Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Generalized System of Preference (GSP)
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Artykuł zawiera skróconą wersję opracowania opublikowanego w Problemach Handlu Zagranicznego nr 19, wyd. IKCHZ, 1998 dotyczy wspólnotowego systemu GSP.
2
Content available remote Powszechny system preferencji celnych UE - w kierunku nowych rozwiązań
80%
Powszechny system preferencji celnych UE jest jednym z najstarszych i największych systemów preferencji handlowych, regulujących zasady handlu pomiędzy krajami rozwiniętymi (UE) i rozwijającymi się. Rozwijany od początku lat 70. ulegał w ostatnich dekadach zmianom dostosowującym go do zmieniającej się sytuacji gospodarczej na świecie i warunków panujących w krajach korzystających z samego systemu. W 2011 r. Komisja Europejska przedstawiła propozycję zmian w funkcjonowaniu powszechnego systemu preferencji, które mają obowiązywać od 2014 r. Wśród najważniejszych zmian znalazły się: ograniczenie liczby państw korzystających z GSP, nowe zasady wyłączania państw z systemu preferencji czy bardziej elastyczne definiowanie zasad włączania i korzystania z systemu GSP+. Nowe regulacje przewidują przy tym utrzymanie, z pewnymi modyfikacjami, dotychczas obowiązującego systemu pozytywnej motywacji w postaci GSP+ oraz inicjatywy EBA, kierowanej do państw najsłabiej rozwiniętych. Nowe propozycje są także wyrazem obserwowanej w UE zmiany w filozofii kształtowania relacji handlowych UE z krajami rozwijającymi się, zgodnie z którą jednostronne preferencje mają być zastępowane dwustronnymi umowami, zabezpieczającymi w większym stopniu interesy państw UE.(abstrakt oryginalny)
Zasady i struktura systemu powszechnych preferencji celnych - GSP (Generalized System of Preferences) Wspólnoty Europejskiej oraz kilka porównań z obecnym polskim systemem preferencji celnych.
Powszechny system preferencji celnych UE jest jednym z najstarszych i największych systemów preferencji handlowych, regulujących zasady handlu pomiędzy krajami rozwiniętymi (UE) i rozwijającymi się. W październiku 2012 r. Rada Unii Europejskiej wraz z Parlamentem Europejskim przyjęły rozporządzenie regulujące zasady funkcjonowania powszechnego systemu preferencji celnych UE po 1 stycznia 2014 r. Nowy system wprowadził szereg zmian w stosunku do wcześniejszych rozwiązań, wśród których znalazły się przede wszystkim: znaczące ograniczenie liczby państw korzystających z GSP, nowe zasady wyłączania państw z systemu preferencji oraz bardziej elastyczne definiowanie zasad włączania i korzystania z systemu GSP+. Nowe regulacje przewidują przy tym utrzymanie dotychczas funkcjonującej w ramach GSP inicjatywy EBA, kierowanej do państw najsłabiej rozwiniętych.(abstrakt oryginalny)
For nearly fifty years, the European Union has been using the Generalised System of Preferences - a system which has undergone some changes throughout all this period. The changes introduced to the reformed system, which has been in force since 2014, aimed at concentrating preferences on countries considered to be the most in need and were designed not only to reflect a new configuration of power in the worldwide economy, in particular the growth of trade with emerging economies such as Brazil or China, but also to contribute to larger exports to the EU from these countries. This paper endeavours to answer a question as to whether the reformed GSP proposes a new scenario for trade exchange between system beneficiaries and the European Union or the changes implemented are not that significant and in practice they do not result in altered conditions of the beneficiaries' exports to the EU. (original abstract)
Wspólnoty Europejskie spotkały się z zarzutem, że kolejne reformy unijnego systemu preferencji taryfowych (GSP) prowadzą do nadmiernej komplikacji zasad, uprawniających beneficjentów do korzystania z preferencji taryfowych. Przepisy prawa wspólnotowego UE przewidują możliwość czasowego cofnięcia przyznanych preferencji taryfowych w przypadku, gdy dany beneficjent nie przestrzega norm konwencji międzynarodowych. Tak jest obecnie w przypadku Białorusi. Artykuł ukazuje dylematy wyboru pomiędzy koniecznością przestrzegania zasad GSP, a ekonomicznymi skutkami takich sankcji dla partnerów handlowych Białorusi. (abstrakt oryginalny)
Wspólnota Europejska wprowadziła System Powszechnych Preferencji w lipcu 1971 roku. Głównym jego celem jest ułatwienie krajom rozwijającym się dostępu do rynku Unii Europejskiej dzięki obniżeniu bądź całkowitej redukcji stawek celnych na importowane z tych krajów towary. Obecnie, tj. od 1 stycznia 2014 roku, obowiązuje zmieniony GSP. Rozporządzenie ustanawiające nowy system weszło w życie 20 listopada 2012 roku i obowiązuje do 31 grudnia 2023 roku, jedynie preferencje dla krajów najsłabiej rozwiniętych zostały ustanowione bezterminowo. Celem artykułu jest przedstawienie nowych zasad kwalifikowania do GSP zarówno w ujęciu podmiotowym (beneficjenci), jak i przedmiotowym (towary), zmian w zakresie mechanizmu graduacji, a także próba określenia znaczenia wprowadzonych zmian dla beneficjentów starego i nowego systemu.(abstrakt oryginalny)
Teza, że wolny handel, nieskrępowany ograniczeniami wprowadzanymi przez państwo, wpływa na wzrost dobrobytu, jest jedną z fundamentalnych doktryn współczesnej ekonomii, mającą swoje korzenie w koncepcjach prezentowanych już przez A. Smitha i D. Ricardo. Rozwój handlu zagranicznego i zwiększanie otwartości gospodarczej danego kraju może przyczyniać się do zwiększenia tempa wzrostu gospodarczego i zmian jakościowych w gospodarce. Zgodnie z tym państwa rozwinięte, chcąc stymulować rozwój wymiany handlowej z krajami rozwijającymi się, udzielają im preferencyjnego dostępu do swoich rynków. Jednym z fundamentalnych systemów służących rozwojowi handlu krajów rozwijających się jest powszechny system preferencji celnych UE (GSP) utworzony w swojej pierwotnej formie już ponad cztery dekady temu. Mimo pewnych wad i słabości wskazywanych przez krytyków unijnego GSP pozostaje on w dalszym stopniu największym w ujęciu liczby beneficjentów i wielkości realizowanych w ramach niego obrotów, powszechnym systemem preferencji stworzonym przez państwa wysoko rozwinięte. (abstrakt oryginalny)
W wyniku reformy GSP i zaostrzenia wymogów kwalifikowania się do systemu znacznie zmniejszyła się liczba jego beneficjentów. Dla większości krajów, które utraciły status beneficjentów GSP reforma systemu nie oznacza jednak pogorszenia warunków dostępu do rynku unijnego, gdyż i tak mają przyznane preferencje celne na podstawie umów o wolnym handlu czy autonomicznych regulacji UE. Celem artykułu jest przedstawienie nowych zasad i warunków dostępu do rynku unijnego w świetle nowego systemu GSP (Generalized System of Preferences), w porównaniu do obowiązujących w ubiegłych latach, a także próba określenia skutków wprowadzonych zmian. W analizie zastosowano metodę analityczno-opisową, wykorzystano krajowe i zagraniczne źródła literatury, akty prawa wtórnego Unii Europejskiej w postaci rozporządzeń oraz sprawozdanie Komisji Europejskiej w sprawie systemu preferencji taryfowych za okres 2014-2016. (abstrakt oryginalny)
W artykule dokonano oceny wpływu preferencji celnych przyznanych Ukrainie przez Unię Europejską na mocy Umowy o pogłębionej i całościowej strefie wolnego handlu (Deep and Comprehensive Free Trade Agreement - DCFTA) na import produktów rolno-spożywczych Polski z Ukrainy. Analizę przeprowadzono na podstawie niepublikowanych danych Ministerstwa Finansów oraz danych z bazy Eurostat-Comext. Badanie wykazało, że po udzieleniu Ukrainie preferencji celnych na mocy umowy DCFTA w kwietniu 2014 roku, bezcłowy przywóz ukraińskich towarów dotyczył ponad 80% rolnych linii taryfowych, a dla pozostałych produktów przewidziano bezcłowe kontyngenty taryfowe. Wprowadzone preferencje przyczyniły się do wzrostu polskiego importu z Ukrainy takich produktów, jak m.in. koncentrat pomidorowy i jabłkowy, miód, pomidory, ogórki, zboża (pszenica, jęczmień, kukurydza), mrożone maliny i borówki oraz cukierki.(abstrakt oryginalny)
Dążąc do wsparcia procesu przemian w Rosji i innych krajach WNP, Wspólnota Europejska objęła je 1 stycznia 1993 r. systemem powszechnych preferencji celnych (GSP). Obniżone cła (jednostronnie, tj. tylko przez Wspólnotę) miały ułatwić dostęp towarów z krajów WNP do rynku UE i zwiększyć ich eksport. Z systemu GSP dla krajów WNP wyłączone zostały wyroby hutnicze oraz ryby i ich przetwory. Dla pozostałych towarów marża preferencji oraz ich zakres towarowy jest w zasadzie taki sam, jak dla beneficjentów z krajów rozwijających się. Równocześnie, w nowych okolicznościach politycznych w Europie (rozpad Związku Radzieckiego) Unia wynegocjowała z Rosją kilka umów, regulujących wzajemne stosunki gospodarcze i polityczne. Najważniejsze znaczenie gospodarcze ma, obowiązujący do dziś Układ o partnerstwie i współpracy (Partnership i Cooperation Agreement - PCA), uzgodniony 24 czerwca 1994 r., który zastąpił umowę z 1989 r. Wszedł on w życie 1 grudnia 1997 r., ustanawiając ramy instytucjonalne dla współpracy w wielu dziedzinach. (fragment tekstu)
Unia Europejska stosuje rozbudowany system preferencji handlowych w imporcie z różnych grup krajów. Obejmuje on większość partnerów handlowych UE. Handel na warunkach klauzuli najwyższego uprzywilejowania (KNU) odbywa się tylko z kilkoma krajami. W artykule oceniono wykorzystanie preferencji celnych (jednostronnych i wzajemnych) w przywozie towarów do UE. Z przeprowadzonej na podstawie danych Euro-stat-Comext analizy wynikało, że w 2012 roku blisko 2/3 zewnętrznego importu UE i Polski odbywało się po zerowych stawkach celnych KNU. Import na warunkach preferencyjnych stanowił około 14% całkowitego przywozu UE i nieco ponad 11% przywozu Polski. Głównymi beneficjentami unijnego systemu preferencji (w UE i Polsce) były kraje objęte ogólnym schematem GSP (m.in. Rosja i Indie), kraje tworzące strefy wolnego handlu z UE (m.in. Szwajcaria, RPA i Meksyk), kraje posiadające unię celną z UE (m.in. Turcja), kraje EuroMed, EOG, Korea Płd. oraz kraje najmniej rozwinięte (m.in. Bangladesz). Wejście w życie umów o wolnym handlu z krajami, które dotychczas handlowały z UE na zasadzie KNU, zwiększy wartość preferencyjnych dostaw na rynek Unii. Natomiast wyeliminowanie od 2014 r. z listy beneficjentów systemu GSP dwudziestu krajów o wysokim i średniowysokim poziomie dochodu (w tym Rosji, Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich) będzie działało w przeciwnym kierunku. (abstrakt oryginalny)
Jednym z głównych narzędzi UE promujących prawa człowieka w państwach trzecich pozostaje Powszechny system preferencji (General System of Preferences, GSP), przyznający niektórym państwom rozwijającym się preferencyjny dostęp do rynku unijnego. W programie tym znajdują się wyraźne odniesienia do praw człowieka, a same preferencje celne mogą zostać wycofane w przypadku systematycznego naruszania podstawowych praw człowieka lub praw pracowniczych. Celem artykułu jest ukazanie znaczenia zapisów unilateralnego unijnego systemu preferencji GSP Plus dla przestrzegania praw człowieka i praw pracowniczych w państwach rozwijających się - beneficjentach systemu. (abstrakt oryginalny)
W trakcie wielostronnych negocjacji handlowych prowadzonych pod egidą Światowej Organizacji Handlu (WTO), w ramach tzw. rundy rozwoju (Doha Development Agenda - DDA), kraje rozwijające się, zwłaszcza te o najniższym o poziomie dochodu narodowego, podnosiły kwestię negatywnego wpływu liberalizacji handlu na wymianę realizowaną na warunkach preferencji handlowych, z których korzystają liczne kraje rozwijające się. Te inicjatywy krajów rozwijających się doprowadziły do sporządzenia szeregu analiz w różnych organizacjach i instytucjach międzynarodowych. Sprawą zajęła się również Komisja Europejska, która przedstawiła odpowiedni raport Parlamentowi Europejskiemu w maju 2006 r. (fragment tekstu)
Komisja Europejska przedstawiła w maju 2011 r. projekt reformy powszechnego systemu preferencji (CSP) oparty na wynikach przeglądu przeprowadzonego w 2010 r. W czerwcu 2012 r. Parlament Europejski zaakceptował wniosek ustawodawczy Komisji. Główna zmiana w systemie GSP sprowadza się do ograniczenia liczby krajów rozwijających się uprawnionych do korzystania z preferencji handlowych. Z listy potencjalnych beneficjentów wyłączono kraje, które osiągnęły wysoki lub średnio-wysoki poziom dochodu na 1 mieszkańca (m.in.: Arabia Saudyjska, Katar, Kuwejt, Oman i Rosja,) oraz kraje, które dokonały skutecznie przejścia z systemu gospodarki centralnie planowanej do gospodarki rynkowej. Od 2014 r., kiedy nowa regulacja wejdzie w życie, lista krajów beneficjentów będzie zmniejszona ze 176 obecnie do 89. System preferencji nadal będzie składał się z trzech różnych schematów preferencji, preferencji powszechnych (GSP), dodatkowych preferencji skierowanych do krajów, które ratyfikują i wdrożą międzynarodowe konwencje na rzecz zrównoważonego rozwoju i dobrego rządzenia (GSP+) oraz preferencji w postaci swobodnego dostępu do rynku UE dla wszystkich towarów z wyjątkiem broni pochodzących z krajów najmniej rozwiniętych (EBA). Mniej istotne zmiany regulacji GSP dotyczą progów uruchamiających procedurę wyłączenia produktów z preferencji oraz stosowania środków ochronnych. Dodatkowo, Komisja otrzymała większe uprawnienia do nadzorowania i modyfikowania zasad funkcjonowania nowego systemu preferencji handlowych dla krajów rozwijających się. (abstrakt oryginalny)
Unia Europejska jako jeden z najważniejszych podmiotów handlu światowego może wywierać znaczący wpływ na kierunki i strukturę wymiany międzynarodowej. Możliwość ta jest wykorzystywana w budowie relacji handlowych z krajami rozwijającymi. Wprowadzenie norm z zakresu praw człowieka do systemu prawnego krajów rozwijających się (DEV) jest warunkiem koniecznym dla otrzymania preferencji Celnych sprzyjających wzrostowi gospodarczemu. Początkowo stworzono trzy schematy w ramach GSP, których założeniem było zapewnienie preferencji w handlu z Unią Europejską krajom dostosowującym się do norm w zakresie praw pracowniczych, ochrony środowiska i walki z handlem narkotykami. Konieczne okazało się jednak dalsze opracowywanie mechanizmów działania systemów motywacyjnych, aby stały się bardziej atrakcyjne dla swoich beneficjentów. Liczne doświadczenia pozwoliły UE na opracowanie szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (GSP+), które ma zachęcać kraje do implementacji konwencji międzynarodowych z zakresu praw człowieka, praw pracowniczych i ochrony środowiska. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.