Niemowlę to dziecko, które nie ukończyło 1. roku życia. Według definicji medycznej [Kubicka, 2010] dziecko od urodzenia do ukończenia 4 tygodni (27 dni) określane jest mianem noworodka. Umieralność niemowląt stanowi nie tylko wskaźnik stanu zdrowia populacji, ale także obrazuje stopień, w jakim społeczeństwa są w stanie zmniejszyć ryzyko utraty życia. Jej poziom świadczy bowiem o rozwoju cywilizacyjnym, stanie gospodarki, jakości życia, poziomie nauki i jakości usług medycznych [Reidpath, Allotey, 2003]. Zagadnienie umieralności niemowląt ma charakter interdyscyplinarny; stało się więc przedmiotem badań nie tylko lekarzy, ale także demografów, socjologów oraz ekonomistów. W krajach rozwiniętych, w efekcie rozwoju cywilizacyjnego ostatnich dziesięcioleci, obserwuje się tendencję spadkową umieralności niemowląt. Obecnie ryzyko zgonu dziecka w pierwszym roku życia jest niewielkie w stosunku do poprzednich lat. Tendencja spadkowa umieralności niemowląt występuje również w Polsce, jednak przy porównaniu poziomu umieralności niemowląt w Polsce do sytuacji panującej w innych krajach Europy, zagadnienie to przedstawia się już niekorzystnie. Według danych Eurostatu z 2018 roku wskaźnik umieralności niemowląt w Polsce wynosił 3,8, plasując nasz kraj na 24. miejscu wśród 28 krajów UE . W 2018 roku krajami UE o wyższym niż Polska wskaźniku umieralności dzieci do 1. roku życia były jedynie: Łotwa, Słowacja, Bułgaria i Malta. Pomimo iż w ostatnich 25 latach w Polsce umieralność niemowląt znacznie zmalała, to jednak istniejące dysproporcje tego zjawiska między Polską a krajami UE-28 sprawiają, że pozostaje ono zagadnieniem wymagającym wnikliwych badań i analiz. Znajomość kompleksowych determinant umieralności niemowląt w Polsce jest konieczna do opracowania skutecznych strategii działań zmierzających do obniżenia poziomu tego zjawiska. (fragment tekstu)