Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 61

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Międzynarodowe instytucje finansowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
Celem artykułu jest zaprezentowanie obecnych i przyszłych zadań międzynarodowych instytucji finansowych, jako grupy instytucji wyróżniających się spośród innych podmiotów światowego rynku finansowego. Autor zawarł ponadto charakterystykę najważniejszych międzynarodowych instytucji finansowych, poprzedzoną propozycją definicji międzynarodowej instytucji finansowej oraz ich klasyfikacją ze względu na zasięg i charakter działalności.
Azjatycki Bank Rozwoju (Asian Development Bank - ADB) jest działającą od 1966 roku międzynarodową organizacją finansową opartą na tej samej filozofii co Bank Światowy. Jego głównym celem jest walka z biedą i poprawa warunków życia w regionie Azji i Pacyfiku. Punkt ciężkości projektów finansowanych przez Bank spoczywa na infrastrukturze, pogłębianiu regionalnej współpracy gospodarczej, ochronie środowiska naturalnego, rozwoju sektora finansowego, gospodarce żywnościowej i oświacie. W opracowaniu przedstawiono: genezę, członkostwo, cele i organizację ADB, ewolucję polityki finansowania projektów przez ADB i zmianę punktów ciężkości w jego pracach, fundusze własne Banku i pozyskiwanie środków finansowych ze źródeł zewnętrznych, a także pomoc finansową ADB. Dokonano również oceny działalności ADB. (abstrakt oryginalny)
Omówiono współpracę Polski z Międzynarodowym Funduszem Walutowym, Bankiem Światowym, Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju, Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, Międzynarodową Korporacją Finansową.
Celem opracowania było ukazanie wpływu działalności Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego na sytuację ekonomiczną najsłabiej rozwiniętych krajów Afryki subsaharyjskiej. Stwierdzono, że działanie tych organizacji zgodnie z zasadami konsensusu waszyngtońskiego nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, a pomoc kredytowa MFW i BŚ zwiększyła zadłużenie i nie przyczyniła się do wyraźnego wzrostu PKB per capita w analizowanych krajach. Dlatego też konieczna stała się zmiana reguł działania międzynarodowych instytucji finansowych wobec krajów najsłabiej rozwiniętych. Proponowane programy dostosowawcze mają generować wzrost gospodarczy, który będzie podporządkowany potrzebom społeczeństw, a wybór wariantów polityki ekonomiczno-społecznej powinien być dostosowany do warunków określonego kraju. (abstrakt oryginalny)
5
Content available remote Międzynarodowe instytucje finansowe a problem zadłużenia zagranicznego
80%
Problem zadłużenia zewnętrznego istnieje w gospodarce światowej już od prawie 30 lat. Chociaż problem ten nie spowodował nagłego kryzysu świata, jego znaczenie wciąż rośnie i wymaga długotrwałego działania ze strony państw wierzycieli. Międzynarodowe instytucje finansowe podjęły wiele działań, aby zatrzymać problemu zadłużenia na dużą skalę. Głównym celem międzynarodowych instytucji finansowych jest zwiększenie wzrostu gospodarczego i poprawa zdolności do spłaty zadłużenia przez zadłużone kraje.
Międzynarodowe instytucje finansowe to organizacje powstałe w wyniku wielostronnych umów pomiędzy państwami lub bankami, w celu wspierania rozwoju krajów członkowskich poprzez kredyty, gwarancje, inwestycje kapitałowe, doradztwo i szkolenie. Można je podzielić na organizacje o zasięgu światowym lub regionalnym. Autor zanalizował współpracę Polski z instytucjami finansowymi: Międzynarodowym Funduszem Walutowym, Bankiem Światowym, Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju, Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, Międzynarodową Korporacją Finansową oraz Bankiem Rozliczeń Międzynarodowych.
Wdrożenie Nowej Umowy Kapitałowej Komitetu Bazylejskiego przewidziano na 2006 r. W artykule podkreślono, że międzynarodowe grupy finansowe działające na terenie Europy Centralnej i Wschodniej muszą zwrócić szczególną uwagę na lokalne skutki Nowej Umowy Kapitałowej. Przedstawiono wyniki badania ankietowego przeprowadzonego przez firmę PricewaterhouseCoopers dotyczącego stopnia przygotowania instytucji finansowych w kilku krajach Europy Środkowej i Wschodniej.
8
61%
Celem opracowania jest przedstawienie działań wybranych międzynarodowych instytucji finansowych takich, jak: Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) oraz Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), podjętych z uwagi na globalny kryzys finansowy i w celu złagodzenia jego skutków oraz wskazanie na ich rolę w rozwiązywaniu kryzysowych sytuacji. Opracowanie jest oparte na danych z World Development Index oraz z raportów rocznych poszczególnych instytucji. Z analizy podjętych działań przez wybrane instytucje finansowe wynika, że zwiększyły one sumę środków przeznaczonych na walkę z kryzysem w latach 2008-2009 oraz przeznaczyły więcej środków finansowych na bardzo wrażliwe sektory pod względem kryzysu w krajach Unii Europejskiej. Ponadto Rada Gubernatorów MFW - po wielu latach starań - dopiero w 2009 roku zgodziła się na nowy przydział SDR-ów po to, aby zwiększyć rezerwę walutową wszystkim krajom członkowskim w czasie trwania kryzysu. (abstrakt oryginalny)
Artykuł koncentruje się na przeglądzie i ocenie stopnia zaangażowania międzynarodowych instytucji finansowych w pomoc rozwojową. Szczególną grupą beneficjentów korzystających z transferu środków finansowych są kraje słabo rozwinięte - LDC (Less Developed Countries). Na tle różnych form pomocy finansowo-gospodarczej i kryteriów jej przyznawania pokazano udziały głównych instytucji finansowych - tj. Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Grupy Banku Światowego. (abstrakt oryginalny)
Dubaj staje się obecnie znany na całym świecie jako międzynarodowe centrum finansowe, handlowe i turystyczne. Artykuł przybliża charakterystykę tego dynamicznie rozwijającego się emiratu, przytacza jego najnowszą historię oraz wyjaśnia jego rolę jako centrum finansowego świata arabskiego.
Część pierwszą artykułu poświęcono charakterystyce przemian sprzyjających rozwojowi międzynarodowych powiązań gospodarczych w okresie kształtowania się gospodarki światowej. Część druga obrazuje wzrost znaczenia Stanów Zjednoczonych w gospodarce i polityce światowej w wyniku I wojny światowej. W części trzeciej przedstawiono Ligę Narodów. Ligę Narodów uznać należy za prototyp współczesnych organizacji międzynarodowych zarówno w sferze instytucjonalnej, jak i zakresu oraz charakteru działania. Cześć ostatnia obejmuje podsumowanie. (fragment artykułu)
Partnerstwo Wschodnie (PW) jest niewątpliwie kluczowym projektem Polityka wschodnia Unii Europejskiej. Jest wdrażany przez UE we współpracy z sześcioma krajami partnerskimi, z których trzy (Ukraina, Gruzja i Mołdawia) są bardziej zaangażowani w tworzenie więzi integracyjnych z UE, podczas gdy inni są bardziej powściągliwi. Artykuł próbuje pokazać, że działa na PW wpływ mają nie tylko jej bezpośredni realizatorzy, ale także różne podmioty zewnętrzne. Najważniejsze z nich to potęgi globalne i regionalne takich jak Rosja, Stany Zjednoczone, Turcja i Chiny, a także międzynarodowe instytucje finansowe (w tym w szczególności Międzynarodowy Fundusz Walutowy) oraz do pewnego stopnia Sojusz Północnoatlantycki. Ich stanowiska wobec Partnerstwo Wschodnie może przybierać formę opozycji, wsparcia lub ambiwalencji. Przeprowadzona analiza pozwala nam stwierdzić, że przy jednoczesnym ich wpływie podmioty dotyczące funkcjonowania Partnerstwa Wschodniego nie powinny być przeceniane, nie należy ich lekceważyć, zwłaszcza w świetle możliwego scenariusza na przyszłość. (abstrakt oryginalny)
13
Content available remote Proximity in Coalition Building
61%
Voting power methodology offers insights to understand coalition building in collective decision making. This paper proposes a new measure of voting power inspired from Banzhaf (1965) accounting for the proximity between voters by capturing how often they appear in winning coalitions together. Using this proximity index, we introduce a notion of relative linkages among coalition participants as determinant of coalition building. We propose an application to the governance structure of the International Monetary Fund, with linkages being represented by bilateral volumes of trade between voters. The results are able to explain several important features of the functioning of this particular voting body, and may be useful for other applications in international politics. (original abstract)
Narodowe instytucje finansowe to te zakłady ubezpieczeń wzajemnych, ubezpieczeń na życie, ubezpieczeń majątkowych oraz reasekuracji, które w swoim dążeniu do maksymalizacji wartości dla udziałowców przestrzegają zasad interesu publicznego, przy czym, wśród wielu zasad etycznego prowadzenia biznesu wydobywa się dwie. Pierwsza, to zabezpieczenie interesu podatnika w monitorowaniu ryzyka systemowego po utracie kontroli nad instytucjami finansowymi. Druga, to wykorzystywanie oszczędności netto na rzecz tej społeczności lokalnej, która je uzyskała.(abstrakt oryginalny)
15
Content available remote Polska w międzynarodowym systemie finansowym - szanse i zagrożenia
61%
W artykule dokonano analizy pozycji Polski w międzynarodowym systemie finansowym przez wskazanie cech charakterystycznych tego systemu oraz stopnia zintegrowania Polski z jego poszczególnymi elementami, zwłaszcza z międzynarodowym rynkiem finansowym oraz międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Przeprowadzona analiza pozwoliła na stwierdzenie, że Polska jest integralną częścią międzynarodowego systemu finansowego, jednak w znacznym stopniu uczestniczy w nim "biernie", dostosowując się do zachodzących zmian w tym systemie. Ponadto zaangażowanie Polski w międzynarodowy ład finansowy związane jest z członkostwem w Unii Europejskiej. (abstrakt oryginalny)
Autor wyjaśnia, że każdy kraj, będący członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, ma ustaloną tzw. kwotę, wyrażoną w jednostkach specjalnego prawa ciągnienia (SDR). Wysokość kwoty decyduje o tym, ile kraj wpłaca do Funduszu z tytułu udziału w nim oraz o tym, w jakich rozmiarach może korzystać z pomocy finansowej Funduszu. Od wysokości kwoty zależy też liczba głosów, którą otrzymują kraje członkowskie MFW. Autor podaje, że sposób realizacji programów stabilizacyjnych MFW i ich niepowodzenie spowodowały, że państwa rozwijające się zaczęły domagać się zwiększenia ich wpływu na decyzje Funduszu. Celem artykułu jest przedstawienie i ocena wpływu proponowanych zmian na strukturę kwot i głosów krajów członkowskich MFW. Część przedstawia obowiązujący mechanizm wyznaczania wysokości kwot i liczby głosów krajów członkowskich Funduszu. W dalszej części zarysowano możliwe kierunki zmian tego mechanizmu, podejmując próbę oceny ich wpływu na siłę głosu krajów rozwijających się i wysoko rozwiniętych. Ostatnią część stanowi podsumowanie.
Międzynarodowy system finansowy narażony jest na liczne zakłócenia, które wywołują globalne problemy w gospodarce światowej. Ważną rolę pełnią w nim MIF, które nie radzą sobie jednak z kryzysami finansowymi, problemami zadłużenia zagranicznego, praniem pieniędzy czy wzrostem terroryzmu na świecie. Wielu ekonomistów postuluje konieczność reform instytucji z Bretton Woods oraz założeń Konsensusu Waszyngtońskiego.(fragment tekstu)
Agencja swoją pomoc oferowała i świadczy ją nadal w wielu słabo rozwiniętych krajach na całym świecie. W najbliższych latach na pewno będzie kontynuowała wspieranie projektów inwestycyjnych realizowanych w krajach afrykańskich, gdyż przemiany społeczno-gospodarcze potrwają tam jeszcze wiele lat, zanim państwa te dołączą do grona krajów rozwiniętych. Ważną rolę będzie także odgrywała we wspieraniu inwestycji w krajach dotkniętych konfliktami, tak jak obecnie w Afganistanie - państwo to przechodzi ogromne zmiany polityczne, społeczne i ekonomiczne, które wymagają dużych nakładów kapitału do odbudowy kraju. Dlatego też istnieje ciągłe zapotrzebowanie na tego typu instytucje finansowe, które odgrywają ważną rolę w coraz bardziej zglobalizowanym świecie. Działania agencji stwarzają nowe możliwości w przeprowadzaniu badań naukowych w obszarze inwestycji zagranicznych w krajach rozwijających się, zwłaszcza wpływu działalności MIGA na promowanie i przyciąganie nowych inwestycji bezpośrednich. (fragment tekstu)
Demokratyczna Republika Konga (DRK) jest niezwykle bogata w zasoby naturalne. Dlatego też, ze względu na jej znaczenie geostrategiczne jest ona krajem, który decyduje, czy też ma wpływ na stabilność i rozwój Afryki Środkowej i region Wielkich Jezior. Katanga jest jedną z najbogatszych prowincji DRK, gdzie gospodarka oparta jest przede wszystkim na górnictwie, jest ona miejscem (siedzibą) dla wielu firm zajmujących się wydobywaniem metali w kopalniach i kamieniołomach. Wizja rozwoju gospodarki tego państwa uzależniona jest od kongijskiego sektora górniczego oraz stosowanej polityki rozwoju, która ukierunkowana jest na bodźce makroekonomiczne, takie jak inwestycje zagraniczne, które w efekcie umożliwią zwalczanie ubóstwa. Zainicjowana przez kilka międzynarodowych instytucji finansowych reforma górnictwa pozostaje w integracji z programami rozwojowymi realizowanymi w Demokratycznej Republice Konga i znajduje odzwierciedlenie w liberalizacji sektora górniczego. W związku z tym niniejszy artykuł jest istotny z punktu widzenia procesu rozwoju reformy górnictwa i finansowania jej realizacji z punktu widzenia globalnej perspektywy odbudowy. Wydobycie minerałów w Demokratycznej Republice Konga, a zwłaszcza w prowincji Katanga uznawane jest przez społeczeństwo jako funkcjonowanie rynku w sposób anarchiczny z uwagi na nieformalne ograniczenia, w wyniku których kraj czerpie niewielkie zyski. Sektor górniczy w tym kraju, a szczególnie w prowincji Katanga był tradycyjnie zajmowany przez przedsiębiorstwo państwowe "Gecamines", które posiada monopol w przemyśle wydobywczym. Znany jako posiadający niesamowitą różnorodność minerałów w dużych ilościach, "kraj ten posiadał w 2007 roku około 70% światowych rezerw kobaltu, 20% miedzi, 45% diamentu, a także znaczny potencjał złota, uranu i manganu". Demokratyczna Republika Konga jest największym na świecie - oprócz Australii - producentem kobaltu. (abstrakt oryginalny)
Międzynarodowe umowy w sprawie zapobiegania podwójnego opodatkowania jako instytucja międzynarodowego prawa finansowego znane są już od dawna. Najstarszą umową tego typu jest konwencja zawarta między Prusami i Holandią w 1851 roku. W okresie międzywojennym Liga Narodów opracowała wzorce porozumień zapobiegających podwójnemu opodatkowaniu. W tym okresie Polska zawarła umowy o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania z Republiką Czechosłowacką , z Wolnym Miastem Gdańskiem , z Węgrami i Austrią. Przy zawieraniu tych umów Polska posługiwała się modelowym porozumieniem z 1923 roku. W okresie międzywojennym zostało zawartych kilka traktatów handlowych nie dopuszczających do podwójnego opodatkowania niektórych przedmiotów lub podmiotów podatkowych. Traktaty handlowe były zawarte między innymi z Francją, Danią, Finlandią, Irlandią i Holandią. Wszystkie te traktaty zawierały klauzule największego uprzywilejowania i gwarantowały umawiającym się państwom, że pod warunkiem wzajemności Polska będzie przestrzegała tych samych zasad zapobiegających podwójnemu opodatkowaniu, jakich zobowiązała się przestrzegać w stosunku z państwami, z którymi zawarła odpowiednie umowy. Międzynarodowe umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu wyznaczają zakres jurysdykcji podatkowej umawiających się państw. Ich celem nie jest zmiana zobowiązań podatkowych podatników krajów - stron umowy. Umowy te nie zastępują wewnątrzpaństwowych ustaw podatkowych porozumiewających się państw. Jeżeli określony dochód (lub majątek) zgodnie z wewnątrzpaństwowymi przepisami nie podlega obowiązkowi podatkowemu, umawiające się państwo nie może takiego dochodu (lub majątku) obciążyć podatkiem nawet wtedy, gdy umowa międzynarodowa traktuje go jako podlegający opodatkowaniu.(fragment tekstu)
first rewind previous Strona / 4 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.