Jedną z istotnych funkcji administracji publicznej jest nadzór nad określonym obszarem życia społecznego. Ustawodawca w wielu wypadkach, gdy reguluje określony obszar życia społecznego, ustanawia organ administracji, któremu przyznaje rolę nadzorcy nad tym obszarem, a ściślej: nad podmiotami w ramach tego obszaru. Organ, który ma tak określone zadanie, zostaje wyposażony w rozmaite kompetencje, mające służyć sprawowaniu tego nadzoru. Mogą to być m.in. kompetencje do pozyskiwania informacji w trybie zapytania skierowanego od organu do podmiotu nadzorowanego, w trybie sprawozdawczości bez zapytania organu czy też w trybie kontroli (inspekcji), a także kompetencje do wyrażania zgody na określone zachowania podmiotów nadzorowanych, kompetencje do nakładania sankcji administracyjnych za naruszenia. Jednakże same kompetencje i ich legislacyjne ujęcie nie przesądzają o sposobie wykonywania tych kompetencji, zwłaszcza tych, których wykonywanie uwarunkowane jest kategorią uznania administracyjnego, a także takich, w których inicjatywa ich wykonywania zależy od organu administracji. (fragment tekstu)