Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 79

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Ustawa o zamówieniach publicznych
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Artykuł ten dotyczy szczególnych zasad dotyczących reprezentacji konsorcjum w toku realizacji zamówienia publicznego w sytuacji, gdy w umowie w sprawie zamówienia zostanie zawarty wymóg ustanowienia przez uczestników konsorcjum pełnomocnika upoważnionego do ich reprezentacji wobec zamawiającego, a ponadto dane tego pełnomocnika zostaną wskazane w tej umowie. W szczególności opracowanie to koncentruje się na zagadnieniu możliwości dokonywania zmian w zakresie tak ustalonej reprezentacji już na etapie wykonywania umowy. Analiza tej problematyki prowadzi do wniosku, że zmiana w zakresie podmiotu ustanowionego pełnomocnikiem konsorcjum nie stanowi istotnej zmiany postanowień zawartej umowy w stosunku do treści oferty, w związku z czym przeszkody do jej przeprowadzenia nie stanowi treść przepisu art. 144 ust. 1 Prawa zamówień publicznych (p.z.p.). Można ją zatem zawsze przeprowadzić na mocy zgodnego porozumienia stron. Należy również uznać, że możliwe jest jednostronne odwołanie takiego pełnomocnictwa z ważnych powodów, uzasadnionych zasługującym na ochronę interesem reprezentowanego czy też związanych z treścią stosunku prawnego, będącego podstawą pełnomocnictwa, nawet w sytuacji braku zgody na taką zmianę ze strony zamawiającego. W braku takich ważnych powodów należy jednak stwierdzić, że zasada pacta sunt servanda ma znaczenie decydujące i skoro wykonawcy zgodzili się na zawarcie w umowie z zamawiającym postanowienia dotyczącego wyznaczenia danego pełnomocnika, który w określonym zakresie ma ich reprezentować, to postanowienie to jest dla nich wiążące. Nie mogą zatem doprowadzić do jego zmiany bez zgody zamawiającego.(abstrakt oryginalny)
Zasada proporcjonalności ma szczególne znaczenie przy ustalaniu przez zamawiającego warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Zamawiający obowiązany jest ustalić warunki zamówienia w sposób adekwatny do przedmiotu zamówienia w szczególności odnoszący się do wartości, specyfiki i złożoności zamówienia. Warunki stawiane wykonawcom nie mogą być nader wygórowane, muszą być związane z przedmiotem zamówienia i odnosić się do minimalnych wymagań, jakie powinni spełnić wykonawcy. Proporcjonalność to również równoważenie interesu publicznego i interesów wykonawców. Nie oznacza to jednak, że zamawiający ma dopuścić do udziału w postępowaniu wszystkich wykonawców. Powinien on w oparciu o warunki zamówienia zakreślić krąg wykonawców, którzy dają rękojmie wykonania w należyty sposób zamówienia publicznego. Priorytetem zamawiającego jest więc udzielenie zamówienia publicznego wykonawcy, który wykona je prawidłowo, realizując tym samym interes publiczny. (abstrakt oryginalny)
Zamówienia publiczne stanowią ważny sektor gospodarki. Celem systemu zamówień publicznych jest m.in. efektywne wydatkowanie środków publicznych, walka z korupcją i zapewnienie wykonawcom niedyskryminującego dostępu do ubiegania się o zamówienie publiczne. Celem artykułu jest krótka charakterystyka głównych elementów tworzących system zamówień publicznych w Polsce oraz próba oceny przydatności poszczególnych instrumentów systemu do realizacji głównych celów stawianych przed nim.(abstrakt oryginalny)
4
Content available remote Uznanie administracyjne w Prawie zamówień publicznych
80%
W artykule przedstawiono pojęcie uznania administracyjnego oraz jego przełożenie na sferę zamówień publicznych. Problemem jest bowiem specyfika zamówień publicznych, które łączą elementy publicznoprawne i prywatnoprawne. Podkreśla się, że zastosowanie uznania administracyjnego w zamówieniach publicznych otwiera nowe perspektywy badawcze.(abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Zatrzymanie wadium na podstawie art. 46 ust. 4a w świetle orzecznictwa
80%
Artykuł stanowi próbę odniesienia się do instytucji zatrzymania wadium w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, opisanej w art. 46 ust. 4a ustawy Prawo zamówień publicznych. Treść artykułu opiera się przede wszystkim na kierunkach orzeczniczych wytyczanych w tym zakresie przez Krajową Izbę Odwoławczą, a także orzecznictwo sądowe. Dotyka problematycznych kwestii związanych z interpretacją wskazanego przepisu i mających istotne znaczenie, w szczególności wobec wysokiej dolegliwości dla wykonawców wskazanej instytucji.(abstrakt oryginalny)
Zanalizowano wyrok SN dotyczący wykluczenia możliwości złożenia łącznej oferty przez podmioty ubiegające się o zamówienie publiczne.
Artykuł porusza kwettie dotyczące: dostawców i wykonawców w ustawie o zamówieniach publicznych z 1994r., wykonawców w ustawie Prawo zamówień publicznych, podstaw wykluczenia wykonawców w prawie zamówień publicznych porównując je z ustawą o zamówieniach publicznych.
Praktyka stosowania zamówień publicznych pokazuje, iż położenie nacisku na ofertę najtańszą nie zawsze prowadzi do wyboru oferty najlepszej. Jednakże związanie oferenta z konkretnymi produktami czy producentami może wpływać znacząco na wysokość kosztów zamawianych materiałów, przy braku możliwości zastąpienia produktów równoważnymi, lecz tańszymi zamiennikami. Aktualny staje się zatem problem pogodzenia oczekiwań obu stron stosunku zobowiązaniowego, przy jednoczesnym zachowaniu celu nadrzędnego, którym jest realizacja zamówienia na odpowiednim poziomie jakościowym i cenowym. Na tym tle pojawia się pytanie mające wymiar praktyczny: Czy w świetle ustawy Prawo zamówień publicznych istnieje możliwość już na etapie wykonywania robót budowlanych zastosowania przez wykonawcę realizującego zamówienie publiczne materiałów i rozwiązań innych niż przewidziane dokumentacją przetargową stanowiącą załącznik do umowy?(abstrakt oryginalny)
Postępowanie poprzedzające zawarcie umowy finalnej w zamówieniach publicznych, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, prowadzone jest z zachowaniem formy pisemnej. Wymóg ten ma na celu ochronę interesów publicznych, usprawnienia kontroli tychże zamówień oraz zapobieganiu korupcji gospodarczej. Omówiono zmiany, które mają ułatwić procedurę. Głownie chodzi o wyjątki dotyczące formy elektronicznej czynów w prawie z podpisem elektronicznym jako odpowiednikiem formularzy na piśmie.
Celem pracy jest identyfikacja głównych kosztów transakcyjnych na rynku zamówień publicznych. Koszty transakcyjne dla zamawiającego wynikają głównie z: wszczęcia i przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, określenia warunków i zawarcia umowy, monitorowania, mierzenia, zachowań oportunistycznych, egzekwowania zapisów umowy, renegocjacji umów i dochodzenia swoich praw oraz rozliczenia i pośrednictwa finansowego. Dla wykonawcy koszty transakcyjne wiążą się z: przygotowaniem i złożeniem oferty, zawarciem umowy, uwiarygodnieniem, informacją, mierzeniem, dostosowaniem systemu organizacyjnego, realizacją umów z pracownikami, stratą rezydualną, egzekwowaniem zapisów umowy oraz rozliczeniami i pośrednictwem finansowym. Ważną rolę w procesie zmniejszania kosztów transakcyjnych powinno odgrywać państwo, np. poprzez zwiększenie sprawności aparatu sądowniczego i rozwój arbitrażu.(abstrakt oryginalny)
W świetle znowelizowanego w czerwcu 2016 r. art. 3 ust. 1 pkt 3 prawa zamówień publicznych, kwalifikacja poszczególnych osób prawnych jako zamawiających, w tym także spółek komunalnych, wchodzi w grę jedynie wyjątkowo, po spełnieniu bardzo rozbudowanych i rzadko w praktyce łącznie istniejących przesłanek. Nowelizując wspomniany przepis, ustawodawca dążył do realizacji słusznych celów, jakimi są większa pewność i bezpieczeństwo prawne adresatów oraz zawężenie nadmiernie szerokiego dotychczas kręgu zamawiających w rozumieniu powołanego przepisu. W efekcie jednak - jak na co zwraca uwagę autor - polski ustawodawca posunął się w tych swoich działaniach "deregulacyjnych" trochę zbyt daleko. (abstrakt oryginalny)
Procesu ubiegania się Polski o członkostwo w Unii Europejskiej wiąże się z dostosowaniem polskiego prawa do rozwiązań funkcjonujących na terenie unijnym. Autor omówił charakter polityki UE w zakresie zamówień publicznych. Na tej podstawie dokonał porównania polskich przepisów w nowej ustawie o zamówieniach publicznych z dyrektywą UE dotyczącą zamówień publicznych, skierowaną do krajów członkowskich. Propozycje zawarte w polskim projekcie ustawy o zamówieniach publicznych oceniane są jako zgodne z prawem UE, z wyjątkiem przepisów dotyczących preferencji dla podmiotów krajowych, ubiegających się o zamówienie.
Wśród ogółu udzielanych przez instytucje zamawiające zamówień publicznych (na dostawy, usługi lub roboty budowlane) dużą część stanowią te, do których nie stosuje się lub stosuje jedynie częściowo przepisy wspólnotowych dyrektyw o zamówieniach publicznych (np. zamówienia o wartości poniżej progów wspólnotowych, koncesje na usługi), co często występuje w szeroko rozumianym sektorze komunalnym. Niniejszy artykuł stara się odpowiedzieć na pytanie, jakimi przepisami i regułami powinny się wówczas kierować instytucje zamawiające. Proponowane tu pozytywne rozwiązanie tego problemu nie opiera się tylko na określonych (często zdawkowych) tezach zaczerpniętych z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, ale ich pogłębieniu i dalszej konkretyzacji. (abstrakt oryginalny)
Zwrócono uwagę na ograniczenia wynikające z ustawy o zamówieniach publicznych. Wskazano kilka możliwych do wyinterpretowania ograniczeń podmiotowych, wynikających z nie dość precyzyjnie wskazanych zakresów pojęć użytych w ustawie.
Jest to fragment wyróżnionej pracy magisterskiej, dotyczący polskiej Ustawy o zamówieniach publicznych z 1994 roku. Autorka omówiła podobieństwa i różnice przepisów polskich i dyrektyw Unii Europejskiej odnośnie zamówień publicznych oraz zagadnienie dostosowania polskiej ustawy do przepisów obowiązujących w UE. Wskazała także na dokumenty w sprawie zamówień publicznych: Green Paper (Zielona Księga) i rządowa umowa o zamówieniach publicznych.
Omówiono środki odwoławcze przewidziane w ustawie o zamówieniach publicznych przysługujące podmiotom ubiegającym się o uzyskanie zamówienia publicznego.
Omówiono ustawę o zamówieniach publicznych, która weszła w życie w styczniu 1996 r. Przedstawiono założenia ogólne regulacji ustawowej systemu zamówień publicznych, organizację zamówień publicznych oraz procedury udzielania zamówień publicznych.
W Polsce i na świecie wdrażanie systemów informatycznych zarządzania staje się koniecznością; nie tylko w dużych przedsiębiorstwach, w których występowało to od dawna, ale także w małych i średnich. W wiciu przypadkach wdrożenie i zakup oprogramowania nie kończy się sukcesem i powoduje wiele negatywnych skutków, z których najważniejsze to:Wzrost kosztów przetwarzania danych. Wzrost kosztów zakupu oprogramowania nie wykorzystywanego lub wykorzystanego tylko w pewnych obszarach. Wzrost czasu potrzebnego do analizy informacji (w przypadku zarządu firmy są to wielkości znaczące). Brak przydatnych informacji i wzrost kosztów ich dodatkowego pozyskania. Utrata informacji i kosztów jej odzyskania. Wystąpienie błędów w przetwarzaniu informacji, kosztów kontroli i ich usuwania oraz ewentualnych kar z tego powodu. Utrata zaufania klientów z powodu błędów oraz długiego oczekiwania na obsługę. Brak możliwości wykorzystania sprzyjającej sytuacji z powodu braku informacji lub złego jej przetwarzania (utracone szanse).W szczególnych sytuacjach skutki mogą się skumulować i spowodować likwidację firmy.(...) W przypadku zakupu systemów informatycznych przez jednostki budżetowe istotnym problemem jest Ustawa z dnia 10 czerwca 1994 r. o Zamówieniach Publicznych oraz jej późniejsze zmiany. Ustawa narzuca odpowiedni sposób postępowania w przypadku większości zakupów dokonywanych przez jednostki budżetowe. Ten tryb jest obowiązujący przy zamówieniach wszelkiego rodzaju wyrobów materialnych i niematerialnych. Jednym z najważniejszych elementów systemu informatycznego jest oprogramowanie. Stąd największą uwagę należy skupić na ocenie oprogramowania wspomagającego proces zarządzania przedsiębiorstwem. (fragment tekstu)
W artykule omówiono kwestie związane z obowiązkami publikacyjnymi wynikającymi z Prawa zamówień publicznych w kontekście naruszenia dyscypliny finansów publicznych oraz wybranych przepisów prawa karnego. Analizie poddano dwa orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej (z 29.03.2018 r., BDF1.4800.8.2018 oraz z 18.03.2019 r., BDF1.4800.8.2019) ze zwróceniem uwagi na wykładnię prawa, poglądy doktryny, analizę stanów faktycznych, możliwość przypisania odpowiedzialności karnej. W części końcowej zawarto analizę autorską i syntetyczne wnioski. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie wybranych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego ogłoszonych w latach 2013-2017. Wybrane przeze mnie trzy orzeczenia NSA uznałem za szczególnie interesujące, ponieważ dotyczyły spornych zagadnień wynikających z interpretacji przepisów Prawa zamówień publicznych. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrywał spory pomiędzy zamawiającymi a Prezesem UZP, który w wyniku kontroli zamawiającego stwierdzał w konkretnych postępowaniach naruszenia przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych i w konsekwencji nakładał kary pieniężne na zamawiających. Treść wybranych przeze mnie orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczących podziału zamówienia na części, skutecznego wnoszenia wadium oraz uznania zamawiającego za podmiot prawa publicznego - miała bardzo duże znaczenia dla systemu zamówień publicznych, bowiem była wskazówką do interpretacji przepisów Prawa zamówień publicznych zarówno dla zamawiających i wykonawców, jak i dla Krajowej Izby Odwoławczej, sądów okręgowych, Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, a także dla podmiotów, które kontrolują postępowania o udzielanie zamówień publicznych.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.