W artykule dokonano porównania cykli koniunkturalnych w strefie euro i w Polsce oraz zbadano cechy strukturalne ich gospodarek. Gospodarka strefy euro jest największą gospodarką europejską i stanowi rdzeń Unii Europejskiej, podczas gdy Polska jest gospodarką wschodzącą, która po udanej transformacji gospodarczej stara się dogonić kraje Europy Zachodniej pod względem poziomu dochodu na mieszkańca i jest zobowiązana do przyjęcia euro w bliżej nieokreślonej przyszłości. Główny powód przeprowadzenia analizy cykli koniunkturalnych w strefie euro i w Polsce wynika z faktu, że ich gospodarki są od siebie zależne, w związku z czym badane jest, jak silne są te relacje. W szczególności strefa euro jest głównym partnerem dla Polski pod względem handlu zagranicznego oraz inwestycji bezpośrednich. Z tego względu ważne jest zbadanie, w jakim stopniu polska gospodarka i jej cykl koniunkturalny są podobne do tego w strefie euro. Kwestia ta ma wiele ważnych implikacji dla prowadzenia polityki gospodarczej, nie tylko w odniesieniu do kwestii możliwego przyjęcia euro w Polsce, ale także sposobu, w jaki odpowiednie narzędzia polityki gospodarczej powinny być stosowane w celu neutralizacji różnego rodzaju wstrząsów wpływających na kluczowe zmienne makroekonomiczne. Artykuł ma kilka celów. Po pierwsze, porównano w nim właściwości cyklu koniunkturalnego w strefie euro i w Polsce, by dowiedzieć się, które wstrząsy są odpowiedzialne za wahania koniunktury w ich gospodarkach i jak duża jest trwałość tych wstrząsów. Ponadto przeprowadzono symulacje modelu w celu sprawdzenia, czy obydwie gospodarki reagują w ten sam sposób na wstrząsy egzogeniczne. Kolejnym celem jest oszacowanie parametrów strukturalnych dla gospodarek strefy euro i Polski w celu porównania ich ze sobą. Ostatnim celem jest sprawdzenie, w jaki sposób wykorzystanie obserwacji z okresu Wielkiej Recesji wpływa na oszacowania parametrów modelu. Główna hipoteza postawiona w badaniu mówi, że cykle koniunkturalne w strefie euro i w Polsce są podobne. Szczegółowe hipotezy badawcze, które zostały poddane empirycznej weryfikacji, są następujące: i) parametry strukturalne ich gospodarek nie różnią się znacząco, ii) trwałość wstrząsów oraz ich odchylenia standarowe są podobne w strefie euro i w Polsce, iii) kryzys zwiększa odchylenia standardowe wstrząsów, iv) fluktuacje produkcji w obu gospodarkach są w podobnym stopniu napędzane przez te same wstrząsy, v) odpowiedzi impulsowe zmiennych makroekonomicznych są porównywalne w strefie euro i w Polsce. Te hipotezy zostały zweryfikowane empirycznie przy użyciu makroekonomicznych szeregów czasowych. W badaniu empirycznym wykorzystano dynamiczny stochastyczny model równowagi ogólnej (DSGE) oparty na podejściu zaproponowanym przez Smetsa i Woutersa (2007). Model ten został oszacowany na podstawie danych kwartalnych z okresu 2001-2018, dotyczących siedmiu makroekonomicznych szeregów czasowych: produkcji, konsumpcji, inwestycji, godzin pracy, płacy realnej, stopy inflacji oraz stóp procentowych dla strefy euro i dla Polski, z zastosowaniem technik bayesowskich. Następnie dokonano symulacji modelu, aby uzyskać funkcje odpowiedzi impulsowej, dekompozycję wariancji błędu prognozy oraz historyczną dekompozycję szeregów czasowych pokazującą wpływ wstrząsów egzogenicznych. Wszystkie obliczenia, szacunki i symulacje zostały wykonane przy użyciu oprogramowania Dynare. Chociaż przeprowadzone badanie nie pokazuje istotnych różnic w szacunkach parametrów strukturalnych, okazuje się, że trwałość i zmienność wstrząsów różnią się między dwiema gospodarkami. Funkcje odpowiedzi impulsowej są porównywalne, a fluktuacje produkcji wynikają z podobnych wstrząsów popytowych. Można jednak zauważyć istotny wpływ egzogenicznego wstrząsu wydatkowego w strefie euro i szoku cenowego w Polsce. Przeprowadzona analiza pokazuje również, że przyjęcie euro w Polsce nie jest w chwili obecnej zalecane, chyba że zostaną wprowadzone odpowiednie zmiany w polityce makroekonomicznej i polityce rynku pracy. (abstrakt oryginalny)