwieństwo pokoju społecznego. A jeśli strajk można traktować jako narzędzie mające zagwarantować pokój społeczny, to warto również odpowiedzieć na pytanie, czy zasady wszczynania i prowadzenia strajku zostały uregulowane w taki sposób, że sprzyjają one przywróceniu pokoju społecznego w zbiorowych stosunkach pracy. (fragment tekstu)
Autor podejmuje próbę oceny prawnych i praktycznych aspektów dotyczących ograniczenia prawa do strajku w zakładach pracy, które określane są jako wrażliwe. Inspiracją dla podjęcia tej problematyki jest oświadczenie jednej z zakładowych organizacji związkowych obejmujących zakład pracy o takim charakterze, z którego wynika, iż według posiadanej przez nią opinii dopuszczalne jest zorganizowanie strajku na stanowiskach pracy, urządzeniach i instalacjach, na których zaniechanie pracy zagraża życiu lub zdrowiu ludzkiemu lub bezpieczeństwu państwa. (abstrakt oryginalny)
17
Content available remote Zasady solidarności w nauce Jana Pawła II i w Strajku w Gdańsku w 1980 r.
63%
W nauce Jana Pawła II myśli o istocie solidarności międzyludzkiej i międzynarodowej zajmują znaczące miejsce. Te myśli przekazywał nam szczególnie mocno w trzech pierwszych pielgrzymkach po Polsce, eksponując potrzebę podmiotowości człowieka, jego niezbywalnych praw i obowiązków. W czasie Sierpnia 1980 r. rodzącą się w walce strajkowej solidarność wspierał modlitwą i dobrym słowem. Po zorganizowaniu formalnego związku zawodowego NSZZ Solidarność, w listopadzie 1980 r., radował się i błogosławił trudną pracę związkowców. Zdelegalizowanie związku w wyniku wprowadzenia stanu wojennego uznał za błąd polityczny władzy komunistów. W czasie swojej trzeciej pielgrzymki do Polski w dwóch homiliach w Gdyni i w Gdańsku wypowiedział doniosłe słowa na temat - czym jest solidarność. Słowa te zostały spopularyzowane w licznych publikacjach zagranicznych a Bernard Lecomte określił je jako egzegezę chrześcijańskiej solidarności. Myśli zrodzone w czasie rodzenia się polskiej Solidarności znalazły pewne odzwierciedlenia w trzech encyklikach opublikowanych przez Jana Pawła II w latach 1980, 1981 i 1987 r. (fragment tekstu)
Postaramy się pokazać jak zmiany społeczne mogą być źródłem konfliktów, wywołanych przeciwstawianiem się proponowanym zmianom czy reformom. Przykładem są strajki na kolejach francuskich, niemieckich, włoskich, mające za cel obronę przywilejów nadanych w przeszłości tej grupie zawodowej. W porównaniu do innych grup zawodowych, kolejarze mają specjalny status socjalny, zawierający niższy wiek emerytalny, maksymalną ilość godzin pracy w tygodniu, czas trwania płatnego urlopu, ubezpieczenie społeczne, darmowe przejazdy itd. Te przywileje były nadane w okresie, kiedy brakowało rąk do pracy w tym sektorze, czyli w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Aktualnie przywileje tej grupy zawodowej są rażąco niesprawiedliwe w stosunku do pracowników transportu sektora prywatnego. Od kilku lat w niektórych krajach zachodniej Europy te konflikty, w formie powtarzających się strajków, są znaczącym utrudnieniem dla rozwoju ekonomicznego. Akcje protestacyjne związków zawodowych są nakierowane na wstrzymanie lub anulowanie proponowanych reform. Związki zawodowe przeciwstawiają się zmianom, ponieważ te zagrażają ich interesom lub po prostu powodują strach przed nieznanym, przed kosztami ekonomicznymi i psychologicznymi powodującymi zmiany w środowisku społecznym, jak również potrzebę zaaklimatyzowania się w nowej sytuacji, zmiany nawyków, itp. Każda zmiana społeczna może powodować konflikt, który może opóźnić jej realizację lub nawet ją zniweczyć. (fragment tekstu)
20
63%
The aim of this article is a presentation of Bernard Berelson´s classical firehouse research. Berelson´s research reflected the strike of eight major New York newspaper deliverymen and belongs to a category of firehouse projects. The research was conceived as qualitative survey based on intensive interviews with 60 people and the analysis of data led author to describing the role of a newspaper in reader´s life.(original abstract)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.