Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Status prawny notariusza we Francji

100%

Mikołajczyk P.

Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2011

|

nr 7 (2)

357-369

Notary in France was formed in substantial part by the Law Loi du Notariatcontenant organization (literally: the Act containing the notarial organization), whichwas proclaimed by Napoleon Bonaparte on 16 March 1803, by chich the Frenchnotary began to respond advancing the spirit of the nineteenth century . Founding of this Act by the French Republican calendar is 25 years Ventosa IX. The Act was supplemented by the Decree (the Regulation) of 2 Nivôse twelfth year (ie 24 December 1803) of the device and the organization of chambers of notaries, according to which the prototype was created as a local notary notary's chambers.This Act, amended several times, had a notary in the operation, a huge influence on the legislation of most EU Member States and continues to provide the basis for the functioning of the French notary despite numerous revisions. (original abstract)

2

Nabywanie kwalifikacji i uprawnień przez notariusza w okresie średniowiecza

100%

Kuczałek A.

Przegląd Prawno-Ekonomiczny

|

2009

|

nr 7

47-54

Artykuł ten stara się przybliżyć ogół zagadnień związanych z uzyskaniem tytułu notariusza w okresie średniowiecza. Opiera się on na konstrukcji pięciu części, których celem jest szczegółowe ukazanie procedur niezbędnych do zdobycia uprawnień notarialnych jak i podmiotów kreujących przyszłych notariuszy. Charakteryzuje profil osobowy ówczesnego notariusza, wskazując zarówno na wymogi formalne jak i predyspozycje fizyczne, umysłowe i psychiczne przyszłych kandydatów stanowiące kwalifikacje niezbędne do sprawowania tej funkcji w ówczesnym czasie. (abstrakt oryginalny)

3

Glosa do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2014 r., sygn. akt II GPS 1/14, publ. ONSAiWSA 2015/1/4

100%

Nowakowski P.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2015

|

nr 1(38)

248-260

Przedmiotowa uchwała podjęta została w odpowiedzi na wniosek Prezesa NSA, w którym zwrócił się on o wyjaśnienie przepisów prawnych, poprzez odpowiedź na pytanie "Czy na podstawie art. 10 § 1 i art. 16 § 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie w zw. z art. 106 i art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego izbie notarialnej przysługuje status strony w postępowaniu administracyjnym w sprawach w przedmiocie powołania lub odwołania notariusza?" Prezes NSA w uzasadnieniu swojego wniosku w rzetelny i obiektywny sposób przedstawił linię orzeczniczą oraz poglądy doktryny, co do zadanego pytania. W stosownym wniosku prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o podjęcie uchwały potwierdzającej, iż izba notarialna posiada status strony. (fragment tekstu)

4

Kształtowanie się notariatu Drugiej Rzeczypospolitej : wybrane zagadnienia ustrojowe

100%

Woś T. W.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2005/2006

|

52/53

191-205

Notariat jest instytucją niezbędną dla równowagi życia społeczno-prawnego, a jedną z najważniejszych jego funkcji jest wykonywanie tak zwanej jurysdykcji prewencyjnej. Notariusz gwarantuje, że sporządzony przez niego dokument jest zgodny z prawem i chroni interesy wszystkich stron. Notariat na ziemiach polskich ma wielowiekową tradycję. (fragment tekstu)

5

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej notariusza - propozycje nowych rozwiązań

75%

Kowalewski E.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2011

|

nr 2

53-64

Ubezpieczenie OC notariusza należy do kategorii ubezpieczeń obowiązkowych. Aktualnie środowisko notariuszy korzysta w tym zakresie z ochrony w komercyjnym zakładzie ubezpieczeń; jest nim obecnie PZU SA. Rozwiązanie to budzi liczne zastrzeżenia podnoszone w środowisku notariuszy już od szeregu lat. Najważniejsze z nich dotyczą bardzo niekorzystnego tzw. przebiegu szkodowości albowiem - jak wykazują dostępne dane statystyczne - suma płaconych z tego tytułu składek wielokrotnie przewyższa globalną kwotą wypłacanych odszkodowań. Ponadto ubezpieczeni notariusze uzyskują ochronę w zakresie nie odpowiadającym ich rzeczywistym potrzebom i interesom (np. brak ochrony w przypadku szkód wynikłych z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa ubezpieczonego). W tym stanie rzeczy rozważenie nowych rozwiązań organizacyjnoprawnych w omawianym przedmiocie wydaje się być uzasadnione. W szczególności brane jest pod uwagę utworzenie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych notariuszy (TUW-u) bądź utworzenie w jednym z działających już na polskim rynku TUW-ie tzw. związku wzajemności członkowskiej nota-riuszy. To drugie rozwiązanie wydaje się być - zdaniem autora - koncepcją odpowiednią i możliwą do w miarę szybkiego i "taniego" wprowadzenia w życie.

6

Systemic Position of the Notary under the First Polish Law on Notaries of 27 October 1933 : Part Two

75%

Woś T.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2021

|

Vol. 30, nr 4

573-592

Artykuł dotyczy problematyki pozycji ustrojowej notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie z dnia 27 października 1933 r. Dokonana w części pierwszej opracowania analiza pozycji ustrojowej notariusza wykazała istnienie poważnych trudności w precyzyjnym jej określeniu, zarówno wśród przedstawicieli doktryny, jak i judykatury. W celu precyzyjnego określenia pozycji ustrojowej notariusza w części drugiej przeprowadzono analizę postanowień Prawa o notariacie dotyczących samorządu zawodowego notariatu, nadzoru nad notariatem i notariuszami, odpowiedzialności dyscyplinarnej i odszkodowawczej notariusza oraz zasad przygotowania do zawodu notariusza. Przedstawiona w obu częściach artykułu analiza przepisów Prawa o notariacie z 1933 r. prowadzi do wniosku, że stanowisko notariusza zawierało w swoim położeniu prawnym połączenie cech urzędniczych i cech wolnego zawodu. Prawodawca, używając w art. 1 określenia "funkcjonariusz publiczny", a nie "funkcjonariusz państwowy", oraz nadając notariuszom w art. 23 Prawa o notariacie ochronę prawną przysługującą urzędnikom państwowym, chciał wyraźnie zaakcentować istniejące między nimi różnice, a zarazem podkreślić ich bliski związek z państwem. Przyjęcie takiej definicji umożliwiło przyznanie notariuszom szerokiego zakresu kompetencji. Jednocześnie stworzyło ono podstawy do powołania samorządu zawodowego oraz powierzenia jego organom istotnych uprawnień w zakresie sądownictwa dyscyplinarnego. Dualistyczne ujęcie stanowiska notariusza znalazło odzwierciedlenie również w odrębnych zasadach przygotowania do zawodu oraz w szczególnych zasadach odpowiedzialności odszkodowawczej notariusza. Powierzając notariuszom czynności należące do sądownictwa niespornego, państwo zapewniło sobie wyłączny wpływ na nadawanie posad notariuszom oraz poddało notariat ścisłemu nadzorowi Ministra Sprawiedliwości. Przedstawione w opracowaniu rozważania prowadzą do wniosku, że prawodawca ujął w Prawie o notariacie z 1933 r. stanowisko notariusza w sposób szczególny, stwarzając syntezę pierwiastków urzędniczego i wolno-zawodowego, którą można określić mianem funkcji publicznej. W zakresie ustrojowym, niezależnie od samej definicji, notariusz w praktyce pełnił funkcję osoby zaufania publicznego. (abstrakt oryginalny)

7

Pozycja ustrojowa notariatu w świetle Prawa o notariacie z dnia 25 maja 1951 r.

75%

Woś T.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2024

|

71

|

nr 1

155-171

Przedmiotem artykułu jest analiza pozycji ustrojowej notariatu na gruncie Prawa o notariacie z dnia 25 maja 1951 r. Ustawa ta wprowadziła w Polsce model notariatu wzorowany na ustawodawstwie radzieckim. Notariat stał się organem państwowym, działającym przez państwowe biura notarialne pod nadzorem Ministra Sprawiedliwości i jego organów. Powszechnie zaliczany był do organów ochrony prawnej, choć zdawano sobie sprawę, że jego cel, funkcje i zasady działania wykazują znaczne odrębności w stosunku zarówno do tradycyjnie pojmowanego urzędu, jak i do innych organów ochrony prawnej. Przepisy nowej ustawy uznały notariusza za pracownika państwowego, na którym ciążyły szczególne obowiązki w zakresie przestrzegania obowiązującego w Państwie Ludowym prawa i zasad współżycia społecznego. Przyznanie notariuszowi nowego statusu pociągnęło za sobą likwidację samorządu notarialnego oraz aplikacji notarialnej. Pomimo formalnego zerwania z dotychczasowymi tradycjami ogólne zasady działania notariatu określone w Prawie o notariacie z 1951 r. opierały się jednak w pewnym zakresie na dorobku Prawa o notariacie z 1933 r. Dzięki tym zasadom działania notariatu nadal istniało silne zaufanie publiczne do osoby notariusza, co pozwalało na dalsze określanie go mianem osoby zaufania publicznego. Utrzymanie przez notariat charakteru instytucji zaufania publicznego świadczyło o uniwersalnym charakterze i o żywotności tego organu. Umożliwiło to notariatowi przetrwanie okresu upaństwowienia i ostateczny powrót w 1991 r. do tradycji ustrojowych wypracowanych w okresie międzywojennym. (abstrakt oryginalny)

8

Proces upaństwowienia notariatu w Polsce w pierwszych latach po II wojnie światowej

75%

Woś T.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2013

|

20

101-115

W artykule przedstawiono proces nacjonalizacji usług notarialnych w pierwszych latach po II wojnie światowej w Polsce. Okres ten przyniósł przebudowę w zakresie prawa cywilnego i karnego, prawa procesowego, organizacji wymiaru sprawiedliwości oraz wszelkich instytucji prawnych. Już od 1944 r. zaczęto podejmować działania mające na celu dostosowanie instytucji notariatu do zmieniających się warunków politycznych, społecznych i gospodarczych.

9

Samorząd zawodowy notariuszy w Polsce - wybrane zagadnienia

75%

Woś T.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio G. Ius

|

2012

|

59

|

nr 1

95-111

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej przewiduje możliwość tworzenia samorządu zawodowego. W artykule omówiono wybrane zagadnienia związane z samorządem zawodowym notariuszy w Polsce, zwracając szczególną uwagę na charakter jego funkcjonowania, zakres uprawnień, kompetencje oraz strukturę organizacyjną.

10

The Legal Position of the Notary in the Second Republic - Reform Projects. The Period between 1918 and 1923

75%

Chłopecki T.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2017

|

nr 25

133-143

Artykuł Pozycja prawna notariusza w II RP - projekty reform. Okres 1918 -1923 omawia sposób kształtowania się notariatu i jego koncepcji bezpośrednio po odzyskaniu przez Polskę niepodległości do roku 1923. Okres ten z uwagi na obowiązujące na poszczególnych terenach rozwiązania prawne państw zaborczych charakteryzował się różnorodnością przepisów prawnych oraz problemami w ich egzekwowaniu. W wyniku tego istniała pilna potrzeba unifikacji polskiego sytemu prawnego, w tym również przepisów o notariacie, które na nowo określiłyby pozycję prawną notariusza w II Rzeczypospolitej. Artykuł przedstawia rozważania na temat koncepcji i idei prezentowanych przez poszczególne Izby Notarialne oraz samych notariuszy ze Stefanem Górą i Władysławem Leopoldem Jaworskim na czele. (abstrakt oryginalny)

11

Wybrane orzeczenia Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych (opublikowane w II półroczu 1999 r.)

75%

Reps S.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2000

|

nr 3-4

56-58

Notariusz z racji sprawowanych funkcji, polegających m.in. na dokonywaniu czynności notarialnych, pełni jednocześnie rolę organu obsługi prawnej, a zatem jest także instytucją usługową wobec obywateli. Dlatego stosunek notariusz - strona dokonywanej przez niego czynności, ma charakter stosunku zobowiązaniowego, podobnego do umowy o świadczenie usług. Podstawą tego stosunku zobowiązaniowego są przepisy ustawy ustrojowej z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie, zaś zobowiązanie notariusza do sporządzenia umowy notarialnej wynika z treści art. 91 tej ustawy i staje się aktualne dopiero, gdy strona(abstrakt oryginalny)

12

Notariat jako gwarant bezpieczeństwa obrotu prawnego w demokratycznym państwie prawnym

75%

Woś T.

Administracja : teoria, dydaktyka, praktyka

|

2011

|

nr 3(24)

102-119

Notariat spełnia rolę gwaranta bezpieczeństwa obrotu prawnego w Polsce, dzięki szczególnym zasadom jego funkcjonowania. Prawo o notariacie nakłada na notariuszy szereg obowiązków, których przestrzeganie jest niezbędne, aby notariat w praktyce mógł podołać nałożonym na niego zadaniom w tym zakresie. (fragment tekstu)

13

Wpływ aktu fundacyjnego na statut fundacji w kontekście czynności notarialnej

75%

Górny K.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 4

51-56

Celem artykułu jest przedstawienie charakteru zależności zachodzących pomiędzy aktem fundacyjnym a statutem fundacji w kontekście procedury notarialnej. Omówiono w szczególności powinności notariusza obejmujące sporządzenie obu aktów. Opracowanie ma także na celu poddanie analizie obowiązku notariusza dotyczącego oceny, czy majątek wskazany w akcie fundacyjnym jest wystarczający do osiągnięcia celów działania fundacji.(abstrakt oryginalny)

14

Notariusz - przedsiębiorca

75%

Grzegorczyk K.

Studia Prawnicze i Administracyjne

|

2018

|

nr 24 (2)

11-15

Analizując obszerne regulacje prawne rządzące materią notariatu badacze zagadnienia dochodzą do dwojakich wniosków. Jedni zamykają notariusza w definicję przedsiębiorcy, wywodzoną z norm uprzednio obowiązującej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz kodeksu cywilnego. Inni z kolei, uważają, iż przez szczególny charakter notariatu i przypisania notariuszom statusu zawodu zaufania publicznego oraz ochrony przynależnej funkcjonariuszom publicznym nie można ich klasyfikować jak przedsiębiorców. Głos w tej dyskusji zabrały również dwa najważniejsze polskie sądu - Naczelny Sąd Administracyjny oraz Sąd Najwyższy. Na bazie ich poglądów uznać trzeba, że badanie statusu notariuszy jest niejednorodne, nie mniej jednak, a zawód notariusza nie mieści się wyłącznie w ramach jednej bądź drugiej definicji. (abstrakt oryginalny)

15

Notariusz - urzędnik czy przedsiębiorca?

75%

Sielski K.

Studia i Materiały Wydziału Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach

|

2018

|

R. 22, nr 3, t. 2

193-204

Pytanie o relację między publicznoprawnymi a prywatnoprawnymi aspektami działalności notarialnej od lat towarzyszy dyskusjom nad ustrojem polskiego notariatu. Przyczyną tego stanu rzeczy jest, rzecz jasna, swoisty "normatywny dwugłos" ustawodawcy, który ustrojowo umiejscowił notariuszy między tymi dwiema sferami. Z jednej bowiem strony, obowiązki zawodowe notariusza mają w istocie publicznoprawny charakter, z drugiej zaś, rejenci, będąc przedsiębiorcami, prowadzą działalność gospodarczą. Na styku tych dwóch sfer nieustannie pojawia się wiele istotnych pytań i wątpliwości. W niniejszym artykule zwracam uwagę na niektóre z nich. (abstrakt oryginalny)

16

Nieprawidłowości w relacjach z obywatelami w zakresie sporządzania czynności notarialnych w kontekście wymogów etycznych dotyczących notariusza

75%

Solarz P., Jabłońska-Kempny S.

Zarządzanie Innowacyjne w Gospodarce i Biznesie

|

2016

|

nr 1 (22)

71-79

Artykuł ten poświęcony jest nieprawidłowościom w relacjach z obywatelami w zakresie czynności notarialnych w kontekście wymogów etycznych dotyczących notariusza. Głównym celem niniejszego artykułu jest zatem próba odpowiedzi na pytanie: czy notariusz jako osoba wykonująca "klasyczny" zawód prawniczy powinna funkcjonować w granicach ogólnych norm moralnych, poczucia przyzwoitości, kultury moralnej oraz wychowania obywatelskiego? Tezą główną artykułu jest stwierdzenie: "Notariusz, wykonując czynność zawodową, jest zobowiązany zachować lojalność wobec strony czynności notarialnej, jak również wobec państwa". Konkretyzacją wymienionego celu ogólnego, a także tezy głównej, są hipotezy szczegółowe, które zostały sformułowane w formie tez pomocniczych. Teza pierwsza: "Notariusz ma obowiązek udzielania stronom niezbędnych wyjaśnień dotyczących dokonywanej czynności prawnej". Teza druga "Zawód notariusza jest zawodem zaufania publicznego i jest czynnikiem zabezpieczającym prawa obywatelskie". (fragment tekstu)

17

Problematyka wymogów etycznych dotyczących osoby notariusza i sporządzanych przez niego czynności

63%

Stawecki M.

Annales : etyka w życiu gospodarczym

|

2008

|

11

|

nr 2

105-111

Historia polskiego notariatu dostarcza wielu argumentów przemawiających za tym, że z zawodem notariusza wiąże się zaufanie społeczne. Związane jest ono zarówno z rodzajem czynności, które są mu powierzane, jak i ze sposobem ich wykonywania - przyjmuje się, że notariusz będzie sumienny, staranny oraz bezstronny. Obecnie zainteresowanie prawniczymi etykami zawodowymi jest odzwierciedleniem zapatrywania, iż zasady etyki zawodowej powinny znaleźć swój wyraz w postaci norm prawnych, niezależnie od ustawowych regulacji dotyczących wykonywania określonego zawodu. Ustalone zasady etyki są jednak również nieodłączną cechą wykonywania zawodów zaufania publicznego w rozumieniu art. 17 ust. 1 obowiązującej Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. W myśl tego artykułu samorządy zawodowe osób wykonujących zawody zaufania publicznego sprawują pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Uważa się przy tym, że zawody prawnicze są najbardziej etosowe spośród tej kategorii zawodów, co oznacza, że zasady etyki zawodowej należą do ich istoty. Kodeks etyki zawodowej notariusza, uchwalony przez Krajową Radę Notarialną w dniu 12 grudnia 1997 r., wszedł w życie 1 stycznia 1998 r. (fragment tekstu)

18

Rola notariusza w prawie spółek handlowych

63%

Wrzecionek R.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu

|

2013

|

51 nr 6 Wspieranie transferu wiedzy do społeczeństwa i gospodarki

247-255

Ustawodawca w kodeksie spółek handlowych przewidział konieczność dokumentowania powstawania spółek prawa handlowego przy zastosowaniu formy aktu notarialnego. Wymaga to istnienia nie tylko instytucji gwarantującej bezstronne i fachowe dokonywanie tych czynności, lecz również norm służących ochronie interesów stron oraz innych osób, dla których czynności te mogą powodować skutki prawne. W koncepcję tę wpisuje się notariusz będący osobą zaufania publicznego, któremu prawodawca powierza obowiązek ich wykonywania, jednocześnie wyposażając go w niezbędne narzędzia. W artykule przedstawiono rolę, jaką spełnia notariusz sporządzający umowę (statut) spółki, głównie w aspekcie jego obowiązków w postępowaniu notarialnym. Ustawodawca, przewidując uczestnictwo notariusza przy tworzeniu niektórych typów spółek, powierza mu jednocześnie sprawowanie funkcji ochronnej. Prawodawca zapewnia w ten sposób bezpieczeństwo obrotu cywilnoprawnego i gospodarczego oraz interes innych osób, dla których dokonywana czynność może powodować skutki prawne. Szczególna funkcja, jaką spełnia notariusz jako gwarant pewności w toku postępowania notarialnego, zabezpieczona jest przez ustawę Prawo o notariacie, w którym prawodawca nakłada na niego szereg powinności, takich jak: obowiązek starannego działania, obowiązek udzielania niezbędnych wyjaśnień dotyczących dokonywanej czynności notarialnej, obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej czy bezstronności. Zwrócono także uwagę na szerokie spektrum powinności notariusza przy dokonywaniu czynności notarialnych (w tym dogłębną analizę aktualnego stanu prawnego) oraz na wysoce sformalizowaną procedurę tworzenia dokumentu notarialnego, a zarazem jego doniosłość prawną.(abstrakt oryginalny)

19

Urlop na przygotowanie się do egzaminu adwokackiego, komorniczego, notarialnego i radcowskiego oraz na czas trwania takiego egzaminu

63%

Bojarski A.

Praca i Zabezpieczenie Społeczne

|

2022

|

nr 11

48-55

Celem niniejszego artykułu jest analiza szczególnego rodzaju urlopów tj. urlopu na przygotowanie się do zawodowego egzaminu adwokackiego, komorniczego, notarialnego, radcowskiego oraz urlopu przeznaczonego na zawodowy egzamin adwokacki, komorniczy, notarialny, radcowski. Ponadto zostały ukazane relacje pomiędzy ustawami szczególnymi a przepisami kodeksu cywilnego i kodeksu pracy wraz z wydanymi rozporządzeniami odnoszącymi się do kodeksu pracy. Zdaniem autora, przepisy dotyczące urlopów stosowanych na podstawie ustaw regulujących zawód adwokata, komornika sądowego, notariusza lub radcy prawnego, nie różnią się między sobą. Różnica dotyczy tylko przepisów dotyczących funkcjonariuszy lub żołnierzy, które w przypadku podejścia do egzaminu radcowskiego przez tych funkcjonariuszy lub wojskowych. Zdaniem autora wszystkie procedury powinny ulec ujednoliceniu. (abstrakt oryginalny)

20

Notariusz jako gwarant bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami

63%

Malec N.

Modern Management Review

|

2018

|

23 (XXIII)

|

nr 25 (1)

117-130

Zawód notariusza jest zawodem zaufania publicznego, zaś osoba, która wykonuje tę profesję ma obowiązek respektować najwyższe standardy etyczne, jak również być poza wszelkim podejrzeniem, co do swojej bezstronności, co zaś uprawnia do sankcjonowania wszelkich zachowań, stwarzających choćby ryzyko podważania tego zaufania. Wykonując swe obowiązki czuwa nad bezpieczeństwem obrotu prawnego nieruchomościami i w tym zakresie traktowany jest jako tzw. osoba zaufania publicznego. Notariusz nie działa jako mandatariusz żadnej ze stron czynności notarialnej. Notariusz jest jedyną profesją niemającą statusu urzędnika państwowego, którego czynności dokonywane zgodnie z prawem mają charakter dokumentu urzędowego, jednakże żaden ze sporządzonych przez niego dokumentów nie jest jego własnością, a stanowią one własność państwa, zaś notariusz ma jedynie obowiązek ich przechowywania i zabezpieczenia. Notariusz nie świadczy typowej obsługi prawnej, jak np. adwokat, radca prawny, czy doradca podatkowy, a w związku z tym nie łączy go ze stroną czynności prawnej umowny stosunek zobowiązaniowy. Pojawia się zatem pytanie, czy notariusz jako profesjonalista może być gwarantem bezpieczeństwa podczas obrotu nieruchomościami. Bezpieczeństwo bowiem w istocie nadaje jednostce pewności, jakkolwiek pewne ryzyko zagrożeń jest wpisane w każdą z profesji prawniczych. Ustawodawca zatem stworzył takie rozwiązania prawne, aby eliminować w pełni bądź znaczącą ograniczyć ryzyko narażenia na jakąkolwiek szkodę dla potencjalnego klienta notariusza bądź jego mienia. (abstrakt oryginalny)