Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Monetary theories
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Autor analizuje funkcje i miejsce pieniądza w teoretycznych systemach Keynesa i Friedmana, zwracając szczególną uwagę na dzielące je różnice, oraz ich praktyczne znaczenie dla polityki gospodarczej państwa.
Opierając się na wybranych szkołach ekonomicznych (monetarystycznym podejściem do walki z inflacją, nową szkołą klasyczną, nową szkołą keynesowskią, szkołą postkeynesowską) opisano prezentowane przez nie podejście teoretyczne, a następnie skonfrontowano to podejście z zalecaną przez ekonomistów polityką ekonomiczną.
A change of a currency is possible with an exchange rate below pari, over pari and al pari. Effects on the functions of money are only given using an exchange rate below and over pari. There are only effects on the third function of money, the function as a store-of-value medium. The effects are rising prices of special goods followed by an effect of general increase of prices and an accelerator effect. The strength of the effect of general increase of prices and the accelerator effect is dependent on the rate of exchange, the price elasticity of demand of the goods, the intensity of competition on the goods markets and the income of the citiziens. These effects have also consequences on the distribution of income. The effect of general increase of prices and the accelerator effect are better to manage by economic strong economies than by economic weak economies. The optimal change of a currency is a change using an exchange rate al pari. But in practice this exchange rate is not offen possible. To protect effects of inflation and high national debts a change of currency is only appropriate by using an exchange rate below pari.(original abstract)
Celem artykułu jest przedstawienie zagadnienia polityki monetarnej w ujęciu teorii monetarnej. Omówiono cele, środki i skutki polityki monetarnej, źródła jej nieskuteczności, zachowania jednostek w myśl teorii racjonalnych oczekiwań, przykłady wpływu racjonalnych oczekiwań na politykę monetarną oraz kierunki ewolucji polityki monetarnej.
W artykule zostały przeanalizowane trzy scenariusze rozwoju międzynarodowego systemu walutowego z punktu widzenia trzech teorii pieniądza - metalizmu, teorii zaczepu oraz nowoczesnej teorii monetarnej. Najbardziej obiecujący scenariusz z punktu widzenia efektywności MSW wiąże się z wprowadzeniem odrębnej waluty światowej na bazie umownej jednostki monetarnej Międzynarodowego Funduszu Walutowego, jaką stanowią specjalne prawa ciągnienia - SDR. Odrębna waluta światowa swojej wartości i stabilności nie może czerpać z siły władz monetarnych jakiegokolwiek państwa. Może swoją siłę budować na podwójnym zaczepie: np. z parytetu kruszcowego, który mógłby podlegać okresowym zmianom oraz z parytetu gospodarczego, który mógłby odnosić się do wszystkich gospodarek krajowych poprzez wycenę ustanowionych limitów emisji dwutlenku węgla. (abstrakt oryginalny)
Monetaryzm, do którego najbardziej znanych przedstawicieli zaliczani są Milton Friedman, Allan Meltzer, Karl Brunner, David Laidler i Philip Cagan, już w latach sześćdziesiątych XX wieku zakwestionował "keynesistowską" politykę gospodarczą, w tym zwłaszcza pieniężną. Przeciwstawił jej swoją bardzo wyrazistą koncepcję całokształtu polityki pieniężnej, wyrastającą z własnej, aczkolwiek głęboko historycznie zakorzenionej, teorii pieniądza. Monetarystyczna teoria pieniądza (zwana też teorią pieniądza szkoły z Chicago) mieści się w nurcie od dawna rozwijanej w nauce ekonomii ilościowej teorii pieniądza. Jej najgłośniejszym reprezentantem jest oczywiście sam Milton Friedman (1912-2006). W jego ujęciu "teoria ilościowa jest przede wszystkim teorią popytu na pieniądz. Nie jest teorią produkcji, czy dochodu pieniężnego, czy też poziomu cen" (Friedman 1968: 68; cyt. za Fedorowicz 1999: 73). Czyżby więc Friedman porzucił silnie obecny w tradycji klasycznej i neoklasycznej dogmat o monokauzalnym wzroście ogólnego poziomu cen w zależności od wzrostu podaży pieniądza, na rzecz ujęcia popytowego uzależniającego wzrost masy pieniądza od faktycznych potrzeb rozwojowych gospodarki? Na pierwszy rzut oka tak by się wydawało. Głębszy jednak wgląd w tę materię przekonuje, że konkluzja o domniemanym zerwaniu przez Friedmana z odnośną tradycją ortodoksji ekonomicznej byłaby niesłuszna. (fragment tekstu)
Mimo że są zastrzeżenia co do monetarystycznego spojrzenia na gospodarkę, to trzeba dostrzec i docenić wkład tej szkoły do makroekonomii. W tym zakresie trzeba odnotować zasługi w wyeksponowaniu roli polityki pieniężnej w kształtowaniu bieżącego poziomu GNP, a także w generowaniu inflacji w długim okresie. Monetaryści są prekursorami krytyki polityki stabilizacyjnej. Swą teorię opierają o model neoklasyczny; w nowej otoczce przytaczają argumenty za cudownie samoregulującym się sektorem prywatnym i tak jak klasycy i neoklasycy wołają o samoograniczenie się państwa. (fragment tekstu)
Omówiono problem rynku eurowalutowego oraz jego możliwości kreowania pieniądza. Niektórzy ekonomiści twierdzą, że rynek ten ma zdolność mnożnikowej kreacji pieniądza. Inni jednak są zdania, że banki działające na rynku eurowalutowym należy traktować jako instytucje typu para-bankowego służce jedynie pośrednictwu finansowemu, których zadaniem jest przesuwanie czasowo wolnych funduszy od pierwotnych kredytodawców do ostatecznych kredytobiorców. W artykule wykazano słuszność tez drugiej z omawianych grup ekonomistów.
Spór o istotę pieniądza trwa od wieków i wiąże się m.in. z próbą odpowiedzi na pytanie, jak budować teorie pieniądza. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, że ścierają się tu dwa podejścia. Pierwsze to podejście podażowe, utożsamiane z monetarystami, a wcześniej z klasykami, drugie zaś to podejście popytowe, kojarzone z keynesistami czy obecnie neokeynesistami. Autorka podjęła próbę przedstawienia fragmentu ciekawej historycznie ewolucji teorii pieniądza, od jej ujęcia klasyczno-neoklasycznego, po ujęcie według Johna Maynarda Keynesa. Odwołanie się do historii myśli ekonomicznej jest konieczne w kontekście obecnej sytuacji gospodarczej. Zaprezentowana synteza myśli ekonomicznej pomoże lepiej zrozumieć kształtujące się nowe teorie gospodarowania pieniądzem oddziałujące na systemy finansowe państwa. (fragment tekstu)
W terminologii odnoszącej się sfery integracji walutowej panuje nieład i brak powszechnie uznanych definicji poszczególnych terminów. W opracowaniu przeanalizowano różnice w terminologii używanej przez autorów prac dotyczących integracji monetarnej, w szczególności dotyczącej gospodarki europejskiej i unii monetarnej.
W prezentowanym tekście podjęliśmy tematykę modelowania kursów walutowych. Część teoretyczna artykułu została poświęcona teorii parytetu siły nabywczej PPP oraz modelowi monetarnemu wraz z przeglądem literatury, wskazującym na genezę modelowania nominalnych i realnych kursów walutowych. W części empirycznej dokonaliśmy oszacowania kwartalnych modeli kursów walutowych PLN/USD i PLN/EUR w okresie 1990-2002. Badaniem objęliśmy teorię parytetu PPP dla dwóch indeksów cen, tj. indeksu cen towarów i usług konsumpcyjnych (CPI) oraz indeksu cen produkcji sprzedanej przemysłu (PPI), oraz modelu monetarnego z uwzględnieniem stóp procentowych. Dokonaliśmy ponadto oceny jakości prognoz generowanych przez obie klasy modeli w oparciu o ideę łączenia prognoz według podejścia Faira-Shillera (1990). Na podstawie przeprowadzonego badania można wnioskować, ze w analizowanym okresie nie udało się potwierdzić związków teoretycznych pomiędzy kursem "lutowym a zmiennymi o charakterze fundamentalnym w kontekście wartości ocen parametrów. Modele monetarne okazały się lepsze od modeli parytetu siły nabywczej z prognostycznego punktu widzenia.(abstrakt oryginalny)
W opracowaniu podjęto próbę weryfikacji przydatności teorii monetarnej dla wyjaśnienia zjawisk dotyczących bilansu płatniczego w Polsce. Celem analizy było wykazanie, że nawet w okresie restrykcji dewizowych saldo bilansu płatniczego było w dużej mierze zjawiskiem monetarnym. Wyodrębniono dwa okresy: model dla długiego okresu (dane roczne za lata 1960-1988) i model krótkiego okresu (dane miesięczne za lata 1989-1993). Badanie związku między równowagą pieniężną a bilansem płatniczym jest, zdaniem autora, istotne z punktu widzenia tworzenia wspólnej polityki stabilizacyjnej, w tym polityki pieniężnej i rezerw dewizowych.
Autor przedstawia rys historyczny teorii stopy procentowej i procentu oraz współczesne teorie stopy procentowej.
This paper provides a look into what Lucas meant by the term 'analogue systems' and how he conceived making them useful. It is argued that any model with remarkable predictive success can be regarded as an analogue system, the term is thus neutral in terms of usefulness. To be useful Lucas supposed models to meet further requirements. These prerequisites are introduced in two steps in the paper. First, some properties of 'useless' Keynesian macroeconometric models come to the fore as contrasting cases. Second, it is argued that Lucas suggested two assumptions as the keys to usefulness for he conceived them as referring to genuine components of social reality and hence as true propositions. One is money as a causal instrument and the other is the choice-theoretic framework to describe the causal mechanisms underlying large-scale fluctuations. Extensive quotes from Lucas's unpublished materials underpin the claims. (original abstract)
Systemy pieniężne państw należących do Międzynarodowego Funduszu Walutowego są w określony sposób powiązane z międzynarodowym systemem płatniczym. W powiązaniach tych wystąpiły podstawowe zmiany. Weszły one w życie z dniem 1 kwietnia 1978 r., sankcjonując uchwały podjęte w styczniu 1976 r. na konferencji Funduszu w Kingston na Jamajce. Celem opracowania jest przedstawienie tych zmian ze szczególnym zwróceniem uwagi na ich podłoże teoretyczne. Autorka dopatruje się elementów teorii nominalistycznych i teorii bankowej w koncepcji międzynarodowego pieniądza. Podkreślono, że dokonane zmiany są związane z demonetyzacją złota w zakresie międzynarodowego systemu płatniczego. Zdaniem autorki demonetyzacja złota musiała nastąpić, ponieważ pieniądz złoty nie odpowiada współczesnym warunkom, charakteryzującym się wysokim stopniem interwencjonizmu państwowego i internacjonalizmu finansowego. Przeprowadzono próbę porównania systemu z Bretton Woods i systemu z Kingston, wyrażając przy tym opinię, że zostały usunięte najsłabsze ogniwa systemu z Bretton Woods. Mianowicie zdemonetyzowano złoto i przestano traktować dolara jako substytut złota. Przestał istnieć system parytetu złota i związana z nim stałość kursów. Zwrócono uwagę, że w nowych przepisach kładzie się mniejszy nacisk na kwestię samoistnej stałości kursu. Jest to związane z traktowaniem pieniądza Jako zjawiska endogenicznego. Dąży się przy tym, choć nie ma jeszcze wypróbowanych narzędzi, do kontrolowania kursów w skali wszystkich państw członkowskich. (abstrakt oryginalny)
Autor odróżnia trzy szczegółowe teorie pieniądza socjalistycznego: po pierwsze - teorię genetyczną, określającą konieczne cechy i związki pieniądza socjalistycznego, definiującą ten pieniądz jako kategorię ekonomiczną i precyzującą prawa jego ruchu; po drugie - teorię teleologiczną, ustalającą zasady sprawnego posługiwania się pieniądzem socjalistycznym jako środkiem realizowania planowanych celów funkcjonowania całego systemu ekonomicznego; po trzecie - teorię normatywną, określającą jak powinny się zmieniać konieczne cechy i związki pieniądza socjalistycznego pod wpływem przewidywanych procesów rozwoju i przemian socjalistycznych stosunków ekonomicznych. Tę systematykę autor wiąże z określonymi kryteriami poprawności metodologicznej, wynikającymi z marksistowskiej teorii poznania. Wykorzystując kryteria poprawności metodologicznej dotyczące twierdzeń genetycznych, autor zajmuje stanowisko w sprawie określonych, dyskusyjnych problemów teorii pieniądza socjalistycznego. (abstrakt oryginalny)
Z. Knakiewicz rozpatruje możliwości wykorzystania teorii pieniądza i teorii kursów G.F. Knappa w polskim systemie pieniężnym i systemie kursów walutowych. Ocenia przy tym, że główne tezy G.F. Knappa częściowo już znalazły odzwierciedlenie w zasadach organizacji tych systemów, a częściowo są stopniowo wykorzystywane przy modyfikowaniu tych zasad. (fragment tekstu)
J. Wolniak przedstawia przesłanki i zasady emisji wynikające z towarowej koncepcji pieniądza socjalistycznego o wartości funkcjonalnej i dochodzi do wniosku, że odpowiadają one warunkom występującym w gospodarce rozwijającej się w sposób zrównoważony i zarządzanej za pomocą sprawnych mechanizmów rynkowych, z pominięciem metod nakazowo-rozdzielczych. (fragment tekstu)
Przedmiotem rozważań autora jest rola ilości pieniądza jako celu pośredniego w teoriach monetaryzmu i keynesizmu, dotycząca stabilności popytu na pieniądz, jego elastyczności względem stopy procentowej, dominującego kierunku przyczynowej zależności między ilością pieniądza a aktywnością gospodarczą oraz względnego sprawowania kontroli nad podażą pieniądza.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.