Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  International disputes
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zbadanie przyczyn, efektywności i możliwości wyjścia z kryzysu systemu rozstrzygania sporów WTO (World Trade Organization), w tym Organu Apelacyjnego w warunkach słabnącej legitymizacji dla funkcjonowania i akceptacji procedur Światowej Organizacji Handlu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule zastosowano metodę jakościową i ilościową do analizy kontrowersji związanych z funkcjonowaniem Organu Apelacyjnego WTO. Do analizy efektywności działania Organu Apelacyjnego w zakresie procedur rozstrzygania sporów między państwami w handlu międzynarodowym zastosowano teorię organizacji międzynarodowej oraz teorię wyboru publicznego. PROCES WYWODU: Na podstawie teorii organizacji międzynarodowej i teorii wyboru publicznego w artykule omówiono problematykę legitymizacji społecznej dla tworzenia i egzekwowania norm WTO, pozwalających na proces liberalizacji handlu międzynarodowego. Następnie przedstawiono efektywność systemu rozstrzygania sporów, w tym Organu Apelacyjnego, która umożliwiła działanie WTO w ograniczeniu działań protekcjonistycznych państw. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza naukowa potwierdziła efektywność systemu rozstrzygania sporów WTO odnośnie do liberalizacji handlu międzynarodowego. Słabnąca legitymizacja społeczna i normatywna systemu rozstrzygania sporów, w tym Organu Apelacyjnego WTO, w wyniku ograniczenia poparcia dla idei wolnego handlu w wielu państwach członkowskich WTO, w szczególności w Stanach Zjednoczonych, uniemożliwiła reformowanie reguł WTO. WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: W dalszej analizie należy podjąć badania naukowe dotyczące zreformowania systemu rozstrzygania sporów w rozwiązaniach regionalnych bez udziału Stanów Zjednoczonych. Niezbędne jest również zbadanie wzrostu poziomu protekcjonizmu w handlu międzynarodowym w efekcie zablokowania działalności Organu Apelacyjnego. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono początki współpracy Republiki Cypru z WE i wpływ członkostwa Grecji w WE na politykę Wspólnot wobec Cypru. Omówiono także problemy związane z wnioskiem Republiki Cypru o członkostwo we Wspólnotach Europejskich.
Background: The study concerns the inter-governmental dispute between the Polish and the Czech governments on the planned Turów coalmine expansion and its impact on the cross-border cooperation between the Polish and the Czech entities, particularly in the sphere of cross-border partnerships conducting microprojects financially supported by the INTERREG Program. The conflict went before the European Court of Justice in 2021 and was the cause of hostility between the two nations. the conflict was concluded in February 2022, with the signing of the agreement on the future of the Turów coalmine and compensation for the Czechs. Although the dispute has ended formally, but some problems in relations between the Polish and the Czech partners on the borderland still exist. Research problem and questions: The research problem concerns recognizing how inter-governmental disputes at a national level can impact on cross-border cooperation at a local level, and in particular the Polish-Czech partnerships conducting cross-border microprojects. It comprises of research questions concerning the impact of this inter-governmental dispute on the ongoing and future Polish-Czech institutional partnerships in cross-border projects and the factors necessary to improve the resilience of cross-border cooperation at a local level to political factors and actors. Methods: The authors used both qualitative research methods (in-depth interviews, media analysis, desk research) and quantitative research methods (survey CATI, CAWI surveys). Conclusions: The study shows slight changes in the intensity, efficiency and approach to the cross-border cooperation; it reveals the future activities essential to improving the Polish-Czech relations in the Nysa Euroregion. It points out the important factors necessary to improve the resilience of cross-border cooperation to political factors. (original abstract)
4
Content available remote Wpływ kryzysu migracyjnego Unii Europejskiej na stosunki grecko-tureckie
75%
W interesie wszystkich graczy koncentrujących swoją uwagę na wydarzeniach politycznych na Morzu Egejskim jest ustabilizowanie sytuacji w regionie. Dotyczy to przede wszystkim napięć związanych z exodusem migrantów próbujących przedostać się przez Turcję do Unii Europejskiej, jak i stosunków bilateralnych między Grecją i Turcją. Jeszcze do niedawna Turcja była krajem przewidywalnym, silnie związanym z zachodem, aspirującym do członkostwa w Unii Europejskiej i stabilnym partnerem w ramach NATO. Zmiany polityczne, które zaszły na wewnętrznej scenie Turcji, jak i wyzwania międzynarodowe w regionie spowodowały osłabienie więzi Turcji i Unii Europejskiej, a także relacji między Turcją i Stanami Zjednoczonymi. Turcja próbuje wzmocnić swoją pozycję międzynarodową, grając na kilku frontach. Pokazuje, że nie jest już krajem zakotwiczonym w Europie, ale otwartym na współpracę z Rosją i państwami Bliskiego Wschodu. Jest krajem rządzonym przez polityków, którzy na potrzeby wewnętrzne zaczęli używać silnej retoryki nacjonalistycznej, która wywołuje silne reperkusje międzynarodowe i antagonizuje stabilnych do tej pory partnerów na zachodzie. Jest krajem, który zaczął używać problemu migracyjnego jako swoistej broni masowego rażenia w stosunkach z państwami europejskimi, a w szczególności ze swoim sąsiadem Grecją.(fragment tekstu)
Artykuł o funkcjonowaniu FIN-NET, czyli założonej przez Komisję Europejską transgranicznej sieci rozpatrywania skarg pozasądowych dotyczących usług finansowych, funkcjonującej w oparciu o sieć krajowych pozasądowych systemów rozstrzygania sporów wynikłych z korzystania przez konsumentów z usług finansowych. Zwłaszcza bankowych, ubezpieczeniowych oraz dotyczących rynku papierów wartościowych.
Unia Europejska i Stany Zjednoczone są dla siebie najważniejszymi partnerami, jeśli chodzi o obroty handlowe i wielkość inwestycji zagranicznych. Dlatego też są one gotowe toczyć zawzięte boje handlowe o dostęp do rynku partnera, wykorzystując do tego forum Światowej Organizacji Handlu (WTO). Sporów takich obecnie toczy się szesnaście, z czego trzy czwarte z inicjatywy Brukseli. Chociaż dotyczą one mniej niż 1% wartości transatlantyckiego handlu, stają się dla obu stron coraz bardziej dotkliwe. We wrześniu 2003 r. Unia ogłosiła, iż rozważa wprowadzenie środków odwetowych wobec Stanów Zjednoczonych za niedostosowanie się do werdyktu WTO z 2000 r. w sporze dotyczącym amerykańskiej ustawy antydumpingowej z 1916 r. (Antidumping Act of 1916), przewidującej stosowanie środków prawa cywilnego i karnego do zwalczania dumpingu. (fragment tekstu)
Celem niniejszego artykułu jest analiza, w jaki sposób Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej reguluje mechanizmy kontroli jej stosowania i rozwiązywania sporów. Wszystkie rozwiązania opierają się o prawnomiędzynarodową zasadę dobrej wiary, która zobowiązuje strony Umowy do jej pełnego stosowania. Stały kontakt między stronami zapewnia Wspólny Komitet wraz ze Specjalnymi Komitetami. Wszelkie spory mogą być rozwiązywane jedynie w oparciu o postanowienia zawarte w Umowie, w oparciu o arbitraż międzynarodowy przed panelem arbitrażowym. Interesujące są również postanowienia regulujące szczególne rozszerzenie jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz dotychczasowa praktyka stron. W badaniu zastosowano dwie metody analizy prawnej: dogmatyczną (analiza postanowień Umowy) oraz funkcjonalną (próba przewidywania skutków ich realizacji)(abstrakt oryginalny)
Geopolityczne położenie Azerbejdżanu predestynuje ten kraj do pełnienia kluczowej roli w regionie Morza Kaspijskiego oraz - ze względów gospodarczych - w regionie czarnomorskim. Wynika to m.in. ze strategicznego położenia Azerbejdżanu na pograniczu Kaukazu Południowego - graniczy z Armenią i Gruzją, Środkowego Wschodu - z Iranem, oraz Azji Centralnej - granica morska z Kazachstanem i Turkmenistanem. Od konfiguracji wpływów w tym państwie w dużym stopniu zależy pozycja mocarstw światowych (USA i Federacji Rosyjskiej), jak również lokalnych (UE i Turcja) na Kaukazie i w regionie kaspijskim. Z punktu widzenia bezpieczeństwa lokalnego nie mniej istotne jest bezpośrednie sąsiedztwo Azerbejdżanu z niestabilnym rosyjskim Kaukazem Północnym. Ponadto, Azerbejdżan posiada duże złoża ropy naftowej i gazu ziemnego, znajduje się na strategicznych szlakach przesyłu tych surowców oraz jest największym terytorialnie i ludnościowo państwem na Kaukazie. (fragment tekstu)
W 1769 r. Austria gwałtem przyłączyła do Węgier ziemie polskiego starostwa nowotarskiego, w tym Dolinę Białej Wody. W 1772 r. cesarzowa te same tereny zabrała Węgrom i przyłączyła do Austrii. Toczący się w XIX w. spór o austriacko-węgierską granicę w Tatrach został w 1902 r. rozstrzygnięty wyrokiem sądu polubownego. Trybunał uwzględnił niemal w całości żądania Austrii, ale równocześnie przesądził, na skutek upartych żądań austriackiego obrońcy, Oswalda Balzera, o pozbawieniu Galicji prawa do odzyskania zrabowanej przez Węgrów Doliny Białej Wody. (abstrakt oryginalny)
Badanie wykazało, że problem rozwiązywania sporów w dziedzinie przedsiębiorczości jest problemem aktualnym. Przedsiębiorcy w Czechach i w Polsce są świadomi tego. że wymagania stanowione normami i przepisami prawnymi i międzynarodowymi umowami są ważne nie tylko w teorii, a przede wszystkim w praktyce. Godnym polecenia przedsiębiorcom jest to, aby w trakcie podpisywania umów handlowych respektowali reguły polityki handlowej oraz zasady ekonomicznych i gospodarczych konkursów i przetargów. (abstrakt oryginalny)
Rozbieżność w kwestii granicy japońsko-radzieckiej, dotycząca tzw. "problemu terytoriów północnych" (hoppo ryodo mondai), stanowi poważną przeszkodę w zawarciu traktatu pokojowego pomiędzy Japonią i Związkiem Radzieckim po drugiej wojnie światowej. Pomimo czynionych prób z obu stron celem rozwiązania tej kwestii, a tym samym całościowego znormalizowania stosunków pomiędzy obu państwami, jak dotychczas we wznawianych negocjacjach trwa impas. Przyczynami jego są odmienne podejścia rządów japońskich i radzieckich wobec tego problemu, jak i sytuacja międzynarodowa na Dalekim Wschodzie i w świecie na przestrzeni ostatnich kilku dekad. (fragment tekstu)
12
Content available remote Problem cypryjski
75%
Omówiono historię, stan dzisiejszy konfliktu grecko-tureckiego, międzynarodowe wysiłki na rzecz rozwiązania tego konfliktu oraz stosunek Unii Europejskiej do problemu cypryjskiego.
Konkurencja i rywalizacji dwóch głównych producentów samolotów cywilnych przerodziła się w spór handlowy na forum Światowej Organizacji Handlu (WTO). W połowie 2010 r. opublikowany został raport panelu, który uznał różne formy subsydiowania spółki Airbus za niezgodne z zasadami WTO. Unia Europejska złożyła apelację do raportu panelu. UE oczekuje również na rozstrzygnięcia innego panelu, rozpatrującego skargę w prawie subsydiów, których beneficjentem jest Boeing. (fragment tekstu)
Alternatywne formy rozstrzygania sporów, i proponowane przez nie sposoby zażegnywania konfliktów są jak to zostało przedstawione w pracy korzystniejsze niż arbitralne rozstrzygnięcia sądu. Nie a jednak oczekiwać, że ta forma zastąpi tradycyjne sądownictwo. Jest ono w wielu wypadkach niezbędne, a część sporów można rozstrzygnąć jedynie decyzją sądu państwowego. Część sporów o podłożu cywilnoprawnym winna być jednak rozstrzygana poprzez różne metody alternatywne w stosunku do sądownictwa państwowego. Instrumenty alternatywne znalazły uznanie w innych państwach europejskich, stąd może budzić zdziwienie, iż ich zastosowanie w Polsce ma charakter marginalny. Jest to tym bardziej zadziwiające, że reformy polskiego sądownictwa nie podążają za dynamicznymi zmianami gospodarczymi, a co za tym idzie wzrostem spraw znajdujących się na wokandzie. Efektem tego jest wydłużający się okres oczekiwania na orzeczenie. Rozwiązania alternatywne z kosztami, które są niższe od sądowych, a jednocześnie z krótkim okresem oczekiwania na rozstrzygnięcie wydaje się idealnie wpisywać w potrzeby przedsiębiorców. Dziwi zatem brak zaufania do tego typu instytucji, jednak należy zauważyć, że nie miały one w minionej epoce ustrojowej należytego oparcia. Ten obszar usług o charakterze prawnym ma olbrzymi potencjał wzrostu, szczególnie w kontekście ilości stałych sądów polubownych działających obecnie w Polsce. Niekwestionowanymi zaletami sądownictwa polubownego są podkreślane po wielokroć w tym artykule przez autora: szybkość, sprawność i profesjonalizm. Cechy te w obecnej rzeczywistości gospodarczej wydają się być kluczowe dla decyzji o wyborze takiej formy rozstrzygania konfliktów wynikających z działalności gospodarczej. Należy przy tym podkreślić, że obowiązujące przepisy usprawniają korzystanie z form alternatywnych, a ustawodawca w ostatniej nowelizacji KPC podkreślił dodatkowo ważność tych uregulowań przenosząc je do wyodrębnionej końcowej jego części. Alternatywne formy cieszące się uznaniem i popularnością w krajach o rozwiniętych gospodarkach rynkowych, znajdą niewątpliwie w najbliższym czasie szersze niż dotąd grono entuzjastów również w Polsce. Tym bardziej, że regulacje prawne nie odbiegają od najlepszych standardów legislacyjnych. (fragment tekstu)
Przedstawiono działania Wspólnot Europejskich w latach 1970-1995. Omówiono wydarzenie przełomowe dla określenia założeń nowej polityki śródziemnomorskiej jakim było ustanowienie Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego. Pokazano zaangażowanie Unii Europejskiej na rzecz porozumienia izraelsko-palestyńskiego.
ISDS (investor-state dispute settlement, znany także jako ICS - investment court system) to umowny mechanizm rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem. Polega on na możliwości zaskarżenia państwa przez przedsiębiorcę (inwestora) do arbitrażu wówczas, gdy państwo wydaje lub wykorzystuje przepisy ograniczające zyski przedsiębiorstwa (praktyki dyskryminujące). Arbitrami ISDS jest kilkunastu sowicie opłacanych prawników, pracujących dla wielkich kancelarii międzynarodowych, którzy niemal nigdy nie orzekają na korzyść państwa. Przedsiębiorca może żądać wysokiego odszkodowania: nie tylko zwrotu utraconych korzyści, lecz także spodziewanych zysków, których wysokości nie musi nawet drobiazgowo udowadniać. Nad mechanizmem tym nie ma żadnej sądowej czy administracyjnej kontroli, jaką przewidują krajowe systemy prawa. Niniejszy artykuł wskazuje na niebezpieczeństwa, jakie ISDS stanowi dla administracji publicznej. W praktyce bowiem państwa obawiają się finansowych konsekwencji swoich poczynań tak dalece, że ograniczają bądź modyfikują aktywność legislacyjną i faktyczną administracji, obniżają rozliczne normy i standardy, a nawet całkowicie powstrzymują się od działania w wielu istotnych sferach. (abstrakt oryginalny)
Archipelag Svalbard (Spitsbergen) jest zdemilitaryzowaną i zneutralizowaną norweską prowincją, położoną w rejonie arktycznym. Prowincja ta obejmuje szereg wysp o łącznej powierzchni około 63 000 km² wraz z największą wyspą Spitsbergen (dawniej zwaną Spitsbergen Zachodni - Vestspitsbergen). Stolicą prowincji jest osada Longyearbyen, będąca również siedzibą Sysselmanna - norweskiego gubernatora archipelagu. Archipelag oblewają wody Morza Arktycznego, Morza Grenlandzkiego oraz Morza Barentsa. Niepowtarzalność tej norweskiej prowincji wynika z jej specyficznego statusu prawnomiędzynarodowego. Status prowincji uregulowany został w pochodzącym z 1920 r. Traktacie Paryskim (zwanym również Traktatem Spitsbergeńskim bądź Svalbardzkim). Traktat ten przyznaje Królestwu Norwegii pełną suwerenność i zwierzchnictwo terytorialne nad archipelagiem Svalbard, łącznie z Wyspą Niedźwiedzią (Bjørnøya). Archipelag Svalbard od ponad trzech dekad jest przedmiotem międzynarodowych dyskusji oraz kontrowersji. Strony Traktatu Spitsbregeńskiego prezentują odmienne stanowiska odnośnie do statusu obszarów morskich wokół archipelagu Svalbard. Tak więc w kontekście Svalbardu wyróżnić można trzy główne problemy natury prawnomiędzynarodowej, wynikające z odmiennych interpretacji postanowień Traktatu Paryskiego. Głównym przedmiotem trwającej od lat międzynarodowej debaty jest kwestia szelfu kontynentalnego wokół archipelagu. W centrum tego sporu jest kwestia zdolności archipelagu do generowania własnego szelfu kontynentalnego, tzn. odrębnego od szelfu generowanego przez wybrzeże kontynentalnej Norwegii. Drugim problemem, będącym od lat zarzewiem sporu jest kwestia legalności utworzonej w 1977 r. przez władze norweskie 200-milowej ochronnej strefy rybołówstwa wokół Svalbardu. Większość zainteresowanych połowami w tym regionie państw podważa legalność utworzenia tej strefy. Trzecią płaszczyzną sporu jest kwestia interpretacji postanowień traktatu z 1920 r., jak i zasięgu jego stosowania w obszarach morskich wokół archipelagu. Ponadto w centrum sporu pozostaje kwestia pochodna, niejako wynikająca z powyższych problemów, a mianowicie kwestia norweskiej jurysdykcji w obszarach morskich wokół Svalbardu. Jurysdykcja Norwegii jako państwa nadbrzeżnego nad wodami oblewającymi Svalbard - tworzącymi obszary morskie wokół archipelagu - jest kontestowana przez niektórych sygnatariuszy Traktatu Paryskiego, w tym zwłaszcza przez stronę rosyjską. (fragment tekstu)
Od czasu do czasu dochodzi do międzynarodowych sporów handlowych na tle spełniania wymagań ekologicznych. Jeden z najsłynniejszych dotyczył zakazu importu do USA konserw z tuńczyka poławianego przez meksykańskich rybaków na przełomie lat 1980. i 1990. Powodem zakazu była technologia połowu - zakazana już wtedy w USA - polegająca na takiej pogoni za ławicami tuńczyków, że przy okazji zabija się wielkie ilości delfinów. USA przegrały międzynarodowy proces, ale Meksyk nie wyegzekwował wyroku, ponieważ trwały właśnie negocjacje w sprawie NAFTA, na których powodzeniu jego rządowi bardzo zależało. Sprawa wróciła w 1994 r., tym razem wniesiona przez Unię Europejską, i ponownie doprowadziła do wyroku zabraniającego władzom USA sprawdzania technologii połowu importowanych tuńczyków. (fragment tekstu)
Federacja Rosyjska (Rosja) jest członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO) od czterech lat. W tym czasie wielu członków WTO zgłaszało zastrzeżenia dotyczące realizacji jej zobowiązań akcesyjnych. W sześciu przypadkach sprawę skierowano do Organu Rozstrzygania Sporów WTO. Równocześnie, zgodnie z przewidywaniami, Rosja wykorzystuje często członkostwo w WTO, aby zaskarżać środki polityki gospodarczej innych członków organizacji, które szkodzą interesom gospodarczym jej branż strategicznych (energetyka i przemysł metalurgiczny). Czterokrotnie wystąpiła przeciw członkom WTO z oficjalną skargą. Ponadto w 28 sporach Rosja zgłosiła chęć udziału jako strona trzecia, która ma w nich ważny interes handlowy. Celem artykułu jest przedstawienie unijno-rosyjskich sporów toczących się na forum Światowej Organizacji Handlu, ze zwróceniem szczególnej uwagi na motywy ich wszczynania. Analiza doświadczeń członkostwa Rosji w WTO pozwala stwierdzić, że nie w pełni wdraża ona swoje zobowiązania akcesyjne, często ze szkodą dla innych członków organizacji, w tym Unii Europejskiej. Potwierdzają to dwa pierwsze rozstrzygnięcia paneli w sprawach toczących się przeciwko Rosji opublikowane w sierpniu 2016 r. Jej działania były nakierowane głównie na ochronę krajowego przemysłu, w tym branż najbardziej wrażliwych (m.in. motoryzacyjnej), lub realizację celów politycznych. Jeśli chodzi o skargi rosyjskie wobec UE, to wydaje się, że były one próbą znalezienia rozwiązania dla długoletnich konfliktów dwustronnych. (abstrakt oryginalny)
W dniu 9 lipca 1999 r. na Białorusi została przyjęta ustawa "O międzynarodowym sądzie arbitrażowym" opracowana w oparciu o prawo modelowe dotyczące międzynarodowego arbitrażu handlowego UNICTRAL. Do momentu przyjęcia ustawy na Białorusi praktycznie brakowało wewnętrznego uregulowania odnoszącego się do arbitrażu.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.