Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Eurosystem
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
100%
Niniejszy artykuł przybliża wybrane aspekty pytania prejudycjalnego skierowanego do Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) przez Niemiecki Trybunał Konstytucyjny (Bundesverfassungsgericht) dotyczącego decyzji Europejskiego Banku Centralnego z września 2012 roku w sprawie bezwarunkowych transakcji monetarnych Eurosystemu na wtórnych rynkach obligacji skarbowych (decyzja w sprawie OMT), jak też późniejsze orzeczenie TSUE w tym zakresie. Autorka omawia prawno-ekonomiczne aspekty dialogu między niemieckim sądem i TSUE w sprawie programu OMT, zwracając jednocześnie uwagę na polityczno-społeczne uwarunkowania wykładni prawa sformułowanej w argumentacji obydwu sądów. Główną tezą artykułu jest twierdzenie, iż zastosowanie dźwigni prawnej (legal leveraging) w argumentacji sformułowanej przez TSUE wynika z rozbieżności pomiędzy "tradycyjną" wykładnią przepisów dotyczących unii gospodarczej i walutowej a stale zmieniających się realiów zarządzania gospodarczego w UE/strefie euro, w szczególności w odpowiedzi na kryzys gospodarczy. Autorka akcentuje ponadto jakościową zmianę w funkcji EBC wobec posiadaczy obligacji skarbowych w efekcie decyzji OMT. W percepcji tych ostatnich EBC będzie funkcjonował jako de facto pożyczkodawca ostatniej instancji, jednakże, zważywszy na ograniczenia wynikające z obecnie obowiązującego prawa UE, EBC będzie pełnił tę funkcję jedynie nieoficjalnie.(abstrakt oryginalny)
Celem artykułu jest określenie udziału Deutsche Bundesbanku w regulowaniu płynności Eurosystemu i ustalenie, jakie pozycje bilansu skonsolidowanego niemieckiego systemu bankowego i Eurosystemu przyczyniały się do zmiany tego udziału, oraz wskazanie, jakie następstwa wyniknęły z tego dla regulowania płynności Eurosystemu. (fragment tekstu)
Działanie na rzecz stabilności finansowej stanowi jeden z głównych obowiązków Eurosystemu. Z uwagi na funkcję bankowości centralnej w gospodarce Eurosystem powinien odgrywać istotną rolę w monitorowaniu jakości instytucji finansowych będących jego partnerami w prowadzeniu polityki pieniężnej. Należy jednak zauważyć, że o ile w przypadku polityki pieniężnej odpowiedzialność za jej realizację została przeniesiona ze szczebla krajowego na szczebel ponadnarodowy, o tyle odpowiedzialność za ustalenia gwarantujące stabilność finansową pozostała na szczeblu krajowym. Funkcje bankowości centralnej i nadzoru zostały zatem w Unii Gospodarczej i Walutowej rozdzielone. Artykuł przedstawia główne osiągnięcia Eurosystemu w zakresie stabilności finansowej. (abstrakt autora)
Druga część artykułu. Omówiono kwestię parytetu, kursu złotego do eura odpowiedniego przy włączaniu złotego do systemu eura. Wprowadzenie w Polsce wspólnej waluty oznacza wyzbycie się możliwości stosowania narzędzi polityki monetarnej przez NBP, co może okazać się niekorzystne w gospodarce na naszym etapie rozwoju.
W artykule omówiono ramy instytucjonalne wspólnej polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego - jej cel, strategię oraz narzędzia realizacji, w tym instrumenty niestandardowe, stosowane w warunkach kryzysu finansowego i zadłużeniowego. Analiza tendencji zmian cen w państwach członkowskich Eurosystemu w latach 2007-2014 prowadzi do wniosku, że średniookresowy cel - inflacja poniżej, lecz blisko 2% był zrealizowany. Jednak w poszczególnych latach występowały różnice pomiędzy państwami członkowskimi w kształtowaniu się tempa wzrostu cen włącznie z występowaniem deflacji w części z tych państw. Różnice te powodują, że wspólna polityka pieniężna nie może odpowiadać odmiennym potrzebom poszczególnych gospodarstw narodowych, w których inaczej i z innymi opóźnieniami czasowymi funkcjonują mechanizmy transmisji monetarnej. Ostatnie lata coraz wyraźniej pokazują, że "jednolity" rynek finansowy jest raczej sumą względnie odrębnych rynków krajowych. (abstrakt oryginalny)
Celem opracowania jest porównanie zarządzania rezerwami dewizowymi przez państwa Unii Europejskiej oraz wskazanie obserwowalnych trendów w tym zakresie, w perspektywie ewentualnego wejścia do strefy euro przez kolejne państwa. Analizą został objęty Eurosystem (w podziale na Europejski Bank Centralny (European Central Bank, EBC) i narodowe banki centralne (NBC)) oraz państwa członkowskie z Europy środkowej i południowej pozostające poza strefą euro - Bu³garia, Czechy, Polska, Rumunia i Wêgry ora S³owacja (CESC-6). Zakres czasowy dotyczy lat 2000-2007. (...) W pierwszej części przedstawiono najważniejsze przesłanki zmian w sposobie zarządzania oficjalnymi aktywami rezerwowymi; pokrótce scharakteryzowano też same zmiany, a także ramy zarządzania rezerwami walutowymi. Następnie zarysowano strukturę zarządzania rezerwami walutowymi w Eurosystemie, podział kompetencji między EBC a NBC oraz przemiany zachodzące w zarządzaniu rezerwami dewizowymi pozostającymi w posiadaniu banków centralnych państw strefy euro. Ostatni fragment opracowania poświęcono działaniom podejmowanym w przedmiocie badań przez CESC-6. (fragment tekstu)
Polityka monetarna Europejskiego Banku Centralnego konfrontowana jest od sierpnia 2007 r. ze szczególnymi uwarunkowaniami i wyzwaniami. Układ potencjalnych (i rzeczywistych) zagrożeń dla stabilizacji realnej i finansowej w strefie euro stanowią: wstrząsy i zawirowania na globalnych rynkach finansowych wywołane kryzysem na amerykańskim rynku kredytów hipotecznych subprime, silna presja inflacyjna generowana przez rosnące ceny na światowych rynkach surowców i żywności, a także utrzymująca się globalna nierównowaga finansowa i aprecjacja euro w stosunku do dolara. Realizowana w tych warunkach polityka monetarna, przy traktatowym mandacie inflacyjnego celu głównego, czyli stabilizacji cen, przy niezmiennych regułach i dostępnym instrumentarium, wymaga szczególnej wiarygodności i konsekwencji, a jednocześnie przewidywalności i przejrzystości. Podjęte przez EBC działania dla, z jednej strony, kontynuacji przyjętej po 1999 r. strategii, z drugiej operatywno-aktywnych działań w reakcji na wstrząsy kryzysowe, w 2007 r. odpowiadały tym standardom. (abstrakt oryginalny)
Wkrótce po planowanym na maj 2004 przystąpieniu do Unii Europejskiej, osiem krajów Europy Środkowo-Wschodniej rozpocznie starania o integrację z Eurosystemem. Warunkiem wstępnym jest tu konieczność jednoczesnej realnej i formalnej konwergencji. Jednak niektóre kraje przystępujące argumentują, że przynajmniej w krótkim okresie wzmocnienie konwergencji formalnej utrudnia konwergencję realną. Artykuł analizuje ten problem na bazie studiów empirycznych, usiłując ustalić w jakim stopniu konwergencje realna i formalna są zgodne.
Idea Eurosystemu wymaga, aby państwa wchodzące do strefy euro miały jednolity system instrumentów polityki pieniężnej, w tym operacji otwartego rynku (OOR). Harmonizacji ze standardami Europejskiego Banku Centralnego (EBC) wymagają wszystkie rodzaje operacji na otwartym rynku przeprowadzonych przez Narodowy Bank Polski (NBP). Opracowanie przedstawia analizę porównawczą rozwiązań polskich i tych stosowanych w euroobszarze w zakresie operacji otwartego rynku. Celem tej analizy jest określenie stopnia dostosowania omawianego instrumentu wykorzystywanego przez NBP do standardów, norm i procedur EBC. Tekst składa się z dwóch części. Pierwsza nakreśla istotę i konstrukcję oraz sposób działania operacji otwartego rynku w Eurosystemie, druga - w Polsce. Wnioski prezentują stopień harmonizacji tych dwóch rozwiązań oraz proponowane kierunki zmian dostosowawczych. (abstrakt oryginalny)
Omówiono kryteria i warunki z Maastricht, jakie kraje muszą spełnić przed przyjęciem do Europejskiej Unii Walutowej i Gospodarczej oraz przyczyny, dla których warto wiązać się ze wspólną walutą.
11
Content available remote Programy interwencyjne w polityce pieniężnej Eurosystemu
84%
Niniejszy artykuł przedstawia uwarunkowania prawne i przesłanki tzw. luzowania ilościowego (quantitative easing, QE) w polityce pieniężnej Eurosystemu. Omówiono główne programy interwencyjnych zakupów dłużnych papierów wartościowych, wzmiankując związane z tymi programami ryzyka dla stabilności systemu finansowego, które mogą zmaterializować się w dalszej perspektywie. Podkreślono potrzebę stałego monitorowania niestandardowych instrumentów finansowych stosowanych w krajach Eurolandu, tak aby polskie centralne instytucje finansowe rozporządzały pełnym instrumentarium przeciwdziałania niekorzystnym zjawiskom w sferze krajowych finansów i gospodarki, które mogłyby zaistnieć i u nas w sytuacji kryzysowej o globalnym zasięgu. W badaniu zastosowano metodę analizy dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz wewnętrznych materiałów NBP dotyczących niestandardowych instrumentów polityki pieniężnej. (abstrakt oryginalny)
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytania, czy Europejski Bank Centralny (EBC) jako nowy bank centralny został wyposażony w odpowiednie kompetencje i narzędzia, aby skutecznie wspierać stabilność systemu finansowego oraz jaka rola w tym zakresie przypada narodowym bankom centralnym w strefie euro. W tym celu omówiono następujące zagadnienia: zmiany instytucjonalne w bankowości centralnej wynikające z powołania EBC, prawne uwarunkowania stabilności finansowej w Eurosystemie, system operacyjny i polityka informacyjna EBC jako instrumenty stabilizacji rynku finansowego w strefie euro, organizacja nadzoru bankowego i zarządzanie sytuacja kryzysową w Eurosystemie. Terminem Eurosystem określa się strukturę instytucjonalną, którą tworzy EBC wraz z bankami centralnymi państw obszaru euro.
W opracowaniu przedstawiono teoretyczne podstawy koordynacji polityk gospodarczych w Unii Europejskiej, zagadnienie koordynacji ponadnarodowej grup państw, instrumenty koordynacji polityk gospodarczych w UE oraz następstwa wejścia Polski w mechanizm koordynacji polityk gospodarczych UE.
Na podstawie "Raportu o konwergencji" Komisji Wspólnot Europejskich z roku 2004 oraz danych EUROSTATU, autor przedstawia oceny stopnia wypełnienia przez Szwecję i 10 nowych krajów członkowskich Unii tzw. kryteriów konwergencji, jak również oceny zgodności prawa wewnętrznego tych państw z prawem wspólnotowym. Omówiono definicje wartości dopuszczalnych poszczególnych kryteriów konwergencji: stopy inflacji, długoterminowej stopy procentowej obligacji rządowych, deficytu sektora finansów publicznych, długu publicznego i zanalizowano poziom tych wskaźników dla badanych krajów. Jak wynika z przeprowadzonych analiz, obecnie żaden z badanych krajów nie spełnia wszystkich kryteriów konwergencji, zaś dwa kraje: Polska i Węgry nie spełniają żadnego z tych kryteriów.
W dniu 1 stycznia 1999 roku rozpoczął się trzeci (ostatni) etap tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW) w ramach Unii Europejskiej. Jest on uwieńczeniem ponad pięćdziesięcioletnich dążeń i starań wielu polityków i ekonomistów, dążących do stworzenia federacji europejskiej, która ma stanowić przeciwwagę dla takich potęg jak Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. U podstaw tworzenia UGW wymienia się wiele różnorodnych czynników, które bezpośrednio i pośrednio wpływały na procesy integracyjne zachodzące w Europie. Najczęściej wyróżnia się dwie grupy motywów - ekonomiczne i polityczne. Motywy ekonomiczne są związane z powszechną globalizacją i rosnącą konkurencją w skali światowej. Procesy te wymuszają na krajach Unii Europejskiej zwiększenie efektywności działania w nowych warunkach, co umożliwi im skuteczne konkurowanie z gospodarkami USA czy z krajów azjatyckim. Integracja rynków UE przebiegała od strefy wolnego handlu, poprzez unię celną, wspólny rynek aż do unii monetarnej i gospodarczej. Umożliwiło to wzrost obrotów handlowych i zacieśnienie współpracy gospodarczej wewnątrz UE. Wprowadzenie wspólnej waluty doprowadziło do obniżenia szeroko rozumianych kosztów transakcyjnych i zwiększyło konkurencję wewnątrz Eurosystemu, co doprowadziło do wzrostu konkurencyjności całej unijnej gospodarki. (fragment tekstu)
Celem opracowania jest określenie i ocena dostosowania operacji otwartego rynku NBP do standardów, norm i procedór (pod kątem ich jednolitości) stosowanych w wykorzystaniu tego instrumentu polityki pieniężnej EBC. (fragment tekstu)
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych środków EBC w ramach niestandardowych działań, jakie zostały podjęte po wybuchu globalnego kryzysu finansowego 2008 r. W szczególności autor analizuje długoterminowe operacje refinansujące (LTRO), Dysfunkcja rynku międzybankowego w strefie euro spowodowana gwałtownym spadkiem zaufania pomiędzy partnerami transakcji w zakresie regularnej i terminowej spłaty kredytów doprowadziła do zakłóceń w refinansowaniu się banków przez rynek. Aby zapobiec rozwojowi kryzysu Europejski Bank Centralny musiał uzupełnić w systemie finansowym ostry niedobór ("wyschnięcie" ) płynności. Główne obawy były związane z niebezpieczeństwem przejścia kryzysu płynności w kryzys niewypłacalności instytucji kredytowych. Pieniądze z EBC dopływały do sektora bankowego dużym strumieniem w formie nieograniczonych pożyczek. Europejski Bank Centralny wybrał metodę opartą na przekształconych odwracalnych operacjach otwartego rynku. Typowe trzy miesięczne dłuższe operacje refinansujące (3M-LTRO) z częstotliwością miesięczną stały się niestandardowym instrumentem, z 3 -4-letnim okresem zapadalności i bardzo niskimi stopami procentowymi, w tym zerowymi i ujemnymi. Rozszerzono też zakres aktywów finansowych akceptowanych jako zastaw transakcji w ramach Eurosystemu. Doszło do dwóch fal interwencji monetarnych za pośrednictwem warunkowych operacji odkupu (repos). Z jednej strony EBC przeprowadził dwie trzyletnie operacje LTRO na dużą skalę, pierwsze 3Y-LTRO w grudniu 2011 roku, a kolejne 3Y-LTRO2 w lutym 2012. Z drugiej strony, władze monetarne strefy euro wdrożyły serię 12 czteroletnich ukierunkowanych (TLTRO-I/8) i 2016 (TLTRO-II/4), kontynuując filozofię dostarczania sektorowi bankowemu płynnych środków za pośrednictwem transakcji odwracalnych.(abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych środków EBC w ramach niestandardowych działań, jakie zostały podjęte po wybuchu globalnego kryzysu finansowego 2008 r. W szczególności autor analizuje długoterminowe operacje refinansujące (LTRO), Dysfunkcja rynku międzybankowego w strefie euro spowodowana gwałtownym spadkiem zaufania pomiędzy partnerami transakcji w zakresie regularnej i terminowej spłaty kredytów doprowadziła do zakłóceń w refinansowaniu się banków przez rynek. Aby zapobiec rozwojowi kryzysu Europejski Bank Centralny musiał uzupełnić w systemie finansowym ostry niedobór ("wyschnięcie") płynności. Główne obawy były związane z niebezpieczeństwem przejścia kryzysu płynności w kryzys niewypłacalności instytucji kredytowych. Pieniądze z EBC dopływały do sektora bankowego dużym strumieniem w formie nieograniczonych pożyczek. Europejski Bank Centralny wybrał metodę opartą na przekształconych odwracalnych operacjach otwartego rynku. Typowe trzy miesięczne dłuższe operacje refinansujące (3M-LTRO) z częstotliwością miesięczną stały się niestandardowym instrumentem, z 3^1-letnim okresem zapadalności i bardzo niskimi stopami procentowymi, w tym zerowymi i ujemnymi. Rozszerzono też zakres aktywów finansowych akceptowanych jako zastaw transakcji w ramach Eurosystemu. Doszło do dwóch fal interwencji monetarnych za pośrednictwem warunkowych operacji odkupu (repos). Z jednej strony EBC przeprowadził dwie trzyletnie operacje LTRO na dużą skalę, pierwsze 3Y-LTRO w grudniu 2011 roku, a kolejne 3Y-LTRO2 w lutym 2012. Z drugiej strony, władze monetarne strefy euro wdrożyły serię 12 czteroletnich ukierunkowanych (TLTRO-I/8) i 2016 (TLTRO-II/4), kontynuując filozofię dostarczania sektorowi bankowemu płynnych środków za pośrednictwem transakcji odwracalnych.(abstrakt oryginalny)
Wprowadzenie waluty euro wiązało się z koniecznością przesunięcia narodowych uprawnień dotyczących prowadzenia polityki pieniężnej na poziom wspólnotowy. W tym celu utworzono Europejski System Banków Centralnych i Europejski Bank Centralny (EBC). W artykule przedstawiono organizację systemu bankowości centralnej unii gospodarczo-walutowej. Omówiono ponadto cele i zadania Eurosystemu oraz kwestie niezależności EBC w ich realizacji. W kolejnej części opracowania scharakteryzowano organy decyzyjne oraz sposób podejmowania decyzji w EBC. Analizie poddano także zmiany, jakie do funkcjonowania EBC wprowadza traktat z Lizbony.(abstrakt oryginalny)
Uzasadnienie teoretyczne: W artykule zostal opisany problem zróżnicowania krajów strefy euro pod względem kredytowania gospodarstw domowych przez banki w warunkach restrykcyjnej polityki kredytowej i podejmowania przez Eurosystem niestandardowych działań na rzecz jej liberalizacji. Ograniczona dostępność kredytów dla sektora niefinansowego oraz jej negatywne skutki gospodarcze były pokłosiem globalnego kryzysu finansowego. Cel artykułu: Analiza kształtowania się kredytów dla gospodarstw domowych w krajach strefy euro w okresie od sierpnia 2007 r. do grudnia 2018 r. Za ważną uznano ocenę ich zmienności w czasie oraz przestrzennego zróżnicowania w dwóch podokresach - kryzysu finansowego z utrzymującą się po nim destabilizacją rynku finansowego oraz niestandardowych rozwiązań EBC, mających na celu ożywienie działalności kredytowej banków. Metody badawcze: W badaniu wykorzystano dane liczbowe odnoszące się do należności sektorów instytucji kredytowych oraz zadłużenia sektorów gospodarstw domowych z tytułu kredytów w poszczególnych krajach strefy euro. Charakterystykę lokalnych uwarunkowań w zakresie badanych kredytów przeprowadzono na podstawie wybranych statystyk opisowych, a do identyfikacji ich podobieństwa zastosowano metodę taksonomiczną. Główne wnioski: Wyniki badania wykazały istotną heterogeniczność krajów strefy euro pod względem cech rynku kredytów dla gospodarstw domowych w obu okresach badania. Analiza zachodzących na nim zmian pozwoliła jednak stwierdzić zgodność ich kierunku w większości państw członkowskich.(abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.