Dynamiczny rozwój czasopism kulturalnych w Polsce rozpoczął się po 1989 r., ale jak słusznie zauważyła Magdalena Rabizo-Birek, geneza swoistego "boomu" czasopiśmienniczego jest dostrzegalna wcześniej, sięga bowiem "[...] solidarnościowej rewolucji lat 1980/1981 i okresu po wprowadzeniu stanu wojennego, podczas których w kraju i na emigracji, w obiegu oficjalnym i w ramach zjawisk zwanych Ruchem Kultury Niezależnej powstawały pisma literacko-artystyczne i społeczno-kulturalne (np. "Arka", "Puls", "Archipelag", "brulion")" . Zniesienie cenzury, zjawisko decentralizacji, entuzjazm związany z możliwością tworzenia i dystrybuowania narracji (w tym dziennikarskich i artystycznych) w wolnym państwie - te wszystkie czynniki wpłynęły na liczbę inicjatyw wydawniczych, ich różnorodność i zasięg. Marek Jachimowski, opisując zmiany w stanie mediów periodycznych województwa śląskiego, zwrócił uwagę na jeszcze jedno istotne zjawisko, a mianowicie zaangażowanie w proces wydawniczy przedstawicieli różnych środowisk: Próby wydawania prasy podejmowały środowiska polityczne, zawodowe, wyznaniowe, społeczno-kulturalne, a także osoby prywatne, chcące włączyć się w dyskurs społeczny poprzez upublicznienie swego stosunku do rzeczywistości. Mając świadomość polifoniczności czasopiśmiennictwa po 1989 r., jak również biorąc pod uwagę mechanizmy polityki kulturalnej determinujące działalność wydawniczą, należy zadać pytanie o rolę wybranych czasopism kulturalnych, które obecnie ukazują się na Śląsku. (fragment tekstu)