Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 44

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Koncepcje integracji Europy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wizja "Europy jako klubu klubów" zaproponowana przez Giandomenico Majone wpisuje się w nurt dyskusji nad reformą i przyszłością Unii Europejskiej, który zakłada sprzeciw wobec dalszej centralizacji i transferu kompetencji na poziom europejski, a postuluje zróżnicowanie (uelastycznienie) procesu integracyjnego. W artykule dyskutowane są pojęcia zróżnicowanej integracji oraz dezintegracji w odniesieniu do UE i ich wzajemne związki, a także argumenty krytyczne wobec aktualnego modelu integracji europejskiej opartego na logice neofunkcjonalnej. Następnie przedstawiona została koncepcja reformy UE umożliwiająca odejście od modelu harmonizacji na rzecz modelu kooperatywnej konkurencji. W konkluzjach wskazano na słabości koncepcji "klubu klubów", ale także na jej istotny wkład w redefinicję myślenia o procesach integracyjnych w Europie. (abstrakt oryginalny)
Artykuł otwiera krótka charakterystyka koncepcji dotyczącej Europy, koncepcji nie tylko teoretycznych, ale jednocześnie realizowanych we współczesnej polityce europejskiej państw-liderów, Niemiec i Francji. Druga część artykułu ma na celu przedstawienie specyfiki brytyjskiej koncepcji Europy oraz ścieżki jej kształtowania. Poprzez ukazanie stosunków Wielkiej Brytanii z Europą od czasów powojennych zobrazowano podejście brytyjskie do integracji europejskiej, a następnie - w części kończącej artykuł - zaprezentowano wnioski wypływające z owej analizy oraz ciekawe wyniki badań Eurobarometru. (fragment tekstu)
Artykuł podejmuje dyskusję na temat suwerenności państwa współczesnego wobec zjawisk ponadnarodowych. Przedstawia zasadę suwerenności w koncepcjach integracji europejskiej.
Od połowy lat osiemdziesiątych dały się zauważyć procesy dezintegracyjne w RWPG oraz pogłębiająca się sprzeczność interesów. Istniejący mechanizm współpracy spowodował również znaczną izolację krajów RWPG od procesów integracyjnych w Europie Zachodniej. Wydaje się, że w związku z zachodzącymi przemianami politycznymi i narastającą przez lata niechęcią do wzajemnej współpracy, losy RWPG są już przesądzone, a rozwiązanie tego ugrupowania jest tylko kwestią czasu. Oczekuje się, że nastąpi ono do końca 1990 roku. Odprężenie polityczne w Europie powoduje łączenie nadziei Z procesami zachodnioeuropejskiej integracji, wraz z chęcią przystąpienia niektórych krajów Europy: Środkowo-Wschodniej do EWG. Niniejsza praca zawiera analizę powyższych procesów, a w szczególności procesu narastania dezintegracji w RWPG w drugiej połowie lat osiemdziesiątych i omawia najnowsze przemiany koncepcji integracyjnych w Europie Środkowo-Wschodniej. Jedynie w uzasadnionych przypadkach autorka odwołuje się również do koncepcji wcześniejszych. Aktualność stawianych tez jest na bieżąco weryfikowana przez życie. Ocena dotychczasowych efektów współpracy w ramach RWPG nie jest w pełni możliwa ze względu na brak dostępu do danych. Komisja specjalna powołana na sesji w Sofii podjęła próby rzeczywistej oceny wzajemnych korzyści ze współpracy, starając się równocześnie zbudować przyszły model integracji. (fragment tekstu)
Kwestia zróżnicowanej integracji stanowi przedmiot ożywionej debaty zarówno wśród polityków, publicystów, jak również naukowców. Niewątpliwie zaawansowanej eksploracji wymaga jej pełne zrozumienie naukowe, dlatego celem niniejszego tekstu jest ustalenie źródeł i natury samego zjawiska zróżnicowanej integracji, przegląd głównych koncepcji analitycznych i wskazanie podstawowych mechanizmów nim rządzących. Tekst, metodą analizy deskryptywnej, oferuje również wnioski na temat potencjalnych konsekwencji postępujących procesów zróżnicowania integracji europejskiej.(abstrakt oryginalny)
Autor przedstawia koncepcje nowej, integrującej się Europy. Opisano osiągnięcia szczytu w Nicei oraz zaprezentowano 10 scenariuszy nowej Europy.
W artykule zanalizowano polską myśl integracyjną w XX wieku pod względem występowania w niej państw skandynawskich. Główną osią polskich projektów była federacja środkowoeuropejska. Państwa skandynawskie pojawiały się wyłącznie wówczas, gdy projekty zakładały tworzenie wielu federacji (lub bloków) regionalnych. Ale nawet wówczas nie poświęcano im wiele uwagi. Tylko w projekcie Jerzego Kuncewicza zostały potraktowane nieco szerzej. Przyczyną tego było to, że państwa te leżały na uboczu od głównych kierunków polskiej polityki zagranicznej. Mogły stanowić dobrą flankę bezpieczeństwa, ale wyłącznie jako dopełnienie w większym systemie. Dopiero po 1989 r. państwa te uzyskały inny wymiar w postrzeganiu przez Polaków. Nie tylko jako państwa członkowskie porozumień regionalnych, ale jako wzory rozwiązań społecznych i ustrojowych (państwa socjalne, opiekuńcze). (abstrakt oryginalny)
9
Content available remote Matryca instytucjonalna Unii Europejskiej w procesie integracji europejskiej
75%
Badania opisane w artykule stanowią ocenę istoty zjawisk wpływających na zmianę dotychczasowej koncepcji procesu integracji europejskiej, a zwłaszcza rozpoczętej fazy Brexitu Wielkiej Brytanii po 2016 roku oraz rosnącej roli państw regionu EŚ w kształtowaniu nowej koncepcji integracji europejskiej. Efektem badań będzie stworzenie koncepcji modelu nowej koncepcji integracji europejskiej, z uwzględnieniem budowania znaczenia i roli państw regionu EŚ w strukturach instytucjonalnej UE. Celem badań jest zrozumienie potrzeby stworzenia nowej koncepcji integracji europejskiej. W warstwie teoretycznej dokonano analizy znaczenia pozycji państw EŚ w rozwoju nowej koncepcji integracji europejskiej w odniesieniu do pozostałych regionów państw Unii Europejskiej. W warstwie empirycznej wykorzystano metodę analizy opisowej, w celu określenia koncepcji modelu matrycy instytucjonalnej UE tak, by móc określić zjawiska wpływające na zmianę koncepcji procesu integracji europejskiej. Wyniki badań umożliwią weryfikację potrzeb budowania nowej koncepcji projektu europejskiego na gruncie nowej sytuacji wyjścia Wielkiej Brytanii ze struktur europejskich. Praktyczne zastosowanie badań koncepcyjnych pozwala stworzyć matrycę instytucjonalną UE w celu ustalenia, czy proces integracji europejskiej stanowi zjawisko zmian roli i znaczenia regionu państw EŚ. (abstrakt oryginalny)
Celem niniejszego artykułu jest analiza i ocena modelu integracji, który wykształcił się od lat pięćdziesiątych, wskazanie jego słabości i wpływu na obecny stan ugrupowania oraz zarysowanie przyszłych scenariuszy rozwoju integracji europejskiej. Obecny kryzys idei europejskiej wynika w dużej mierze z powodu braku przyjęcia przez kraje członkowskie jednego, spójnego modelu integracji. Obecny stan jest wypadkową ścierających się od początku koncepcji modelu konfederacyjnego i modelu federacyjnego. W wyniku tego powstał niespójny, hybrydowy model integracji, który w znaczącym stopniu przyczynił się do obecnego kryzysowego stanu Unii Europejskiej, co stanowi tezę niniejszego artykułu. (fragment tekstu)
Autor podejmuje próbę znalezienia odpowiedzi, jaki czynnik zadecydował o tym, że realny proces integracji państw europejskich rozpoczął się dopiero w połowie XX wieku, a nie na jego początku.
Autor pisze o różnych koncepcjach i modelach jednoczenia się Europy. Wspomina też o podziałach politycznych w poszczególnych państwach Unii Europejskiej i w Polsce.
Artykuł jest prezentacją historycznych założeń poświęconych zasadzie elastycznej integracji w Europie. Przedstawiono poglądy Willy Brandta, Leo Tindemansa, Ralfa Dahrendorfa. Omówiono koncepcje integracji elastycznej lat osiemdziesiątych. Przedstawiono także projekty integracji elastycznej wczesnych lat dziewięćdziesiątych.
Rozważania autora dotyczą federalizmu w kontekście przyszłej struktury Unii Europejskiej. Autor rozpoczął od wyjaśnienia pojęcia federacji i jej źródeł. Przedstawił krótko historię federalizmu w Niemczech, jako przykład państwa o dojrzałym federalizmie, zwłaszcza w warunkach tego, co zbudowano po 1945 roku w Republice Federalnej Niemiec. Dalsze rozważania autora dotyczą organizacji systemu federalnego w UE, biorąc pod uwagę relacje międzyrządowe, problematykę finansową oraz postawy i zachowań obywateli.
Przedstawiono polskie koncepcje suwerenności i integracji międzynarodowej na tle doktryn europejskich. Przybliżono koncepcję ligi narodów i zasadę narodowości w polskich projektach integracyjnych.
W piśmiennictwie ekonomicznym dominuje pogląd, że "integracja stanowi długotrwały proces tworzenia jednolitej struktury gospodarczej w obrębie pewnej grupy krajów". W artykule omówiono cele, zasady i mechanizmy integracji gospodarczej. Przedstawiono teorię integracji według B. Ballasy, J. Tinbergena i J. Vinera .
Celem artykułu jest przedstawienie dwóch kierunków rozwoju integracji europejskiej w okresie po wejściu w życie Traktatu Lizbońskiego (2009) oraz pod wpływem kryzysu strefy euro (rozpoczętego w 2009 roku). Przedmiotem analizy jest model wspólnotowy i międzyrządowy. W szczególności zostaną poddane analizie wyniki szczytu UE w grudniu 2011, który jak się wydaje wzmocnił wcześniejsze trendy zmian w stronę zarządzania międzyrządowego. W konkluzjach zostały przedstawione wnioski i rekomendacje dla polskiej polityki na arenie UE. (abstrakt oryginalny)
Przedstawiono unitarno-autorytarny model integracji (w tym nazistowski ład europejski i Bolszewizację Europy Wschodniej) oraz federalno-demokratyczną koncepcję integracji.
Artykuł stanowi przyczynek do dyskusji o modelu integracji europejskiej, towarzyszącej funkcjonowaniu Wspólnot i Unii od początku ich powstania, ale szczególnie ożywionej po kolejnych kryzysach od Grexit do Brexit. Odnotowując, że integracja europejska od początku oscylowała między realistyczną współpracą ekonomiczną a ideałem demokracji ponadnarodowej, co powodowało swoistą nierównowagę między instrumentami ekonomicznymi a politycznymi, autorka przedstawia różne diagnozy i propozycje, jakie się w polityce i literaturze europejskiej pojawiały w sprawie ostatecznego ukształtowania ustroju Unii - w tym analizuje przyczyny nieudanych prób ustanowienia konstytucji europejskiej i podejmując krytyczną analizę nurtu postulującego federalizację Unii lub przyrównującego obecną strukturę Unii do federacji. W artykule omawia się podstawowe strukturalne i funkcjonalne cechy państwa federalnego wskazując, że samo zastosowanie niektórych uniwersalnych mechanizmów federacji (np. podział kompetencji) to za mało, aby jako federację kwalifikować aktualny model integracji. Co więcej - nazwanie UE federacją ("Stany Zjednoczone Europy"), choć fascynujące, może powodować interpretowanie jej struktury i funkcjonowania w takim duchu. A być może nie są na to gotowe społeczności państw narodowych. Tym bardziej, że - jak wskazuje na to obserwacja sytuacji politycznej - miejsce dawnego "deficytu demokratycznego" zajął obecnie "deficyt komunikacji społecznej" między szczeblem unijnym i narodowym. (abstrakt oryginalny)
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.