W związku z reformą emerytalną z roku 1999 zasadniczo zmienił się sposób naliczania wysokości emerytury. Tę wartość otrzymuje się, dzieląc sumę zwaloryzowanych składek emerytalnych oraz zwaloryzowanego kapitału emerytalnego (K) przez średnią dalszą długość trwania życia wyrażoną w miesiącach (T). W pracy zaproponowano alternatywny sposób naliczania wysokości emerytury, który także opiera się na wielkościach K oraz T, uwzględnia ponadto dodatnią stopę procentową (techniczną stopę procentową) równą średniej realnej stopie waloryzacji świadczeń w okresie ostatnich dwudziestu lat. W rezultacie przyjęcia proponowanej formuły wysokość tego świadczenia jest znacząco wyższa w momencie przechodzenia na emeryturę, co w istotny sposób podnosi stopy zastąpienia. Jednocześnie waloryzacja emerytur zostaje ograniczona do waloryzacji o wskaźnik inflacji, dzięki czemu zaproponowana zmiana nie wpływa zasadniczo na finanse Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. (abstrakt oryginalny)