Liczne badania nad jakością życia doprowadziły do pojawienia się definicji "jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia" - HRQL (health related quality of life) [Turska, Skowron 2009, ss. 572-580]. Jak podaje Jaeschke i in. [1999, ss. 77-82], według Schippera [1990, ss. 171-185] jest to funkcjonalny efekt choroby i jej leczenia odbierany przez pacjenta. Zawiera cztery podstawowe aspekty funkcjonowania chorego: sprawność fizyczną, stan psychiczny, sytuację społeczną oraz doznania somatyczne [Trzebiatowski 2011, ss. 25-31]. Jakość życia w ujęciu medycznym rozumiana jest jako wpływ choroby na wszystkie znaczące aspekty życia pacjenta, zarówno w ujęciu obiektywnym, jak i subiektywnym, obejmującym samoocenę pacjenta i ocenę otoczenia [Heszen, Sęk 2007, ss. 56-171]. Większość badaczy przyjmuje, że jakość życia to pojęcie wielowymiarowe, uwzględniające subiektywną ocenę własnego życia w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej. Obejmuje ono zarówno reakcje emocjonalne na zdarzenia, jak i poznanie opinii dotyczącej poczucia zadowolenia i spełnienia. Jakość życia jednostki odnosi się do rozległego zakresu ludzkiego doświadczenia i zależy od wielu czynników, takich jak: sytuacja finansowa i zawodowa, stan zdrowia, warunki mieszkaniowe, relacje osobiste, poglądy polityczne i kulturowe, czynniki środowiskowe i wiele innych [Jaracz 2002, ss. 28-37](fragment tekstu)