Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 41

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wielopoziomowe rządzenie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Celem artykułu jest zbadanie miejsca jakie zajmuje OLAF w systemie wielopoziomowego zarządzania Unii Europejskiej ze specyficznymi inter-instytucjonalnymi konsekwencjami tego miejsca, przy założeniu, że OLAF nie jest klasyczną instytucją ponadnarodową. Istotną rolę w przedmiocie badań odgrywa Komisja Europejska (KE), która ustanowiła OLAF i nadała jemu kompetencje do działania. Ramy te są ważne i mają wpływ na precyzję usytuowania OLAF w systemie wielopoziomowego zarządzania. Jeżeli OLAF jako agent i nadzorca ma kompetencje kontrolne nad ponadnarodowymi instytucjami, włącznie ze swoim mocodawcą - Komisją Europejską - to nie jest on podobny do innych instytucji ponadnarodowych. Pomocnymi w badaniu narzędziami teoretyczno-metodologicznymi są, z jednej strony teoria mocodawca-agent (Principal/Agent Theory, PAT) oraz jej mutacja - teoria mocodawca-agent-nadzorca (Principal/Agent/Supervisor Theory, PSAT), a z drugiej strony koncepcja wielopoziomowego zarządzania (Multi-level Governance - MLG).(abstrakt oryginalny)
W 2009 roku opracowano Strategię Unii Europejskiej dla Regionu Morza Bałtyckiego. Strategia ta opiera się na koncepcji podejścia makroregionalnego, która została w niej zainicjowana. Teorią wspierającą tę koncepcję jest teoria wielopoziomowego zarządzania (MLG). W artykule przeanalizowano proces wdrażania tej strategii i stworzone w niej podejście makroregionalne. Analiza związana jest z 10. rocznicą powstania strategii i podejścia makroregionalnego, które zostało przekształcone w koncepcję wdrożoną również w innych makroregionach Unii Europejskiej.(abstrakt oryginalny)
Francuska reforma terytorialna z grudnia 2010 r. miała - wedle zapowiedzi - gwałtownie zmienić strukturę francuskiego lokalnego systemu polityczno-administracyjnego poprzez przyjęcie rozwiązań instytucjonalnych pozwalających na silne upodmiotowienie największych aglomeracji oraz uwzględnienie postępujących procesów metropolizacji. Zapowiadane zmiany miały dostosować model organizacji terytorialnej do wymogów współczesnej gospodarki, dynamizując wzrost gospodarczy kraju ogarniętego stagnacją. Ustanowienie usankcjonowanych ustawowo metropolii, jako nowych jednostek samorządu terytorialnego przejmujących najważniejsze kompetencje gmin i departamentów, miało być "terytorialną rewolucją", która ostatecznie zakończyła się jednak niepowodzeniem. Tymczasem "dopisane" do projektu ustawy w ostatnim momencie regulacje przewidujące możliwość tworzenia stosunkowo luźnych form współpracy międzyterytorialnej w postaci "biegunów metropolitalnych" odegrały rolę, której ustawodawca zapewne się nie spodziewał. Sytuacja ta pokazuje rosnące znaczenie elastycznych pod względem kompetencyjnym oraz terytorialnym rozwiązań, wykorzystujących wielopłaszczyznowe współrządzenie (multi-level governance), jako efektywnego narzędzia zarządzania międzyterytorialnego w sytuacji inercji klasycznej struktury terytorialnej i blokady jej reform. (abstrakt oryginalny)
Wzrastająca złożoność procesów decyzyjnych zmusza samorządy do poszukiwania nowych, skutecznych i przejrzystych zarazem sposobów opracowania i wdrażania polityki rozwoju. Jednym z nich jest multilevel governance (zarządzanie wielopoziomowe, wieloszczeblowe). W artykule przestawiono projekt multilevel governance zrealizowany w latach 2013-2015 we Wrocławskim Obszarze Funkcjonalnym. Na podstawie wywiadów z przedstawicielami wszystkich trzech typów jednostek samorządu terytorialnego (gmina, powiat, województwo), biorących udział w projekcie, opisano procesy komunikacji społecznej w działaniach typu multilevel governance. Zdaniem autorów najważniejsze wyzwania stojące przed instytucjami realizującymi projekty w formule multilevel governance dotyczą podziału zadań, obiegu informacji, zaufania i partycypacji społecznej. (abstrakt oryginalny)
Zadaniem opracowania jest przedstawienie jednej z teorii integracji europejskiej opisującej Unię Europejską jako wielopoziomowy system rządności. Zgodnie z założeniami tej teorii Unia Europejska stała się nowego typu systemem politycznym i prawnym, którego cechą wyróżniającą jest rozproszenie władzy publicznej na poziomie władzy Państwa Członkowskiego i na poziomie Unii Europejskiej. Jest to więc model rządów zakładający wielopodmiotowe uczestnictwo rządów Państw Członkowskich i organów Unii Europejskiej w prowadzeniu polityki europejskiej. Oznacza to odejście od modelu państwowo-centrycznego na rzecz wielopoziomowego rządzenia, w którym Państwa Członkowskie stanowią integralną część Unii Europejskiej.(abstrakt oryginalny)
6
Content available remote Local Governance's Capacity to Direct Its Own Path of Sustainable Development
75%
W tym artykule przedyskutowano niektóre czynniki wpływające na zdolność samorządu terytorialnego do kierowania własną ścieżką rozwoju zrównoważonego. Zdolność ta jest osłabiona przez procesy globalizacji oraz osłabienie państwa narodowego. Stwarza to możliwości dla silnych globalnych interesariuszy, żeby przeforsować ich ekonomiczne interesy, co zagraża zrównoważonemu rozwojowi. Autor stawia tezę, iż przeważnie wielkie aglomeracje, które są integrowane w globalnej gospodarce, mają wysoki poziom kapitału instytucjonalnego oraz siłę ekonomiczną i polityczną, dzięki którym są w stanie wejść na własną ścieżkę rozwoju. Jednak umiejętności samoorganizacyjne poprawiają zdolność do kierowania własnym rozwojem w mniej rozwiniętych obszarach. W tym kontekście omówiono istotę wielopoziomowego współrządzenia. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest identyfikacja sposobów organizacyjnego manifestowania EO na różnych poziomach i jednostkach analizy. We wstępie przedstawiono orientację przedsiębiorczą jako koncepcję na polu zarządzania strategicznego i przedsiębiorczości oraz uzasadnienie wyboru tematyki opracowania. W pierwszej części artykułu zdefiniowano i omówiono wszechobecność jako ważną koncepcję badań EO. Oprócz tego opisano przyczyny potencjalnej heterogeniczności EO wewnątrz organizacji w wymiarze pionowym. Część druga przedstawia wielopoziomowość w analizie orientacji przedsiębiorczej wewnątrz organizacji. Rozpoznano pionowe na wskroś poziomy hierarchii, którymi EO przenika organizacje. Studia literatury wskazały na potencjalne odchylenie w EO na wskroś poziomów organizacyjnych i grupach menedżerskich. Ustalono, że wszechobecność EO może się przejawiać w organizacjach w sposób heterogeniczny. Oznacza to, że sposób eksponowania EO może się różnić w zależności od poziomów hierarchii. Na koniec przedstawiono, jak konceptualizacja wszechobecności otwiera nowe możliwości przyszłych badań EO na różnych poziomach analizy (indywidualnego, zespołu, organizacji). Wykorzystaną metodą badawczą są studia literatury. (abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest wskazanie elementów modelu wielopoziomowego zarządzania możliwych do wdrożenia w etnopolityce wybranych państw Europy Wschodniej. Autorka w pierwszej części tekstu pisze, czym jest zarządzanie wielopoziomowe, następnie rozważa, na ile realne jest wdrożenie modelu zarządzania wielopoziomowego w zarządzaniu etnopolityką w państwach subregionu. W uwagach końcowych dochodzi do wniosku, że istnieją elementy modelu wielopoziomowego zarządzania możliwe do wdrożenia w etnopolityce wybranych państw Europy Wschodniej. (abstrakt autora)
Polityka regionalna realizowana jest przez różne instytucje na wielu poziomach organizacyjnych. Zadania publicznego mocodawcy realizuje zawsze ściśle określony pełnomocnik. Oznacza to, że polityka regionalna ma agencyjną strukturę zależności. Celem pracy jest próba wykorzystania teorii agencji na potrzeby polityki regionalnej. Ujęcie to umożliwia ocenę wpływu instytucji na efektywność polityki regionalnej. Problemy badawcze koncentrują się bowiem na kosztach transakcyjnych, wielopoziomowym zarządzaniu czy asymetrii informacji. Rozważania polityki regionalnej w ujęciu teorii agencji wpisują się w nurt rozważań nowej ekonomii instytucjonalnej.(abstrakt oryginalny)
Kolejne perspektywy finansowe, w których Polska bierze udział jako największy beneficjent funduszy w historii Unii Europejskiej, oparte zostały na siedmioletnich okresach programowania. Podobieństwa i różnice miedzy tymi okresami wynikają ze zmian w założeniach strategicznych Wspólnoty, wyznaczania nowych celów rozwojowych, czy też wskazywania nowych problemów i barier rozwoju, którym, dzięki funduszom, UE zamierzała i zamierza sprostać. W niniejszym opracowaniu zaprezentowano główne zasady i reguły zarządzania finansowego zaprojektowane przez Komisję Europejską (KE) oraz władze krajowe dotyczące zasad m.in. kwalifikowalności wydatków, certyfikacji, wnioskowania o płatność, czy też wieloletniego gospodarowania finansowego. Szczególny nacisk został położony na prezentacji metod wieloletniego gospodarowania środkami w kraju beneficjencie oraz reguły przepływu środków między UE a krajem członkowskim w aspekcie praktycznego stosowania w UE metod multilevel governance.(abstrakt oryginalny)
Artykuł stanowi przegląd i próbę krytycznej analizy sposobów rozumienia pojęcia dobrego rządzenia. Najpierw przedstawiono różne definicje pojęcia opracowane przez ekspertów organizacji ponadnarodowych, instytucji krajowych oraz naukowców. Następnie wskazano krytykę, z jaką spotkało się good governance traktowane jako koncepcja. Podjęto także próbę określenia uniwersalnej definicji dobrego rządzenia oraz zestawu jego zasad. (abstrakt oryginalny)
Objectives: The SARS-CoV-2 pandemic brought about a new, difficult situation. The world, the international organisations-cum-regional integration arrangements, as well as, above all, individual states all had to cope with the difficult global situation. As for the European Union, neither the Union nor the Member States were prepared for such a challenge, which is why the responses were ad hoc and uncoordinated. The aim of this study is to identify the actors involved, the measures they employed, and the extent to which their reactions converged. Another objective is to answer the question about whether their actions fit into the concept of multi-level coordination-cum-multi-level governance. Research Design & Methods: The methods used in this article are descriptive and interpretative as well as comparative. The descriptive method is applied in all these instances where actions taken by individual actors are discussed, while the interpretative method is employed when the reasons for taking particular measures are explained. In turn, the comparative approach is applied whenever measures taken by individual actors are juxtaposed. This analytical study also provides an overview of official documents along with the relevant literature. Findings: In the face of the SARS-CoV-2 pandemic - when imminent and consistent response is essential, and when there are many decision-making centres - it is measures taken at different levels and by various actors (but jointly coordinated) that can only bring the desirable results. The measures taken in the struggle against the pandemic and its consequences also prove that the EU's competences, albeit limited, do matter. Implications / Recommendations: When the primary competence in the field of public health lies with the Member States and the EU can only support and complement state actions, then a permanent, institutionalised cooperation, one based on a multilateral agreement, is worth considering. Contribution / Value Added: In the case of international and regional organisations, and those with a global reach, a major drawback is the lack of appropriate competences and instruments. In the EU, the lack of a systemic security mechanism anchored in the EU's law makes it act with delay. On the one hand, this study points to the shortcomings in legal solutions, but on the other, it demonstrates the importance of joint and coordinated actions. It also shows that competences of non-state actors do matter, too. (original abstract)
Przełom drugiej dekady XXI w. przyniósł w Europie co najmniej dwa istotne wydarzenia, które powinny skłonić nas do ponownego przemyślenia standardów demokratycznych w Unii Europejskiej. Pierwszym jest Traktat Lizboński, który wszedł ostatecznie w życie 1 grudnia 2009 r., drugim zaś kryzys, którego kontekst rewiduje nasze myślenie o legitymacji podejmowanych decyzji w ponadnarodowym, wielopoziomowym systemie władzy (multi-level governance). Traktat Lizboński porządkuje pewne rozwiązania znane z poprzednich norm prawa pierwotnego, wprowadza również nowe formuły mające na celu udoskonalenie demokratycznej legitymacji Unii Europejskiej. Jak każdy traktat reformujący, Traktat Lizboński przeszedł całą procedurę ratyfikacyjną, zgodną ze współczesnymi standardami demokratycznej legitymacji przewidzianej dla wielostronnej umowy międzypaństwowej, i jako taki sam nie wzbudza kontrowersji co do swego ewentualnego deficytu demokratycznego. Kryzys z kolei uzmysłowił Europejczykom, że Unia Europejska "naprawdę istnieje" - tzn. organizacja, która funkcjonowała dotychczas nieco w cieniu krwistej polityki krajowej i rozwijała się zgodnie z zasadami permissive consensus, nagle okazała się być ważnym decydentem, wpływającym na codzienne sprawy setek milionów Europejczyków (od wysokości rat kredytów hipotecznych po weryfikowanie poczynań rządów w zakresie polityki budżetowej). Oczywiście zawsze tak było, niemniej jednak w warstwie percepcyjnej potrzebny był wstrząs kryzysu, aby ta prawda stała się klarowna dla przeciętnego obywatela UE, od Finlandii po Grecję, od Polski po Portugalię. Czy w związku z tym potrzebujemy w Unii Europejskiej nowej formuły legitymizacyjnej? Na to pytanie - i wynikające z niego pytania szczegółowe - odpowiada niniejsza analiza. (fragment tekstu)
Celem artykułu jest opracowanie wariantów lokalizacyjnych funkcji marketingowej w strukturze organizacji wielopodmiotowej. Problem ten przedstawiono na tle marketingu jako funkcji i koncepcji zarządzania oraz roli, jaką pełnią jednostki podporządkowane w organizacji wielopodmiotowej. Sformułowano następujące pytania badawcze: Jak współcześnie postrzegana jest funkcja marketingowa i marketingowa koncepcja zarządzania?, Jakie mogą wystąpić warianty lokalizacyjne funkcji marketingowej w organizacji wielopodmiotowej? W jakich okolicznościach jednostki nadrzędne wdrażają poszczególne warianty? W poszukiwaniu odpowiedzi na powyższe pytania zastosowano metodę analizy literatury. Materiał badawczy stanowiły wtórne źródła informacji oraz obserwacje praktycznych doświadczeń w zakresie organizacji funkcji marketingowej w organizacjach wielopodmiotowych. Wskazane w opracowaniu warianty mogą być źródłem informacji dla zarządów jednostek nadrzędnych i podporządkowanych, których przedmiotem zainteresowania jest poszukiwanie skutecznych rozwiązań strukturalnych w zakresie działalności marketingowej. Artykuł ma charakter teoretyczno-koncepcyjny. (abstrakt oryginalny)
Artykuł stanowi próbę charakterystyki i analizy instytucji obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej, poprzez opis jej idei, genezy i czterech ścieżek legislacyjnych, z których ostatnia zakończyła się sukcesem. Na mocy nowelizacji ustrojowych ustaw samorządowych z 2018 r. z prawa do wszczęcia procedury legislacyjnej mogą korzystać na równych zasadach mieszkańcy wszystkich polskich gmin, powiatów i województw. Rozważania artykułu koncentrują się na formalnym prześledzeniu ścieżki legislacyjnej ustawy będącej dziś legalną podstawą prawną omawianej instytucji, jak i charakterystyce trzech wcześniejszych - nieskutecznych - projektów. Osią pracy jest dyskusja i spór w doktrynie oraz gronie samorządowców, między innymi, o zasadność wprowadzenia tej regulacji i jej ostateczny kształt. W artykule wykorzystano metody charakterystyczne dla badań nad polityką publiczną oraz studiów z prawa i administracji. Narzędziem głównym jest analiza komparatystyczna projektów aktów prawnych, a pomocniczym funkcjonalna analiza systemowa. W toku rozważań, autorzy chcą odpowiedzieć na pytanie o stosunek poszczególnych środowisk politycznych do zasadności uregulowania inicjatywy uchwałodawczej w prawie powszechnym oraz do sposobu i zakresu samej regulacji. Nasuwa się też pytane o to, dlaczego, mimo trwających prawie dekadę prób ujednolicenia poszczególnych rozwiązań, udało się to zrobić dopiero w 2018 r.? (abstrakt oryginalny)
W niniejszym artykule zilustrowano mechanizm koordynacji wykorzystywany w polityce innowacyjnej. W tym celu przeprowadzono badanie kwestionariuszowe w województwach: małopolskim i świętokrzyskim. Prezentację wyników badań empirycznych poprzedzono odniesieniem do trzech idealnotypicznych form organizacji społeczno-gospodarczej: organizacji, rynku i form sieciowych. Do tych ostatnich zalicza się governance (współzarządzanie) i jego odmiana - multi-level governance (współzarządzanie wielopoziomowe). Wskazano także na podstawowe zagadnienia związane z innowacyjnością, w tym na rozumienie polityki innowacyjnej, systemów innowacyjnych oraz pojęć "innowacja" i "innowacyjność". Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że mechanizmem koordynacji w polityce innowacyjnej w badanych województwach jest mieszany mechanizm sieciowo-rynkowo-hierarchiczny z dominującą rolą mechanizmu sieciowego. Taki mechanizm możemy nazwać współzarządzaniem wielopoziomowym (koordynacją sieciową) sensu largo, w odróżnieniu od idealnotypicznego współzarządzania wielopoziomowego (koordynacji sieciowej) sensu stricto. (abstrakt oryginalny)
Artykuł prezentuje analizę problematyki zarządzania wielopoziomowego na przykładzie polityki energetycznej Unii Europejskiej. Proces integracji w Europie Zachodniej stanowi złożone zjawisko polityczne, społeczne i gospodarcze. Odpowiednie zarządzanie złożoną strukturą UE jest zarówno próbą skuteczności procesu integracji, jak również ważnym wyzwaniem, od którego zależy przyszłość projektu integracyjnego. Polityka energetyczna stanowi interesujące studium przypadku, na bazie którego można doskonale zaobserwować zarówno możliwości, jakie oferuje model multi-level governance dla jej skutecznego prowadzenia, jak również podstawowe trudności w jego praktycznym wdrażaniu. Celem artykułu jest pokazanie, iż koncepcja wielopoziomowego zarządzania mogłaby być bardziej efektywnie realizowana w polityce energetycznej UE, ale są ku temu różnorodne ograniczenia.(abstrakt oryginalny)
Purpose - The aim of this article is to investigate how the use of financial instruments influences the development of Regional Development Funds (RFR) in Poland and to assess the maturity and coherence of the regional development financing system in this country. Design/methodology/approach - The methodology is based on the multilevel governance literature and on data collected during 26 in-depth interviews in regional, national and international institutions. Findings - The authors demonstrate that the use of financial instruments stimulates new kinds of cooperation between several institutions and contributes to the establishment of RFR. The authors also show that the Polish regional financing system is still developing and formulate recommendations about necessary improvements. Originality/value - The main contribution of this article, in addition to taking up a new, relevant topic for the regional development policy in countries benefiting from European Union (EU) cohesion policy, is the application of the multilevel governance (MLG) concept to explain the development of the Polish regional development financing system. Moreover, the significant added value of this study comes from the use of data collected during 26 in-depth interviews (IDI) in regional, national and international institutions on the use of repayable instruments in regional development policy. (original abstract)
20
Content available remote Insturumenty finansowe realizacji polityki spójności Unii Europejskiej
63%
Dotychczasowe perspektywy finansowe wśród form wsparcia preferowały dotację, jako narzędzie bezzwrotnego przekazania korzyści beneficjentom. Kolejna perspektywa po raz pierwszy na tak znaczną skalę kładzie nacisk na zastosowanie instrumentów finansowych, wśród których instrumenty zwrotne będą stanowić największą grupę form wsparcia. Doświadczenia w tym zakresie są niestety nikłe, więc zastosowanie nowych form wsparcia generować będzie dużo ryzyko, zarówno dla instytucji systemu wsparcia, jak i samych beneficjentów. Z uwagi na powyższe tak istotnym jest prawidłowe przygotowanie samego systemu wsparcia, przeanalizowanie wszelkich możliwych scenariuszy, jak też zbudowanie rozwiązań prawnych szczególnie w obszarze prawa pomocy publicznej, aby zaplanowane wsparcie było skuteczne i efektywne. Szczególnie istotny jest to problem na poziomie wdrażania Regionalnych Programów Operacyjnych. Ich różnorodność strukturalna, małe doświadczenie instytucjonalne we wdrażaniu instrumentów inżynierii finansowej, a często brak pełnej wiedzy w tym obszarze sprawiaj ą, że zastosowanie tego typu narzędzi będzie dużym wyzwaniem nie tylko organizacyjnym, ale też prawnym i finansowym.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.