Umowa o handlu i współpracy między UE a Wielką Brytanią jest porozumieniem o strefie wolnego handlu, podpisanym zgodnie z zasadami WTO. Składa się z siedmiu części i kilkudziesięciu aneksów, które zawierają postanowienia o wolnym przepływie dóbr, inwestycji, płatności, o zasadach pochodzenia, o wspólnych instytucjach, procedurze rozwiązywania sporów, o współpracy w dziedzinie transportu, ochrony środowiska, zwalczania terroryzmu i przestępstw. W związku z opuszczeniem UE przez Wielką Brytanię istotne jest zarówno to, co Umowa określa, jak i to czego ona nie zawiera, np. postanowień o swobodnym przepływie pracowników, studentów, usług finansowych, o prawie obywateli do podejmowania pracy, o prowadzeniu wspólnej polityki handlowej, rolnej i regionalnej, o finansowaniu budżetu UE. Ponieważ Umowa ogranicza dotychczasowe swobody i zakres wzajemnej współpracy, celem artykułu jest analiza nie tylko jej postanowień, ale również konsekwencji, jakie ona przyniesie w postaci korzyści i kosztów dla Wielkiej Brytanii i UE. Autor w swoich badaniach używa znanej metodologii non-Europe, biorąc pod uwagę fakt, że to, co dzisiaj jest korzyścią z integracji, może jutro okazać się kosztem dezintegracji. Koszty i korzyści Umowy należy oceniać przez pryzmat dotychczasowych kosztów i korzyści członkostwa Wielkiej Brytanii w UE. Z tego punktu widzenia realizacja Umowy przeniesie wyższe koszty alternatywne w postaci obniżenia obrotów towarowych i usług, migracji kapitału i pracowników w porównaniu z wielkością obrotów możliwą do uzyskania w UE. Przeprowadzona analiza wskazuje, iż kosztów tych nie wyrównają oszczędności z tytułu składki Wielkiej Brytanii do budżetu UE.(abstrakt oryginalny)