Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 54

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Ustawa o szkolnictwie wyższym
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Przedmiotem niniejszych rozważań jest próba identyfikacji i systematyzacji podstawowych instrumentów prawnych, za pomocą których ma się dokonać otwarcie uczelni publicznych na potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego. W centrum zainteresowania będzie odpowiedź na dwa pytania. Po pierwsze, na ile otwarciu uczelni sprzyjają procesy samoregulacyjne zachodzące wewnątrz uczelni? Decydujące znaczenie posiada tu ustawowy zakres autonomii akademickiej. Po drugie, na ile konieczna jest ingerencja państwa w postaci wprowadzania nowych regulacji prawnych, nakładających dodatkowe obowiązki na publiczne szkoły wyższe? W konsekwencji powstaje pytanie o układ stosunków ustrojowych na linii państwo - społeczność akademicka, aby zapewnić prawidłowy rozwój nauki i edukacji akademickiej w obliczu wyzwań cywilizacji. (fragment tekstu)
Zachodzące w sferze szkolnictwa wyższego i nauki zmiany legislacyjne stawiają wobec uczelni wyższych nowe zadania oraz tworzą nowe ramy weryfikacji działalności dydaktycznej i naukowej. Spośród wielu aspektów funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego i nauki, które podlegają istotnym zmianom, na szczególną uwagę zasługuje zagadnienie określenia misji systemu szkolnictwa wyższego i nauki. Nowa ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wprowadza istotne regulacje w tym zakresie. Określenie misji systemu szkolnictwa wyższego i nauki ma bezpośrednie odniesienie do wartości, które są podstawą działalności podmiotów szkolnictwa wyższego i nauki, w tym w szczególności uniwersytetów. Określenie misji uniwersytetu zapewnia odniesienie do tradycji i miejsca uniwersytetu w systemie społecznym, określa jego tożsamość oraz wskazuje wartości, które uczelnia wyższa chroni i propaguje w swojej działalności, ponadto deklaracja misji wskazuje na podstawowe cele uniwersytetu zorientowane na przyszłość i otoczenie, w którym funkcjonuje. W tym zakresie określenie misji jest również jednym z instrumentów zarządzania rozwojem uniwersytetu.(abstrakt oryginalny)
3
Content available remote Crisis Management in Higher Education in Russia
75%
The article describes approaches to designing crisis management programs for inefficient universities. As a result of research work we present a concept of systematic approach to university crisis management based on implementation of collaborative processes at macro, meso- and micro- levels, different degrees of state participation in crisis management: supervision, recovery, external management, reorganization and liquidation; development of a portfolio of crisis management programs, consisting of standard models for the most probable situations of inefficiency at universities. (original abstract)
Mimo błędnego uzasadnienia, co do zasady należy podzielić pogląd NSA o dopuszczalności zaskarżenia decyzji dziekana uczelni w przedmiocie odmowy przyznania stypendium naukowego. (fragment tekstu)
Ustawa o szkolnictwie wyższym i nauce z 2018 r. w poważnym stopniu ogranicza autonomię wewnętrzną w uczelni. Zarządzanie oddaje w ręce rektora i rady uczelni a pomija wydziały, które, o ile w ogóle będą powołane, zostały sprowadzone do roli podmiotów bez istotnego znaczenia. Rektor jako wyłączny kierowniczy organ uczelni i rada uczelni, reprezentująca przede wszystkim interesariuszy zewnętrznych, jako organ nadzoru nad jej gospodarką, uzyskali tak szerokie kompetencje, że w konsekwencji może to wpływać negatywnie na rozwój wielu dyscyplin naukowych, zwłaszcza z dziedziny nauk humanistycznych oraz w wielu przypadkach także społecznych.(abstrakt oryginalny)
W artykule omówiono rolę uczelni w zrównoważonym rozwoju regionów. Przedstawiono oczekiwania JST wobec uczelni określone w ich strategiach oraz prawne instrumenty sterowania współpracą uczelni z regionem w obecnych przepisach i Ustawie 2.0. (abstrakt oryginalny)
Rozwój uczelni od zawsze jest nieodłączenie związany z zarządzaniem wiedzą. Przedmiotem opracowania jest wskazanie determinant usprawniania procesów zarządzania wiedzą w krajowych szkołach wyższych i wynikających z nich konsekwencji. Autorzy wskazują bariery, jak i kluczowe czynniki stymulujące rozwój zarządzania wiedzą oraz poruszają problem wyboru strategii zarządzania wiedzą.
Praktycznie od lata 2005 roku - momentu wejścia w życie obecnie obowiązującej Ustawy - trwa dyskusja nad prawem szkolnictwa wyższego. Skutkiem dyskusji i wyrazem potrzeby zmian jest to, że kilka minionych lat przyniosło dwa projekty zmian proponowanych przez kolejne rządy. Najnowsze propozycje kierunków zmian - po dosyć długim okresie konsultacji społecznych i środowiskowych - zostały niedawno przyjęte przez Rząd i skierowane do legislatorów, którzy tym założeniom mają nadać postać konkretnego projektu Ustawy. Nie oznacza to wstrzymania dyskusji. Prace nad Ustawą będą przecież trwały jeszcze przez kilka miesięcy zarówno w Sejmie, jak i Senacie RP. (fragment tekstu)
Szczegółowo omówiono dwa przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym - dotyczące zawieszenia studenta w jego prawach. Pierwszy reguluje zawieszenie studenta w związku z podejrzeniem popełnienia przez niego przestępstwa, natomiast drugi przepis dotyczy przypadku uporczywego niestawiania się na wezwanie organu dyscyplinarnego.
Mam nadzieję, że pytanie "co z tą..." nie jest opatentowane i użycie go w kontekście refleksji o przyszłości I-edukacji w Polsce nie jest nadużyciem. Pierwotny tytuł felietonu był zaczerpnięty ze słynnego dwuwiersza Jonasza Kofty: Czy świat się wiele zmieni, gdy z młodych gniewnych wyrosną starzy wku[...]eni? Zrezygnowałem jednak z niego, by nie zaczynać od zbyt wysokiego C i nie być zbyt obrazoburczym. Słowa te będą jednak dla mnie kanwą do kilku refleksji o stanie i przyszłości I-edukacji w Polsce. Jeden z komentarzy do mojego poprzedniego felietonu zawierał słuszną krytykę przekręcenia słów Bismarcka. Tym razem "googlałem" długo i namiętnie i mam nadzieję, że cytat z Jonasza Kofty jest w pełni poprawny(abstrakt oryginalny)
W opracowaniu przedstawiono ważniejsze zmiany, które zostały wprowadzone pakietem ustaw dotyczących nauki i szkolnictwa wyższego w latach 2010 i 2011. Dotyczyły one zagadnień finansowania nauki, funkcjonowania wyższych uczelni, Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych, a także systemu awansów naukowych w Polsce. (abstrakt oryginalny)
Artykuł stanowi prezentację praktycznych doświadczeń autorów w zakresie stosowania informatycznych narzędzi wykrywania plagiatów prac zaliczeniowych. (abstrakt oryginalny)
Polskie szkolnictwo wyższe wchodzi w okres zasadniczych zmian organizacyjnych i programowych. Zmiany te podyktowane są zarówno udziałem Polski w procesie bolońskim, mającym doprowadzić do utworzenia do 2010 r. Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego, jak i koniecznością podniesienia jakości kształcenia. W 2005 r. należy spodziewać się uchwalenia nowej ustawy prawo o szkolnictwie wyższym oraz opracowania nowych standardów kształcenia dla studiów dwustopniowych: licencjackich i magisterskich. Jak wiadomo, prace nad standardami kształcenia i kierunkami studiów są domeną Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (RGSzW), która przygotowuje odpowiednie propozycje i rekomendacje dla Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. Minister zaś w drodze rozporządzenia ustala nazwy kierunków studiów i obowiązujące dla nich standardy nauczania. (abstrakt oryginalny)
W zakresie, w jakim statut reguluje sprawy z zakresu prawa pracy, jest źródłem prawa, nawet mimo braku konstytucyjnego umocowania w art. 87 i art. 59 ust. 2 Konstytucji. Dla uznania statutu jako źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 k.p. niezbędne jest upoważnienie ustawowe oraz wyraźna norma upoważniająca do regulowania spraw z zakresu prawa pracy. Przekroczenie upoważnienia ustawowego rodzi skutek bezwzględnej nieważności takiego postanowienia (art. 58 § 1 k.c.), tak samo jak modyfikacja w statucie materii, którą wyczerpuje ustawa. Granice swobody w kształtowaniu treści statutu szkoły wyższej w zakresie dotyczącym stosunków pracy wyznacza art. 9 § 2 k.p. oraz ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym, będące źródłem upoważnienia do stanowienia statutu szkoły wyższej. Zgodnie z zasadą uprzywilejowania pracownika (art. 18 k.p.) postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. Postanowienia statutu szkoły wyższej, które są mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy, są z mocy prawa nieważne, a zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy. Zabezpiecza to interesy pracownika i chroni przed niekorzystnym ukształtowaniem jego sytuacji prawnej. Zakres spraw przekazanych do regulacji w statucie jest bardzo obszerny i obejmuje wiele kwestii związanych nie tylko z funkcjonowaniem szkół wyższych, ale również spraw pracowniczych. W ten sposób obowiązująca ustawa konsekwentnie realizuje konstytucyjną zasadę autonomii szkół wyższych. Zdaniem autorki, regulowanie spraw z zakresu prawa pracy w statucie nie narusza interesu pracowników ze względu na wyrażoną w kodeksie pracy i mającą zastosowanie w odniesieniu do postanowień statutu zasadę uprzywilejowania pracownika. (abstrakt oryginalny)
CEL NAUKOWY: Celem pracy jest odpowiedź na pytanie, w jakim kierunku będzie zmieniał się model uniwersytetu przedsiębiorczego w kontekście proponowanych zmian legislacyjnych (Ustawa 2.0)? PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem naukowym jest określenie kierunku modyfikacji modelu uczelni w wyniku proponowanych zmian legislacyjnych. PROCES WYWODU: W artykule zastosowano metodę analizy dokumentów i literatury w powyższym zakresie. Praca zawiera charakterystykę przyczyn i ograniczeń funkcjonowania modelu przedsiębiorczego w polskich uczelniach. Następnie skoncentrowano się na konsekwencjach zmian legislacyjnych od 2011 r. i analizie propozycji do zmian w ustawie (Ustawa 2.0). W końcowej części podjęta została próba określenia kierunku zmian modelu uczelni w Polsce. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W wyniku przeprowadzonej analizy uwidacznia się tendencja do dalszej koncentracji na modelu przedsiębiorczym uczelni z większym zróżnicowaniem zadań ze względu na odmienne profile szkół wyższych. Przedsiębiorczość uczelni w Polsce w dalszym ciągu dotyczyć będzie zarówno działalności naukowej, jak i dydaktycznej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Propozycje do zmian w Ustawie 2.0 uwidaczniają zwiększony nacisk i wymagania związane z działalnością naukową uczelni. Dostrzegalna jest również potrzeba zmian strukturalnych w szkołach wyższych. Wszystko to stanowić będzie duże wyzwanie dla szkolnictwa wyższego i jego pracowników po wprowadzeniu znowelizowanej Ustawy o szkolnictwie wyższym.(abstrakt oryginalny)
Zrównoważony rozwój polskiej nauki i szkolnictwa wyższego jest jednym z kluczowych celów reformy sektora szkolnictwa wyższego w Polsce. Mimo intensywnych przemian tego sektora, które miały miejsce po roku 1989 dotyczących - między innymi - zwiększenia niezależności uczelni wyższych od administracji państwowej czy rozwoju uczelni niepublicznych, sektor ten nadal boryka się z wieloma trudnymi do rozwiązania problemami. Jednym z nich jest niewystarczający poziom nakładów przekazywanych z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe w stosunku do wysokości kosztów ponoszonych przez uczelnie. Obecny poziom finansowania uczelni wyższych znacząco uniemożliwia ich rozwój, dlatego też jednym z celów reformy jest wprowadzenie zmian w tym obszarze funkcjonowania sektora szkolnictwa wyższego. Celem artykułu jest analiza wybranych czynników ograniczających zrównoważony rozwój uczelni publicznych w Polsce oraz identyfikacja zaproponowanych w tym zakresie zmian, wynikających z założeń ustawy 2.0. (abstrakt oryginalny)
W gospodarce opartej na wiedzy kształcenie ustawiczne postrzega się nie tylko jako pilną potrzebę, ale też wymóg cywilizacyjny i warunek ludzkiej egzystencji. Jest tematem wielu społecznych dyskusji i ważnym celem działań organizacji kształtujących współczesną politykę polską i europejską. Problem uczenia się przez całe życie staje się więc coraz bardziej złożony, dotykający różnych podmiotów i aspektów. Celem artykułu jest przedstawienie, na bazie studiów literaturowych, najistotniejszych kwestii stanowiących jego ogólny kontekst, od współczesnych przesłanek działań w tym obszarze, poprzez wskazanie uwarunkowań prawnych, spojrzenie na kształcenie ustawiczne z punktu widzenia dorosłego człowieka jako podmiotu uczącego się, aż po wskazanie zarysów współczesnej polityki uczenia się przez całe życie w perspektywie polskiej i europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Zmiany przepisów regulujących zasady nauczania w wyższych uczelniach skłaniają do refleksji na temat modelu nauczania rachunkowości. Celem artykułu jest zaproponowanie koncepcji kształcenia księgowych w wyższych uczelniach według Krajowych Ram Kwalifikacji. Po prezentacji założeń Krajowych Ram Kalifikacji autorzy przedstawili: 1) propozycje w zakresie charakteru studiów z obszaru rachunkowości (profil ogólny, profil praktyczny), 2) przykładowe efekty kształcenia na poziomie studiów pierwszego i drugiego stopnia, 3) istotę i znaczenie macierzy kompetencji w konstruowaniu planu i programu studiów. (abstrakt oryginalny)
Tło. Przez wiele lat polski model zarządzania szkołami wyższymi oparty był na koncepcjach uniwersytetu humboldtowskiego i bazował na założeniach samorządu akademickiego, w którym decyzje podejmowane były w sposób kolegialny. Jednocześnie Ustawa2.0 wprowadziła znaczące zmiany w sposobie zarządzania uczelniami. Dostrzeżono konieczność współpracy i otwarcia do tej pory hermetycznego środowiska akademickiego na otoczenie społeczno-gospodarcze i umożliwienia uczelniom profesjonalizacji zarządzania. Cele badawcze. Celem artykułu jest poznanie kryteriów wyboru członków do rad uczelni w Polsce zarówno z perspektywy zapisów nowej ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z 20 lipca 2018 roku, jak i z perspektywy osób, które były bezpośrednio lub pośrednio zaangażowane w wybór członków do rad uczelni. Ważne z perspektywy wskazanego wyżej celu było uchwycenie wprowadzonych w ustawie rozwiązań z perspektywy zmian, jakie nastąpiły w systemie zarządzania szkołami wyższymi w Polsce. Metodologia. W celu realizacji badań zdecydowano o zastosowaniu metodologii mieszanej. Dokonano analizy treści zapisów ustawy, zwracając szczególną uwagę na zapisy dotyczące powoływania członków do rad uczelni. Dodatkowo analizie poddano dwadzieścia statutów polskich uczelni, które zostały wyróżnione przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w pierwszej edycji konkursu "Inicjatywa doskonałości - uczelnia badawcza". Ponadto przeprowadzono siedem wywiadów z osobami na stanowiskach zarządczych uczelni (między innymi: rektor, prorektor), które były zaangażowane w proces wyboru członków rad uczelni. Kluczowe wnioski. Choć rady uczelni działają w wielu krajach świata, to w Polsce stanowią nowość w strukturze systemu zarządzania instytucjami szkolnictwa wyższego. Ich rola i zakres kompetencji są bardzo szerokie i realnie wpływają na funkcjonowanie uczelni w Polsce. Przeprowadzone badania wskazały, że wybór członków do rad uczelni odbywa się w Polsce zgodnie z uniwersalnymi zasadami określonymi w ustawie, a także częściowo w statutach uczelni. Wskazuje się, że członkami rady powinny być osoby szanowane w środowisku akademickim, mające duże doświadczenie w skutecznym zarządzaniu uczelnią oraz doświadczenie międzynarodowe, znające misję i wartości uczelni. (abstrakt oryginalny)
20
Content available remote Szkolnictwo wyższe w procesie przemian - zmiany systemowe: 2007-2012
63%
Artykuł ten poświęcony jest wybranym aspektom rozwoju szkolnictwa wyższego w naszym kraju. W skali międzynarodowej uczelnie odnotowują dynamiczne przemiany w wielu krajach na wszystkich kontynentach. Kolejne, dalej idące zmiany widać już na horyzoncie. Ze względu na ograniczone ramy niniejszego opracowania i znaczny zakres problematyki nie jest ono raportem szczegółowym, wyczerpująco referującym stan i perspektywy szkolnictwa wyższego w Polsce. Opracowania takie są dostępne5. Artykuł ma przede wszystkim charakter przeglądowy. Jego zasadnicze stwierdzenia sytuują się nie w warstwie analitycznej, lecz problemowej. W szczególności, zwięzłej ocenie poddano zmiany regulacyjne wprowadzone w okresie ostatnich kilku lat w wyniku nowelizacji ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym z 2011 r. Niezależna ewaluacja przeprowadzonych działań legislacyjnych jest bowiem elementarnym wymogiem właściwego działania organów władzy publicznej. (fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.