Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Teoria preferencji
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available remote Declarative and Behavioral Data in Predicting Respondents Survey Mode Preference
100%
|
|
nr 2 (210)
219-227
Using previously established knowledge about survey mode preferences distribution in a population can be one of many ways of improving representativeness and quality of data gathered by survey research. Apart from mode preference existence and stability, the main problem concerns the question: which of the sources of information about mode preference could be treated as trustworthy. Because real observed choices are typically treated as better predictors of future choices than declaration only, this paper tries to answer the question: 'Are the declarations a good predictor of preference in comparison to real choices?' For this purpose, it uses combined data from 1) the 2015 Polish mixed-mode ESS experiment and 2) data from ESS8 in Poland. The multinomial logistic regression survey preference model includes socio-demographic variables accompanied by declaration/choice control variable. The results suggest significant differences between choices/declarations. Findings could be used to refine the contact strategies used in surveys. (original abstract)
|
|
33
|
nr 198
78-84
Jednym ze sposobów wyłaniania preferencji grupowej jest metoda porównywania alternatyw parami. Została ona zaproponowana przez Condorceta i do dziś stanowi kanon metod grupowego wyboru. Idea porównań parami może zostać sformalizowana za pomocą indeksu preferencji. Co więcej, pojęcie to można uogólnić w ten sposób, aby uwzględniało punktowy sposób agregacji opinii Bordy. W pracy przedstawiono to uogólnienie, a także wykazano, że przeciwnie niż w przypadku metody Condorceta koncentracja indywidualnych opinii nie prowadzi do wyboru jednoznacznej preferencji maksymalnie zgodnej z opiniami elektoratu. (abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Are We Done with Preference Rankings? If We Are, Then What?
100%
|
|
nr 4
63-74
Intransitive, incomplete and discontinuous preferences are not always irrational but may be based on quite reasonable considerations. Hence, we pursue the possibility of building a theory of social choice on an alternative foundation, viz. on individual preference tournaments. Tournaments have been studied for a long time independently of rankings and a number of results are therefore just waiting to be applied in social choice. Our focus is on Slater's rule. A new interpretation of the rule is provided. (original abstract)
Preferencją (silnym porządkiem liniowym) będziemy nazywać relację przeciwzwrotną, przechodnią i spójną Preferencje są oczywiście relacjami asymetrycznymi. W pracy przedstawiono twierdzenie - sformułowane w odniesieniu do relacji asymetrycznych i spójnych - które ma interesującą interpretację ekonomiczną (można doszukać się również interpretacji politycznych lub społecznych). Mianowicie relacja przeciwna do consensusu wyrażonych opinii (preferencji) jest dopełnieniem rozrzutu tych opinii. Stąd wynika, że rozrzut i consensus wyrażonych opinii wyznaczają się nawzajem jednoznacznie. (fragment tekstu)
Zasada zwykłej większości jest najczęściej stosowaną metodą podejmowania decyzji społecznych na podstawie indywidualnych preferencji. Już w XVIII wieku markiz de Condorcet wykazał, że metoda ta może wyznaczać nieprzechodnią preferencję społeczną, nawet gdy preferencje wyborców są przechodnie. Zakres stosowalności metody zwykłej większości jest więc ograniczony. W teorii wyboru społecznego wiele zainteresowania poświęcono analizom tego problemu - formułowane są różne warunki konieczne, które określają, w jakich sytuacjach zachodzi nieprzechodniość preferencji społecznej albo wystarczające, które gwarantują jej przechodniość. Nie zaproponowano jednak dotąd warunku, który byłby jednocześnie konieczny i wystarczający - jednoznacznie definiowałby zakres stosowalności metody zwykłej większości. W niniejszym artykule zostały przedstawione najbardziej znane, klasyczne warunki, sformułowane w latach sześćdziesiątych. Zaprezentowany jest tu również nowy sposób analizy problemu nieprzechodniości metody zwykłej większości. W wyniku przeprowadzonych analiz okazało się, że alternatywa klasycznych warunków jest warunkiem jednocześnie koniecznym i wystarczającym - określa dokładnie, kiedy można stosować metodę zwykłej większości, nie ma więc potrzeby formułowania kolejnych warunków. (abstrakt oryginalny)
Niech X ꞊{x1,x2,..., xn}, oznacza zbiór wariantów decyzyjnych (opcji, działań, projektów, kandydatów itp.) możliwych do wyboru w danej sytuacji decyzyjnej. Zakładamy, że każde dwa warianty mogą być porównywane albo pod względem różnych kryteriów, albo przez różne osoby (ekspertów, głosujących itp.). Zakładamy też, że różne oceny dają różne porządki liniowe w zbiorze X (przez porządek liniowy rozumiemy relację L w zbiorze X, xLy oznacza, że x jest lepszy od y), która jest antyzwrotna, przechodnia i zupełna, tzn. dla dowolnych dwóch różnych wariantów, albo pierwszy jest lepszy od drogiego, albo drugi jest lepszy od pierwszego). Zbiór wszystkich ocen daje więc zbiór liniowych porządków {L1, L2,..., Lm} w zbiorze X. Będziemy rozważać od dawna (przynajmniej od czasu ukazania się słynnej pracy Arrowa Social Choice and Individual Values) znany problem znalezienia porządku możliwie najbardziej zgodnego z porządkami L1, L2,..., Lm Podamy pewien sposób podejścia do tego problemu wykorzystujący relacje stopniowalne oraz omówimy własności wielościanów związanych z odpowiednim zadaniem programowania zero-jedynkowego. (fragment tekstu)
H. Bury i D. Wagner w pracy "Tworzenie oceny grupowej przy użyciu mediany Litvaka" przeanalizowali własności tej mediany. Pozwala ona na wyznaczenie oceny grupowej określającej pozycje poszczególnych obiektów w uporządkowaniu, na podstawie odległości między wektorami preferencji. Rozważania zilustrowano przykładami obliczeniowymi. (abstrakt oryginalny)
W pracy „Preferencje i prognozy” (W. Rybicki) rozważa się techniczne aspekty analogii między zagadnieniami prognostycznymi i problematyką reprezentacji preferencji. Znajomość preferencji decydenta tautologicznie przekłada się na możliwości przewidywania rodzajów jego potencjalnych działań. Drugi aspekt ma charakter instrumentalny: rangowanie elementów losowych odbywa się, na ogół. poprzez konfrontację wartości pewnych operatorów, agregujących ich pełny, numeryczny opis. Podobna jest metodologia konstrukcji predyktorów, które także agregują dostępną informację o zjawisku w celu ekstrapolacji jego przebiegu lub estymacji rozkładów „przyszłych" zmiennych. Niektóre ustalenia w zakresie subiektywnych rankingów miar probabilistycznych wynikają z teorii reprezentacji preporządków w liniowych przestrzeniach unormowanych - stanowiących „naturalne środowisko" formalnych modeli ekonomii matematycznej. W wielu przypadkach pożądane i możliwe jest sprowadzenie porządkowania stochastycznego do porównywania odpowiednich elementów losowych, określanych na wspólnej przestrzeni probabilistycznej. Formułujemy sugestię, aby ogólnie, przez prognozę elementu losowego Y rozumieć element losowy X, odpowiednio mierzalny, „mniejszy" w sensie ustalonego porządku - uwypuklając, na przykładzie, rolę redukcji ryzyka w procesie predykcyjnym. „Porządkowa" definicja ciągu prognoz uogólnia podejście klasyczne, w którym predykatorami są projekcje na (rosnące) ciągi podprzestrzeni -będące zarazem idempotentnymi kontrakcjami i uogólnionymi średnimi. (abstrakt oryginalny)
Głównym problemem teorii grupowego wyboru jest przekształcenie indywidualnych opinii wyborców w decyzję grupową. Decyzja grupowa ma oczywiście w najlepszy sposób uwzględnić indywidualne opinie. Okazuje się, że nie ma uniwersalnego kryterium najlepszej reprezentacji indywidualnych sądów. Treścią artykułu są rozważania dotyczące optymalizacji preferencji grupowej w sensie Condorceta. Z jednej strony poszukuje się najbardziej zgodnej preferencji, co prowadzi do braku jednoznaczności rozwiązania, z drugiej - relacji maksymalnej zgodności, która nie zawsze jest preferencją. Można podać warunki, w których te dwie metody prowadzą do jednakowego rozstrzygnięcia. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono wyniki badań empirycznych nad dyskontowaniem odroczonych wypłat, z których wynika, że: (1) najlepszym przybliżeniem procesu dyskontowania wydaje się funkcja hiperboliczna, (2) (zarówno zwierzęta, jak i ludzie) mogą zmieniać swoje preferencje wraz z upływem czasu. W artykule podano teoretyczne warunki zmiany preferencji w czasie. (abstrakt oryginalny)
Powszechnie wiadomo, że przy wyznaczaniu oceny grupowej bądź wyniku głosowania rezultat w istotny sposób zależy od zastosowanej metody. Daje to podstawę do rozważania problemu, na ile otrzymany wynik odzwierciedla opinie ekspertów (wolę wyborców) czy raczej cechy zastosowanej metody agregacji ocen ekspertów. Jeżeli nie ma narzuconych ograniczeń odnośnie wyboru metody oceny grupowej w praktyce może okazać się, że rozwiązania uzyskane przy użyciu różnych metod są zgodne lub zbliżone albo całkowicie rozbieżne. W pierwszej sytuacji można przyjąć, że ocena grupowa wiernie odzwierciedla opinie ekspertów. W szczególnym przypadku różne metody mogą wskazywać ten sam obiekt jako zwycięzcę. Baharad i Nitzan podali warunki, jakie powinny być spełnione, aby zapewnić taki rezultat. Saari przedstawił metodologię umożliwiającą wyznaczanie wszystkich możliwych postaci ocen grupowych - odpowiadających różnym metodom pozycyjnym - dla danego zestawu ocen ekspertów oraz przeanalizował przykład uporządkowań trzech obiektów. W pracy "Wpływ wyboru metody wyznaczania oceny grupowej na wynik ekspertyzy" (H. Bury, D. Wagner) rozszerzono rozważania na przykład czterech obiektów oraz zwrócono uwagę na trudności analizy uzyskanych wyników przy większej liczbie obiektów. (abstrakt oryginalny)
W artykule przedstawiono najważniejsze modele preferencji oraz modele zależności zachodzących między zmiennymi objaśniającymi. Obydwie grupy modeli są wykorzystywane w badaniach preferencji na etapie pomiaru i analizy preferencji. Znajdują one zastosowanie zarówno w metodach conjoint analysis, jak i wyborów dyskretnych. (fragment tekstu)
Programowanie celowe (PC) należy do metod analizy wielokryterialnych problemów decyzyjnych. Opiera się na koncepcji Simona osiągania satysfakcji. Idea PC polega na ustanowieniu poziomów aspiracji dla wszystkich funkcji oceny (kryteriów) i wyborze rozwiązania, które jest najbliższe (w sensie przyjętej miary odległości) założonym poziomom realizacji celów. Zgodnie z założeniami klasycznego modelu PC, każdemu celowi (atrybutowi) decydent przypisuje a priori określoną jedną wartość poziomu aspiracji; ponadto, przyjmuje się, że dowolna różnica między osiągniętą a pożądaną wartością celu jest dla niego tak samo istotna. W pracy „Modelowanie preferencji w programowaniu celowym” (K. Krupińska) pokazano, na podstawie studiów literatury przedmiotu, jak uchylenie tych założeń zwiększa elastyczność modelu PC w zakresie pełniejszego odzwierciedlenia preferencji decydenta. (abstrakt oryginalny)
|
2011
|
nr 16
43-71
Artykuł stanowi wprowadzenie do teorii agregacji sądów oraz porusza temat jej związków z teorią agregacji preferencji. Oparty na logice model formalny agregacji sądów porównany jest z modelem formalnym agregacji preferencji. Przedstawiony zostaje ponadto wynik w teorii agregacji sądów stanowiący dokładny odpowiednik twierdzenia Arrowa dla mocnych porządków. (abstrakt oryginalny)
|
|
nr 41
94-120
W powszechnie akceptowanym kształcie teoria preferencji jest w swojej istocie statyczna. Wprawdzie pisze się tu i ówdzie w komentarzach, że przestrzeń towarów mogą tworzyć koszyki z różnych okresów (momentów) i wobec tego relacja preferencji konsumenta umożliwia ocenę (porównywanie) koszyków rozproszonych w przestrzeni i w czasie, ale w literaturze brak systematycznego ujęcia tej idei w języku matematycznym, tym bardziej próby wyciągnięcia stąd jakichkolwiek interesujących wniosków. Zadanie to podejmujemy w tej pracy. (fragment tekstu)
W artykule wykorzystano testy stochastycznej dominacji dla rangowanych hipotez alternatywnych w warunkach dwoistości w celu zbudowania efektywnego zbioru aktywów dla różnych klas inwestorów. Zaproponowano procedurę składającą się z dwóch kroków. Pierwszym jest test dla wielowartościowej dominacji stochastycznej. W następnym kroku obliczona jest wartość dla powiązań preferowanych. (abstrakt oryginalny)
Celem rozdziału było przedstawienie problemu preferencji ujawnionych jako dynamicznie rozwijającej się teorii. Powiązanie tych zagadnień z innymi ważnymi z punktu widzenia nie tylko ekonomii, ale głównie psychologii jest potrzebą chwili ze względu na rozwój metod eksperymentalnych w ekonomii i rozwój szkoły ekonomii behawioralnej. W rozdziale postawiono wiele pytań, na które nie ma dziś jasnych i prostych odpowiedzi. Jeśli przedstawione treści wywołały niedosyt wiedzy w tym zakresie albo wzbudziły nie-pokój, to cel rozdziału został osiągnięty. (fragment tekstu)
W 1962 roku Gale i Shapley zaproponowali algorytm znajdowania stabilnego i optymalnego skojarzenia doskonałego w systemie preferencji dwustronnych. W pracy "Uogólnione dwustronne zagadnienie przydziału" (M. Anholcer, M. Dzudzewicz, M. Godlewski) przedstawione zostały modyfikacje wspomnianego algorytmu zwiększające zakres jego zastosowań i usprawniające działanie. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.