Wyniki wyszukiwania - BazEkon

1

Assessing the Shallow Water Habitat Mapping Extracted from High-Resolution Satellite Image with Multi Classification Algorithms

100%

Nandika M. R., Ulfa A., Ibrahim A., Purwanto A. D.

Geomatics and Environmental Engineering

|

2023

|

nr 17/2

69-87

Remote sensing technology is reliable in identifying the distribution of seabed cover yet there are still challenges in retrieving the data collection of shallow water habitats than with other objects on land. Classification algorithms based on remote sensing technology have been developed for application to map ben- thic habitats, such as Maximum Likelihood, Minimum Distance, and Support Vector Machine. This study focuses on examining those three classification al- gorithms to retrieve information on the benthic habitat in Pari Island, Jakarta using visual interpretation data for classification, and data field measurements for accuracy testing. This study used five classes of benthic objects, namely sand, sand-seagrass, rubble, seagrass, and coral. The results show how the pro- posed approach in this study provides an overall good classification of marine habitat with an accuracy produced 63.89-81.95%. The Support Vector Machine algorithm produced the highest accuracy rate of about 81.95%. The Support Vector Machine algorithm at a very high spatial resolution is considered to be capable of identifying, monitoring, and performing the rapid assessment of benthic habitat objects()

2

Drzewo armatnie czyli powiew egzotyki z odległej Ameryki Południowej

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 11

20-21

Czerpnia gujańska, Couroupita guianensis Aubl. (1775) to drzewo, z rodziny czaszniowych. Przedstawiciele tej rodziny wydzielają charakterystyczną woń przez liście oraz korę drzew. Jest ona zaliczana do najpiękniejszych drzew Brazylii, Kolumbii, Kostaryki, Ekwadoru oraz Gujany, Wenezueli i Peru. Jej duże owoce, przypominające kule armatnie, sprawiły, że zyskała ona miano drzewa armatniego. (fragment tekstu)

3

Oliwka europejska, symbol urody i długowieczności regionu śródziemnomorskiego

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 4

22-23

Oliwka europejska (Olea europaea L) należy do rodziny oliwkowatych i jako jedyna jej przedstawicielka, jest drzewem owocowym. Miała ona ważną rolę w historii narodów i kolebce naszej cywilizacji w południowo-wschodniej Europie. Ponadto oliwka jest jednym z najczęściej uprawianych gatunków drzew na świecie od blisko 5000 lat. (fragment tekstu)

4

Migdały - niepowtarzalny aromat i smak Świąt Bożego Narodzenia

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 12

20-21

Migdałowiec zwyczajny (Amygdalus comunis, Prunus amygdalus) to drzewo z rodziny różowatych, które pochodzi z Azji Mniejszej i Azji Centralnej. Jest bliskim krewniakiem brzoskwini. Drzewo to dorasta do wysokości 8-10 m, a w Azji Środkowej tworzy lasy migdałowe na obszarze ok. 20 tys. ha. Jest gatunkiem uprawianym w klimacie śródziemnomorskim. Kwitnie od stycznia do kwietnia, a kwitnące sady migdałowe są urokliwym widokiem w czasie wczesnej wiosny. Tworzą wtedy prawdziwe morze białych i różowych kwiatów, o upajającym zapachu. (fragment tekstu)

5

Olsza czarna - przyjazny układ symbiozy z bakteriami

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 1

18-19

Olsza jest charakterystycznym drzewem obszarów podmokłych, dolin rzecznych i brzegów rzek, strumieni, torfowisk niskich. Olsza czarna Alnus glutinosa (L.) Gaertn. dorasta do wysokości 25 m. Ma strzelisty pień, pokryty ciemnoszarą, prawie czarną tafelkowo spękana korą. Korona jej ma kształt jajowaty, z gałęziami wzniesionymi do góry. W zimie łatwo ją rozpoznać po charakterystycznych fioletowo-brązowych pączkach. Liście mają kształt jajowaty do okrągłych o długości 5-9 cm, wierzchnia ich strona jest ciemnozielona i błyszcząca. Młode liście są lepkie, to im drzewo zawdzięcza swą łacińską nazwę. Kwitnie w marcu, przed rozwojem liści, kotki męskie mają barwę żółtą, a żeńskie karminowoczerwoną. Gatunek ten, gdy rośnie pojedynczo, wydaje owoce w wieku 10 lat, a w drzewostanach dopiero po 25 latach. Z kwiatostanów żeńskich tworzą się na jesieni zdrewniałe niby szyszeczki o długości 1,4-1,9 cm, początkowo są zielone, potem brązowieją i zawierają drobne brunatne orzeszki o długości 3 mm. Nasiona te wypadają w zimie (styczeń-luty), a dzięki wyposażeniu w przezroczyste skrzydełka, rozsiewane są przez wiatr i wodę. (fragment tekstu)

6

Topola to mistrzyni szybkości wzrostu

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 2

17-19

Topola czarna (Populus nigra L.) zwana nadwiślańską i sokorą, to drzewo o potężnym pniu i rozłożystej, luźnej koronie (fot. 1), dorastające do 35 metrów wysokości. Pień jej pokryty jest szaroczarną, spękaną korą (fot. 2). Kora starych okazów podobna jest do korkowej, lecz jest twardsza i mniej sprężysta. Pędy i pączki są żółtawe. Pąki są lepkie i jajowato zaostrzone. Liście są szerokie, romboidalne błyszczące (fot. 3), nagie, których wierzchnia strona z czasem staje się ciemnozielona, a spodnia jest jaśniejsza i matowa. Mają spłaszczone ogonki. Rozwijają się one stosunkowo późno, bo miesiąc po kwitnieniu. Kwitnie w marcu-kwietniu: kotki męskie o długości 5-6 cm i średnicy 1 cm mają barwę czerwonawą (fot. 4). Kotki żeńskie są zielone, krótkoszypułkowe. Owocami topoli są torebki, z których w maju-czerwcu wysypują się setki drobnych nasion o długości 3,5 mm, pokrytych białymi, wełnistymi włoskami. (fragment tekstu)

7

Robinia akacjowa wonią swych kwiatów zachwycająca...

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 5

18-20

Drzewo to jest znane nam wszystkim, ale najczęściej pod błędną nazwą - akacja, której, jak widać, nawet poetom zdarzało się używać. Prawdziwa akacja rośnie w Australii i Afryce. Nasza robinia nazwę swą zawdzięcza Janowi Robinowi, botanikowi i ogrodnikowi króla francuskiego Henryka IV, który sprowadził jej nasiona do Europy z Ameryki Północnej w 1600 r. Ciekawe, że to właśnie robinia, rosnąca na lewym brzegu Sekwany, nieopodal katedry Notre-Dame, uznawana jest dziś za najstarsze żyjące drzewo Paryża oraz za najstarszego przedstawiciela tego gatunku w Europie. Z Francji gatunek ten zawędrował do Niemiec, gdzie mylnie nazywano go akacją. W Polsce drzewo to zyskało początkowo nazwy: ostostręczyna, czułodrzew, grochownik, ale od XVIII w. i u nas powielono błędną jego niemiecką nazwę, która nadal w naszym kraju funkcjonuje. (fragment tekstu)

8

Złotodeszcz - piękno blasku i promieni słońca w kwiatach

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 6

13-15

Złotokap jest niewielkim drzewem dorastającym do 10 metrów lub wysokim krzewem z rodziny bobowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej Europy. W naszym kraju traktowany jest jako jeden z okazałych i pięknych gatunków ozdobnych. Jednak w Polsce należy też do kategorii gatunków zawleczonych i zadomowionych. Złotokap występuje w Polsce lokalnie na pojedynczych stanowiskach w lasach w zachodniej części kraju, np. w Wielkopolskim Parku Narodowym. Gatunek ten jest również zaliczany do kategorii archeofitów. (fragment tekstu)

9

Oddziaływanie dzikich wysypisk śmieci na środowisko naturalne (na przykładzie wybranych miast województwa zachodniopomorskiego)

100%

Pradziadowicz M.

Europa Regionum

|

2013

|

17

331-340

Podstawowym celem niniejszego opracowania było spojrzenie jak dzikie wysypiska śmieci oddziaływują na środowisko naturalne. Ważność tej tematyki wynika z rosnącego zainteresowania społeczeństwa na temat stanu środowiska, w którym na co dzień żyją i mieszkają(fragment tekstu)

10

Grab nazywany żelaznym drzewem

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 4

13-15

Grab pospolity Carpinus betulus L. to drzewo należące do rodziny brzozowatych, dorastające do wysokości 25 m, którego pień u odziomka ma często listwowate zgrubienia i do późnego wieku jest pokryty gładką, szarą korą, o charakterystycznych ciemniejszych wgłębieniach (fot. 1). Korona grabu jest gęsta, nieregularna i miotlasta z gałęziami wzniesionymi ukośnie ku górze. Liście mają kształt jajowaty, są podwójnie piłkowane, zaokrąglone u nasady. Kotki męskie i żeńskie występują na tym samym drzewie, a pojawiają się w kwietniu - maju, po ukazaniu się liści (fot. 2) Owocami są płaskie, żeberkowane orzeszki o długości około 0,6 cm, z charakterystycznym trójklapowym skrzydełkiem sprzyjającym rozsiewaniu. Owoce grabu dojrzewają w końcu września (fot. 3). Drzewo to obficie owocuje co drugi rok, a owoce spadają na zimę, ale kiełkują dopiero na wiosnę. Jednak większość z nich zjadają leśne myszy i wiewiórki, dla których są wyjątkowym przysmakiem. (fragment tekstu)

11

Niezwykłe figowce i słodkie figi

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2022

|

nr 3

20-21

Figowiec (Ficus) to rodzaj z rodziny morwowatych, obejmuje ok. 800 gatunków, w większości drzew, rozpowszechnionych w strefie klimatu tropikalnego i subtropikalnego. Charakteryzują się one ciekawą budową i ekologią zapylania kwiatów. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, bardzo drobne, znajdują się wewnątrz wydrążonej i mięsistej osi kwiatostanu. Zapylane są przez drobne błonkówki, które składają jaja do niektórych zalążni kwiatów, zapylając pozostałe. Zachodzi tu zjawisko symbiozy między owadem i rośliną. Po zapyleniu oś kwiatostanu rozrasta się tworząc owoc rzekomy czyli figę. Owocem właściwym są natomiast drobne, twarde pesteczki, które wyczuwamy, jedząc figi. (fragment tekstu)

12

Jabłoń, w tradycji drzewo poznania dobra i zła

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 10

14-16

Jabłoń Malus to drzewo, którego owoce są nierozerwalnie związane ze złotą polską jesienią, kiedy to kuszą nas swym aromatem, barwą i niepowtarzalnym różnorodnym smakiem. Jest ona symbolem drzewa boskiego, drzewa życia oraz miłości. (fragment tekstu)

13

Extorted Forms of Aeolian Accumulation in the Coude du Dra Region

100%

Mycielska-Dowgiałło E., Dłużewski M., Dubis L., Woronko B.

Prace Geograficzne / Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2008

|

z. 118

65-78

Two types of the extorted aeolian accumulation forms i.e. nebkhas and Tamarix cones, occur in the Coude du Dra region. The first ones are small sandy forms, usually of the height of several tens of centimetres and a significant elongation accordant to the wind direction. The second ones are forms several metres high, without observable elongarion and with distinct layered structure. In the years 2000-2006 the studies comprised two kinds of the nebkhas. One kind was formed by accumulation around the halophyte arfej (Rhantherium suaveolens) growing in the area of the dried Lake Iriqui. Another kind formed around the grassy plant drinn (Aristida pungens) growing in numerous pits being the oxbow lakes of the braided bed of Oued (Wadi) Dra. The studied forms show great diversity, although both formed in similar climatic conditions. After a five-hour storm when the wind velocity exceeded 14 m per second, the change of morphology of the nebkhas accumulated behind the grass drinn was obserwed. From a uniform morphologically shape new forms developed with a depression caused by deflation directly behind the plant obstacle. Formation of the Tamarix cones is connected with accumulation of sediment around the Tamarix shrubs during low sandy-dusty storms, especially in their final parts, when the finest grains fall. This accumulation is frequently accompanied by rainfall. In the years 2005-2005 both nebkhas and Tamarix cones were significantly degraded. (short original abstract)

14

Głóg znany i doceniany już w starożytności, nie tylko w fitoterapii

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 7-8

27-29

Głóg jednoszyjkowy Crategus monogyna Jacq jest drzewem dorastającym do 10-12 m wysokości, o gęstej i szerokiej koronie (fot. 1) lub krzewem. Ma pędy czerwonawobrązowe, nagie, pokryte cierniami o długości 2 cm. Ciernie to przekształcone zdrewniałe części pędu, liścia lub przylistków, rozmieszczone są regularnie, a w ich wnętrzu znajdują się wiązki przewodzące. Z tej racji głogi stanowią bezpieczne miejsca lęgowe dla wielu małych ptaków, jak: pokrzewki, trznadle lub dzierzby. Kora jest grafitowo szara, u starszych okazów z charakterystycznymi głębokimi spękaniami (fot. 2). Liście ma drobne, jajowate 3-7 klapowe (fot. 3). Na spodniej stronie w kątach nerwów mają one kępki włosków. Kwitnie w maju-czerwcu, kwiaty ma białe. Jednak obecnie odmiana najczęściej spotykana w parkach i ogrodach ma kwiaty różowe lub koralowe (fot. 4). Nazwa gatunkowa jednoszyjkowy pochodzi od pojedynczej szyjki słupka jego kwiatów, w odróżnieniu od kwiatów dwu lub pięcioszyjkowych głogów. Tworzy czerwone kuliste owoce z jedną pestką (fot. 5), które dojrzewają we wrześniu-październiku i po-zostają na drzewie do nadejścia mrozów. (fragment tekstu)

15

Jarząb pospolity, jesienią strojny w czerwone korale

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 11

14-16

Jarząb pospolity Sorbus aucuparia L. powszechnie nazywany jarzębiną, to drzewo, które jesienią dodaje niezwykłego uroku polskiej złotej jesieni czerwienią owoców. Łacińska nazwa tego drzewa (Aucuparia-avis capere) świadczy o tym, że owoce jarzębu były używane przez ptaszników jako przynęta do łowienia ptaków (avis-ptak, capre-chwytać). Drzewo to dorasta do wysokości 20 metrów, a jego pień pokryty jest gładką szarobrązową korą (fot. 1) łuszcząca się okrężnie. Korona jest luźna i zaokrąglona. Młode pędy są szaro owłosione, potem pozostają nagie. Pączki jarzębu są wydłużone, brunatno-czarne i szaro owłosione. Liście ma nieparzysto pierzaste o długości 15-20 cm, osadzone na 3 cm ogonkach, złożone z 9-15 listków eliptycznych o długości 3-5 cm, ostro piłkowanych (fot. 2). Wierzchnia ich strona jest barwy ciemno- zielonej, a spodnia szarozielonej, liście po roztarciu pachną gorzkimi migdałami. (fragment tekstu)

16

Surmia bignoniowa, urzekająca pięknem kwiatów

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 5

22-23

Surmia bignoniowa Catalpa bignonioides Walt. - popularnie drzewo to zwane jest katalpą. Jest ona, obok paulowni cesarskiej (bohaterki cyklu z numeru 3/2021), gatunkiem wytwarzającym największe liście spośród wszystkich drzew klimatu umiarkowanego. Pochodzi z południowo-wschodnich regionów Ameryki Północnej, gdzie dorasta do 25 m. Najczęściej osiąga jednak wysokość ok. 15 metrów; wykształca krótki pień i szeroką, rozłożystą, lekko zaokrągloną koronę. Kora surmii jest jasnobrązowa i łuszcząca się. Na pniu jest szorstka i miejscami pokryta białawym nalotem, brązowa lub oliwkowo-brązowa. Delikatnie mieni się w promieniach słońca, gdyż jej wierzchnia warstwa ma lekki metaliczny połysk. Po roztarciu, wydziela niezbyt przyjemny zapach. (fragment tekstu)

17

Glediczja trójcierniowa - kłująca osobliwość

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2022

|

nr 1

19-21

Gledicia trójcierniowa zwana też iglicznią (Gleditsia triacanthos L.) to drzewo z rodziny brezylkowatych (Caesalpiniacae), naturalnie rosnące na południowo-wschodnich obszarach Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Do Europy trafiła ok. 1700 r., kiedy to biskup Henry Compton zasadził jej sadzonkę, pochodzącą z Wirginii, w swoim ogrodzie przy londyńskim Fulham Palace. Jej nazwa łacińska to wyraz hołdu dla osiągnięć niemieckiego botanika, Johanna Gottlieba Gleditscha jako pioniera badań procesów rozmnażania w świecie roślin. Drzewo to ma smukłą sylwetkę, a w swojej ojczyźnie dorasta do 45 m wysokości. Egzotyczny charakter glediczji nadają ciemnoszare kilkunastocentymetrowe ciernie obecne na pniu (fot. 1) i gałęziach, zebrane po trzy (fot. 2), co znalazło odzwierciedlenie w nazwie tego drzewa. (fragment tekstu)

18

Po szyszkowatych kwiatostanach go poznamy

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 7-8

32-33

Sumak octowiec Rhus typhina L. pochodzi z Ameryki Północnej i należy do ozdobnych gatunków krótkowiecznych drzew, uprawianych w Europie już od 1629 r. W Polsce często spotykany, a dużą popularność, zwłaszcza w ogrodach, zawdzięcza okazałym, a jesienią wielobarwnym liściom oraz charakterystycznym purpurowym owocostanom, zdobiącym to drzewo. Gatunek ten może osiągać 6-10 m wysokości, a także występować w formie krzewu, o licznych rozgałęzieniach. (fragment tekstu)

19

Wiąz - dostojność godna podziwu

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2021

|

nr 1

20-22

Wiąz szypułkowy (limak), (Ulmus laevis Pall.) to okazałe drzewo, które dorasta do wysokości 35 m i wyróżnia się szeroką, nieregularną koroną (fot. 1). Łatwo je rozpoznać po charakterystycznych dla tego gatunku podporach korzeniowych, występujących najczęściej u podstawy pnia sędziwych okazów. Często pień wiązu pokryty jest licznymi odroślami, a czasem wyrastają z niego również bulwowate narośla. Jego potężne i nieregularnie pokrzywione konary oraz popielato szara kora tworzą specyficzną i tajemniczą aurę, zwłaszcza o zmroku. (fragment tekstu)

20

Lato o zapachu tulipanowca amerykańskiego, pioniera w dendroflorze Europy

100%

Falencka-Jabłońska M.

Aura

|

2020

|

nr 9

18-20

Tulipanowiec amerykański Liriodendron tulipifera L. pochodzi ze wschodnich obszarów Ameryki Północnej. Jest jednym z pierwszych gatunków drzew północnoamerykańskich przywiezionych do Europy, bo dotarł na nasz kontynent już w 1663 r. Sprowadził go John Tradescant, nadworny ogrodnik króla Anglii Karola I. Źródła historyczne wspominają o kilku okazach tego gatunku, rosnących w 1688 r. w londyńskich ogrodach Fulham Palace. Tulipanowiec należy do rodziny magnoliowatych i jest komponentem lasów dębowo-tulipanowcowych, rosnących w atlantyckiej części Ameryki Północnej. Gatunek ten występuje w naturze w dolinach rzek, na wilgotnych zboczach górskich, jest głównie domieszką w drzewostanach lasów liściastych i mieszanych, chociaż czasami tworzy też czyste drzewostany. Preferuje gleby świeże i żyzne, obojętne do lekko kwaśnych, unika natomiast zbyt mokrych, jak również bardzo suchych oraz wapiennych. Zdaniem dendrologów, tulipanowce, należą do drzew najdłużej obecnych na Ziemi, gdyż wraz z miłorzębami i sekwojami tworzyły lasy trzeciorzędowe. (fragment tekstu)