Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Odpowiedzialność karna i dyscyplinarna żołnierza i funkcjonariusza w świetle zasady ne bis in idem

100%

Chomicki S.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2021

|

nr 2

134-148

Pojawienie się w systemie prawa wojskowych przepisów dyscyplinarnych, wprowadzających kategorię tzw. czynu stykowego (tj. czynu, który jest wojskowym przewinieniem dyscyplinarnym realizującym jednocześnie znamiona czynu zabronionego, penalizowanego w innej ustawie, np. w ustawie z 06.06.1997 r., Kodeks karny) uruchomiło szereg pytań o wzajemną relację zachodzącą między posiadającą represyjny charakter odpowiedzialnością karną, a quasi-represyjną wojskową odpowiedzialnością dyscyplinarną. Do kategorii czynu stykowego expressis verbis odnosi się przepis art. 17 ust. 1 oraz art. 17 ust. 2 pkt 2-3 ustawy z 09.10.2009 r. o dyscyplinie wojskowej. Popełnienie przez żołnierza wojskowego przewinienia dyscyplinarnego, które jednocześnie realizuje znamiona przestępstwa penalizowanego w k.k., daje możliwość podwójnego (tj. karnego i dyscyplinarnego) ukarania żołnierza za de facto ten sam czyn. Dlatego zastanowić się trzeba, czy taka praktyka czyni zadość konstytucyjnej zasadzie ne bis in idem (zakazującej ponownego karania osoby za ten sam czyn), czy też może wręcz przeciwnie - praktyka ta godzi w standardy konstytucyjne. Analiza dokonana w niniejszym artykule jest próbą udzielenia odpowiedzi na to pytanie. Rozważania mają charakter dogmatyczno-historyczny przy zastosowaniu metody wykładni systemowej i językowej.(abstrakt oryginalny)

2

Konflikty jurysdykcyjne w sprawach karnych : propozycja rozwiązania w Unii Europejskiej

100%

Płachta M.

Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego

|

2010

|

nr 2

135-154

Przedstawiono źródło i konsekwencje konfliktów jurysdykcyjnych. Przybliżono konflikty jurysdykcyjne w Unii Europejskiej. Pokazano próby rozwiązywania problemu konfliktów jurysdykcyjnych w UE.

3

Ewolucja instytucji zatarcia skazania w polskim prawie karnym z perspektywy European Criminal Records Information

84%

Pawlik R.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2014

|

nr 1 Przestrzeń wolności, równości i bezpieczeństwa - 10 lat po rozszerzeniu UE

115-149

Postępy integracji, zwłaszcza związana z nią swoboda przemieszczania się osób zapoczątkowana przez Układ z Schengen oraz budowa obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, odświeżyły m.in. znaczenie obecnej w większości systemów prawnych państw europejskich zasady ne bis in idem, prowadzą również do stopniowego zbliżania norm prawa karnego państw członkowskich, a zarazem do ewolucji jego podstawowych instytucji. Jednym z takich przykładów jest, będąca przedmiotem niniejszego opracowania, instytucja zatarcia skazania. Dodatkowym zaś asumptem do podjęcia niniejszego tematu jest projekt nowelizacji kodeksu karnego, gdzie na uwagę w obrębie tej instytucji zasługuje jedna z proponowanych zmian, polegająca na uchyleniu art. 107a k.k. i jednoczesnym proponowanym nowym brzmieniu art. 114a k.k.(fragment tekstu)

4

Prawomocność decyzji prokuratorskich kończących postępowanie przygotowawcze w świetle dyrektywy ne bis in idem

84%

Gerecka-Żołyńska A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

nr 2

83-96

Artykuł dotyczy procesowych skutków prawomocnych decyzji prokuratora o zakończeniu postępowania karnego w konfrontacji z stosowaniem zakazu ne bis in idem. Analiza problemu przeprowadzona została w obrębie dwóch płaszczyzn tematycznych wyznaczonych zakresem obowiązywania zakazu ne bis in idem, tzn. w warunkach krajowych i w ramach współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. W rozważaniach przyjęto, że prawomocne decyzje prokuratorskie o zakończeniu postępowania karnego stwarzają warunki do stosowania zakazu ne bis in idem, gdy pojawia się próba ponownego wszczęcia postępowania karnego wobec tej samej osoby o ten sam czyn. Tendencja ta nie jest charakterystyczna wyłącznie dla systemu polskiego, ale widoczna jest także w ustawodawstwie karnoprocesowym innych państw członkowskich UE, budzi aprobatę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ale ostrożną. W ramach współpracy karnej państw członkowskich UE dla wykładni art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen pierwszoplanowe znaczenie ma orzecznictwo TSUE, w którym przede wszystkim wykorzystywana jest zasada wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych. Związek stosowania zakazu ne bis in idem z zasadą wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych w ramach współpracy karnej państw członkowskich UE wynika z fundamentalnej roli, jaką zasada ta pełni wobec regulacji przyjętych w Traktacie o funkcjonowaniu UE (Dział: Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości). W artykule wykazano, że w przyjęta w polskim systemie karnoprocesowym koncepcja klasyfikowania zakazu ne bis in idem jako ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego jest rozwiązaniem optymalnym przy założeniu, że skutek res iuducata systemowo zastrzeżony jest wyłącznie dla oceny orzeczeń sądowych. Zwrócono też w odpowiednim zakresie uwagę na znaczenie kwestii tożsamości czynu jako jednego z kryteriów stosowania zakazu ne bis in idem, aprobując powielaną, zwłaszcza w orzecznictwie TSUE, tezę, że w zaistniałej sytuacji niezbędne jest ustalenie, czy czyn, którego dotyczy prawomocne orzeczenie, jest tożsamy z podstawą faktyczną śledztwa lub dochodzenia, w którym postanowienie o umorzeniu postępowania ma zostać wydane z pominięciem oceny przyjętej kwalifikacji prawnej czynu lub interesu prawnego państwa. (abstrakt oryginalny)

5

O granicach zasad ne bis in idem i lex retro non agit. Uwagi na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie tzw. "ustawy o bestiach"

84%

Kluza J.

Krytyka Prawa

|

2018

|

T. 10, Nr 3

41-58

Tak zwana "ustawa o bestiach" stanowi regulację prawną dotyczącą postępowania ze sprawcami szczególnie niebezpiecznymi skazanymi prawomocnymi wyrokami na wiele lat przed jej wejściem w życie i dotyczy postępowania wobec nich po odbyciu przez nich kary pozbawienia wolności. Jej uchwaleniu oraz wejściu w życiu towarzyszyło wiele kontrowersji prawnych, co w efekcie doprowadziło do jej zaskarżenia do Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał Konstytucyjny uznał, że umieszczenie osób uznanych za szczególnie niebezpieczne nie narusza konsty- tucyjnych gwarancji praw jednostki. TK stwierdził, że umieszczenie w Ośrodku nie ma charakteru karnego, a jedynie administracyjny, i nie stanowi orzekania drugi raz w tej samej sprawie. Artykuł krytycznie odnosi się do tezy TK i przed- stawionej przezeń argumentacji.(abstrakt oryginalny)

6

Ne bis in idem in the Tax Process

84%

Czudek D.

Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu

|

2019

|

7

|

nr 1

107-127

Artykuł skupia się na analizie stosowania zasady ne bis in idem w sprawach podatkowych. Koncentruje się zatem przede wszystkim na zbadaniu natury okresowych kar pieniężnych, które zostały określone w czeskim prawie podatkowym. Wyroki czeskiego Sądu Najwyższego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka doprowadziły bowiem ostatnio do sytuacji, w której zaczęło pojawiać się więcej pytań niż odpowiedzi dotyczących kluczowych zagadnień będących przedmiotem analizy w tym artykule. Stąd też ta publikacja koncentruje się w szczególności na analizie decyzji wydanych przez te sądy, co stanowić będzie podstawę do podstawie podjęcie próby zdefiniowania podstaw teoretycznych związanych ze stosowaniem zasady ne bis in idem w kontekście okresowych kar pieniężnych nakładanych przez administrację podatkową. (abstrakt oryginalny)

7

Orzeczenia uruchamiające zakaz wynikający z zasady ne bis in idem w art. 54 konwencji wykonawczej z Schengen

67%

Nita B.

Przegląd Prawa Europejskiego i Międzynarodowego

|

2008

|

nr 1

5-22

Zdaniem autorki ponadpaństwowy wymiar nadany zasadzie ne bis in idem w ramach UE przez art 54 konwencji z Schengen nie rozwiązuje problemów, jakie wiążą się z konkurencyjną jurysdykcją krajową w sprawach karnych. Gwarantuje natomiast według autorki, że wszelkie wątpliwości w trybie odpowiedzi na pytanie prejudycjalne rozstrzygnie wiążąco dla wszystkich państw związanych konwencją ETS w Luksemburgu. Autorka uważa, że trudności, jakie wiążą się ze stosowaniem tej zasady w międzynarodowym obrocie karnym, częściowo może złagodzić zbliżenie się do siebie systemów prawnych poszczególnych państw.